ΓΑΜΟΣ!!!

[Ichor]

Τα παιδιά είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μας.
Αυτό που θυμάμαι είναι η μέρα που είπα στα δικά μου παιδιά....:
"Είμαστε συνοδοιπόροι...." Αυτό έκανε τη διαφορά. Από τότε καμαρώνω όταν μου λένε ότι δεν "είμαι μια συνηθισμένη μαμά"
έχει βέβαια το κόστος του αυτό και σε εμένα και σε αυτά....!

Τα παιδιά που φέρνουμε στον κόσμο, είναι παιδιά του κόσμου τούτου - όχι κτήμα μας...!
Είμαστε "υπεύθυνοι" σε ότι έχει να κάνει το φαγητό, το ντύσιμο, τις παροχές προς αυτά, όσο δεν μπορούν να τα κάνουν μόνα τους...!
Τα υπόλοιπα........είναι απλά αγάπη.........!
Είναι ο σταθερός τρόπος και δρόμος μέσα από τα παιδιά να μάθουμε να αγαπάμε τους ανθρώπους έξω από εμάς.

Όσο για τα παιδιά σαν άλλοθι στην οικογένεια, θα 'πρεπε αυτοί που το χρησιμοποιούν πρώτα να σκέφτονται, τι "πρότυπο" οικογένειας περνάνε στα παιδιά τους.
Μιας οικογένειας χωρίς αγάπη, με συμβιβασμούς. Τα ρώτησε κανείς πως νοιώθουν? Τα ρώτησε τι σκέφτονται όταν ο μπαμπάς κοιμάται στον καναπέ...... ή όταν "τυχαία" πέρνει ο ύπνος τη μαμά στον καναπέ? Τα ρώτησε πως νοιώθουν όταν οι γονείς τους περνάνε πλάτη πλάτη από τον διάδρομο για να μη διασταυρωθούν οι ματιές τους?
Όταν το μόνο πράγμα που συζητάνε οι γονείς τους είναι πόσα χρήματα χάλασαν στο μανάβη και πόσο ήρθε ο λογαριασμός του ρεύματος? α και πού 'σαι... άσε 100 ευρώ το πρωί πρέπει να πληρώσω το αγγλικά του παιδιού.....!
Έχει αναλογιστεί κανείς το βάρος στις πλάτες τους, όταν γνωρίζουν ότι για αυτή την κατάσταση φταίει το γεγονός ότι για να σπουδάσουν πρέπει να πάνε φροντιστήριο.....?
Διότι τα παιδιά είναι ευφυέστατα.........καταλαβαίνουν περισσότερα από όσα καταλαβαίνουμε εμείς, που είμαστε ολημερίς απασχολημένοι.

Τα παιδιά επιθυμούν "οι δυο γονείς τους να είναι καλά, όπου κι αν είναι....!"
Έχουν το μεγαλείο της αγάπης. Όταν οι γονείς δεν μπαίνουν στην αντίδραση της κατηγόριας και της βρισιάς μεταξύ τους, τα παιδιά μπορούν καλύτερα από τον κάθε άλλο να αγαπάνε και τους δυό και να περνάνε καλά και με τους δυό....χωρίς μίση και πάθη!
Μόνο στην περίπτωση που ο ένας βρίζει τον άλλο τα παιδιά μπαίνουν στη διαδικασία επιλογής. Αλλιώς...... απλά ΑΓΑΠΑΝΕ. ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ.

Μην αφήνετε τα παιδιά να σηκώνουν το βάρος της αποτυχίας του Γάμου. Ο Γάμος είναι υπόθεση μόνο των δυο συντρόφων.

Με ρωτούν συχνά, πως τα παιδιά έχουν πάρει τόσο απλά το γεγονός του διαζυγίου.
Απαντώ......: Δεν ήταν ποτέ δική τους υπόθεση και το γνωρίζουν
καλά αυτό....!
Δική τους υπόθεση ήταν και θα είναι το παιχνίδι τους, το σχολείο τους και η αγάπη τους για τους γονείς τους........όπου κι αν είναι....!

