ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ....

[Fotinoula]

Η πνευματική ωριμότητα πάει εντελώς ενάντια σε ότι μάθαμε...Φαίνεται εγωιστική, γιατί μπορεί να κάνει επιλογές που δεν βλάπτουν τον Άνθρωπο, ούτε τους άλλους ανθρώπους...Κι όμως έμαθε ο άνθρωπος ότι είναι εγωιστικό να αγαπά τον Εαυτό του...και έτσι αντιστράφηκε ένας κύριος Νόμος του Σύμπαντος, που μας συνδέει με την βαθιά Καλοσύνη της Φύσης μας. Ο Νόμος της Αβλάβειας...

Παιδια μπορει καποιος να μου θυμησει τον << νομο της αβλαβειας>>Μερικες μερες τωρα τριγυρναει στο μυαλο μου και τωρα επεσα πανω του. Δεν ειμαι σιγουρη αν τον εχω καταλαβει σωστα

αν με καλέσεις για φαγητό και δεν θέλω να έρθω για τον χι λόγο,
αλλά καταπιέσω αυτή μου την διάθεση και έρθω, για να μην με χαρακτηρίσεις μούχλα πχ,
θα είμαι χάλια και σίγουρα θα χαλάσω και τους γύρω μου
ακόμα και θέατρο να παίξω, μέσα μου θα δυσαρεστηθώ και αργά ή γρήγορα θα δυσαρεστήσω και τον άλλον




για τις παραγράφους πάτα το enter

[ΙΩΑΝΝΑ]

Πρακτικά, αν το δούμε, ο άνθρωπος στην μισή του ζωή γεμίζει με ελαττώματα και στην άλλη μισή προσπαθεί να βρει τρόπους να νιώσει ανακούφιση...με χάπια θες? με σεξ θες? με χρήμα θες? με φιλοδοξίες θες? με έναν έρωτα θες? με φιλανθρωπίες θες? ότι και να επιλέξει μετά, για να συντηρεί την ελαττωματική του φύση, είναι το ίδιο επώδυνο...
Η πνευματική ωριμότητα πάει εντελώς ενάντια σε ότι μάθαμε...Φαίνεται εγωιστική, γιατί μπορεί να κάνει επιλογές που δεν βλάπτουν τον Άνθρωπο, ούτε τους άλλους ανθρώπους...Κι όμως έμαθε ο άνθρωπος ότι είναι εγωιστικό να αγαπά τον Εαυτό του...και έτσι αντιστράφηκε ένας κύριος Νόμος του Σύμπαντος, που μας συνδέει με την βαθιά Καλοσύνη της Φύσης μας. Ο Νόμος της Αβλάβειας...

Ας τον θυμηθούμε…Ίσως τότε τον διαφυλάξουμε, τον εκπληρώσουμε και ολοκληρωθούμε και εμείς μαζί του...

[Μάνος]

αν με καλέσεις για φαγητό και δεν θέλω να έρθω για τον χι λόγο,
αλλά καταπιέσω αυτή μου την διάθεση και έρθω, για να μην με χαρακτηρίσεις μούχλα πχ,
θα είμαι χάλια και σίγουρα θα χαλάσω και τους γύρω μου
ακόμα και θέατρο να παίξω, μέσα μου θα δυσαρεστηθώ και αργά ή γρήγορα θα δυσαρεστήσω και τον άλλον

Τηγάνι: "Νόμος της αβλάβειας"
Τι είπες τώρα Φωτεινούλα!!!!
Αγγέλα μου ευχαριστώ πολύ για την ερώτηση σου

...Δεν ήξερα πως αυτό που κάνω τόσα χρόνια (ευτυχώς με μικρότερη συχνότητα τελευταία) έχει και όνομα! ...Και όχι μόνο έχει όνομα, αλλά είναι και νόμος κι όλας!!!!

[Vasoula]

Ας τον ξαναθυμηθούμε...


