


Μα πόσο ανθρωπάκι πια...!!!

Συντονιστής: Emmaki
Eτσι Θοδωρη μου..Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να μάθουμε από αυτό. Και πίστεψέ με, μπορείς να πάρεις πραγματικά πολλά μαθήματα από το παρελθόν σου! Ώστε να στραφείς με περισσότερη αγάπη και γνώση στο Παρών σου.![]()
Θοδωρή μουΘοδωρής έγραψε:Ό,τι έγινε, έγινε, και δεν μπορεί να αλλάξει. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να μάθουμε από αυτό. Και πίστεψέ με, μπορείς να πάρεις πραγματικά πολλά μαθήματα από το παρελθόν σου! Ώστε να στραφείς με περισσότερη αγάπη και γνώση στο Παρών σου.
Απογοητευόμαστε από τον άλλον, παρ’ όλα αυτά λέμε ότι είμαστε ερωτευμένοι μαζί του και κάνουμε υπομονή, αλλά κανένα συναίσθημα εκπλήρωσης δεν βιώνουμε μαζί του, αφού κανένα συναίσθημα εκπλήρωσης δεν μπορούμε να βιώσουμε μέσα στον εαυτό μας.
Κάποιος θα μπορούσε να εξηγήσει αυτήν την ανάγκη να μένουν οι άνθρωποι πάνω στο πηγάδι του έρωτα και να κλαίνε για κάτι που πέρασε, και να μην παρατηρούν ότι εδώ και πολύ καιρό είναι ξερό, ερμηνεύοντας αυτήν την εμμονή σαν έλλειψη ενός γενικού ενδιαφέροντος για την ζωή.
Είναι πολύ βολικό να μένεις πάνω από το πηγάδι και να κλαις για το νερό που δεν έχει, περιμένοντας να βρέξει για να γεμίσει, από το να προχωρήσεις αναζητώντας το επόμενο…Κουραστικό ακούγεται…
΄Όμως αυτή η αναζήτηση για το «επόμενο» είναι που θα σε φέρει στην αλήθεια να βρεις την Πηγή του νερού μέσα σου…Είναι μια κίνηση…μια εμπειρία που δεν χρειάζεται να προσμετράται σαν «αποτυχία» στην ζωή σου, αλλά σαν μια σοφία…
Κάθε φορά ολοένα και περισσότερο θα βλέπεις την εμμονή σου να στέκεσαι πάνω από ξερά πηγάδια και θα παρατηρείς αυτήν την ανάγκη σου να προσπαθείς να ξεδιψάσεις από κάτι που δεν περιέχει τίποτα…
Πριν βιαστείς να πεις «σ’ αγαπώ» άνθρωπε, σκέψου τι έχεις μέσα σου που μπορεί να αγαπηθεί, για να το βρεις και στον άλλον!
Κι αν βρεις κάτι σε κάποιον άλλον που αξίζει να αγαπηθεί, μην ζηλέψεις, μην θαυμάσεις, μην ερωτευθείς αυτό το κάτι, αλλά προσπάθησε να το βρεις πρώτα μέσα σου, για να είσαι πιο ειλικρινής με τον ΄Ερωτα και με τον Εαυτό σου.
Απογοητευόμαστε όταν αγαπάμε κάποιον, που δεν είναι όπως τον θέλουμε...Ε, τότέ ποιόν αγαπάμε?
όταν κλονίζεται η δική μας ακεραιότητα, δεν γίνεται από τον άλλον, αλλά από την έλλειψη σταθερότητας μέσα μας σ' αυτό που πραγματικά είναι ωφέλιμο για εμάς, που δεν βλάπτει κανέναν...