Δεν είναι εύκολο........σήμερα όμως βλέπω......πως άξιζε τον κόπο....!

Η ζωή μας αποτελεί το παράδειγμα για τη δική τους ζωή, όχι η τιμωρία, ούτε η συμβουλή. Πως θα μας εμπιστευτούν όταν άλλα τους λέμε για τη ζωή τους......και άλλα κάνουμε στη δική μας ζωή....? Ε????????

Μην χρησιμοποιείται τα παιδιά........ Δεν μας ανήκουν....!

Ανεξάντλητο θέμα........! Μπορώ να γράψω βιβλίο....! γι' αυτό σταματώ εδώ....!

Με πολύ αγάπη
στα παιδιά....!

[galazia_sfaira]

Σε μια πιθανή σχέση που θα είχα, το παιδί του συντρόφου μου, θα ήταν ένα ακόμα παιδί κοντά μου, αν και αυτό θα το ήθελε...

Nομίζεις ότι εδω θα μπορούσα να διαφωνήσω ενω συμφωνουμε σε τόσα; Φυσικά και καταλαβαινω απολυτα τι λες.
Θες να απαντησω όμως βιωματικά κι όχι για μια πιθανή σχεση;
Εχω ζησει με άνθρωπο με χωρις παιδια και να λετρευει τα παιδιά μου,σε σχεση.
Εχω ζησει να λατρευω τα παιδια του Μελετη οπως τα δικά μου,πριν γεννηθει ο Ταξιάρχης.
Εχω ζησει να διαχωριζονται και τα τρια μου τα παιδια και το κοινο μας σε σχεση μετα παιδια του,απο κεινον φυσικά σε απλά καθημερινά.
Κι εχω μπει στην διαδικασια αν με ρωταγες για ποιον ποναει η ψυχη μου και σταζει αιμα,για ποιον θα επεφτα πρωτα στην φωτια και θα σου έλεγα για τα παιδια που γεννησα.
Δενθελω να πω ότι δεν θα επεφτα στην φωτια για τον οποιονδηποτε μικρο ή μεγαλο,΄λεω ότι βιωματικά με εναν άνθρωπο που ειχε ΚΑΙ εκεινος παιδια και ειχαμε και κοινο παιδί,θα επεφτα στην φωτια πρωτα για τα δικα μου παιδια σαν μανα!!
Δεν πιθανολογώ.
Δεν εχω δυο παιδια απο δυο γαμους και ο συζυγος κανενα απο τον πρωτο και αγαπα και τα δυο εξίσου.......
Εγω σαν μανα πρωτα για τα δικα μου τα παιδια θα επεφτα στην φωτια, και θα εσωζα κι οποιο αλλο.
Ειλικρινεστατα και βιωματικοτατα!!!!!!!!!!!!

[Vasoula]

Θες να απαντησω όμως βιωματικά κι όχι για μια πιθανή σχεση;

Μα αγαπημένη μου Καλλιόπη, και μένα βιωματική είναι...
Απλά είπα πιθανή σχέση, γιατί τώρα δεν υφίσταται!

΄Οσο όμως υπήρχε, δεν μπορούσα να βρω διαφορά στο παιδί του συντρόφου μου με τα δικά μου! Διαφορά στα συναισθήματα και στην υποστήριξη που το καθένα χρειαζόταν, εννοώ!
Και ακόμα τώρα, δεν το ξεχωρίζω! Πονώ το ίδιο αν του συμβεί κάτι και χαίρομαι το ίδιο όταν είναι ευτυχισμένο.
Μα και εκείνο έτσι αισθάνεται με μένα, νομίζω!!!

Νομίζω ότι δεν μπορώ να βάλω τον εαυτό μου στην διαδικασία να σκεφτεί ποιόν θα έσώζα...
Πιθανόν, λέω πιθανόν, να μην έσωζα όύτε τον εαυτό μου, αν χρειαζόταν να επιλέξω...Δεν γίνεται...αλήθεια!

Είναι σαν να έχεις τρία παιδιά και να σου πουν, επέλεξε ένα να "διώξεις"!!

