

Ε βέβαια....να εξηγείς συνεχώς δεν είναι όμορφο,δηλαδή ο άλος χαζός είναι?Δεν θέλει να καταλάβει το δικό μου,διότι έχει το δικό του......και καλά κάνει....τώρα ποιανού είναι καλύτερο πάλι δεν ξέρω,εγω ακολουθώ τον δικό μου δρόμο...Βασούλα έγραψε:Η μόνη αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή δεν μπορείς να συνανστρέφεσαι (με την θετική ερμηνεία της συναναστροφής), ανθρώπους που σε βάζουν στην διαδικασία να αισθάνεσαι ότι δεν θα σε καταλάβουν και θα χρειαστεί ΄να εξηγείς ώρες αυτό που ήδη γνωρίζεις από την Ζωή...
Συμφωνώ, παλιότερα πεταγόμουν για να το αποδείξω μέσα μου. Τώρα απλά ακούωΑπλά δεν τα διαπραγματεύεσαι, είναι θέμα της Ηθικής της Πίστης αυτό...Όσο λιγότερο πιστεύεις, τόσο πιο πολύ θα θέλεις να στερεώσεις την αμφιβολία σου...Όσο πιο αδιαμφισβήτητη είναι η Πίστη σου, τόσο λιγότερο θα έχεις ανάγκη να "σώσεις" και τους άλλους, λέγοντας απλά την γνώμη σου, σε ένα θέμα που "πονάει"...
ΑννούλιAnna έγραψε:Συμφωνώ, παλιότερα πεταγόμουν για να το αποδείξω μέσα μου. Τώρα απλά ακούω
Vaso έγραψε:Πως να στηρίξεις την Πίστη σου στο ότι σε τραυμάτισαν οι γονείς σου, αν μέσα σου δικαιολογείς αυτό ΄το τραύμα με την άγνοιά τους?
Πως θα στηρίξεις την Πίστη σου στον Θεό, αν δεν έχεις ερευνήσει τούτα τα πεδία που τον "αφορούν"?
γιατί και μάλιστα κορίτσια Βασούλα????Vaso έγραψε:Πως θα πω δηλαδή σε μια γυναίκα που έχει ξαναπαντρευτεί ενώ είχε ήδη παιδιά (και μάλιστα κορίτσια) ότι ήταν πολύ κακή η επιλογή της για την υγιή ανάπτυξη του παιδιού της?
Πωπω ρε γμτ, ενώ πολλές φορές λέω (νοητικά) ότι κάνω ότι θέλω, άλλες τόσες φορές με πιάνω να αισθάνομαι τύψεις....τις καταλαβαίνω δηλαδή, το ξέρω ότι είναι κάτι που δεν ισχύει αλλά παρ όλα αυτα μπορεί να με ξαναπιάσουν.....Βίκυ έγραψε:Ο άλλος είναι ότι οι ενοχοποιήσεις, που τραυματίζουν πολύ το παιδί, εμποδίζουν την αυτόνομη ανάπτυξή του και το διατηρούν σε κατάσταση υπερβολικής εξάρτησης από τις ιδέες των γονιών. Όταν μεγαλώσει και αρχίσει να παρατηρεί την πραγματικότητα με τα δικά του μάτια -ωθούμενο από το υψηλότερο επίπεδο συνειδητοποίησης που η κάθε νέα γενιά επιτυγχάνει-, καταλήγει σε συμπεράσματα που εν μέρει διαφέρουν από εκείνα των γονέων για το πώς πρέπει να ζει κανείς τη ζωή του.
Να 'το , να 'τοΒίκυ έγραψε:Η εξάλειψη του ενοχικού αισθήματος -το να ζει κανείς όπως ακριβώς θέλει τη ζωή του, θα έλεγε ο Υιιη£- οδηγεί στην εξάλειψη της υποχονδρίας και του υστερικού φόβου του θανάτου, ή τουλάχιστον στον έλεγχό τους σε ικανοποιητικό επίπεδο που επιτρέπει μια καλή ζωή.
Φυσικά, πίσω από αυτόν το φόβο υπάρχει το ένστικτο της επιβίωσης.
Βίκυ έγραψε:Όσο πιο ανεπαρκείς και ένοχοι αισθανόμαστε ασυνειδήτως τόσο πιο πιεστικά προσδοκούμε από το ταίρι μας το σεβασμό και την εκτίμηση που έμειναν ανεκπλήρωτα στην παιδική ηλικία. Αυτή η απαίτηση όμως, λόγω της παιδικής φόρτισης και άρα της υπερβολικής έντασης και πιεστικότητας, είναι παράλογη και αδικαιολόγητη σε μια σχέση μεταξύ ενηλίκων.
ναι Μάνο μου έχει συμβεί όταν δεν έχω εμπεριώσει μέσα μου και αναμασάω σαν την κασέτα λόγια χωρίςΜάνος έγραψε:Σας έχει συμβεί και σε εσάς αυτό;;;
αυτά τα λίγα λόγια .............. τα λένε όλαΌσο λιγότερο πιστεύεις, τόσο πιο πολύ θα θέλεις να στερεώσεις την αμφιβολία σου...Όσο πιο αδιαμφισβήτητη είναι η Πίστη σου, τόσο λιγότερο θα έχεις ανάγκη να "σώσεις" και τους άλλους, λέγοντας απλά την γνώμη σου, σε ένα θέμα που "πονάει"...
τώρα πια σιωπώ και αφήνομαι να νοιώσω από την καρδιά μου τον άλλον χωρίς λέξη
Ellaki έγραψε:τώρα καταλαβαίνω ότι εαν κάποιος θέλει να ακούσει .............θα ακούσει και χωρίς να μιλήσω.............θα ακούσει την καρδιά μου
εαν κάποιος δεν θέλει να ακούσει..............ότι και να πω εγώ θα είναι σαν <να πετάω τα μαργαριτάρια>
μας το είχε πει η Βασούλα να προσέχουμε, αλλά εαν δεν πέσεις δεν θα μάθεις πως να σηκώνεσαι
τα είπε και η Φωτεινούλα................... η <φάση του εγωικού σωτήρα>