ΜΟΝΑΞΙΑ...(πριν, ενδιαμεσα και μετα απο αυτην..)

[Μάνος]

Η μοναξιά πάντα αφορά στην έλλειψη...
Η μοναχικότητα μπορεί να αφορά και στην εκπλήρωση όμως...

Στην αρχή χρειάζεται παρατήρηση...Να έχεις εκείνο το θάρρος να μην θεωρείς κανέναν υπεύθυνο για την ζωή σου και για αυτό που σου προκαλεί...

Οτιδήποτε νιώθεις σαν "τιμωρία", να αναζητάς τον τρόπο να αποκαταστήσεις την αλήθεια μέσα σου, αντί να ζητάς να τιμωρηθούν οι ένοχοι...

Η αποκατάσταση αυτού του εσωτερικού δικτύου ενότητας χρειάζεται αντοχή στην ελευθερία, που σου προκαλεί κάθε κομμάτι του εαυτού σου που το συνδέεις ευλαβικά στην θεότητα.

Αν δεν διανύσεις τον Δρόμο της Ενοποίησης, πως θα μπορέσεις να δεις από μια υψηλότερη κατάσταση συνείδησης τα πρακτικά σου θέματα, χωρίς να "ερεθίσεις" τον δαίμονα?
Αυτή είναι μια αρχική δυσκολία στον δρόμο της αυτογνωσίας...

Δεν μπορεί η απόσταση και η μη ταυτοποίηση να καλλιεργηθεί, χρειάζεται μόνο να αφυπνισθεί η νομοτέλεια...

Η καλλιέργεια αφορά στην διανόηση, όμως η πράξη έχει ανάγκη και τα συναισθήματα, γιατί δεν μπορείς να ζεις μόνο με υπολογισμούς!
Ερχεται μετά εκείνη η ψυχική διάθεση για να σε ενημερώσει ότι κάτι στους υπολογισμούς σου δεν πήγε καλά...

Κάθε Δρόμος είναι όμορφος, αρκεί να αποδέχεσαι τα "λάθη" που σε αφορούν για την εσωτερική σου "παρανομία", αντί να τα θεωρείς μέρος του κόσμου!

Τι σημαίνει επίσης "μοναξιά", μπορείς να το δεις ανάμεσα σε χιλιάδες ζευγάρια που είναι μαζί...
Παρ' όλα αυτά, όταν χωρίσουν, τους καταλαμβάνει η θλίψη της στέρησης από το "θέατρό" τους...Η σκέψη επικεντρώνεται σ' αυτό που έχασαν και που τους έδινε ενέργεια...

Ευλογία και μόνον ευλογία που βρίσκομαι ανάμεσα σας!!!

[Μάνος]

Φυσικα και θα βιωσουμε το πενθος του χωρισμου και τον ξεριζωμο απο εναν ανθρωπο που δεν θα ξαναδουμε...αλλα για ποσο?
Υπαρχει καποιο χρονικο διαστημα που τιθεται σαν οριο...?Η το οριο το τοποθετουμε εμεις γιατι βολευομαστε σε μια πιο μαλθακη συμπεριφορα απεναντι στον εαυτο μας???

Αληθεια, που βρίσκεται αυτό το όριο; Φαντάζομαι πως δεν είναι συγκεκριμένο το χρονικό περιθώριο "ανάρωσης", όπως επίσης φαντάζομαι πως εμείς θέτουμε τον εαυτό μας σε αυτήν την κατάσταση, έτσι λίγο για να τον νταντέψουμε... ...Ωστόσο μετα΄από ένα χωρισμό ή αποχωρισμό δεν παίζει το σενάριο να ΜΗΝ μπούμε σε πένθος χωρισμού... Η διάρκεια με απασχολεί και η πραγματική αιτία...

[Θοδωράκος]

Αληθεια, που βρίσκεται αυτό το όριο; Φαντάζομαι πως δεν είναι συγκεκριμένο το χρονικό περιθώριο "ανάρωσης", όπως επίσης φαντάζομαι πως εμείς θέτουμε τον εαυτό μας σε αυτήν την κατάσταση, έτσι λίγο για να τον νταντέψουμε... ...Ωστόσο μετα΄από ένα χωρισμό ή αποχωρισμό δεν παίζει το σενάριο να ΜΗΝ μπούμε σε πένθος χωρισμού... Η διάρκεια με απασχολεί και η πραγματική αιτία...

