Δεν μπορώ να αφεθώ

[eirini]

αιωρούμενη

στην αυτοθεραπεία υπάρχει τίποτα ομορφότερα από το να νιώσεις το σώμα σου? απλά το σώμα σου...και αφού το νιώσεις και "χορτάσεις" από αυτήν την επαφή, μετά υπάρχει τίποτα ομορφότερο από το να νιώσεις πιο βαθιά τον Εαυτό σου?

Δεν είχα ποτέ πολλά πολλά με τον εαυτό μου ώστε να αισθανθώ οικεία με το σώμα μου και με μένα....με απέφευγα όπως ο διάολος το λιβάνι...δεν έμαθα ποτέ να με ακούω και να ακούω τις ανάγκες μου.... γι'αυτό και ίσως δυσκολεύομαι στο να μείνω στη σιωπή και να προσπαθήσω να με νιώσω...
και τώρα συνειδητοποιώ πόσο ζημιά μου έχω κάνει.... το ηξερα θεωρητικά αλλά τωρα το νιώθω....

[ARTYADIS]

Άντε Ειρηνούλα μου, έχεις τόσο όμορφα πράγματα ακόμα να βιώσεις.. ένας ολόκληρος μαγικός κόσμος..

[eirini]

[Vasoula]

αιωρούμενη

στην αυτοθεραπεία υπάρχει τίποτα ομορφότερα από το να νιώσεις το σώμα σου? απλά το σώμα σου...και αφού το νιώσεις και "χορτάσεις" από αυτήν την επαφή, μετά υπάρχει τίποτα ομορφότερο από το να νιώσεις πιο βαθιά τον Εαυτό σου?

Δεν είχα ποτέ πολλά πολλά με τον εαυτό μου ώστε να αισθανθώ οικεία με το σώμα μου και με μένα....με απέφευγα όπως ο διάολος το λιβάνι...δεν έμαθα ποτέ να με ακούω και να ακούω τις ανάγκες μου.... γι'αυτό και ίσως δυσκολεύομαι στο να μείνω στη σιωπή και να προσπαθήσω να με νιώσω...
και τώρα συνειδητοποιώ πόσο ζημιά μου έχω κάνει.... το ηξερα θεωρητικά αλλά τωρα το νιώθω....

Ειρηνούλα, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο αυτό.
Το έχω δει σε πάρα πολλούς, να κρατάνε τα χέρια τους σε απόσταση από το σώμα όταν κάνουν αυτοθεραπεία...
Κυρίως συμβαίνει σε αυτούς που το ρέικι το παίρνουν για μαγικό χαπάκι, χωρίς μεγάλη διάθεση να θεραπευτούν σε βαθύ επίπεδο...

Τους είναι προφανώς τόσο αποκρουστικός ο Εαυτός τους, που δεν θέλουν μεγαλύτερη επαφή μαζί του

Και λογικό το βρίσκω με τόσα ψυχικά φορτία που κουβαλάνε, να μην τους αρέσει αυτό που είναι...γενικά να μην τους αρέσει το ότι βρίσκονται στην Ζωή...Δεν είναι κάτι συνειδητό αυτό, είναι κάτι που τους βαραίνει χωρίς να το έχουν καν αντιληφθεί, ώστε να θέλουν να το θεραπεύσουν...

Καταλαβαίνεις όμως τώρα, από εσένα την ίδια, πόσο δύσκολο είναι να αγαπήσει κανείς τον Εαυτό του...

και επίσης καταλαβαίνεις περισσότερο τώρα, πόσο δύσκολο είναι να αγαπήσει τον οποιονδήποτε...

Στο λέω, γιατί σε κάποια ενότητα εξέφρασες αυτήν την αγωνία "μα τίποτα δεν είναι αληθινό σε συναισθήματα?" Τώρα έχεις απάντηση, από εσένα την ίδια...

[eirini]

Και που να δεις τι έχω γράψει παρακάτω.....

Στο λέω, γιατί σε κάποια ενότητα εξέφρασες αυτήν την αγωνία "μα τίποτα δεν είναι αληθινό σε συναισθήματα?" Τώρα έχεις απάντηση, από εσένα την ίδια...

