Ποιητικά έργα, στίχοι

[xamogelo]

Θάθελα να παραθέσω ένα δικό μου ποιημα για την αγάπη όπως την ονειρεύτηκα....

Α Γ Α Π Η


Σ τού ονείρου το μονοπάτι ταξίδεψα ένα βράδυ
Με το φεγγάρι αγκαλιά και τ άστρα στα μαλλιά

Το σύμπαν φανερώθηκε ντυμένο στα γαλάζια
Και οι πλανήτες χορεύανε σ του ήλιου τα γρανάζια

Χιλιάδες οι αστερισμοί, χιλιάδες τα αστέρια
Με το χρυσό και τ ασημί πιασμένα απ τα χέρια

Εκεί που στριφογύριζα μές΄ του ουρανού τα πλάτη
Αστέρι μικρό εστάθηκε με χάρη και με νάζι

Μια ακτίνα του έστειλε εμέ να χαιρετήσει
Και στο χέρι κάτι….. της είπε να μ αφήσει

Μικρή λεξούλα κράταγε με ασήμι και χρυσό πλασμένη
ΑΓΑΠΗ την λέγανε και ήταν χαρισμένη

Την πήρα και την κράτησα μέσα στα δυο μου χέρια
Και ένιωσα την δύναμη της να ΄ρχεται από τα αιθέρια

Αγάπη με πλημμύρισε και ένιωσα ευτυχισμένη
Αφού από τον Θεό έτσι είναι δοσμένη

Να τη χαρίσω απλόχερα στο κόσμο τον δικό μας
Αφού ξεχάσαμε την αξίας της απ τον εγωισμό μας

ΑΓΑΠΗ δώρο Θεού δοσμένο, σαν δώρο δώσε το και συ
Πίσω θα γυρίσει κάποια στιγμή και η χαρά σου θα ναι διπλή.


«χαμόγελο»

Τρίτη, 30 Νοεμβρίου 2004

Φίλοι μου αγαπημένοι πέρνω το θάρρος απο την αγαπη σας για να σας δώσω μερικα ποιήματα μου

[galazia_sfaira]

Υπεροχα τα λογια σου χαμογελο!!!!

Παρε κατι δικο μου χαμόγελο.......

Aγάπη είσαι ονειρο απέραντο,
σπάνιο κρασί,μεθυστικό!
Αγάπη πληγή
Αγάπη κρασί
Αγάπη θύμηση
Αγάπη ποίηση
Αγαπη βροχή
Αγ'απη κραυγή
Αγάπη βουτώ
Αγάπη πετώ
Αγάπη αγάπη
Αγάπη σαγαπώ!!!!!!
είμαι στην γή !!!!!!!!!!!

[Δωρουλα]

Τι όμορφα και τα δυο!!!! :(

[ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ]

''...εγω δεν ειμαι ποιητης,ειμαι στιχακι,
ειμαι στιχακι της στιγμης,
μεσα σε τοιχο φυλακης
και σε παγκακι...''

Μας απελευθερωνετε με τις''εξομολογησεις''σας.

[xamogelo]

Πολυ όμορφο και το δικό σου αγαπημένη μου σφαιρούλλα αφού μέσα του περικλειει όλη την ουσία της αγάπης σε όλες της μορφές της.

[galazia_sfaira]

''...εγω δεν ειμαι ποιητης,ειμαι στιχακι,
ειμαι στιχακι της στιγμης,
μεσα σε τοιχο φυλακης
και σε παγκακι...''

Μας απελευθερωνετε με τις''εξομολογησεις''σας.

.............................................

[Επισκέπτης]

Τούτο τον μήνα τον αποπάνω
τον αποπάνω, τον παραπάνω...
αετός εβγήκε να κυνηγήσει
να κυνηγήσει και να γυρίσει..

Δεν εκυνήγα λαγούς και ελάφια
μόνο εκυνήγα δυο μαύρα μάτια..
μαύρα μου μάτια κι αγαπημένα
και πως περνάτε, χωρίς εμένα...