Ο Νόμος της Αβλάβειας…

Κάθε φορά που επικρίνεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν φροντίζεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν σέβεσαι τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που προσπαθείς να γίνεις τέλειος,
κάθε φορά που φοβάσαι,
κάθε φορά που ντρέπεσαι για εσένα,
κάθε φορά που συγκρίνεσαι,
κάθε φορά που νομίζεις ότι δεν είσαι άξιος να έχεις τις δικές σου ανάγκες,
κάθε φορά που θεωρείς ότι είσαι λίγος και απαξιώνεις εσύ ο ίδιος την εργασία σου,

κάθε τέτοια φορά που το κάνεις…

έχεις πάρει τα μάτια σου από τον Θεό και τα έχεις στρέψει προς αυτόν τον μηχανιστικό τρόπο ζωής, που γεμίζει τον εσωτερικό σου κόσμο με σκιές, δίνοντάς τους ζωή μέσα σου...
Τις τρέφεις και τις αφήνεις να σε θρέψουν, με ότι λιγότερο έχει η Ανθρώπινη Φύση....Την κοινή ασθένεια του εγωισμού!

Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να βλάψεις τον Εαυτό σου, χωρίς συγχρόνως να βλάπτεις και τους άλλους…Και είναι ανάλογο του δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να βλάψεις τους άλλους, χωρίς, συγχρόνως, να βλάψεις τον Εαυτό σου…

Ας ξεκινήσουμε από αυτό, για να νιώσουμε τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε για εμάς και για τους άλλους, με πνευματική συγχρονικότητα, λυτρώνοντας από την επίκριση τον Εαυτό μας και τους άλλους…

Η ανάγκη να γινόμαστε επικριτικοί, σημαίνει ότι κάπου μέσα μας έχουμε αφήσει άγνωστες περιοχές στην εσωτερική «Ζώνη» της Ελευθερίας.

Η πιο δημιουργική μου εργασία είναι να γνωρίσω αυτό το υπέροχο πλάσμα που Είναι «Εγώ», χωρίς παρεμβολές του αυτοματοποιημένου «εγώ» μου…

Το να αποκτώ Συνείδηση της Ύπαρξής μου, θα μπορούσε να είναι αυτή η περιοχή του Πνεύματος μέσα μου, που σφύζει από Ζωή και Σιωπή…

Η μεγαλύτερη υπέρβαση που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να ξεπεράσει τις δεισιδαιμονίες του…Εκεί είναι όλος ο αγώνας του καλού και του κακού και της μη Συνειδητής Ζωής…

Κάποια στιγμή ο Δρόμος σε φτάνει στο σημείο να Είσαι ο ίδιος αυτός που οδηγεί, με αυτόν που περπατά στο μονοπάτι του…

[lazaros]

kάποια στιγμή ο Δρόμος σε φτάνει στο σημείο να Είσαι ο ίδιος αυτός που οδηγεί, με αυτόν που περπατά στο μονοπάτι του…

Είναι τρομερός αυτός ο νόμος.....πόσο απλοποιεί τα πράγματα αλλά και πόσο τα ομορφαίνει όποιος τον ακούει μέσα του....

Ο Νόμος της Αβλάβειας…

Κάθε φορά που επικρίνεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν φροντίζεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν σέβεσαι τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που προσπαθείς να γίνεις τέλειος,
κάθε φορά που φοβάσαι,
κάθε φορά που ντρέπεσαι για εσένα,
κάθε φορά που συγκρίνεσαι,
κάθε φορά που νομίζεις ότι δεν είσαι άξιος να έχεις τις δικές σου ανάγκες,
κάθε φορά που θεωρείς ότι είσαι λίγος και απαξιώνεις εσύ ο ίδιος την εργασία σου,

Δεν ήξερα βέβαια ότι έχει τόσες προεκτάσεις...επίσης ξέρω ότι δεν ειναι σαν τον κ.ο.κ.

δηλαδή να επεξεργαστώ όλα αυτά νοητικά και να προσπαθώ να τα τηρώ...όταν συναισθηματικά κάνω άλλα...οπότε σιγά-σιγά όλα γίνονται....

