;)ALEXIA* έγραψε:Η επιλογή είναι δική μας![]()


Συντονιστής: Emmaki
;)ALEXIA* έγραψε:Η επιλογή είναι δική μας![]()
Είναι η πιο όμορφη εμπειρία η διαδρομή από το Δύο στο Ένα, γιατί σε βάζει στην διαδικασία να θυμηθείς τους θησαυρούς της διαδρομής που έκανες από ΄το Ένα, στο Δύο...Και το να μην νιώσεις την παραμικρή θλίψη γι' αυτήν την διαδρομή, είναι η Σοφία και η Αγάπη μεμιάς εκφρασμένες...
Και μια σιγανή φωνή μέσα μας λέει...
Όμως κουνήσου από το πηγάδι...Όποιο τρόπο και να διαλέξεις η κατεύθυνση είναι το Ένα...Και μια κατεύθυνση έχει κίνηση...
Βασουλα μουΌταν γίνει ζήτημα ΖΩΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ. Σ’ αυτό το οριακό σημείο βρισκόμαστε τώρα. Στο σημείο της ιστορίας που καλούμαστε να επιλέξουμε αν θα παραμείνουμε εξαρτημένοι και θα αφανιστούμε ή θα αποφασίσουμε να γίνουμε κυρίαρχοι του εαυτού μας και όχι δυνάστες των γύρω μας. Να επιλέξουμε αν θα βρούμε το κουράγιο να αντιμετωπίσουμε τους εσωτερικούς μας δαίμονες ή θα συνεχίσουμε να κυνηγάμε φαντάσματα. Να γίνουμε καλά ή θα αφήσουμε την ασθένεια να εξαπλωθεί και να μολύνει το Όλον. Καλούμαστε τελικά να επιλέξουμε αν θα αποφασίσουμε να ζήσουμε… ή να πεθάνουμε.
Η επιλογή είναι δική μας
μεγαλη αληθειαΌταν γίνει ζήτημα ΖΩΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ. Σ’ αυτό το οριακό σημείο βρισκόμαστε τώρα. Στο σημείο της ιστορίας που καλούμαστε να επιλέξουμε αν θα παραμείνουμε εξαρτημένοι και θα αφανιστούμε ή θα αποφασίσουμε να γίνουμε κυρίαρχοι του εαυτού μας και όχι δυνάστες των γύρω μας. Να επιλέξουμε αν θα βρούμε το κουράγιο να αντιμετωπίσουμε τους εσωτερικούς μας δαίμονες ή θα συνεχίσουμε να κυνηγάμε φαντάσματα. Να γίνουμε καλά ή θα αφήσουμε την ασθένεια να εξαπλωθεί και να μολύνει το Όλον. Καλούμαστε τελικά να επιλέξουμε αν θα αποφασίσουμε να ζήσουμε… ή να πεθάνουμε.
Αχ μωρέ Βασούλα μου...«Βασούλα» έγραψε: Μια συνήθεια είναι να μένεις στο παρελθόν και να λυπάσαι για τα λάθη σου...
Να μένεις πάνω στο πηγάδι του και να πολεμάς γι' αυτό που βρίσκεται εκεί μέσα...
Στην ουσία πολεμάς ένα φάντασμα και εν τω μεταξύ η Ζωή περνάει και εσύ νομίζεις ότι αυτό που βιώνεις είναι ζωή...
Τι "μάθημα" να πάρει κανείς από ένα πηγάδι?
Το μόνο που σε μαθαίνει είναι τον μηδενισμό της εξέλιξής σου, γιατί όλη σου η εμπειρία χτίζεται εκεί γύρω από το πηγάδι...
Παίρνω το νερό, χύνω το νερό, παίρνω το νερό, χύνω το νερό, παίρνω το νερό, χύνω το νερό, παίρνω το νερό, χύνω το νερό...
γεμίζω-αδειάζω, γεμίζω-αδειάζω, γεμίζω-αδειάζω, γεμίζω-αδειάζω, γεμίζω-αδειάζω
μια συνεχιζόμενη μηχανιστική κίνηση, μέχρι να σπάσει η στάμνα και να λυτρωθείς, από αυτό που νόμιζες ότι ζεις...
στο τέλος βαριέσαι και την στάμνα, αλλά νομίζεις ότι δεν έχεις άλλον τρόπο να ξεδιψάσεις...
Είναι η πιο όμορφη εμπειρία η διαδρομή από το Δύο στο Ένα, γιατί σε βάζει στην διαδικασία να θυμηθείς τους θησαυρούς της διαδρομής που έκανες από ΄το Ένα, στο Δύο...Και το να μην νιώσεις την παραμικρή θλίψη γι' αυτήν την διαδρομή, είναι η Σοφία και η Αγάπη μεμιάς εκφρασμένες...
Μπορείς να δεις την Ζωή με όποιο τρόπο θέλεις...
Να ζεις σαν σταγόνα στον ωκεανό
Να αγωνίζεσαι να γίνεις ωκεανός
Να λυπάσαι που είσαι σταγόνα
Να θαυμάζεις τον ωκεανό και να νιώθεις ασήμαντη σταγόνα
Μπορείς ακόμα να νομίζεις ότι είσαι ωκεανός και να περιφρονείς την σταγόνα
όλα είναι διαδρομές, μέχρι να ανακαλύψεις ότι είτε εκδηλώνεσαι σαν σταγόνα, είτε σαν ωκεανός, είναι Ένα πράγμα...
Και μια σιγανή φωνή μέσα μας λέει...
Όμως κουνήσου από το πηγάδι...Όποιο τρόπο και να διαλέξεις η κατεύθυνση είναι το Ένα...Και μια κατεύθυνση έχει κίνηση...
Δεν είναι μεταφυσικός ο δαίμονας...Είναι παραμύθι που μας πούλησαν για να σφαζόμαστε μεταξύ μας με τις ευλογίες του θεού...
Ειρήνη και άνθρωπος, δεν θα ανταμώσουν ποτέ σε τούτο το πεδίο του Φυσικού Κόσμου, αν το παραχωρούμε στην ασυνειδησία μας...
Εκεί είναι ο δαίμονας του καθενός...είτε καλός άνθρωπος είναι, είτε κακός, είτε καλύτερος, είτε χειρότερος...
και ο παράδεισος μπορεί να περιμένει...όσο ο άνθρωπος μισεί τον Εαυτό του...με "καλοσύνη" βεβαίως βεβαίως!