Βασούλα αλήθεια το ξέρω αυτό που λες, το πιστεύω ακράδαντα..... αυτή τη στιγμή όμως που είμαι μέσα στο συναίσθημα (για διαφορους προσωπικους λογους), ένα μέρος μου κλοτσάει.... ή προφανώς δε θέλει να το πιστέψει.... μα τίποτα?????

[Vasoula]

τίποτα, μωράκι...

Και σε καταλαβαίνω ότι είναι σοκ, αλλά σου λέγω αλήθεια, ότι τίποτα αληθινό δεν υπάρχει μέσα στον άνθρωπο...
Όλη η Αλήθεια υπάρχει μόνο μέσα στον Άνθρωπο...

Αν δεν μπορείς να αγαπήσεις τον Εαυτό σου, τότε περιφέρεσαι ψάχνοντας να βρεις αγάπη, ενόσω δεν έχεις συνειδητοποιήσει που βρίσκεται η απώλεια σου...Αυτό που έχεις χάσει, Ειρηνάκι, το ψάχνεις σε έναν άνθρωπο...Κανείς όμως δεν είναι εκεί για εσένα, γιατί εσύ δεν είσαι εκεί για εσένα...
Και είναι τόσο ανώριμο το συναίσθημα, που θέλει τον μπαμπά του και την μαμά του, ενόσω εσύ δεν το παίρνεις είδηση και νομίζεις ότι αγάπησες, γιατί δεν μπορείς να αντιληφθείς ότι φοβάσαι τον Εαυτό σου...
Φόβος και Αγάπη ποτέ δεν πάνε μαζί...

Αν όμως το δούμε, όπως το βλέπει ένας φυσιολογικός άνθρωπος, τότε κάθε σχέση που κάνουμε είναι και ένα βήμα πιο κοντά στην οδύνη...Καμία σχέση δεν έχει πετύχει σε αγάπη...Απλά μετά από ΄λίγο καιρό συμβιβάζεσαι, θεωρώντας το φυσιολογικό, γιατί έτσι έχεις μάθει ότι είναι οι σχέσεις...Αγαπάς-χωρίζεις, αγαπάς-χωρίζεις, αγαπάς-χωρίζεις...για όσο αντέξεις...Μετά αγαπάς-συμβιβάζεσαι, γιατί απλά έχεις βαρεθεί να χωρίζεις...

Αυτό οι άνθρωποι το ονομάζουν ζωή...

Και είναι μόνο η επιλογή του καθενός, που ξαφνικά αποφασίζει να ορίσει εκείνος την Ζωή του...

[eirini]

Είναι εντυπωσιακό που σε άλλη ενότητα γράφω, από αλλού μου τα σκας....
Και τι συναισθήματα είναι αυτά που σου βγαίνουν όταν εισαι με έναν άλλο άνθρωπο?? Μόνο ενθουσιασμου και χαρας? απο κει και έπειτα περιμενεις μόνο να λάβεις διότι δεν έχεις τίποτε να δώσεις? Αλλά όταν σε κυριεύει ο φόβος, τι να δώσεις μαρή....
Σαν τη σχέση παιδιού-γονιού είναι δηλαδή.... για να νιώθεις την ασφάλεια, για να εχεις το μπαστουνάκι σου και να μπορεις να χειρίζεσαι τις καταστασεις και τον άλλον.....
Ρε δε γίνονται αυτα....
Και όταν τελειώσει μια σχέση γιατί πονάς???? απο εγωισμο??? για το ότι δεν καταφερες να ρουφήξεις κι άλλο το αιμα του άλλου?? από ανασφάλεια???
Με λένε Ειρήνη και είμαι καλά!!!!

[eirini]

Κάπου έχεις γράψει για τα Σ'αγαπώ που δεν είπαμε.....πόσο ψευτικο τότε είναι αυτό?.... συγγνώμη ρε Βασούλα μου αλλά βρίσκομαι σε σύγχυση και δε μπορώ να καταλάβω προφανώς τα όρια και τις ισορροπίες..

