Σσσσςςς.......... Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες!

[JOANNA]

[ARTYADIS]

Σεισμός ή πλειστηριασμός;

του Pitsirikou

Η κυβέρνηση αποφάσισε την απαλλαγή των κατοίκων της Κεφαλονιάς από τον ειδικό φόρο ακινήτων για το 2014, την επιδότηση ενοικίου μέχρι 500 ευρώ, την ενίσχυση για την αγορά οικοσυσκευής μέχρι 6.000 ευρώ, την επιδότηση για τις επισκευές των κτιρίων, την συνέχιση της καταβολής του εφάπαξ επιδόματος και άλλα. Βέβαια, όλα αυτά αποφασίστηκαν με εντολή Σαμαρά.
Διαπιστώνω πως, αν το σπίτι σου υποστεί ζημιές από σεισμό, η κυβέρνηση σπεύδει να σε βοηθήσει• ειδικά, αν είναι προεκλογική περίοδος.

Αν, όμως, έχεις χρέη, το σπίτι σου θα βγαίνει σε πλειστηριασμό και θα σε πετάνε στον δρόμο.

Δηλαδή, αν σε χτυπήσει ο σεισμός, η κυβέρνηση σε βλέπει με κάποια συμπάθεια.

Αν δεν σε χτυπήσει ο σεισμός, σε χτυπάει η κυβέρνηση.

Δεν την καταλαβαίνω αυτή τη λογική. Δεν την καταλαβαίνω γιατί δεν είναι λογική.

Οι κάτοικοι της Κεφαλονιάς βλέπουν τα σπίτια τους να γκρεμίζονται, ή να κινδυνεύουν, και τις ζωές τους να διαλύονται.

Τα τελευταία χρόνια, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες είδαν τις ζωές τους να διαλύονται.

Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έφυγαν μετανάστες στο εξωτερικό.

Έφυγαν μετανάστες για τον ίδιο λόγο που πολλοί Κεφαλονίτες εγκαταλείπουν σήμερα την Κεφαλονιά: για να σωθούν.

Δεν είναι η πρώτη φορά: μετά τον μεγάλο φονικό σεισμό του ’53, από τους 125 χιλιάδες κατοίκους της Κεφαλονιάς έμειναν στο νησί μόνο 25 χιλιάδες.

Έγιναν πολλοί σεισμοί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.

Ατομικοί σεισμοί.

Χιλιάδες άνθρωποι κατέρρευσαν. Μέσα σε γενική απάθεια.

Χιλιάδες συνάνθρωποί μας αυτοκτόνησαν.

Αν είχε γκρεμιστεί το σπίτι τους, ίσως να μας είχαν απασχολήσει περισσότερο.

Η περιουσία συγκινεί τους Έλληνες περισσότερο από τους ανθρώπους.

Μάλλον επειδή είμαστε ο περιούσιος λαός.

Κι όπως είχε πει και ένας αξέχαστος δημοσιογράφος μετά από μια μεγάλη πυρκαγιά την προηγούμενη δεκαετία «χάθηκαν σπίτια, περιουσίες, άνθρωποι».

Με αυτή τη σειρά.

(Το κείμενο είναι αφιερωμένο σε έναν φίλο μου που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του. Και δεν μένει στην Κεφαλονιά.)

[Ellaki]

έχει δίκιο

[Fotinoula]

[AMALIA]

[ARTYADIS]

Πιόνια ακούνητα, αμίλητα κι αγέλαστα..




Το φαινόμενο διάσπασης της ελληνικής κοινωνίας σε τρία κομμάτια έχει εισέλθει πλέον σε επίπεδο απόλυτου σουρεαλισμού. Ποια είναι τα τρία κομμάτια ?

Οι κανίβαλοι ρυθμιστές των εξελίξεων, οι εντελώς αποχαυνωμένοι βολεμένοι ακόμα και οι εντελώς τρομαγμένοι δυστυχισμένοι.

Τρεις κόσμοι που βαδίζουν σε τρία διαφορετικά σύμπαντα...

Οι πρώτοι έχουν πάρει ένα ψαλίδι και κόβουν ότι περισσεύει από τους λογαριασμούς, λεφτά, μισθούς, συντάξεις, περιουσίες, ζωές...