Αλήθεια δεν μπορώ...άρα, κι εγώ μαζί τους!!!

Μα πάλι, λέω, νομίζω, γιατί δεν είμαι σίγουρη ούτε καν για σένα Καλλιοπίτσα μου, που το λες με τόση σιγουριά!
Δεν έχω αντιμετωπίσει ανάλογη κατάσταση...οπότε επιφυλάσσομαι!!! :lol:

[Επισκέπτης]

Αγαπητή Iexor
"Είμαστε συνοδοιπόροι", μια κουβέντα με πολύ ουσία και σοφία, γιατί πραγματικά έτσι είναι. Και δεν τα φέραμε στη ζωή για να εκπληρώσουν δικά μας θέλω και επιθυμίες.
Έχω ένα γιο επτά ετών τώρα, με τη μητέρα του χωρίσαμε γιατί καταλάβαμε ότι του κάναμε κακό με την μεταξύ μας συμπεριφορά, βγάζοντας τον χειρότερο εαυτό μας προς τα έξω σε κάθε διαφορά μας.
Τώρα έχουμε να του δώσουμε μόνο αγάπη και ένα υγειές περιβάλλον για να μεγαλώσει.
Ελπίζουμε να μας συγχωρέσει και να σβήσει από τη μνήμη του ότι τον είχε πονέσει.

[Vasoula]

Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε Δημήτρη για τα παιδιά, είναι απλά να είμαστε όπως ακριβώς είναι ο ρόλος μας.

Γεννήτορες και εκπαιδευτές.

Για το "γεννήτορες" δεν έχω κάτι να προσθέσω...

Για το "εκπαιδευτές" όμως έχω πολλά!

΄Ενας εκπαιδευτής θα πρέπει πρώτα ο ίδιος να είναι τόσο άρτια εκπαιδευμένος, ώστε να μπορεί να είναι "η αλήθεια" για όσους εκπαιδεύει...

΄Ενας εκπαιδευτής θα πρέπει πρώτα ο ίδιος να είναι τόσο ελεύθερος, ώστε να μπορεί να είναι "η ελευθερία" για όσους εκπαιδεύει...

΄Ενας εκπαιδευτής θα πρέπει πρώτα ο ίδιος να είναι τόσο "καθαρός", ώστε να είναι "η καθαρότητα" για όσους εκπαιδεύει...

Αυτό θα πρέπει να είναι το κύριο μέλημά μας, στον ρόλο που επιλέξαμε! Για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να παραδώσουμε στην ανθρωπότητα την "αλήθεια", την "ελευθερία", την "καθάρότητα", μέσα από τις επόμενες γενιές!!!

Αφού η κοινωνία δεν μας αρέσει...ας την αλλάξουμε!

Ας γίνει ο γάμος, ένα "λάθος" του παρελθόντος!
Ας γίνει η "ανάγκη" για να φέρουμε παιδιά στον κόσμο, όχι κοινωνικό "συμβόλαιο", αλλά συνειδητή επιλογή!
Ας γίνει η επιλογή μας να βρισκόμαστε εδώ, δράση, με πλήρη διαύγεια της αξίας της και των "συνεπειών" της.
Ας γίνει η αγάπη μας για την ζωή, το κίνητρο για να διευκολύνουμε την συνέχειά της.

Ας γίνουμε αυτό που είμαστε...

τότε όλα θα είναι πιο εύκολα!!! Γιατί δεν θα χρειάζεται να εξηγούμε πια...

ούτε τι είναι αγάπη
ούτε τι είναι έρωτας
ούτε τι είναι γάμος
ούτε καν τι είναι ζωή!!!

[galazia_sfaira]

Νομίζω ότι δεν μπορώ να βάλω τον εαυτό μου στην διαδικασία να σκεφτεί ποιόν θα έσώζα...
Πιθανόν, λέω πιθανόν, να μην έσωζα όύτε τον εαυτό μου, αν χρειαζόταν να επιλέξω...Δεν γίνεται...αλήθεια!

