Επικοινωνία με το "ορατό" αόρατο!

[galazia_sfaira]

αν εχει να κανει με ζωγραφικη μαλλον σ επιασα...

Very Happy Very Happy Very Happy Wink

Οχι μόνο Γιάννη μου,ναι εχει να κανει και με αυτο το καομματι αλλα αυτο το στομα κατι μου θυμιζει......Βάσω εσενα;Κοιτα την! 8)

[Vasoula]

μπα, δεν μου λέει κάτι...

ούτε καν η πέριγραφή που κάνει ο Γιάννης δεν μου ταιριάζει...

Μάλλον σαν παραπλανημένη μου φαίνεται...

Τι σου θυμίζει σφαιρούλα μου? Γιατί σου ήρθε αναγούλα??? :roll:

[galazia_sfaira]

Αυτο το στομα μου θυμισε μια εικονα.....
Τι σου έναι η μνήμη.
Με αυτην μπορεί να κρίνουμε και μια αψυχη εικόνα.
Η μνήμη μου δημιουργεί σκεψεις .....αγέρα!! :evil:

[Επισκέπτης]

Είσαι μια μικρή οπτασία
Μια νεράιδα φαντασία
Κάθε βράδυ προσπαθώ
Στα όνειρα μου να σε βρω..

Θέλω να σε δω για λίγο
Να σ’ αγγίξω προσπαθώ
Όμως δεν τα καταφέρνω
Γιατί το πρωί ξυπνώ..

Έχεις ομορφιά θεϊκή
Είσαι σαν την Αφροδίτη
Πάρε με σ’ ένα νησί
Που γαλάζιο έχει σπίτι..

Αγαπούλα μου μικρή
Όμορφη μου οπτασία
Φαντασία μου τρελή
Όνειροσταλτη αγία..

Είσαι μια μικρή οπτασία
Μια νεράιδα φαντασία
Ψάχνω ακόμα να σε βρω
Στο νησί σου το μικρό..

Απ’ τον ύπνο μου πετιέμαι
Τη φιγούρα σου να δω
Κάθε βράδυ τυραννιέμαι
Κι όμως δεν σε συναντώ..

Στο δωμάτιο σε Ψάχνω
Να σου πάρω ένα φιλί
Δεν αντέχω θα φωνάξω
Είσαι όμορφη πολύ!!!

[Επισκέπτης]

http://www.youtube.com/watch?v=r3O3uRj60mE&eurl


.

[Επισκέπτης]

Μην αργείς...
Τούτο μόνο σου λέω. Μην αργείς...
Γιατί σε λίγο, σαν θα χτυπάς την πόρτα μου,
θα νομίζω πως είναι τα γηρατειά,
πως είν' ο χειμώνας,
πως είν' ο θάνατος...

Μην αργείς.
Στάσου κι' αφουγκράσου κάτω απ' τα σπίτια,
κι' απ΄ τους δρομους που περνάς.
Απ' τα παράθυρα κρέμουνται τα χέρια μου
και σε καλούν...
Στάσου κι' αφουγκράσου κάτω απ' τα σπίτια.
Σ' όλα κυλάει ο αέρας σου...
Ολα ξέρουν τ' όνομά σου...
Μην αργείς...

Να σε περιμένω είναι πιο γλυκό κι' απ' το νάρχεσαι...
Είναι σαν το σκάσιμο της μυγδαλιάς...
Σαν το πανί που πλέει στο λιμάνι...
Σαν κελάϊδισμα, σαν γέλιο πρωινό...

Να σε περιμένω είναι σα να ξανάρχομαι στη γη...
Στο δρόμο μην αργείς.
Είναι γιομάτοι Φαίακες,
είναι γεμάτοι πλάνεμα οι δρόμοι.
Οι δρόμοι γλιστρούν, χυμούν αρπαχτικοί...
και κλέβουν...
Μην αργείς...

Μην αργείς.
Γιατί ώσπου νάρθεις,
θα περπατήσω όλη την Υδρόγειο του πόνου μου.
Θα περπατήσω όλα τ' αγκάθια κι' όλους τους γκρεμούς.
Γιατί να περιμένω, είναι σαν να πεθαίνω.
Γι' αυτό:
Μην αργείς...!

Μενέλαος Λουντέμης

[Επισκέπτης]

H φαντασία αγκάλιασε την αίσθηση...
Το όνειρο αγκυροβήλησε στην αλήθεια μας...
Η ζωή ξαναγεννήθηκε από ένα χαμόγελο...
Σ' αυτό το νησί εγκαταστάθηκαν όλα μαζί...
Εκεί που κανένα καράβι δεν αρμενίζει...
Μονάχα όμορφα κογχύλια λάμπουν σαν ρουμπίνια...
Μοναδικοί επισκέπτες δελφίνια....
Ερωτοτροπούν στο γαλάζιο...
Που αγγίζει την ζωή μας...
Η βάρκα αγκυροβόλησε...
Τρυφερά στην στεριά...
Σταματά τα ταξίδια...
Απλώνει τα δίχτυα...
Ψαρεύει επιθυμίες...
Στο τελευταίο λιμάνι...
Της ζωής μας...

