Ποιητικά έργα, στίχοι

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Vasoula]

από τα "Αποσπάσματα" του Λειβαδίτη


O ουρανός αμίλητος και σταχτύς
το ίδιο αδιάφορος και για τους νικητές και για τους νικημένους.
Eίδες ποτέ σου μες στα μάτια των νικημένων στρατιωτών την πικρή θέληση να ζήσουν


Η δυστυχία σε κάνει πάντα να αναβάλεις -έφυγε η ζωή.
Οι φίλοι είχαν χαθεί
κι οι εχθροί ήταν μικρόψυχοι για να μπορείς να τρέφεσαι απ’ το μίσος σου…


Πάνω στα υγρά τσαλακωμένα σεντόνια μαραίνονταν το γέλιο των αγέννητων παιδιών…
και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.
Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων

ή ένα θάνατο για τη ζωή των άλλων…




Ἕνα περίεργο ἐπεισόδιο διαβάζαμε τελευταία στὶς ἐφημερίδες, ἕνας ἄντρας πῆγε σ᾿ ἕνα ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ «σπίτια», πῆρε μιὰ γυναῖκα, μὰ μόλις μπαίνουν στὸ δωμάτιο, ἀντὶ νὰ γδυθεῖ καὶ νὰ ἐπαναλάβει τὴν αἰώνια κίνηση, γονάτισε μπροστά της, λέει, καὶ τῆς ζητοῦσε νὰ τὸν ἀφήσει νὰ κλάψει στὰ πόδια της.

Ἐκείνη βάζει τὶς φωνές, «ἐδῶ ἔρχονται γιὰ ἄλλα πράγματα», οἱ ἄλλοι ἀπ᾿ ἔξω δώστου χτυπήματα στὴν πόρτα.

Μὲ τὰ πολλὰ ἄνοιξαν καὶ τὸν διώξανε μὲ τὶς κλωτσιὲς -ἀκοῦς ἐκεῖ διαστροφὴ νὰ θέλει, νὰ κλάψει μπρός σε μιὰ γυναῖκα.

Ἐκεῖνος ἔστριψε τὴ γωνία καὶ χάθηκε καταντροπιασμένος. Κανεὶς δὲν τὸν ξανάδε πιά.

Καὶ μόνο ἐκείνη ἡ γυναῖκα, θὰ ᾿ρθεῖ ἡ ἀναπότρεπτη ὥρα μιὰ νύχτα, ποὺ θὰ νοιώσει τὸν τρόμο ξαφνικά, πῶς στέρησε τὸν ἑαυτὸ τῆς ἀπ᾿ τὴν πιὸ βαθιά, τὴν πιὸ μεγάλη ἐρωτικὴ πράξη μὴν ἀφήνοντας ἕναν ἄντρα νὰ κλάψει στὰ πόδια της

[Ιωαννάκι]

Λατρεύω Λειβαδίτη

[Ταρούλα]

[Δωρουλα]

[Sofoula]

Τι γλυκό...

[Μάνος]

[Fotinoula]

[Ellaki]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Annoula]

[Βικούλα]

[Θοδωράκος]

Πάνω στα υγρά τσαλακωμένα σεντόνια μαραίνονταν το γέλιο των αγέννητων παιδιών…
και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.
Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων

[AMALIA]

[Fotinoula]

Γράφει ο Κοινωνιολόγος Γιώργος Βασιλορεΐζης

Eίναι κάποια πράγματα…που απλώς δεν εξηγούνται.
Δεν έχει Γιατί…Απλά Είναι !
Δεν έχει γιατί μ’αρέσει το πρωινό αεράκι που τυλίγει το σώμα σαν χάδι…
Δεν έχει γιατί μ’αρέσει το κοραλί ηλιοβασίλεμα…
Δεν έχει γιατί μ’αρέσει ο ήχος των κυμάτων που παφλάζουν…
Δεν έχει γιατί μ’αρέσει μια βόλτα στη φύση και να μοσχοβολά η γη θυμάρι…
Δεν έχει γιατί μ’αρέσει να κοιτάζω τ’ άστρα και να λέμε όμορφες ιστορίες…
Δεν έχει γιατί μ’αρέσει εκείνο το ξεχωριστό χτυποκάρδι της καρδιάς…
Δεν έχει γιατί αγαπημένο μου μυαλό, δεν μετριούνται, δεν ζυγίζονται, δεν κοστολογούνται όλα στη Ζωή.
Υπάρχει και αυτό που λέμε Νιώθω-Αισθάνομαι.
Ξέρω, δεν το ‘χεις βιώσει, θέλεις αποδείξεις και γι’ αυτό.
Δεν πειράζει…εσύ πάντα θα θέλεις…
Κι εγώ πάντα θα ζω.
Κι αυτό φτάνει και περισσεύει για να ΝΙΩΘΩ ότι μέσα σε αυτό το κορμί,
πάλεται μια Ψυχή, που γελά, που κλαίει, που ελπίζει, που ερωτεύεται, που φοβάται, που αγαπάει, που θέλει να τα ζει όλα μέχρι το μεδούλι ρε γαμώτο.
Όλα.


http://enallaktikidrasi.com/2014/08/ein ... sigountai/" onclick="window.open(this.href);return false;