οι δεύτεροι κινούνται όπως ακριβώς και το ανέκδοτο, την ώρα που ολόκληρη η χώρα στενάζει κι ολόκληρος ο πλανήτης γ@μιέται κοιτάνε το ταβάνι και λένε, "μπεζ..να το βάψω μπεζ" κι

οι τελευταίοι τριγυρνάνε σαν ζόμπι στις ουρές των ταμείων ανεργίας, στις εφορίες, στις τράπεζες, στις ΔΕΚΟ, στα συσίτια, στα επείγοντα των νοσοκομείων ή των ψυχιατρίων...

Δεν υπάρχει σημείο συνάντησης ΚΑΝΕΝΑ...
Καμία επαφή. Τρεις λαοί που κατοικούν στον ίδιο τόπο.

Ο λαός των κυβερνώντων και των παρατρεχάμενων που φαντασιώνεται πλεονάσματα πλούτου, ανάπτυξη, επενδύσεις , και δόξα για το τεράστιο έργο διάσωσης της χώρας, δούλοι της μωροδοξίας τους.

Ο λαός των αποχαυνμένων μέσα στο παχύσρκο εγώ τους που σχεδιάζουν ακόμα τι αμάξι θα πάρουν, που θα πάνε διακοπές, ποιο καλό εστιατόριο άνοιξε, τι παίζει στα πρωϊνάδικα, τι κουρτίνες να βάλουν στο μπάνιο, αν θα καλέσουν και τους Καραγκιοζόπουλος στο event,...fashion victims, tv victims, celebrity victims, bullshit victims, δούλοι των εμμονών τους.

Κι ο λαός των φοβισμένων, υποταγμένων, ξεκάθαρων δούλων, που ενώ οι άλλοι φαντασιώνονται θεωρώντας το κόσμο σαν τη παιδική τους χαρά, αυτοί τρώνε το αγγούρι από όλες τις μεριές χωρίς να κάνουν κιχ....

Ναι το μονο κοινό σημείο των τριών κόσμων είναι η δουλεία. Η υποταγή σε αρρωστημένο επίπεδο σε κάτι. Σε κάτι που αξίζει περισσότερο από τη ζωή, περισσότερο από τη χαρά, την ευτυχία, την ομορφιά... Για άλλον το κόκκαλο που κρέμεται από ένα σχοινάκι και τον τραβολογάνε να το φτάσει είναι να φαντασιώνεται πως είναι ο σωτήρας ενός έθνους, για ένα δεύτερο είναι το καινούργιο μοντελάκι που πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσει και για ΄εναν τρίτο λίγες πενταροδεκάρες για να βγάλει το μήνα ζωντανός...


Εκφράσεις όπως "έχω ένα όραμα" παραπέμπουν πλέον στο παραλήρημα ενός τρελού... Δεν πρόκειται για όνειρα ή στόχους, απλά παραλήρημα.

Το πλέον θλιβερό είναι να τα βλέπεις όλα αυτά μαζί και να σκέφτεσαι πως όλο αυτό το κόσμο, το τέλος της φάρσας θα τους βρει με τη μούρη κολλημένους στους αρρωστημένους εθισμούς τους , χωρίς να προλάβουν να καταλάβουν τι έγινε...

Είναι να κοιτάς τα νέα παιδιά που ζουν με την εντύπωση πως ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΤΩΡΑ θα είναι έτσι και για τα επόμενα δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια ή και μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Το χαλί σε ολόκληρο το πλανήτη έχει αρχίσει ήδη και τραβιέται άγρια, τα τυπογραφεία τυπώνουν ήδη τους νέους χάρτες, τα εφιαλτικά σενάρια επιστημονικής φαντασίας γίνονται ένα ένα πραγματικότητα κι άνθρωποι ΘΥΣΙΑΖΟΥΝ ολόκληρη τη ζωή τους γιατί δεν έχουν να πληρώσουν ένα χαράτσι στη κ@λοτρυπίδα του σύμπαντος, και θεωρούν πως αυτό είναι κάτι ύψιστης σημασίας, κάτι που δεν μπορεί κανείς να αναιρέσει, να αρνηθεί, να το φτύσει κατάμουτρα, γιατί ...είναι όλοι εκπαιδευμένοι να κοιτάνε τόσο όσο πιάνει η σόλα από το παπούτσι... Με τα μάτια χαμηλωμένα στο χώμα. Πιονάκια σε μια μονόπολη που περιμένουν υπομονετικά τη ζαριά για να προχωρήσουν στο επόμενο τετραγωνάκι. Αν δεν ρίξει κανένας το ζάρι....

