γιατί αν περιμένουμε αύριο να γίνουμε άξιοι να βρούμε τον Δρόμο μας, σήμερα θα μας απαξιώνει η Ζωή μας...
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο, νιώθουν όπως ο κάθε άνθρωπος…
Ο ένας, είναι σαν να πολλαπλασιάζεται σε όλους, ανεξάρτητα από το που ζει, σε ποιά θρησκεία πιστεύει, σε ποιά φυλή ανήκει, σε ποιά ιδεολογία…
Σ’ αυτόν τον έναν, δεν αρέσει έτσι όπως είναι ο κόσμος…
Σ’ αυτόν τον έναν δεν αρέσει ο πόλεμος…
Σ’ αυτόν τον έναν δημιουργείται πάντα η ανάγκη να γίνει ειρήνη…
Σ΄αυτόν τον έναν η Ζωή φαίνεται επιθετική…
Σ’ αυτόν τον έναν υπάρχει η απόλυτη πεποίθηση, ότι τα πάντα γύρω του τού στερούν την Αγάπη…
Και ο πολλαπλασιασμός κάνει αυτόν τον έναν άνθρωπο, όλους τους ανθρώπους της Γης…
Γιατί όλοι έχουν την ίδια αίσθηση…Όλοι ανεξαιρέτως, ανεξάρτητα από τον τρόπο που βρίσκει ο καθένας να την ξεχνάει…
Ανεξάρτητα αν είναι βασιλιάς, αν είναι διευθυντής, αν είναι δάσκαλος, αν είναι επιστήμονας ή φιλόσοφος, σημασία έχει ότι όπως ο ένας, έτσι και ο καθένας ψάχνει τρόπους να ξεγελάσει την πνευματική του ένδεια και τούτη την βαθύτερη αίσθηση ότι κάτι έχει χαθεί…
Ο άνθρωπος έγινε εφευρετικός στο να βρίσκει τρόπους να «διεκπεραιώνει» το καλό και το κακό, τις εντολές και τον σωτήρα…Βρίσκει τρόπους να εστιάζει την προσοχή του μακριά από αυτό που χρειάζεται να προσέχει…
Η ανθρώπινη εκπαίδευση εστιάζει οπουδήποτε αλλού, εκτός από την Συνειδητότητα μας…Και δυστυχώς, μέσα σ’ αυτήν την Συνειδητότητα βρίσκεται ο Άνθρωπος, χαμένος στις ορολογίες, τις φιλοσοφίες και τις πίστεις…κυρίως χαμένος στις προτεραιότητες…
όλη η προσπάθεια των εξουσιαστών αυτού του κόσμου, είναι η ισοπέδωση της Λογικής μας, η Σοφία της Καρδιάς μας…
Όλη η εκπαίδέυσή μας, σαν παιδιά, στηρίζεται πάνω σ' αυτό...Να μην καταφέρουμε να αναπτυχθούμε πνευματικά, νοητικά και συναισθηματικά, γιατί μόνο έτσι μπορούν να μας ελέγχουν. Και δεν το κάνουν οι ίδιοι...Βάζουν τον έναν μας να το κάνει στον άλλον...
Δεν έχουν ενδιαφέρον άλλο, παρά αυτό...Ούτε για χρήματα ενδιαφέρονται, ούτε για τα σπίτια μας...Ενδιαφέρονται για την Συνειδητότητά μας, γι' αυτό και ενέταξαν μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα της κοινωνίας, την θρησκεία...Αυτοί οι εξουσιαστές δεν είναι αυτοί οι γνωστοί που ξέρουμε…είναι αυτοί μέσα μας, που δεν γνωρίζουμε (ή κάνουμε πως δεν γνωρίζουμε)
Ο συναισθηματικά ανώριμος άνθρωπος, δεν θα καταφέρει ποτέ να έχει Λογική, δεν θα καταφέρει ποτέ να γεμίσει από τον Εαυτό του, γιατί όλα σε τούτον τον κόσμο του αποσπούν την προσοχή από αυτό που όφειλε να προσέχει...Αυτό που έμαθε να προσέχει βάζει και τις προτεραιότητες του...Αγωνίζεται λοιπόν μεταξύ των προτεραιοτήτων του και έτσι ξεχνά τις αληθινές του ανάγκες, τις αληθινές του ποιότητες, ξεχνά τον Εαυτό του...Πάντα κάτι παρεμβάλλεται σαν προτεραιότητα και ξεχνά την προσήλωση που όφειλε να έχει στον Εαυτό του, τώρα...
Η μετάθεση της πιο βαθιάς και σοβαρής μας υποχρέωσης, αναβάλλεται πάντα για αύριο…
Πρακτικά, αν το δούμε, ο άνθρωπος στην μισή του ζωή γεμίζει με ελαττώματα και στην άλλη μισή προσπαθεί να βρει τρόπους να νιώσει ανακούφιση...με χάπια θες? με σεξ θες? με χρήμα θες? με φιλοδοξίες θες? με έναν έρωτα θες? με φιλανθρωπίες θες? ότι και να επιλέξει μετά, για να συντηρεί την ελαττωματική του φύση, είναι το ίδιο επώδυνο...
Η πνευματική ωριμότητα πάει εντελώς ενάντια σε ότι μάθαμε...Φαίνεται εγωιστική, γιατί μπορεί να κάνει επιλογές που δεν βλάπτουν τον Άνθρωπο, ούτε τους άλλους ανθρώπους...Κι όμως έμαθε ο άνθρωπος ότι είναι εγωιστικό να αγαπά τον Εαυτό του...και έτσι αντιστράφηκε ένας κύριος Νόμος του Σύμπαντος, που μας συνδέει με την βαθιά Καλοσύνη της Φύσης μας. Ο Νόμος της Αβλάβειας...
Ας τον θυμηθούμε…Ίσως τότε τον διαφυλάξουμε, τον εκπληρώσουμε και ολοκληρωθούμε και εμείς μαζί του...