[Vasoula]

Τα "σ' αγαπώ" που δεν είπαμε, Ειρηνούλα, έχουν να κάνουν με την έκφραση συναισθημάτων, όταν τα βιώνεις σαν αγάπη, εκείνη την στιγμή...
Το να είσαι με έναν άνθρωπο και να σκέφτεσαι να του πεις "σ' αγαπώ", ενόσω έχεις αισθήματα εκείνη την στιγμή, απλά γιατί φοβάσαι και να το εκφράσεις, τι σημαίνει?

'Εχω ακούσει (και εδώ μέσα μπορείς να το βρεις στα παλιά ποστ) πάρα πολλά "σ' αγαπώ" γιατί εκείνη την στιγμή που το έλεγαν οι άνθρωποι, το ένιωθαν κιόλας...Την επόμενη στιγμή δεν το ένιωθαν, γιατί κάτι τους ξίνισε σε εμένα...Έτσι είναι οι σχέσεις...Παρ' όλα αυτά δεν το θεώρησα (και ούτε ήταν) ψεύτικο την ώρα που μου το έλεγαν...Το ένιωθα...
Αυτό που κρύβεται όμως από πίσω και ποιά ανάγκη θέλεις να σου καλύψει ο άλλος που αγαπάς, θα το βρεις (ή δεν θα το βρεις) στην πορεία σου...

Έχεις μπερδέψει την συναισθηματική αγάπη με την κατάσταση Αγάπης...Βλέπεις όλα "αγάπη" ονομάζονται...Και η καταπίεση που σου ασκούν οι γονείς σου, αγάπη ονομάζεται...Αν πω σε όλους τους γονείς ότι παπάρια αγαπάτε τα παιδιά σας, θα πέσουν να με φάνε...Δεν είναι έτσι?
Παρ' όλα αυτά οι περισσότέροι άνθρωποι θεωρούν ότι αγαπιούνται από τους γονείς τους, δεν είναι έτσι?


Το "σ' αγαπώ" είναι ένα συναίσθημα σε συγκεκριμένη στιγμή της ζωής σου και το εκφράζεις...
Αν αύριο δεν μπορείς να το εκφράσεις, για χίλιους δύο λόγους, είναι αποτέλεσμα της δικής σου κατάστασης και όχι του άλλου...
Η έλλειψη εσένα αφορά και όχι τον άλλον...Αλλά την στιγμή που δεν ξέρεις τι σου καλύπτει και τι σου αφήνει ακάλυπτο, τον αγαπάς, γιατί να μην το πεις?

Το "σ' αγαπώ" δεν έχει εκείνη την διάρκεια που υπολογίζεις, Ειρηνούλα, αλλά αφορά μόνο την συγκεκριμένη στιγμή...Και σ' αυτήν την συγκεκριμένη στιγμή πρέπει να ειπωθεί...
Αν το πεις, όταν καταλάβεις ότι χάνεις τον άλλον, τότε δεν έχει νόημα...Έχει περάσει η στιγμή που μπορούσες να το πεις...

Το "σ' αγαπώ" δεν λέγεται από φόβο...

Και μετά αναφέρεις την οδύνη που έχει ένας χωρισμός...Την οδύνη που έχεις ενόσω διανύεις την σχέση, γιατί την παραβλέπεις?
Αυτό δεν καταλαβαίνω...Σε έχω ξαναρωτήσει...Αλλά δεν μου έχεις απαντήσει...

[Μάνος]

Βασούλα μου
Ειρηνάκι μου

[eirini]

Το "σ' αγαπώ" δεν έχει εκείνη την διάρκεια που υπολογίζεις,

Θα ήταν η επόμενη απορία μου....

Και μετά αναφέρεις την οδύνη που έχει ένας χωρισμός...Την οδύνη που έχεις ενόσω διανύεις την σχέση, γιατί την παραβλέπεις?
Αυτό δεν καταλαβαίνω...Σε έχω ξαναρωτήσει...Αλλά δεν μου έχεις απαντήσει...