Καλή μου Βάσω νοιώθω απόλυτα ότι μου λες,απόλυτα.
Είχα φτασει στο σημείο ,θεωρώντας δεδομενη την αγαπη των παιδιών μου και φυσικά ότι ενοιωθαν δεδομενη την δικη μου προς αυτά,να τα "βαλω δευτερα"γιατι τα παιδια του Μελετη ήταν ορφανά.Δεν θα το ξανακάνω ποτε και για κανεναν.Αγαπω ολον τον κόσμο,αγαπω ολα τα παιδιά του κόσμου αλλά δεν θα ορφανέψουν τα δικά μου παιδιά ώστε να νοιώσουν καλα,όποια αλλα.Σκληρά ακούγονται ίσω οτι λεω,επειδή αφοράν παιδιά αλλά ειναι τοσο σκληρά κι αληθινά όπως πολλά αποοσα έχω γραψει ,εν πλήρει συνειδήσει.Αγαπω τα παιδιά ολου του κόσμου,θα αγαπώ και τα παιδιά του συντροφου μου αλλά θα σώσω τα δικά μου τα παιδια πρωτα,και μετα ολα τα αλλα.Μπορώ ν απεθανω για οποιο παιδάκι αφου εχω σωσει πρωτα τα δικά μου.Απολυτα.
Εχω βιώσει να ρίχνω τα παιδιά μου κοιτώντας τα μόνο στα μάτια,τοσο πολυ με καταλαβαιναν το τι ζητουσα.Κι όμως ο συντροφος μου και πατερας του παιδιου μου αγνοησε και το δικό μας.
Φυσικά αυτα τα παιδια τα αγαπω και κεινα με αγαπουν και θαρθουν σε μενα για την αληθεια των γονιών τους.
Αλλά και για το θεμα των παιδιων νοιώθω με τον ιδιο τρόπο που θα ελεγα" όποιος αγαπα τον εαυτο του ξερει να αγαπά καλυτερα".

[Vasoula]

Ναι Καλλιοπίτσα μου, το ξέρω ότι το νιώθεις αυτό που λέω...

Και φυσικά, ποτέ δεν θα έλεγα, πρώτα τα άλλα παιδιά και μετά τα δικά σου...Εγώ, ποτέ!!

Πάντα εννοώ ότι κάνεις το καλύτερο για όλα τα παιδιά!
΄Ετσι λέμε ακριβώς το ίδιο.

Αν βάλω σε δεύτερη μοίρα τα δικά μου, έναντι των παιδιών του Χ συντρόφου, τότε δεν θα είμαι αληθινή!!!
Γιατί αυτό δεν γίνεται...

...και φυσικά καταλαβαίνεις τι εννοώ!

Το να "είμαι" για όλα τα παιδιά εδώ, αληθινή και "καθαρή" απέναντί τους, αυτό εννοώ!

Και μέσα στην αλήθεια μου, υπάρχουν και οι ισορροπίες, που ξέρω μια χαρά να τις κρατάω...ώστε κανένας να μην αισθανθεί "ψέμμα" από εμένα! Αυτό εννοώ κυρίως...

[Maraki]

Λοιπόν, βλέποντας ξανά την ενότητα 'ΓΑΜΟΣ' σκέφτηκα πως σε αυτή την πολύ ευτυχισμένη μέρα αντιλαμβάνεσαι πολυ καθαρά την αγάπη και τη ζήλια των ανθρώπων που έχεις γύρω σου.

Μου το έλεγε μια φίλη μου πριν παντρευτώ εγώ και το βίωσα και εγώ η ίδια. Ανθρωποι που δεν θεωρούσες και τόσο "κοντά" σου αισθάνεσαι πως πραγματικά χαίρονται με τη χαρά σου ενώ κάποιοι άλλοι που πίστευες πως σε αγαπούν (σε εμένα προέκυψε περισσότερο με συγγενικά πρόσωπα) αντιλαμβάνεσαι πως μάλλον σε ζηλεύουν

Καλά..δεν τρέχει και τίποτα..το ξεπερνάς...θυμάμαι όμως, γελώντας τώρα, πως ένας μου "αγαπημενος" ξάδελφος μου είπε 2-3 μετά, μην αναφέροντας κανένα καλό σχόλιο ΠΑΡΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΣΦΟΡΙΑ, πως το γκαζόν ήταν φρεσκοποτισμένο και δεν μπορούσε να περπατήσει!!!