Μάνο μου, πένθος δεν σημαίνει απαραίτητα "τα βάφω μαύρα και κλαίω με δάκρυα και λυγμούς". Σημαίνει ότι έγινε μία μεγάλη αλλαγή στην ζωή μου, μία απώλεια ενός κομματιού της, και εγώ παίρνω τον χρόνο μου μέχρι να το ισορροπήσω. Βιώνω το συναίσθημα, κάνω τον απολογισμό μου, λαμβάνω την πληροφορία από αυτήν την διαδικασία... Ουσιαστικά, θα έλεγα πως "πένθος" είναι να μην αγνοείς την απώλεια, να μην αποστρέφεις την προσοχή σου από αυτήν επειδή είναι κάτι δυσάρεστο, αλλά να την βιώνεις, και να δίνεις στον εαυτό σου την φροντίδα και τον χρόνο που χρειάζεται. Δεν είναι αυτό το "κλαίγομαι που χώρισα", αλλά είναι η φροντίδα του εαυτού σου, για το κομμάτι της ζωής σου που έφυγε. Οπότε είναι εντελώς προσωπική υπόθεση το πόσο θα κρατήσει, και το πως θα εκφραστεί.

[Fotinoula]

Μάνο μου

Θοδωράκο

για εμένα ήταν συχνό να "ξεχνάω" να πενθήσω,
ήταν και αυτό ένα από αυτά που έμπαιναν στο πίσω κουτάκι.
είναι όμως τόσο σημαντικό και παραγωγικό να δίνεις χώρο σε αυτό το κομμάτι σου
να εκφραστεί στον χρόνο του για να θεραπευτεί υγιώς και αυτό στην μεγάλη αγκαλιά του Εαυτού

[Μάνος]

για εμένα ήταν συχνό να "ξεχνάω" να πενθήσω,

Δηλαδή κοπελιά δε σου καιγότανε καρφί;;; Τι λες τώρα...(!) Πως μπορούσες να το κάνεις αυτό;;;

Θοδωράκο μου
Ευχαριστώ για την απαντηση σου

[Annoula]

Μάνο μου, και εγώ μια από τα ίδια ήμουν γιατί από τη μια απέφευγα τον πόνο και από την άλλη δεν ήξερα τι πάει να πει υγιές πένθος και έκφραση και αυτού του συναισθήματος. Δεν είναι και τόσο δύσκολο όταν δεν έχεις μάθει πώς να έρχεσαι σε επαφή με τα συναισθήματά σου και πώς να τα διαχειρίζεσαι. Άσε δε που ταυτιζόμουν τόσο πολύ με τον πόνο που με ρουφούσε σε βάθη οπότε έλεγα άστο καλύτερα.
Για μένα ήταν μια πρωτόγνωρη διαδικασία που την έμαθα σταδιακά και ακόμα μαθαίνω

[Fotinoula]

για εμένα ήταν συχνό να "ξεχνάω" να πενθήσω,

Δηλαδή κοπελιά δε σου καιγότανε καρφί;;; Τι λες τώρα...(!) Πως μπορούσες να το κάνεις αυτό;;;

Μάνο μου, θα σου πω ένα παράδειγμα για να με νοιώσεις, όταν κάποια στιγμή άλλαξε ο τρόπος επικοινωνίας μου με μια πολύ αγαπημένη μου Φίλη δλδ λόγω συνθηκών και απαιτήσεων δεν ήταν τόσο συχνή στεναχωρήθηκα γιατί πολύ απλά μου έλειπε, τόσο απλά!
το λογόκρινα όμως μπαίνοντας σε ένα τριπάκι εντολών, ότι δεν είναι σωστό να στεναχωριέσαι
και για να στεναχωριέσαι σημαίνει ότι έχει εξάρτηση και άλλα π@@ριές,
ενώ απλά τόσο απλά μου έλειψε εκείνη την στιγμή και χρειάστηκα εσωτερικά ένα διάστημα αναπροσαρμογής,
όταν κάποια στιγμή μιλήσαμε μου λέει με έναν απλό υγιές και φυσικό τρόπο αχ μου έλειψες μωγιέεε
και εκεί έλιωσα, γιατί έσπασε μέσα μου κάθε πεποίθηση, αφέθηκα να εκφράσω και εγώ το υγιέστατο
συναίσθημα μου αντί να το λογοκρίνω και να το παγώσω...
και παράλληλα σκέφτηκα κοίτα να δεις..τα απλά πράγματα που τα κάνουμε περίπλοκα χωρίς ουσιαστικό λόγο!

δυστυχώς Μάνο μου οι πεποιθήσεις και οι εντολές μπλοκάρουν κάθε υγιή αυθόρμητη έκφραση και ανάγκη του Εαυτού, και ναι μια απο αυτές είναι και το υγιές πένθος για μια αλλαγή ή απώλεια που προκύπτει στην Ζωή

[elenaki]

δυστυχώς Μάνο μου οι πεποιθήσεις και οι εντολές μπλοκάρουν κάθε υγιή αυθόρμητη έκφραση και ανάγκη του Εαυτού, και ναι μια απο αυτές είναι και το υγιές πένθος για μια αλλαγή ή απώλεια που προκύπτει στην Ζωή

Φωτεινο μου..