Δε θυμάμαι που με έχεις ξαναρωτήσει....
Την οδύνη που είχα κατά τη διάρκεια των σχέσεών μου, τη παρέβλεπα εν μέρη, διότι ήλπιζα να βελτιωθούν κάπως τα πράγματα λόγω κάποιων αξιών που είχαν... Δεν κάνω εύκολα σχέσεις αλλά όταν κάνω, προσπαθώ πολύ γι αυτές...Βέβαια όλο λάθη, λάθη.....χειρισμοί, πρότυπα..
Ειδικά όταν δούλευαν με τον εαυτό τους, θεωρούσα ότι μαζί με αυτόν θα εξελιχθώ κι εγώ...ότι μαζί με αυτόν θα έρθω πιο κοντά... μαζί με αυτόν θα μοιραστώ, θα φτάσω στην Αγάπη..... κούνια που με κουναγε όμως.... σχέσεις γεμάτες προσδοκίες...
Οπότε όλα ψέμματα.... τον κώλο μας κοιταγαμε να καλύψουμε.....
Δεν ξέρω ρε Βασούλα καλά τα λέω?
Τώρα όσον αφορά την οδύνη που έχει ο χωρισμός..... μόνο η συνήθεια είναι?? οι πληγωμένες προσδοκίες???
Δεν το χωράει ο νους μου, έχω φρικάρει.....πιο πολύ με μένα που δεν μπόρεσα να νιώσω τίποτα το αληθινό....σα μαριονέτα νιώθω... και πιο πολύ φρικάρω που χειρίστηκα ανθρώπους, που δεν μπόρεσα να τους δώσω ούτε 1% από εμένα......

[Vasoula]

εγώ θα έλεγα ότι κάθε εμπειρία μας πάει ένα βήμα πιο κοντά στον Εαυτό μας, Ειρηνούλα, αν δεν καθίσουμε πάνω από το πηγάδι του τι χάσαμε...
Μπορεί τούτο το πηγάδι να διαρκέσει και μια ζωή, γιατί ο άνθρωπος κοιτάει πάντα τι έχασε και ποτέ τι κέρδισε από μία εμπειρία...

θεωρούσα ότι μαζί με αυτόν θα εξελιχθώ κι εγώ.

ποιός στο είπε αυτό?

η εξέλιξη θέλει ατομική προσπάθεια Ειρηνάκι, δεν γίνεται με "κολαούζο"...πως το σκέφτηκες?

δουλεύει ο ένας δηλαδή και ο άλλος γίνεται κατευθείαν Βούδας, απλά επειδή είναι σε σχέση μαζί του?

Ο καθένας έχει τα δικά του βιώματα και τα δικά του πρότυπα να δουλέψει βρε Ειρηνάκι, και αν ο ένας εργάζεται με τον Εαυτό του και ο άλλος περιμένει να τα κάνει αντιγραφή, τότε έχει χάσει από χέρι...
Η εξέλιξη είναι μόνο γιατί ΄το θέλεις εσύ και όχι για να φτιάξεις την σχέση σου...

Εσύ το θέλεις με την Ψυχή σου, όχι για να είσαι καλά με τον άλλον, γιατί ποτέ δεν θα είσαι καλά με τον Εαυτό σου...

Εκάνες λάθη, έκανε λάθη...Και τα λάθη οδήγησαν σε διάλυση της σχέσης...Και τώρα πονάς για αυτά τα λάθη...Προχώρα παρακάτω και μάθε από τα λάθη σου, από τα δικά σου λάθη...Ο άλλος μπορεί να είναι όπως θέλει και να κάνει ότι θέλει...
Ειχα πει σε ένα ποστ στις σχέσεις, ότι χρειάζεται οι σύντροφοι να έχουν ίδιες νοοτροπίες...Τότε μπορεί και να μην μετράνε τόσα λάθη...

Ξέρεις στους ανθρώπους είναι όλα διαφορετικά...οι ηθικές, τα πιστεύω, οι επιθυμίες, ακόμα και οι ανάγκες...Όταν δεν ταιριάζεις με τον άλλον, το να προσπαθείς, μερικές φορές, απλά εντείνει την οδύνη, γιατί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν έτσι εύκολα...Έχουν πολύ βουνό να ανέβουν για να αλλάξουν και κυρίως να έχουν αντιληφθεί τι θέλουν να αλλάξουν στον Εαυτό τους...Συνήθως αυτό που αντιλαμβάνονται είναι τι θέλουν να αλλάξουν στον άλλον...

Δε θυμάμαι που με έχεις ξαναρωτήσει....

