ARTYADIS έγραψε:Μπορεί να ελπίζει, μπορεί να ονειρεύεται και να πλανάται...Δεν είσαι εσύ αυτό όμως...
Η πλάκα ξέρεις ποια είναι αγαπημένη μου? Ότι κάποια στιγμή έλεγα ότι όσο ο κόσμος ελπίζει και φοβάται δεν πρόκειται ποτέ να σηκώσει κεφάλι!
Και αν εγώ, που έχω κάνει τόση εργασία μαζί σου, ακόμα σε ένα μέρος μου ελπίζω, σκέψου τι γίνεται με όλον τον υπόλοιπο κόσμο..

Καρδούλα...πάλι θα σου θυμίσω...Όσο μακρύτερα ο Θεός, τόσο μακρύτερα πηγαίνω...
υπάρχουν κάποια έντονα στοιχεία μέσα στα ψυχικά μας πεδία που δεν έχουν αφομοιωθεί εντελώς στην Πνευματική μας Συνείδηση...
Το να προχωράμε όμως στον Δρόμο μας με ανάλαφρη καρδιά, σημαίνει ότι δεν έχουμε προσδοκίες να μας συνοδέψουν ντε και καλά οι άλλοι...Αν γνωρίζεις τον Εαυτό σου, γνωρίζεις τον κόσμο όλον...γνωρίζεις και την θέση σου στο Σύμπαν...Και αυτό δίνει Δύναμη στον κόσμο...Μεταδίδεται, πολλές φορές χωρίς να πεις μια λέξη για να το δείξεις...
Όσο έχεις ανάγκη να απογοητεύεσαι, τόσο πιο πολύ έχεις ανάγκη να μιλάς για την αφύπνιση...
Είναι γιατί ένα μέρος σου εξαρτάται ακόμα από τους άλλους...Και αυτό σηματοδοτεί και αλληλεπίδραση στην εξάρτηση των άλλων από εσένα...Ας πάρουμε το θετικό αυτής της αλληλεπίδρασης...όσο εσύ θεραπεύεσαι, τόσο θεραπεύονται και οι άλλοι, από την αλληλεπίδραση που συμβαίνει μεταξύ σας...Ο ένας με τον άλλον...μεταδίδεται! Να είσαι σίγουρη!