[Μάνος]

δυστυχώς Μάνο μου οι πεποιθήσεις και οι εντολές μπλοκάρουν κάθε υγιή αυθόρμητη έκφραση και ανάγκη του Εαυτού, και ναι μια απο αυτές είναι και το υγιές πένθος για μια αλλαγή ή απώλεια που προκύπτει στην Ζωή

Φωτεινούλα μου

[Βικούλα]

Μάνο μου καταπληκτικό φτυαράκι!
Θοδωρούλη
Φωτεινούλα
Αννούλα

[ΙΩΑΝΝΑ]

Φωτεινούλι

[Μπεττουλα]

Σημαίνει ότι έγινε μία μεγάλη αλλαγή στην ζωή μου, μία απώλεια ενός κομματιού της, και εγώ παίρνω τον χρόνο μου μέχρι να το ισορροπήσω. Βιώνω το συναίσθημα, κάνω τον απολογισμό μου, λαμβάνω την πληροφορία από αυτήν την διαδικασία... Ουσιαστικά, θα έλεγα πως "πένθος" είναι να μην αγνοείς την απώλεια, να μην αποστρέφεις την προσοχή σου από αυτήν επειδή είναι κάτι δυσάρεστο, αλλά να την βιώνεις, και να δίνεις στον εαυτό σου την φροντίδα και τον χρόνο που χρειάζεται.

για εμένα ήταν συχνό να "ξεχνάω" να πενθήσω,
ήταν και αυτό ένα από αυτά που έμπαιναν στο πίσω κουτάκι.

Μάνο μου, και εγώ μια από τα ίδια ήμουν γιατί από τη μια απέφευγα τον πόνο και από την άλλη δεν ήξερα τι πάει να πει υγιές πένθος και έκφραση και αυτού του συναισθήματος. Δεν είναι και τόσο δύσκολο όταν δεν έχεις μάθει πώς να έρχεσαι σε επαφή με τα συναισθήματά σου και πώς να τα διαχειρίζεσαι. Άσε δε που ταυτιζόμουν τόσο πολύ με τον πόνο που με ρουφούσε σε βάθη οπότε έλεγα άστο καλύτερα.

το λογόκρινα όμως μπαίνοντας σε ένα τριπάκι εντολών, ότι δεν είναι σωστό να στεναχωριέσαι
και για να στεναχωριέσαι σημαίνει ότι έχει εξάρτηση και άλλα π@@ριές,
ενώ απλά τόσο απλά μου έλειψε εκείνη την στιγμή και χρειάστηκα εσωτερικά ένα διάστημα αναπροσαρμογής,
όταν κάποια στιγμή μιλήσαμε μου λέει με έναν απλό υγιές και φυσικό τρόπο αχ μου έλειψες μωγιέεε
και εκεί έλιωσα, γιατί έσπασε μέσα μου κάθε πεποίθηση, αφέθηκα να εκφράσω και εγώ το υγιέστατο
συναίσθημα μου αντί να το λογοκρίνω και να το παγώσω...
και παράλληλα σκέφτηκα κοίτα να δεις..τα απλά πράγματα που τα κάνουμε περίπλοκα χωρίς ουσιαστικό λόγο!

παιδακια ολα

[Sofoula]

Φωτεινούλα μου Παιδάκια όλα...

Πόσο σημαντικό το επιτρέπω... Επιτρέπω να στεναχωρηθώ, επιτρέπω να πενθήσω, επιτρέπω να πονέσω... Και όσο επιτρέπω, με αγκαλιάζω... Κάποιες φορές δεν χρειάζεται να σκαλίζουμε άπειρα για να βρούμε αιτίες... Χρειάζεται απλά να βιώσουμε τα συναισθήματα, ώστε να εκφραστούν, να ολοκληρωθούν και να συνεχίσουμε με πληρότητα

[Βικούλα]

Κάποιες φορές δεν χρειάζεται να σκαλίζουμε άπειρα για να βρούμε αιτίες... Χρειάζεται απλά να βιώσουμε τα συναισθήματα, ώστε να εκφραστούν, να ολοκληρωθούν και να συνεχίσουμε με πληρότητα

[Μπεττουλα]

Πόσο σημαντικό το επιτρέπω... Επιτρέπω να στεναχωρηθώ, επιτρέπω να πενθήσω, επιτρέπω να πονέσω... Και όσο επιτρέπω, με αγκαλιάζω... Κάποιες φορές δεν χρειάζεται να σκαλίζουμε άπειρα για να βρούμε αιτίες... Χρειάζεται απλά να βιώσουμε τα συναισθήματα, ώστε να εκφραστούν, να ολοκληρωθούν και να συνεχίσουμε με πληρότητα

Σοφακι