Συντονιστής: Vasoula
ΈμπνευσηΚαι μέσα στην σημερινή ημέρα, χαίρομαι! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, είμαι Πνεύμα! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, ενώνομαι! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, δεν κρίνω! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, είμαι δημιουργός! Και μέσα στην σημερινή ημέρα ανασαίνω και αγαπώ! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, είμαι για πάντα μαζί με τον Θεό!
Ούτε άνθρωποι, ούτε Ανώτερος Εαυτός! Εμείς μόνοι μας με εμάς!
Αληθινοί, χωρίς «πρέπει», χωρίς «θέλω», μόνο με απόλυτη ταπεινότητα! Χωρίς απαιτήσεις και κυρίως χωρίς ταμπέλες! Τι να τις κάνω τις ταμπέλες εκεί κάτω?
Ας τις βγάλω Ας πω επιτέλους «ναι δεν είμαι ο πιο καλός άνθρωπος του κόσμου, ναι δεν είμαι ο πιο έξυπνος, ούτε ο πιο όμορφος, ούτε ο πιο χαρισματικός, ούτε ο πιο συμπονετικός, ούτε ο πιο θαρραλέος». Ας πω «ΕΙΜΑΙ ΑΠΛΑ!»
Εγώ είμαι! Παρουσία, αποδοχή, ελευθερία, επίγνωση. Εγώ είμαι, απλά, η αγάπη!
..Και τότε γινόμαστε ρέικι!
Που σημαίνει ότι δεν είμαστε «φυτά»! Δεν χαμογελούμε όταν μας προσβάλλουν. Δεν υποχωρούμε όταν ανακαλύπτουμε το θράσος των ανθρώπων. Που ναι, θυμώνουμε όταν πρέπει! ΄Ομως χαιρόμαστε κάθε στιγμή της ζωής μας, κάθε σήμερα, χωρίς να περιμένουμε τίποτα από το αύριο, γιατί ξέρουμε ότι ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ, ΖΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ!
Και μέσα στην σημερινή ημέρα, χαίρομαι! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, είμαι Πνεύμα! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, ενώνομαι! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, δεν κρίνω! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, είμαι δημιουργός! Και μέσα στην σημερινή ημέρα ανασαίνω και αγαπώ! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, είμαι για πάντα μαζί με τον Θεό!
Δεν περιμενω "επιταγές" να εξαργυρωθούν στην μετά θάνατο ζωή, αλλά τις εξαργυρώνω εδώ, σήμερα για να ζω αιώνια...
Τις τελευταίες μέρες κάτι με έχει πιάσει και ψαχουλεύω το forum και ανακαλύπτω άτομα που έχουν χαθεί... έτσι ξαφνικά! Και δεν αναφέρομαι σε άτομα που αποχώρισαν μετά από κάποια σύγκρουση ή κάτι παρόμοιο, αλλά για άτομα που ήταν ενεργά κανονικά, μέχρι που κάποια μέρα απλά σταμάτησαν να μπαίνουν. Μου φαίνεται περίεργο, και ίσως λίγο λυπητερό...Vaso έγραψε:Kαι χάρη σ' εσάς κορίτσια, ξαναμπήκα στις πρώτες σελίδες αυτού του ποστ...
που είναι ο Ντινάκος? τον χάσαμε...
Ούτε άνθρωποι, ούτε Ανώτερος Εαυτός! Εμείς μόνοι μας με εμάς!
Αληθινοί, χωρίς «πρέπει», χωρίς «θέλω», μόνο με απόλυτη ταπεινότητα! Χωρίς απαιτήσεις και κυρίως χωρίς ταμπέλες! Τι να τις κάνω τις ταμπέλες εκεί κάτω?
Ας τις βγάλω Ας πω επιτέλους «ναι δεν είμαι ο πιο καλός άνθρωπος του κόσμου, ναι δεν είμαι ο πιο έξυπνος, ούτε ο πιο όμορφος, ούτε ο πιο χαρισματικός, ούτε ο πιο συμπονετικός, ούτε ο πιο θαρραλέος». Ας πω «ΕΙΜΑΙ ΑΠΛΑ!»
Εγώ είμαι! Παρουσία, αποδοχή, ελευθερία, επίγνωση. Εγώ είμαι, απλά, η αγάπη!
..Και τότε γινόμαστε ρέικι!
Που σημαίνει ότι δεν είμαστε «φυτά»! Δεν χαμογελούμε όταν μας προσβάλλουν. Δεν υποχωρούμε όταν ανακαλύπτουμε το θράσος των ανθρώπων. Που ναι, θυμώνουμε όταν πρέπει! ΄Ομως χαιρόμαστε κάθε στιγμή της ζωής μας, κάθε σήμερα, χωρίς να περιμένουμε τίποτα από το αύριο, γιατί ξέρουμε ότι ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ, ΖΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ!