ΝΟ COMMENTS :lol: :lol:

[Vasoula]

Μαράκι μου, γέλασα με αυτό που έγραψες για το γκαζόν!!!

Το "γέλασα" είναι βέβαια ειρωνικό!!!

Γιατί αυτό που είπες για την αντίληψη του εξαδέρφου σου, είναι η αλήθεια για τον θεσμό του "γάμου"!!!

΄Ενα "πανηγύρι" για τους άλλους...

Είδες όμως πως το έχουμε κάνει δικό μας???

"η μέρα της χαράς μου" αναφέρεις...

Σκέψου λοιπόν, πόση χαρά σου έφερε "ο γάμος"!!!!

Σκέψου επίσης, να είσαι με έναν σύντροφο που σε νιώθει, που πορεύεστε μαζί, που αισθάνεστε ο ένας την αλήθεια του άλλου και μοιράζεστε αυτήν την αλήθεια, που μπορεί για τον καθένα σας να είναι διαφορετική...

Αυτή δεν είναι η ουσιαστική χαρά?
Που δεν στηρίζεις τα όνειρα σε ένα "χαρτί" ή ένα σύμβολο???

Γιατί δεν έχεις όνειρα...
Απλά βιώνεις την συντροφικότητα και το μοίρασμα μέσα από αληθινά συναισθήματα, χωρίς κοινωνικές προεκτάσεις...

΄Ετσι ο άλλος είναι η πραγματικότητα και όχι αυτό που θα ήθελες να είναι.

Και στην πραγματικότητα, έχεις μόνο δράση, και όχι προσδοκίες!

Αν μπορούσαν οι άνθρωποι να ζουν πραγματικά, θα τέλειωνε μεμιάς ο θεσμός του γάμου....
Γιατί κανείς δεν θα είχει ανάγκη να "δείξει" πόσο ευτυχισμένος είναι...

Συνήθως θέλουμε να "δείξουμε", όταν και εμείς δεν είμαστε σίγουροι και χρειαζόμαστε επιβεβαίωση από τους άλλους.

΄Ετσι όλο το σκηνικό που στήνεται σε ένα γάμο, στήνεται για να μας επιβεβαιώσει ότι και οι άλλοι χαίρονται με την χαρά μας, για την οποία εμείς τελικά δεν είμαστε και πολυ σίγουροι...

Πίστεψέ με, ότι αν μπορούσαμε σε βάθος να νιώσουμε "σύντροφοι", δεν θα χρειαζόμαστε καμια κοινωνική επιβεβαίωση!!!!

[Maraki]

Αν μπορούσαν οι άνθρωποι να ζουν πραγματικά, θα τέλειωνε μεμιάς ο θεσμός του γάμου....
Γιατί κανείς δεν θα είχει ανάγκη να "δείξει" πόσο ευτυχισμένος είναι...

Συνήθως θέλουμε να "δείξουμε", όταν και εμείς δεν είμαστε σίγουροι και χρειαζόμαστε επιβεβαίωση από τους άλλους.

΄Ετσι όλο το σκηνικό που στήνεται σε ένα γάμο, στήνεται για να μας επιβεβαιώσει ότι και οι άλλοι χαίρονται με την χαρά μας, για την οποία εμείς τελικά δεν είμαστε και πολυ σίγουροι...

Πίστεψέ με, ότι αν μπορούσαμε σε βάθος να νιώσουμε "σύντροφοι", δεν θα χρειαζόμαστε καμια κοινωνική επιβεβαίωση!!!!

