Σε αυτό το τόπικ επέλεξα να μοιραστώ κάτι μαζί σας το οποίο πραγματικά δεν ξέρω αν είναι για γέλιο ή για κλάματα...
Από τότε που ήρθα Μελβούρνη έχω γνωρίσει ανθρώπους που έχουν σχέσεις... Δυο είδων σχέσεων, όχι από εκείνες που ξέρουμε εμείς...(Αναρωτιέμαι τώρα, μπαίνουν και εδώ τα κοινωνικά στερεότυπα;) Θα καταλάβετε τι εννοώ:
1ο είδος σχέσης:
Αυτές οι σχέσεις δεν αποτελούνται από δύο άτομα, αλλά από τρία!!! Μου είχε φανεί περίεργο και μόνο που το άκουσα. Όταν γνώρισα και ανθρώπους με τέτοια σχέση, πραγματικά έπεσα από τα σύννεφα. Και μάλιστα οι σχέσεις με αυτούς τους ανθρώπους ήταν πολύχρονες!
2ο είδος σχέσης:
Αυτές οι σχέσεις είναι σαν το κλασσικό μοντελάκι που όλοι μας ξέρουμε, έχουνκάνει τα χιλιόμετρα τους στο πέρασμα των ετών και κάθε τόσο αναζητούν έναν τρίτο παρτενερ... Όρος απαράβατος σε αυτές τις σχέσεις είναι κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής εκτόνωσης με τον τρίτο παρτενερ, να είναι και οι δύο παρόντες!
Σκέφτομαι και λέω: Αν είναι δυνατόν! Πόσο πραγματική αγάπη μπορεί να κρύβει αυτό; Πόση αρρώστια! Κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους και καμώνωνται τα "ευτυχισμένα ζευγάρια". Για ποια ακριβώς επι της ουσίας σχέσης μπορούμε να μιλάμε σε αυτές τις περιπτώσεις; Για ποιο ακριβώς μοίρασμα; Για ποιό ένωμα ψυχών;;;
Από την άλλη πάλι λέω: Κάνεις ακριβώς αυτό που έχουν κάνει οι άλλι σε σένα τόσα χρόνια τώρα: Κρίνεις, και όχι μόνο κρίνεις, αλλά επείδη κάτι διαφοροποιείται, το ακυρώνεις και το απαξιώνεις! Αν οι ανθρωποι περνάνε καλά και είναι ευτυχισμένοι ή νομίζουν πως είναι ευτυχισμένοι εσένα τί λόγος σου πέφτει;;;
Ευχαριστώ