[Μάνος]

Ο Νόμος της Αβλάβειας…

Κάθε φορά που επικρίνεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν φροντίζεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν σέβεσαι τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που προσπαθείς να γίνεις τέλειος,
κάθε φορά που φοβάσαι,
κάθε φορά που ντρέπεσαι για εσένα,
κάθε φορά που συγκρίνεσαι,
κάθε φορά που νομίζεις ότι δεν είσαι άξιος να έχεις τις δικές σου ανάγκες,
κάθε φορά που θεωρείς ότι είσαι λίγος και απαξιώνεις εσύ ο ίδιος την εργασία σου

Αυτό πρέπει να το τυπώσω και να το κολλήσω στον καθρέφτη του μπάνιου! Επίσης καλό θα είναι να το έχω πάντα πρόχειρο μέσα στο πορτοφόλι και που και που να του ρίχνω καμια κλεφτή ματιά! ;) Δεν κάνω πλάκα!!! Με αυτό τον τρόπο θα αρχίσω να τα επεξεργάζομαι νοητικά (που λέει και ο Λαζαράκος) και θα διασφαλίσω πως αρχίζω να τα τηρώ. Είναι τόσο μα τόσο απλά, όλοι όμως τα ξεχνάμε ή τα αγνοούμε με αποτέλεσμα να κάνουμε το ένα λάθος μετά το άλλο... Σαν ντόμινο...

Η ανάγκη να γινόμαστε επικριτικοί, σημαίνει ότι κάπου μέσα μας έχουμε αφήσει άγνωστες περιοχές στην εσωτερική «Ζώνη» της Ελευθερίας.

Τί είναι η "Ζώνη" της Ελευθερίας Βάσω μου;

Κάποια στιγμή ο Δρόμος σε φτάνει στο σημείο να Είσαι ο ίδιος αυτός που οδηγεί, με αυτόν που περπατά στο μονοπάτι του…

Βασούλα μου

[Vasoula]

η εσωτερική Ζώνη της Ελευθερίας, Μάνο μου, ορίζεται από την τριλογία "αυτάρκεια-πληρότητα-ολοκλήρωση"

[Stefanos]

Κάποια στιγμή ο Δρόμος σε φτάνει στο σημείο να Είσαι ο ίδιος αυτός που οδηγεί, με αυτόν που περπατά στο μονοπάτι του…

Και κάθε μικρό βηματάκι προς τα εκεί για εμένα είναι μεγαλείο.

[Ιωαννάκι]

[Ταρούλα]

[Δωρουλα]

Ο Νόμος της Αβλάβειας…

Κάθε φορά που επικρίνεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν φροντίζεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν σέβεσαι τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που προσπαθείς να γίνεις τέλειος,
κάθε φορά που φοβάσαι,
κάθε φορά που ντρέπεσαι για εσένα,
κάθε φορά που συγκρίνεσαι,
κάθε φορά που νομίζεις ότι δεν είσαι άξιος να έχεις τις δικές σου ανάγκες,
κάθε φορά που θεωρείς ότι είσαι λίγος και απαξιώνεις εσύ ο ίδιος την εργασία σου,

[Θοδωράκος]

Η ανάγκη να γινόμαστε επικριτικοί, σημαίνει ότι κάπου μέσα μας έχουμε αφήσει άγνωστες περιοχές στην εσωτερική «Ζώνη» της Ελευθερίας.

Μπορείς Βασούλα μου να το αναλύσεις λίγο παραπάνω αυτό;

[elenaki]

Πρακτικά, αν το δούμε, ο άνθρωπος στην μισή του ζωή γεμίζει με ελαττώματα και στην άλλη μισή προσπαθεί να βρει τρόπους να νιώσει ανακούφιση...με χάπια θες? με σεξ θες? με χρήμα θες? με φιλοδοξίες θες? με έναν έρωτα θες? με φιλανθρωπίες θες? ότι και να επιλέξει μετά, για να συντηρεί την ελαττωματική του φύση, είναι το ίδιο επώδυνο...
Η πνευματική ωριμότητα πάει εντελώς ενάντια σε ότι μάθαμε...Φαίνεται εγωιστική, γιατί μπορεί να κάνει επιλογές που δεν βλάπτουν τον Άνθρωπο, ούτε τους άλλους ανθρώπους...Κι όμως έμαθε ο άνθρωπος ότι είναι εγωιστικό να αγαπά τον Εαυτό του...και έτσι αντιστράφηκε ένας κύριος Νόμος του Σύμπαντος, που μας συνδέει με την βαθιά Καλοσύνη της Φύσης μας. Ο Νόμος της Αβλάβειας...