Σίγουρα αυτά που γράφεις Βάσω ισχύουν για πολλά ζευγάρια, όμως νομίζω πως οι περισσότεροι παντρευόμαστε γιατι απλά έτσι μας έχουν μάθει ή γιατί πώς να φέρουμε στον κόσμο ένα παιδί αν δεν παντρευτούμε πρώτα? Θυμάμαι πως ήθελα - για διαφόρους λόγους -να κάνω απλά έναν πολιτικό γάμο, ο άνδρας μου και η μητέρα μου συμφώνησαν απόλυτα αλλά η πεθερά μου θεώρησε ότι έπρεπε να πάρουμε και την ευλογία του Χριστού.
Δέχτηκα την άποψή της και συμφώνησα χωρίς να το πολυσυζητήσω παραπάνω γιατί θεώρησα πως είχε δίκιο.

Από την άλλη μεριά, τώρα αν ήμουν ξανά στην αρχική μου απόφαση, θα επέλεγα να μην παντρευτώ καθόλου...

Ομως καθώς γράφω αυτά μου έρχονται στο μυαλό τα παρακάτω:

Εγώ μεν θεωρώ πως οι κλήρος είναι απλά εξουσία κ.α. κ.α. όμως η ευλογία του Χριστού για την ένωση του ζευγαριού γίνεται μέσα από το μυστήριο του γάμου και φυσικά για να γίνει αυτό χρειάζεται και ένας εκπρόσωπος του Θεού που είναι ο παπάς. Ποιά είναι η άποψή σου σου γι'αυτό?

Τελικά..άλλα σκεφτόμουν να γράψω απατώντας στο μήνυμά σου αλλά ξαφνικά μου ήρθε αυτό στο μυαλό..και πραγματικά αναρωτιέμαι γι'αυτό...δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα έτσι αναλυτικά.

Νομίζω ότι περνάω σε άλλο ζήτημα τώρα - αρκετά μεγάλο και ίσως όχι κατάλληλο για τη συγκεκριμένη ενότητα του Φόρουμ - αλλά θα ήθελα τα φώτα σου.

Και γιατί λοιπόν..συνεχίζοντας τις σκέψεις μου, να μην αποδεχόμαστε το μυστήριο του γάμου αλλά να αποδεχόμαστε όλοι το μυστήριο της βάφτισης?
Aυτό είναι κάτι που δεν το διαπραγματευόμαστε...

Ουπς..περνάω σε άλλα θέματα "βαριά"...μου ήρθε στο μυαλό και το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας κ.α. Και η εξομόληγηση θεωρείται μυστήριο αλλά την έχουμε όλοι απαρνηθεί με πολλά επιχειρήματα δικαίως.
Αρα, κάποια μυστήρια τα αποδεχόμαστε και κάποια άλλα όχι?

Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, να κάνεις ίσως ένα topic με τέτοιου είδους ερωτήματα...εμένα πάντως μου ήρθαν τώρα όλα μαζί...

Για να περάσω και πάλι λίγο στο αρχικό μας θέμα όμως, θα ήθελα να πώ πως το όλο πανηγύρι μετά το γάμο γίνεται σίγουρα για διαφόρους λόγους και κατά βάση κοινωνική προβολή (α..κοιτάξτε εμείς έχουμε και χρήματα και κάνουμε το γάμο μας σε εκεί...) και άλλα πολλά που ανέφερες και εσύ... (α! κοιτάξτε μας πόσο ερωτευμένοι ήμαστε)
Αρκετά ζευγάρια βέβαια για να μην τα βάζουμε όλα σε ένα σακούλι αισθάνονται πραγματικά αγαπημένα και ερωτευμένα εκείνη τη στιγμή..ζούν το παραμύθι και το όνειρο προφανώς??)

Δεν ξέρω...και μετά ξυπνάνε!!!

[Vasoula]

Οι πραγματικοί σύντροφοι Μαράκι, δεν έχουν ανάγκη καμιας κοινωνικης επιβεβαιώσης.

Εγώ μεν θεωρώ πως οι κλήρος είναι απλά εξουσία κ.α. κ.α. όμως η ευλογία του Χριστού για την ένωση του ζευγαριού γίνεται μέσα από το μυστήριο του γάμου και φυσικά για να γίνει αυτό χρειάζεται και ένας εκπρόσωπος του Θεού που είναι ο παπάς. Ποιά είναι η άποψή σου σου γι'αυτό?

