Ο έρωτας στη ζωή μας

[AMALIA]

Στέκομαι όμως εδώ με σεβασμό σε όσα διαβάζω και ευγνωμοσύνη απέναντι σε όλους εσάς. Έχω πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μου, το ξέρω! Έχω επίσης κάποιες εμπειρίες και βιώματα που αντί να τα βάλω απέναντι μου και να μουτζώνομαι, θα τα κάνω σκαλοπάτι για να βγώ από την κινούμενη άμμο, να ταξιδέψω προς το φως και με τη δική σας βοήθεια είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρω γιατι είναι κάτι που το θέλω πραγματικά!!!

Μανο ... δεν εχω λογια για το μοιρασμα σου... σε ευχαριστω!!!

Συνεχισε ετσι δυναμικα και καθε βημα γινεται και σκαλι που σε φερνει πιο κοντα στον Αληθινο Ευατο σου και τις αληθινες αναγκες...

[Giotoula]

Μάνο

[Danielli]

Mάνο μου καλέ... σε ευχαριστώ για αυτο σου το μοίρασμα....

[Valia]

Μάνο

[elenaki]

Μερικές φορές νιώθω πως είμαι σε μια κινούμενη άμμο... όσο κινουμαι κάνοντας σπασμοδικές κινήσεις τόσο περισσότερο βουλιάζω...

Στέκομαι όμως εδώ με σεβασμό σε όσα διαβάζω και ευγνωμοσύνη απέναντι σε όλους εσάς. Έχω πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μου, το ξέρω! Έχω επίσης κάποιες εμπειρίες και βιώματα που αντί να τα βάλω απέναντι μου και να μουτζώνομαι, θα τα κάνω σκαλοπάτι για να βγώ από την κινούμενη άμμο, να ταξιδέψω προς το φως και με τη δική σας βοήθεια είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρω γιατι είναι κάτι που το θέλω πραγματικά!!!

Αχ Μανο μας..Σ'ευχαριστω πολυ για το μοιρασμα σου αλλα και για το πολυ ομορφο τραγουδι..

[Μάνος]

Παιδάκια μου καλά
Εγώ σας ευχαριστώ που κοντά σας γίνομαι αυτό που πραγματικά είμαι!

[Stefanos]

Μάνο μου δεν έχω λόγια.

[Vasoula]

Μάνο μου γλυκιέ

Η συντροφικότητα είναι μια πανανθρώπινη ανάγκη...
Το θέμα είναι ότι ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τούτη την ανάγκη, παρά μόνο μέσα από τον φόβο...Και τότε η ανάγκη γίνεται τεράστια και άπληστη...Του "κλέβει" τα πάντα και του δίνει λίγα, όπως γίνεται συνήθως στις σχέσεις "παιδιού-γονιού"...
Μέχρι να αντιληφθεί ότι είναι "υιοθετημένος", τούτη η πρωταρχική του σχέση με τον Φυσικό Κόσμο γίνεται Λερναία Ύδρα που αν της κόψεις ένα κεφάλι, θα βγάλει δύο στην θέση του...

Όμως υπάρχουν και εκείνες οι στιγμές που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος ότι δεν μπορεί ΄να κόβει κεφάλια συνεχώς...
Ίσως για κάποιους αργεί αυτή η στιγμή να έρθει, μα θα έρθει όπως και να γίνει για τον καθένα...

ανεξάρτητα από που θα ανάψει η σπίθα, η φλόγα θα κάψει την Καρδιά μας και μαζί της θα καούν και τα, ασύμβατα με την Ουσία της, στοιχεία που έχουν τρυπώσει εκεί μέσα και την πληγώνουν συνεχώς...

Και τότε θα σημάνει το τέλος της μοναξιάς της...

[Ιωαννάκι]

Μανο μου, γλυκουλι μου

ανεξάρτητα από που θα ανάψει η σπίθα, η φλόγα θα κάψει την Καρδιά μας και μαζί της θα καούν και τα, ασύμβατα με την Ουσία της, στοιχεία που έχουν τρυπώσει εκεί μέσα και την πληγώνουν συνεχώς...

Βασουλα

[Ταρούλα]

Βασούλα μου

[Λιζούλα]

Βασούλα

Μάνο μου σ΄ευχαριστώ πολύ για το μοίρασμά σου

[Annoula]

Βασούλα

[eirini]

Μάνο ευχαριστώ πολύ για το μοίρασμά σου!!!!!

Βασούλα

[Μάνος]

Το θέμα είναι ότι ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τούτη την ανάγκη, παρά μόνο μέσα από τον φόβο...Και τότε η ανάγκη γίνεται τεράστια και άπληστη...Του "κλέβει" τα πάντα και του δίνει λίγα, όπως γίνεται συνήθως στις σχέσεις "παιδιού-γονιού"...
Μέχρι να αντιληφθεί ότι είναι "υιοθετημένος", τούτη η πρωταρχική του σχέση με τον Φυσικό Κόσμο γίνεται Λερναία Ύδρα που αν της κόψεις ένα κεφάλι, θα βγάλει δύο στην θέση του...

Βασούλα μου ευχαριστώ για την απάντηση σου, όμως αυτό το κομμάτι δνε το κατάλαβα. Μήπως θα μπορούσες να μου το εξηγήσεις;

Παιδάκια όλα

[Βικούλα]

Βασούλα