Εδώ θέλω να αναφέρω ορισμένα πράγματα που βοήθησαν εμένα, στην δική μου διαδρομή. Ο καθένας μπορεί να σχολιάσει και να συμπληρώσει ότι θέλει
Αρχικά τα μοιράσματα άλλων ανθρώπων. Αυτή η δυνατότητα να κατανοήσω το μέσα των άλλων με βοήθησε να βρω το κοινό μας σημείο, πέρα από τις προσωπικότητες. Και μέσα από το να νιώθω τους άλλους, άρχισα να νιώθω και μένα.
Η επαφή με το συναίσθημα. Ναι μεν καταστροφικά σε πρώτη φάση, μιας και τα συναισθήματά μου ήταν σαν φωτιά, έτοιμα να κάψουν τα πάντα (και κυρίως εμένα). Όμως το γεγονός πως δεν μπορούσα να τα θάψω, παρά μόνο για λίγο, μου έδωσε την δυναμική να αναζητήσω τρόπο να τα ελευθερώσω.
Ένα παράδειγμα Ανθρώπου. Λένε πως "όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, ο δάσκαλος εμφανίζεται". Σε μένα ίσχυε και δεν υπήρχε περίπτωση να κατανοήσω την Αγάπη χωρίς όρους, αν δεν την ένιωθα για μένα. Πως είναι να αγαπάς χωρίς να χρειάζεσαι, πως είναι να επιτρέπεις τα πάντα μέσα σου, οριοθετώντας τις καταστάσεις έξω σου.
Η φυσική εμπειρία, ακόμα και όταν ήταν καταστροφική. Ναι, έβλαψα και άλλους και εμένα, έκανα πράγματα χωρίς συνείδηση, εκμεταλλεύτηκα καταστάσεις κτλ κτλ. Αλλά κατανόησα, εμπειρίωσα, έμαθα να σηκώνομαι. Γνώρισα την κόλαση και στην συνέχεια βρήκα μέσα μου τον παράδεισο.
Οι επιγνώσεις. Εδώ θα έλεγα πως, εγώ προσωπικά, δεν έχω διαβάσει τα πολλά βιβλία εσωτερισμού, αλλά τόσες σελίδες σε αυτό το φόρουμ πιστεύω πως μπορούν να γεμίσουν (και με το παραπάνω) το νοητικό πεδίο με τις επιγνώσεις που χρειάζονται.
Η εσωτερική εργασία, όπου και αν είμαι, ότι και αν κάνω, με όποιον τρόπο μπορώ. Από διαλογισμούς, αυτοκριτική, αυτοθεραπεία. Ακόμα και όταν δεν κάνω τίποτα, αλλά το κάνω συνειδητά, για μένα αποτελεί εργασία.
Συστήματα εναλλακτικής θεραπείας. Ναι, οκ, μπορεί εγώ να αναφέρομαι κυρίως στο ρέικι, αλλά θα το αναφέρω έτσι γενικά ^^ Αυτή η ευκαιρία για επαφή με την ενέργεια, ώστε να κατανοήσει κανείς πως ο Εαυτός του δεν υφίσταται μόνο στο υλικό επίπεδο.
Τα ταξίδια. Ως ένα άτομο που ένιωσε στην εφηβεία του το πως η δολοφονία μπορεί να γίνει ανθρώπινη ανάγκη αν σε κλείσουν σε τέσσερις τοίχους, ε, το να περπατώ αυτήν την Γη είναι κάτι θεραπευτικό για μένα.
Θάρρος και Ευγνωμοσύνη. Αυτές οι δύο ποιότητες ήταν που αξιοποίησα πρωτίστως για την δική μου θεραπεία. Θάρρος για να μπω στις δυσκολίες και Ευγνωμοσύνη για να πάψω να τις βλέπω σαν δυσκολίες.
Μμμμ, αυτά για τώρα. Ίσως συμπληρώσω στην πορεία
