![Zambeste :x](./images/smilies/8.gif)
![Zambeste :x](./images/smilies/8.gif)
![Zambeste :x](./images/smilies/8.gif)
![Zambeste :x](./images/smilies/8.gif)
Vaso έγραψε: Ας της αφιερώσουμε την Χαρά...Ας της δώσουμε μηνύματα ότι έχουμε Δύναμη και Θέληση να εγκαταλείψουμε εκείνον τον κόσμο, στον οποίον δεν ανήκουμε και δεν ανήκαμε ποτέ. Τον κόσμο του φόβου, της εξάρτησης και του λίγου που καμουφλάρεται σε πολύ…
Η Καρδιά μας είναι ένα Μεγαλειώδες Κέντρο...Δεν του πρέπει ο φόβος, η ανασφάλεια, η μνησικακία...
Και όλα τούτα είναι επίκτητα, δεν σε ακολουθούν στο ταξίδι σου, εσύ τα ακολουθείς.
(κατι κατι μου θυμιζει..Ποιός όμως κοιτάει τούτο το μικρό, όταν μπροστά του έχει αυτήν την τεράστια επιθυμία της συνήθειας να ακολουθεί τους θυμούς του, τους φόβους του και τις μνησικακίες του?
Έχουμε επιθυμίες, αλλά ξεχνάμε ότι δεν είμαστε αυτές...Σε μεγάλες περιόδους πανικού δύο πράγματα μπορείς να κάνεις...
Ή να πολεμήσεις κι ας χάσεις, ή να το βάλεις στα πόδια, να κρυφτείς...
Ο Κόσμος που μέσα του ξετυλίγεται το Θείο μας Σχέδιο, πολλές φορές είναι αντίθετος από τον κόσμο που μέσα του ξετυλίγεται απλά ένα σχέδιο επιβίωσης και εξάντλησης…Κι αν δεν μπορούμε να το διακρίνουμε μεμιάς είναι γιατί στον δεύτερο ζουν και οι πλάνες μας…
Τούτος το μικρό μόριο Αγάπης, τούτο είναι η πυξίδα του Ανθρώπου…Δεν μπορεί να δείχνει παρά προς την Επιστροφή μας στην Αθωότητα…
ΒασούλαΠοιός όμως κοιτάει τούτο το μικρό, όταν μπροστά του έχει αυτήν την τεράστια επιθυμία της συνήθειας να ακολουθεί τους θυμούς του, τους φόβους του και τις μνησικακίες του? Φοβάται μην χαθεί, μην πεθάνει, μην ανοίξει τα μάτια του και δει γύρω του τα «ζόμπι» να κινούνται...
Είναι οδυνηρό, μάλλον, να Ζεις σαν Άνθρωπος, όταν γύρω σου υπάρχουν ζόμπι...Αυτό επικρατεί σαν σκέψη στους περισσότερους κι ας αγωνίζονται να διαφοροποιηθούν...Στην ουσία δεν θέλουν παρά να ανήκουν σ' αυτόν τον κόσμο, κι ας τον επικρίνουν…
Βάσω έγραψε:Ο Κόσμος που μέσα του ξετυλίγεται το Θείο μας Σχέδιο, πολλές φορές είναι αντίθετος από τον κόσμο που μέσα του ξετυλίγεται απλά ένα σχέδιο επιβίωσης και εξάντλησης…Κι αν δεν μπορούμε να το διακρίνουμε μεμιάς είναι γιατί στον δεύτερο ζουν και οι πλάνες μας…
Τούτος το μικρό μόριο Αγάπης, τούτο είναι η πυξίδα του Ανθρώπου…Δεν μπορεί να δείχνει παρά προς την Επιστροφή μας στην Αθωότητα…
Ο Κόσμος που μέσα του ξετυλίγεται το Θείο μας Σχέδιο, πολλές φορές είναι αντίθετος από τον κόσμο που μέσα του ξετυλίγεται απλά ένα σχέδιο επιβίωσης και εξάντλησης…Κι αν δεν μπορούμε να το διακρίνουμε μεμιάς είναι γιατί στον δεύτερο ζουν και οι πλάνες μας…
Τούτος το μικρό μόριο Αγάπης, τούτο είναι η πυξίδα του Ανθρώπου…Δεν μπορεί να δείχνει παρά προς την Επιστροφή μας στην Αθωότητα…
και ο Ποιητής λέγει…
Ειρήνη, λοιπόν,
είναι ό,τι συνέλαβα μες απ᾿ την έκφραση
και μες απ᾿ την κίνηση της ζωής.
Και Ειρήνη είναι κάτι βαθύτερο απ᾿ αυτό που εννοούμε
όταν δεν γίνεται κάποτε πόλεμος.
Ειρήνη είναι όταν τ᾿ ανθρώπου η ψυχή
γίνεται έξω στο σύμπαν ήλιος.
Κι ο ήλιος ψυχή μες στον άνθρωπο.
Πρόσμενες να με δεις όπως το δέντρο
που κουνιέται από τ᾿ άνθη του!.. Όμως όχι!
Χρειάζεται πολύς ήλιος για ν᾿ ανθίσεις!
Νικηφόρος Βρεττάκος
Αχ βρε Βασούλα μου... αυτό ακριβώς! ...Και όλοι έχουμε ξεχάσει αυτόν τον σβώλο Αγάπης μέσα μας. Μη σου πω πως δεν γνωρίζουμε καν πως υπάρχει...Βάσω έγραψε:Ποιός όμως κοιτάει τούτο το μικρό, όταν μπροστά του έχει αυτήν την τεράστια επιθυμία της συνήθειας να ακολουθεί τους θυμούς του, τους φόβους του και τις μνησικακίες του? Φοβάται μην χαθεί, μην πεθάνει, μην ανοίξει τα μάτια του και δει γύρω του τα «ζόμπι» να κινούνται...
Βάσω έγραψε:Χρειάζεται πολύς ήλιος για ν' ανθίσεις
Χρυσούλα μου γλυκιά, γι' αυτό παλεύουμε...Χρυσούλα έγραψε:Αυτός ο μικρός σβώλος δεν σαπίζει, δεν μαραίνεται, γιατί ποτίζεται από την αιωνιότητα της καρδιάς....
Όποιος θέλει να τον νοιώσει, δεν έχει παρά να βυθισθεί στον εσωτερικό του ναό και να τον αναζητήσει....
Κι όμως...ο Δημιουργός μας μάς έδωσε πυξίδα...Ένα μικρό σβώλο Αγάπης, που τον βύθισε στην Καρδιά μας...Μα ο άνθρωπος δεν αρέσκεται στα μικρά...Θέλει το πολύ, αυτό μόνο βλέπει...Αυτό το μόριο Αγάπης που βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο, είναι ικανό να τον κατευθύνει στον σωστό Δρόμο, στο Θείο του Σχέδιο, στην ολοκλήρωσή του...