Ανακατεύθηκαν οι κόκκοι στην άμμο...
Με την ανάσα απ’ τα κορμιά μας...
Πανέμορφη νεράιδα συντροφεύει...
Τον έρωτα...
Οι γλάροι πετούν πάνω απ' τα κεφάλια μας...
Χαρίζοντας τεράστιους κύκλους ελευθερίας...
Οι χειροπέδες γκρεμίζονται άδειες...
Στο ναυάγιο του χθες...
Το δάκρυ κυλά έξω...
Βυθίζεται στην θάλασσα...

Ζωγράφισα ένα σ’ αγαπώ στην άμμο...
Πάγωσα τα κύματα...
Κοιτούν...
Τα χείλη που πλέκονται...

Σιωπούν...
Στο μεγαλείο μας...
Ψυχή μου...

[galazia_sfaira]

Ω ρε μανα!

[Επισκέπτης]

Είσαι τ'άγγιγμα του ανέμου
που μου ξαφνιάζει το κορμί...
Δε σε χόρτασα ποτέ μου,
όλα ήταν μια στιγμή....

Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω....

[Επισκέπτης]

Στη μέση του δάσους στα όρια του βάλτου σε είδα να τρέχεις λαβωμένο ξωτικό κρατώντας στα χέρια σου την λύπη των ανθρώπων.
Την έκλεψες λέει από το βασίλειο της θλίψης θέλοντας να την κρύψεις στα έγκατα του βάλτου.
Όμως δεν υπολόγισες τα θηρία του κάστρου. Τρέχουν ξωπίσω σου ξωτικό να σε κατασπαράξουν.

Σταμάτησες και με κοίταξες με το φοβισμένο σου βλέμμα.
Μου ζήτησες νερό όμως δεν είχα να σου δώσω. Κάθισες πλάι μου εξαντλημένο ελπίζοντας να σου δώσω λίγη από την χαρά μου.
Μα την εχω χάσει εδώ και καιρό.
Το μυστικό σου το κρατάω καλά κρυμμένο.
Συνέχισε να τρέχεις κυνηγημένο χωρίς να κοιτάς πίσω και 'γώ θα κάτσω εδώ στο βάλτο να περιμένω.

Σκέπασε την λύπη με τα δάκρυα σου.
’φησε την στην όχθη του βάλτου και πότισε το χώμα με το αίμα που τρέχει από τις πληγές σου.
Εκεί που θα πέσεις θα φυτρώσει ένα λουλούδι που το χρώμα του θα λέγεται χαρά και το άρωμα του ευτυχία.
Λαβωμένο ξωτικό κάθε άνοιξη θα είμαι εδώ να παίρνω λίγη από τη χαρά σου, που δεν μπόρεσα ποτέ να σου προσφέρω εγώ.

[Επισκέπτης]

Το μικρο νεραιδακι παιζει κρυφτο με τα αλλα νεραιδακια μεσα στα συννεφα...

Που και που ομως ριχνει κλεφτες ματιες να δει την μαμα του, που μαζι με τις αλλες νεραιδες ζει αναμεσα στους ανθρωπους για να τους προστατευει με το μαγικο της ραβδακι...

Ειναι χαρουμενο και παντα γελαει...

Η μαμα του ειναι η πιο ομορφη και ή πιο καλη νεραιδα του κοσμου!

[Vasoula]

Γιαννάκη, εδώ μαζί σου!!! ΄Εχει και όμορφη θέα!!! Και αέρα επίσης, που μυρίζει όμορφα....

μμμ...έχω μια επιθυμία...Δεν γράφεις και για μένα κανένα ποίημα έτσι όμορφα που τα γράφεις?

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

[Επισκέπτης]

Μεταμορφωσε με σε λουλουδι,

Βαλε με στην αυλη σου εκει που εχεις τα αλλα λουλουδια...

Θελω μονο να σε βλεπω καθε πρωι να βγαινεις χαμογελαστη για να μας μιλησεις και να μας δωσεις ενα χαδι τρυφερο...

Βαλε με στον κηπο σου...

Να διπλα στην ροζ τριανταφυλλια...

Ομορφη Νεραιδουλα παρε στον κοσμο τον δικο σου...



Στην γλυκια μας Νεραιδα Βασω...

[zefira]

που είναι το χειροκρότημα ΟΕΟ???

[Vasoula]

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!

Γιαννάκη....