τι εννοείς με αυτο Βασούλα μου???? μπορεις να πεις ένα παράδειγμα να το καταλάβω καλύτερα??? ξέρεις μου εκανε κλικ (γιατι αραγε???)΄Ετσι κάθε φορά διαφοροποιείς το ΄Ηθος σου και την Νοοτροπία σου, για να καλύψεις κάποια ανάγκη σου...Και όταν αυτή δεν καλυπτεται, (που πως να καλυφτεί από την στιγμή που έχεις διαφοροποιηθεί ήδη από το ΄Ηθος και την Νοοτροπία σου?), τότε πάντα ο άλλος είναι η αιτία που εσύ δεν είσαι καλά...
Αν αυτό το παρατηρείς στον Εαυτό σου, θα το διαπιστώσεις και μόνη σου ότι η έλλειψη ακεραιότητας σε κάνει να νιώθεις διαχωρισμό και όχι ο άλλος.
Η έλλειψη αυτοσεβασμού είναι η κυριότερη από τις ελλείψεις σε έναν άνθρωπο...γιατι τον κάνει "όμηρο" στις ανάγκες του και όχι "αρωγό"...
ο έρωτας πονάει γιατί μας δείχνει τον αυτο-σεβασμό που δεν έχουμε, Τασούλη...
μην νομίζεις ότι κανεις τα πάντα για έναν άλλον άνθρωπο με τον οποίο είσαι ερωτευμένος και η Ψυχή σου δεν παίρνει είδηση, πόσα ακριβώς κομμάτια της χαρίζεις... όσο και να μην το παίρνεις είδηση εσύ!
θεωρώ, και όχι μόνο θεωρώ, αλλά πιστεύω βαθιά έτσι όπως εγώ το έχω βιώσει, ότι το να στηρίζεις την Ψυχή σου είναι το μεγαλύτερο βήμα για να νιώσεις αυθεντικά τον έρωτα...
ο πόνος είναι μέρος των αντιστάσεων...και οι αντιστάσεις μέρος εκείνης της τραγικής ικανοποίησης που συμβαίνει όταν έχεις χάσει επαφή με την ψυχή σου και θέλεις κάποιον άλλον για να αντικαταστήσει την επαφή αυτή...
Ο άλλος μας πραγματοποιεί πάντα τις δικές μας απώλειες...Να είσαι σίγουρος γι' αυτό!
τι δεν καταλαβαίνεις Ειρηνούλα μου από αυτό?τι εννοείς με αυτο Βασούλα μου???? μπορεις να πεις ένα παράδειγμα να το καταλάβω καλύτερα??? ξέρεις μου εκανε κλικ (γιατι αραγε???)Η έλλειψη αυτοσεβασμού είναι η κυριότερη από τις ελλείψεις σε έναν άνθρωπο...γιατι τον κάνει "όμηρο" στις ανάγκες του και όχι "αρωγό"...
Aυτό δεν κατάλαβα... τι εννοείς ότι διαφοροποιείς το ήθος σου και τη νοοτροπία σου??? αλλάζεις τον εαυτό σου για τον έρωτα? κάνεις παραχωρήσεις? Κάνεις τα στραβά μάτια που υπό άλλες συνθήκες δε θα επέτρεπες να συμβουν ?Ετσι κάθε φορά διαφοροποιείς το ΄Ηθος σου και την Νοοτροπία σου, για να καλύψεις κάποια ανάγκη σου...Και όταν αυτή δεν καλυπτεται, (που πως να καλυφτεί από την στιγμή που έχεις διαφοροποιηθεί ήδη από το ΄Ηθος και την Νοοτροπία σου?), τότε πάντα ο άλλος είναι η αιτία που εσύ δεν είσαι καλά...
δεν μπορεί να γίνει υγιής σχέση, αν το Ήθος και οι Νοοτροπίες είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ των συντρόφων. Και συνήθως αυτή η σύγκλιση παραβλέπεται, μπροστά στην κάλυψη αναγκών...Δύο σύντροφοι εκτός από τον χώρο, χρειάζεται να μοιράζονται ΄Ηθος και Νοοτροπίες…Και αν αυτά τα δύο διαφοροποιούνται σημαντικά, τότε κανείς από τους δύο δεν νιώθει ψυχική ενότητα.