Και μέσα στην σημερινή ημέρα, χαίρομαι! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, είμαι Πνεύμα! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, ενώνομαι! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, δεν κρίνω! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, είμαι δημιουργός! Και μέσα στην σημερινή ημέρα ανασαίνω και αγαπώ! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, είμαι για πάντα μαζί με τον Θεό!
Δεν περιμενω "επιταγές" να εξαργυρωθούν στην μετά θάνατο ζωή, αλλά τις εξαργυρώνω εδώ, σήμερα για να ζω αιώνια...
ειμαι ΑΠΛΑ με Ταπεινοτητα! 
Σε καμμία περίπτωση δε θέλω να μείνω στάσιμος σε αυτό!!!Γιατί ενώ τα αναγνωρίζουμε, μετά μένουμε απλά στην συνήθεια.
Και αυτό είναι πιο οδυνηρό, από το να μην τα ξέραμε...
Τι είπες τώρα ΒασούλαΔεν περιμενω "επιταγές" να εξαργυρωθούν στην μετά θάνατο ζωή, αλλά τις εξαργυρώνω εδώ, σήμερα για να ζω αιώνια...
Εγώ λέω...πορευόμαστε τον δικό μας δρόμο με αγάπη και συγχώρεση για τις αδυναμίες των άλλων, που μπορεί κάποτε να ήταν και δικές μας. Σ' αυτήν την ζωή, σε κάποιαν άλλη...
Μπορούμε να βοηθήσουμε? καλώς...
Δεν μπορούμε? Η σιωπή είναι ο δρόμος της εξέλιξης...
Βασούλα μου μόνο για σήμερα σ'ευχαριστώΠροσπαθούμε να αγαπήσουμε τους άλλους, αλλά από ποιά αγάπη να τους δώσουμε? Από αυτήν την λιγοστή εγωιστική που έχουμε κρατήσει ερμητικά για εμάς?
Νοιαζόμαστε για τους άλλους? Είσαι σίγουρος ότι δεν θέλουμε ΄μέσα από αυτό το νοιάξιμο και την φροντίδα να "εισπράξουμε" την ευγνωμοσύνη τους και άρα την αγάπη τους?
'Ψάχνουμε να βιώσουμε τα συναισθήματα μόνο μέσα από τους άλλους.
Γιατί τον εαυτό μας τον ξεχωρίζουμε και σαφώς είμαστε ή καλύτεροι ή χειρότεροι από τους άλλους...
΄Η φταίμε εμείς (υπερμετρος αλτρουισμός) ή φταίνε οι άλλοι (υπέρμετρος εγωισμός). Ποτέ δεν ειμαστε "ίδιοι"...
Και από εκεί ξεκινά η περιπέτεια...
Για σκέψου να δεχθούμε την μοναδικοτητα και την ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου, και άρα και του εαυτού μας? Σταματά τότε ο "έξωθεν" πόλεμος...
ΒασούλαΟ 'ανδρισμός" είναι ακόμη ένα πρότυπο, που σταματά τα μάτια σου να κάνουν το πιο φυσιολογικό πράγμα..."να δακρύζουν"....!!!
Η ευαισθησία που κρύβει επιμελώς το "αντρικο πρότυπο" και η αγνή έκφρασή της, είναι η αρχή της θεότητας.
Άκου τα κι εσύ μα***κα Μάνε!!!Ιωαννάκι θέλεις μέσα σε έναν χρόνο να γκρεμίσεις πεποιθήσεις μιας ζωής?
Σιγά σιγά και βήμα βήμα...Με υπομονή και επιμονή....
Ξέρεις, η πίστη των ανθρώπων είναι κλονισμένη...Αυτή χρειάζεται αρχικά να την ζωντανέψεις από τις στάχτες της!
Σκέψου ότι η "τηγανιά" δεν είναι τίποτα άλλο από μια πεποίθηση που κόλλησε στον νου και δεν μπορεί να βρει τρόπο να γίνει επίγνωση....
Η αλήθεια είναι μπροστά στα μάτια μας, αλλά ο νους δεν συνεργάζεται μαζί τους....΄Τα οδηγεί να "βλέπουν" ότι εκείνος θέλει.... ΄Όταν μάθεις να ελέγχεις το "οπτικό σου πεδίο", τότε δεν θα κατευθύνεσαι από τον νου, αλλά από την Λογική!