στο φβ

[AMALIA]

εγώ θα έλεγα ότι κάθε εμπειρία μας πάει ένα βήμα πιο κοντά στον Εαυτό μας, Ειρηνούλα, αν δεν καθίσουμε πάνω από το πηγάδι του τι χάσαμε...
Μπορεί τούτο το πηγάδι να διαρκέσει και μια ζωή, γιατί ο άνθρωπος κοιτάει πάντα τι έχασε και ποτέ τι κέρδισε από μία εμπειρία...

Θα συμφωνησω απολυτα.... Ειρηνακι ετσι ειναι και δεν το λεω απλα απο θεωρια αλλα βιωμα...
ολη μου την ζωη την περναγα πανω απο τα πηγαδια ο γενναιος παρορνητικος που βουτουσε
χωρις καμοια σοφια και ξεχνιοταν εκει... και σχοινι να του ριχνες αυτος εκει...
Ομως ειχα βαλει ενα στοιχημα με τον Ευατο μου και οχι με τον ευατουλη να μην μεινω πανω απο το πηγαδι και να κλαιω
τον χωρισμο να δω ολοκαθαρα και να το νιωσω για δικο μου γιατι στην θεωρια το ηξερα οτι ο ευατος μου με πεταξε απο την σχεση που ημουν σχεδον 11 χρονια και μαλιστα βιαια ..
Και ο φοβος μου ηταν μην κανω οτι η μανα μου που ολα τα χρονια περιμενε τον πατερα μου... και να μην το δω σαν τιμωρια αλλα σαν ευκαιρια.... και νιωθω μεγαλη ευγνωμοσυνη για ολα αυτα που ειχα διδαχθει ολα τα χρονια εδω μεσα και για καθε αυτοκυριαρχια μου και πεισμα να τα εφαρμοσω..
Και βγηκα και ναι πονεσα πολυ... και βαθια... εφτασα νυχτες να νιωθω οτι θα τρελαθω αλλα οχι απο την προδοσια τελικα του συντροφου μου η την ασεβεια αλλα απο την δικια μου που με προδιδα καθε λεπτο προκειμενου να ανηκω σε καποιον που ασεβησα σε καθε αναγκη και θελω μου με την επλιδα οτι θα αλλαξει... πιο μαλακια πεθαινεις...
Αν θυμαμαι καλα τον Νοεβριο που τρωγαμε ειχα μοιραστει καποια πραγματα..
Προχωρα δες τι κερδισες μεσα απο αυτην την εμπειρια και κανε την εφαλτηριο για το επομενο σου βημα...

Σε κανω μια αγκαλιτσα...

[eirini]

Νόμιζα ότι το έστειλα..... ευτυχώς δε σβήστηκε....


Δεν κάθομαι πάνω από το πηγαδι Βασούλα μου, στεναχωριέμαι για τη λήξη μιας σχέσης....στεναχωριέμαι για την απουσία ενός ανθρώπου που ειχα στη ζωή μου... Και κυρίως στεναχωριέμαι, γιατί εν κατακλείδι, συνειδητοποιώ ότι ήταν όλα ψέμματα.....

Δεν περίμενα να γίνω Βούδας, Βασούλα μου, και να κάθομαι κυρία .... δούλευα κι εγώ όσο μπορούσα με το ρυθμό που μπορούσα....αλλά όχι για τη σχέση...για μένα!!! (Και κατ'επέκταση για τη σχέση...)
Τουλάχιστον αυτη ηταν η πρόθεσή μου απο πρίν....Ασχετα αν κάποιες φορές έχανα τη μπάλα και το κανα για τη σχέση...πιασ'το αυγό και κούρευτο....Δεν περίμενα να γίνουν όλα μαγικά....Αλλά δουλεύοντας ο ένας, ακολουθώντας ο άλλος, θεωρούσα ότι τουλάχιστον θα πιάσουμε κάποια ουσία... Προσδοκία είναι αυτό, επιθυμία ή κοιμαμαι τον υπνο του δικαίου και δεν ξέρω που μου παν τα τέσσεερα??

[eirini]

Ναι θυμάμαι Αμαλάκι μου.... αγκαλίτσες πολλές πολλές