Ποσο σημαντικος ο Λογος σου Βασουλα μου..
Και ειναι κατι που μου θυμιζει οτι οποτε παρεμβαλλεται ο φοβος μου, μηπως κανω λαθος, σε οποια επιλογη μου, με μαθηματικη ακριβεια βλαπτω τοσο τον εαυτο μου οσο και τους αλλους..

Ο Νόμος της Αβλάβειας…

Κάθε φορά που επικρίνεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν φροντίζεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν σέβεσαι τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που προσπαθείς να γίνεις τέλειος,
κάθε φορά που φοβάσαι,
κάθε φορά που ντρέπεσαι για εσένα,
κάθε φορά που συγκρίνεσαι,
κάθε φορά που νομίζεις ότι δεν είσαι άξιος να έχεις τις δικές σου ανάγκες,
κάθε φορά που θεωρείς ότι είσαι λίγος και απαξιώνεις εσύ ο ίδιος την εργασία σου,

Η ανάγκη να γινόμαστε επικριτικοί, σημαίνει ότι κάπου μέσα μας έχουμε αφήσει άγνωστες περιοχές στην εσωτερική «Ζώνη» της Ελευθερίας.

Η πιο δημιουργική μου εργασία είναι να γνωρίσω αυτό το υπέροχο πλάσμα που Είναι «Εγώ», χωρίς παρεμβολές του αυτοματοποιημένου «εγώ» μου…

Το να αποκτώ Συνείδηση της Ύπαρξής μου, θα μπορούσε να είναι αυτή η περιοχή του Πνεύματος μέσα μου, που σφύζει από Ζωή και Σιωπή…

Η μεγαλύτερη υπέρβαση που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να ξεπεράσει τις δεισιδαιμονίες του…Εκεί είναι όλος ο αγώνας του καλού και του κακού και της μη Συνειδητής Ζωής…

Κάποια στιγμή ο Δρόμος σε φτάνει στο σημείο να Είσαι ο ίδιος αυτός που οδηγεί, με αυτόν που περπατά στο μονοπάτι του…

Βασουλα μου..

[Μάνος]

η εσωτερική Ζώνη της Ελευθερίας, Μάνο μου, ορίζεται από την τριλογία "αυτάρκεια-πληρότητα-ολοκλήρωση"

Αυτάρκεια-Πληρότητα-Ολοκλήρωση
...το σημειώνω και αυτό στα sos και θα επιστρέψω όταν θα είμαι έτοιμος!

[Ιωαννάκι]

η εσωτερική Ζώνη της Ελευθερίας, Μάνο μου, ορίζεται από την τριλογία "αυτάρκεια-πληρότητα-ολοκλήρωση"

Το οποιο Βασουλινι σημαινει οτι απο τη στιγμη που μεσα σου θα αισθανεσαι πληρης και αυταρκης και δεν θα εξαρτασαι απο τους αλλους να σου καλυψουν τα κενα, αυτοματα βιωνεις κ την αισθηση της Ελευθεριας, αφου πια τιποτα εχεις κοψει τα πλοκαμια που σε δεσμευουν με οποιον τροπο με τους αλλους. Δεν εξαρτω τιποτα απο κανεναν, ειμαι πληρης απο Εμενα, αρα δεν φοβαμαι και τη σκια μου, ουτε τρεφομαι με ελπιδες αφου Ειμαι Παρων στη Ζωη μου πια....
Αυτο που εγραψε κ ο Καζαντζακης:Δεν φοβαμαι τιποτα, δεν ελπιζω τιποτα ειμαι Ελευθερος...
Αυτη ειναι η εσωτερικη Ζωνη της Ελευθεριας?