Να είσαι ταπεινός απέναντι σε τι; Και για ποιο λόγο;
Πολλοί θεωρούν την ταπεινότητα γόνιμο έδαφος για να πατήσουν πάνω σου και να σε "αλωνίσουν". Κι εσύ από τη μεριά σου το επιτρέπεις θεωρώντας τον εαυτό σου ταπεινό, καλό παιδί, θύμα, συμβατό με τα πρέπει της κοινωνίας - θρησκείας - οικογένειας, ευαίσθητο, με σλόγκαν "δείτε με τι ωραία που υποφέρω". Γέμισε "ευαίσθητους" ετούτος ο τόπος...
Είναι ένας άκρως παρξηγημένος όρος θεωρώ. Πολλοι τον μπερδεύουν με το "δε μιλάω και ανέχομαι..." Ανέχομαι πράγματα, καταστάσεις, ανθρώπους, και σχέσεις... Νομίζω πως θα τρομάζαμε αν ακούγαμε κάποιες φορές τα ουρλιαχτά του εαυτού μας να μας λέει "φτάνει", "ως εδώ", "δεν πάει άλλο" και εμείς να συνεχίζουμε ακάθεκτοι την ανοχή...
...Αλλά τι πραγματικά σημαίνει ταπεινότητα;
Να μην έχεις έπαρση φαντάζομαι...;;;
Πραγματικά όσο το σκέφτομαι τόσο δυσκολεύομαι να το αποσαφηνίσω...
