Ζήλια

[Θοδωράκος]

[eirini]

[Δωρουλα]

[Μάνος]

[Μπεττουλα]

Τα συναισθήματα διεκδίκησης όπως είναι ο φόβος, η ζήλεια, οι ενοχές, η κτητικότητα, η σεξουαλικότητα, χρειάζονται οριοθέτηση και ενσωμάτωση. Η εσωτερική γαλήνη κατακτάται, όταν δεν αποδιώχνεις τα συναισθήματα αυτά, σαν μη αποδεκτά, αλλά τα αφήνεις να εμπεριέχονται σε σένα, χωρίς να τα αξιολογείς.
Χρειάζεται να τα αναγνωρίζεις σαν αυθεντικά, σαν διαδρομές της ζωής σου που ολοκληρώθηκαν και γέμισαν τον Εαυτό με εμπειρίες.

Σκέψου ότι σε κάθε συναίσθημα, που ο νους μας κρίνει «αρνητικό», γιατί έτσι τον τροφοδότησαν οι μνήμες του ασυνείδητου, υπάρχει η άρνηση και η αντίδραση.
Η αντίδραση είναι χαρακτηριστικό της δυαδικότητας, που για χάρη της ενσαρκωνόμαστε ξανά και ξανά. ΄Οταν ενσωματώσεις απλά το συναίσθημα, όταν καταφέρεις και δεν κρίνεις τον εαυτό σου, και κανέναν άλλον, θα έχεις κάνει ένα μεγάλο βήμα προς την ισορροπία των αντίθετων «δυνάμεων» και την κατάλυση αυτής της μνήμης που χωρίζει και διαχωρίζει, ώστε να αρχίσει η δράση.

΄Ομως για να το πραγματώσεις αυτό, χρειάζεται να έχεις κατεύθυνση προς τον Ανώτερο Εαυτό! Και να προσανατολίζεσαι προς τον στόχο, που είναι η εκδήλωσή του!
Από εκεί και πέρα δεν θα χωρίζεις τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις πράξεις σε «αρνητικές-θετικές», αλλά θα ξέρεις ότι ο Εαυτός σαν θεότητα, τα εμπεριέχει όλα! ΄Ετσι δεν θα χρειάζεται να αντιδρά, για να γνωρίσει...
Πληρότητα, λέγεται αυτό!

Θεωρώ ότι αν αποφασίσεις να έχεις επαφή με τον Εαυτό σου, αφήνεις, απλά, αυτήν την απόφαση να λειτουργήσει...

τωρα καταλαβαινω και γιατι με εξαντλησε ολο αυτο το σκαψιμο.. επετρεψα να ερθουν στην επιφανεια αλλα για ελαχιστα απο αυτα μπηκα στην διαδικασια να τα αποδεχτω και να τους δωσω χωρο μεσα μου απλα να υπαρχουν χωρις ομως να με καθοριζουν..

[Μάνος]

Μπεττούλα μου

[Μπεττουλα]

Μανουκο