Μαύρα μου μάτια, κόκκινα χείλη
έβγα μικρή μου στο παραθύρι..
να δεις τον ήλιο και το φεγγάρι
να δεις το νέο που θα σε πάρει...

Γαϊτάνι πλέκω και δεν αδειάζω
δεν μου βολεί να κουβεντιάζω..
Αναθεμάτο και το γαιτάνι...
κι απού τον πλέκει, κι απού τον βάνει..

τούτο τον μήνα τον αποπάνω
τον αποπάνω, τον παραπάνω....

[galazia_sfaira]

Α ρε Γιαννη α ρε Γιαννη
ασε με παιδι μου να ηρεμησω
Μπα σε καλο μου!
Δεν μπορω καλε αμα ακουω κατι που με αρεσει παω ψηλα.............κι ολο πεταω πεταω πεταω........

[xamogelo]

Απο το χαμόγελο με αγάπη.........





ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ



Τ΄ ουρανού τον δρόμο περπατά τ΄ ολόγιομο φεγγάρι
Περήφανο και λαμπερό και με περίσσια χάρη

Τα σύννεφα δίπλα του περνούν, παίρνουν τα χρώματα του
Το μοβ, το χρυσό και τ ασημί βάζουν στα κορμιά τους

Το φως τους τ άστρα χάσανε μπρος στην δικιά του λάμψη
Της νύχτας της φεγγαρόλουστης το μοναδικό καμάρι

Μοιάζει να είναι βασιλιάς την ώρα που σεργιανάει
Και όλα γύρω υποκλίνονται για τη δική του χάρη

Και δυο πουλιά στη σιγαλιά πετάνε δίπλα δίπλα
Το φως του φεγγαριού να τα οδηγά μέσα στη νύχτα

Τι άραγε να ψάχνουνε, τι άραγε να θέλουν.....
Μέσα στης νύχτας τη σιγή πετάνε μαγεμένα

Να τα μάγεψε λες και αυτά το όμορφο φεγγάρι
Σαν μάγεψε και μένανε της νύχτας το καμάρι ;



09/06/05

[galazia_sfaira]

Α βρε Χαμογελακι εσυ πετας απο πανω κι εγω απο "κατω" :roll:

[xamogelo]

Γαλάζια μου Σφαιρούλλα μαζί ταξιδεύουμε όπως τα πουλιά στη σιγαλια που πάνε διπλα διπλα.....

[galazia_sfaira]

Ξερεις τι ένοιωσα και το είπα;
Οτι εσυ εισαι στα συννεφα ψηλα κι απο κει με βλεπεις.Ενω εγω παλι ειμαι στην γή και κάνω ενα "τσαφ" και ερχομαι προς τα πανω...ξεκινω απο την θαλασσα μου τα βοτσαλα μου στην αμμμουδια μου.......και απογειωνομαι.
Δεν ξερω πως να στοπω όμως.... :roll:
Μαρεσε πολυ ο τροπος σου !

[Επισκέπτης]

Οριζόντιες ρίγες ...ένα υπέροχο ποίημα που έχει γράψει ένα παιδί από την Αφρική και προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο ποίημα του 2006.



Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος
Κι εσύ λευκέ άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι
Και λες εμένα έγχρωμο;

[Δωρουλα]

Απίστευτο!!!! :roll:

[galazia_sfaira]

Nαί είναι απίστευτο!
Εχω ζήσει παιδιά τον τρόπο που οι λευκοί "βλεπουν"τους διαφορετικούς απο αουτους στο χρωμα.
Εχω βιώσει και πως αντιμετωπουν ολοι την δαιφορετικότητα γιατι ο αδαλφος του Ταξιαρχη (απο τον μπαμπα τους )εινα μυγάς ....ξερω καλα τι σημαίνει και νοιωθω απολυτα το ποίημα.Δακρυζω!