
Άλλο ένα μοίρασμα θα ήθελα να κάνω μαζί σας:
...Λίγο πριν φύγω για δουλειά μίλαγα με τη μάνα μου στο skype. Περί ανέμων και υδάτων, μη φανταστείτε τίποτα το βαρύγδουπο. Και κάποια στιγμή έρχεται στο δωμάτιο και ο πατέρας μου. Άρχισε να με ρωτάει αν βρήκα καμιά άκρη με τη βίζα και για το τι προβλήματα αντιμετωπίζω. Μέχρι εδώ όλα καλά. Είναι κάτι που έχει ξανασυμβεί άλλωστε...
Αυτό που δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ στα χρονικά είναι το εξής: Γυρνάει και μου λέει πως ότι θεωρώ εγώ καλύτερο να κάνω για μένα. Να μην ακούω κανέναν και πως αν θελήσω να γυρίσω Ελλάδα, το σπίτι και το δωμάτιο μου θα είναι πάντα εκεί και θα με περιμένουν. Επίσης μου είπε να ξεχάσω τα παλιά, πως και οι δύο είπαμε πολλά και πως ότι έγινε, έγινε! Όσο ζει θα με στηρίζει όπως μπορεί... Τα έλεγε αυτά και άκουσα τη φωνή του να σπάει... Παιδιά συγκινήθηκε!!!
Εντάξει, τι να πω! Το σύμπαν έχει χιούμορ!!! Στανταράκι αυτό τώρα. Ξέρω πως όλο αυτό ήταν μια αναλαμπή που δεν ξέρω από που ακριβώς προέκυψε, όπως επίσης ξέρω πως ένας άνθρωπος 80 χρονων και με τα μυαλά του πατέρα μου απλά ΔΕΝ παίζει να αλλάξει, αλλά εγώ τσίμπησα...(!)
Ένιωσα μ****ας που έχω κατά καιρούς όλα αυτά τα άσχημα συναισθήματα για εκείνον και το πρώτο πράγμα που μου είπε ο εαυτός μου ήταν: "να, είδες μωρέ; Τελικά σε αγαπάει..."
Πιπίλες! Το ξέρω!
...Αλλά εγώ επηρεάστηκα!
Ψέμματα να πω;;;
