Το Είπε ... :-)

[Μάνος]

Και ας αρχίσουμε με τους γονείς. Αυτοί συνήθως είναι αυτοί που κρύβονται μέσα σου ξεχασμένοι και παρουσιάζονται στη συνειδητή ζωή σου με διάφορα πρόσωπα.. Του δασκάλου, του εργοδότη, του κυβερνώντα..

Οι εξουσιαστές-γονείς μέσα μας, βλέπεις, είναι πολυμορφικοί! Αλλάζουν μορφές και σε ξεγελούν!

Όσο αυτό δεν σου είναι συνειδητό, τόσο θα τους επιτρέπεις να σε φοβίζουν και να σε εξουσιάζουν, όπως όταν ήσουν παιδί

Πάλι αυτοι μπροστα΄μου;;; Άντε μου στα τσακίδια επιτέλους!!!
Ευχαριστώ πολύ Δημητρούλα μου για την απάντηση σου!

[Ελενα Κ.]

Αμαλιτσα
Δημτρουλα
Μανο μου

[Μάνος]

Ελενάκι

[eirini]

[Θοδωράκος]

Παιδάκια όλα

Αμαλάκι, κι εγώ λόγω της παπαριάς που με δέρνει, καθόμουν και το ανέλεια και το επεξεργαζόμουν. Και έλεγα ότι "προετοιμαζόμουν". Μέχρι που κατάλαβα ότι μία ζωή προετοιμαζόμουν για να ζήσω, και ζωή μηδέν!

Τότε εφάρμοσα μία άλλη λογική: όταν υπήρχε ένα εμπόδιο, ρωτούσα τον εαυτό μου "μπορείς να το αντιμετωπίσεις;". Αν η απάντηση ήταν απευθείας ένα κάθετο "όχι", τότε ήξερα πως ακόμα είναι πέρα από τις δυνάμεις μου. Εάν όμως υπήρχε ένα "δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρος, έτσι κι έτσι", το έκανα. Για να ξέρω βρε αδερφέ! Μπορώ ή δεν μπορώ;!

Και έτσι η ζωή μου έγινε ένα πεδίο έρευνας και πειραματισμού. Ανακάλυπτα τις δυνάμεις μου, και τις αδυναμίες μου. Και έτσι γνωρίζω σιγά σιγά και τον εαυτό μου.

Έτσι, ακόμα και όταν ήρθα οι στιγμές που τελικά όντως δεν μπόρεσα να υπερβώ το εμπόδιο, είχα προσκομίσει την γνώση ότι "ναι, δεν το μπορώ", και τότε άρχισα να το αναλύω, αντί να "σκορπάω" την ενέργειά μου σε άσκοπες αναλύσεις και σενάρια.

Αυτή είναι η δική μου διαδρομή.

[Μάνος]

Τότε εφάρμοσα μία άλλη λογική: όταν υπήρχε ένα εμπόδιο, ρωτούσα τον εαυτό μου "μπορείς να το αντιμετωπίσεις;". Αν η απάντηση ήταν απευθείας ένα κάθετο "όχι", τότε ήξερα πως ακόμα είναι πέρα από τις δυνάμεις μου. Εάν όμως υπήρχε ένα "δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρος, έτσι κι έτσι", το έκανα. Για να ξέρω βρε αδερφέ! Μπορώ ή δεν μπορώ;!

Και έτσι η ζωή μου έγινε ένα πεδίο έρευνας και πειραματισμού. Ανακάλυπτα τις δυνάμεις μου, και τις αδυναμίες μου. Και έτσι γνωρίζω σιγά σιγά και τον εαυτό μου.

Έτσι, ακόμα και όταν ήρθα οι στιγμές που τελικά όντως δεν μπόρεσα να υπερβώ το εμπόδιο, είχα προσκομίσει την γνώση ότι "ναι, δεν το μπορώ", και τότε άρχισα να το αναλύω, αντί να "σκορπάω" την ενέργειά μου σε άσκοπες αναλύσεις και σενάρια.

Θοδωράκο μου

[Ellaki]

θοδωράκο

[eirini]

Θοδωρίνι μου

[Βικούλα]

[Fotinoula]

[ARTYADIS]

[Δωρουλα]

Θοδωρή!

Μάνο μου!

[ALEXOULA]

[Ιωαννάκι]

"Ἄργησα πολὺ νὰ καταλάβω τί σημαίνει ταπεινοσύνη καὶ φταῖνε αὐτοὶ ποὺ μοῦ μάθανε νὰ τὴν τοποθετῶ στὸν ἄλλο πόλο τῆς ὑπερηφάνειας. Πρέπει νὰ ἐξημερώσεις τὴν ἰδέα... τῆς ὕπαρξης μέσα σου γιὰ νὰ τὴν καταλάβεις.

Μιὰ μέρα ποὺ ἔνοιωθα νὰ μ’ ἔχουν ἐγκαταλείψει ὅλα καὶ μιὰ μεγάλη θλίψη νὰ πέφτει ἀργὰ στὴν ψυχή μου, τράβηξα, κεῖ ποὺ περπατοῦσα μὲς στὰ χωράφια χωρὶς σωτηρία, ἕνα κλωνάρι ἄγνωστου θάμνου. Τό ’κοψα καὶ τό ’φερα στὸ ἀπάνω χείλι μου. Εὐθὺς ἀμέσως κατάλαβα ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀθῶος. Τὸ διάβασα σ’ αὐτὴ τὴ στυφὴ ἀπὸ ἀλήθεια εὐωδιὰ τόσο ἔντονα ποὺ πῆρα νὰ προχωρῶ τὸ δρόμο της μ’ ἐλαφρὺ βῆμα καὶ καρδιὰ ἱεραποστόλου. Ὥσπου, σὲ μεγάλο βάθος, μοῦ ἔγινε συνείδηση πιὰ ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες λέγανε ψέματα.

Ναί, ὁ Παράδεισος δὲν ἦταν μιὰ νοσταλγία. Οὔτε, πολὺ περισσότερο, μιὰ ἀνταμοιβή. Ἦταν ἕνα δικαίωμα."

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

[Ταρούλα]