μπορεί να μείνουν εκεί, στο συγκεκριμένο τετραγωνάκι στην αιωνιότητα, βιώνοντας ξανά και ξανά την αγωνία, της ακινησίας, της ανυπαρξίας, του ΤΙΠΟΤΑ.

Από την άλλη πάλι, υπάρχουν κι εκείνοι , που σκέφτονται απλά αν θα βάψουν το ταβάνι μπεζ...

Κι εκείνοι που θεωρούν τους ευαυτούς τους κατι ανώτερο από όλους τους υπόλοιπους, πως είναι οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού, οι έχοντες και κατέχοντες, δύναμη, εξουσία, πλούτο, αδυνατώντας να δουν πως απά βρίσκονται μέσα στη κ@λοτρυπίδα που λέγαμε.

Παράλληλα σύμπαντα. Του Αντώνη, της Κατίνας και του Μήτσου...

Κάπως έτσι θα μας βρει ο τρίτος παγκόσμιος, η επέμβαση των εξωγήινων, ή Αποκάλυψη, ή απλά το τέλος των ημερών. Να περιμένουμε ποιος θα ρίξει το ζάρι...

Hellooooooo....


Συνήθης Ύποπτος

Πηγή: "RAMNUSIA"

[Ταρούλα]

[Θοδωράκος]

Μα όχι, μα όχι... Υπάρχει και μία τέταρτη ομάδα... αυτοί που γράφουν τέτοια κείμενα για να το παίξουν σοφιστικέ...

Τέτοια κείμενα συναισθηματικά φορτισμένα, που ούτε το πρόβλημα περιγράφουν, ούτε κάποια λύση προτείνουν, πολύ μου την δίνουν...

Ο συγγραφέας άραγε σε ποια από αυτές τις τρεις κατηγορίες θα κατέτασσε το εαυτό του;;;

Γρουμφ...

[ARTYADIS]

Εσύ Θοδωρή μου... σε ποια σε βάζεις?



υγ. και μη μου πεις ότι δεν σε βάζεις σε κατηγορίες γιατί αυτό είναι το εύκολο..

[Ellaki]

κι εγώ Θοδωρή μου αισθάνομαι μπουχτισμένη από τις σοφιστίες και τους σωτήρες

όμως υπάρχει ένα σημείο που μου αρέσει

Ναι το μονο κοινό σημείο των τριών κόσμων είναι η δουλεία. Η υποταγή σε αρρωστημένο επίπεδο σε κάτι. Σε κάτι που αξίζει περισσότερο από τη ζωή, περισσότερο από τη χαρά, την ευτυχία, την ομορφιά...

έστω κι αυτή η φωνή, που φαίνεται να διαχωρίζεται από τις κατηγορίες που αναφέρει
υπάρχει .......... κι αυτό ΄το θεωρώ σημαντικό, γιατί ίσως κάποιον τον αγγίξει και τον βοηθήσει να αναρωτηθεί

[ARTYADIS]

Αλίμονο αν δεν υπήρχαν κι αυτοί που με την πένα τους προσπαθούν να αφυπνίσουν! Έστω κι αν φαίνεται ότι διαχωρίζονται!

[Vasoula]

εγώ πάντως, αν μπορούσα να με κατατάξω, θα έλεγα ότι ανήκω σ' αυτούς που σκέφτονται να βάψουν το ταβάνι τους μαύρο (όχι μπεζ) μπας και πέσει σε κανενός την κεφάλα και συνέρθει...

[eirini]

[Ellaki]

εγώ πάντως, αν μπορούσα να με κατατάξω, θα έλεγα ότι ανήκω σ' αυτούς που σκέφτονται να βάψουν το ταβάνι τους μαύρο (όχι μπεζ) μπας και πέσει σε κανενός την κεφάλα και συνέρθει...

κομμένες οι επισκέψεις

[ARTYADIS]

Μη φοβάσαι Ελλάκι μου και μην αγωνιείς!

Το ταβάνι της Βάσως θα είναι πάντα ροζ!