Σου μιλάω μέσα από την καρδιά μου, ότι κανείς δεν είναι αξιότερος από τον ταπεινό, να ευλογήσει το μυστήριο...

Ο Ιησούς είναι ανάμεσά μας και εκδηλώνεται από τον πιο ταπεινό και όχι από αυτόν που "μασκαρεύεται" για να μας δείξει ότι είναι ο μονος δρόμος ένωσης μαζί του.

Αν αυτό το γνωρίζεις βαθιά μέσα στην καρδιά σου και αναγνωρίζεις την παρουσία του, τότε όλα αυτά που πάνω αναφέρεις σαν ενδεδειγμένα κοινωνικά μυστήρια θα τα αποδεχθείς σαν αναγκαίο σκηνικό στον ρόλο μας, δίνοντας του την αξία που του πρέπει και όχι την αξία που θέλουν οι ίδιοι...

Οι αξια που θέλουν είναι η δύναμη και η εξουσία στο όνομα του Ιησού, και πες μου που αυτό είναι γραμμένο, για να το νιώσω, να μπω βαθιά στην αλήθεια του και να το ακολουθήσω...

Πότε μίλησε ο Ιησούς για θρησκεία, πότε μίλησε για περιουσία της εκκλησίας, πότε μίλησε για να γιορτάζουμε την Ανάσταση με "μαγειρίτσα"!!!!

Το ίδιον το βάφτισε ο Ιωάννης...καμια σχέση με ιερέα...
Και το μυστήριο της βάφτισης δεν έχει να κάνει με όσα πεζά γίνονται στην διάρκεια της βάφτισης της κοινωνικής εννοώ.
Γι' αυτό σου λέω, σκηνικο σε ένα ρόλο!!! Χωρίς βαθύτερη προέκταση.

Μαρία μου, δεν το νιώθεις ότι ο Ιησούς είναι μέσα σε όλους μας?
Ο ίδιος λέει ότι δεν υπάρχουν "εκλεκτοί", παρά μόνο αγαθοί και ταπεινοι...

[Maraki]

Σου μιλάω μέσα από την καρδιά μου, ότι κανείς δεν είναι αξιότερος από τον ταπεινό, να ευλογήσει το μυστήριο...

Το ίδιον το βάφτισε ο Ιωάννης...καμια σχέση με ιερέα...

Ο ίδιος λέει ότι δεν υπάρχουν "εκλεκτοί", παρά μόνο αγαθοί και ταπεινοι...

Ναι Βάσω μου..από αυτά που είπες και παρέθεσα πήρα απαντήσεις.
Ο Χριστός είναι μέσα μας & δεν κατοικεί στους Ναούς.
"Σήκωσε μια πέτρα και θα με βρείς"

Ομως, (συγνώμη για τον απλό τρόπο που ρωτάω...δεν έχω καν διαβάσει την Αγία Γραφή), όλα λοιπόν τα μυστήρια της Εκκλησίας θεωρούμε ότι απλά γίνονται γιατί δίνουν δύναμη και εξουσία (και χρήματα συμπληρώνω εγώ) στο όνομα του Ιησού?

Υπάρχουν κάπου στις διδασκαλίες του Ιησού τα μυστήρια και με ποιόν τρόπο γίνονται? Το μυστήριο της "Θείας Κοινωνίας"?? Μυστικός Δείπνος??

Βεβαίως πολλά πράγματα από την διδασκαλία του Ιησού έχουν αποσιωπηθεί και σβηστεί εντελώς ή έχουν παρερμηνευτεί (εσκεμμένα και μη) γιατί συνέφερε τον κλήρο να ωθήσει τον λαό σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις (τί να πρωτοθυμηθούμε από την ιστορία? Μεσαίωνας? Κόλαση & Παράδεισος? Μετάνοιες και αυτομαστιγώματα στο όνομα του Ιησού και τόσα τόσα πολλά)...
όμως το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας είναι και αυτό για να δώσει δύναμη στον κλήρο και εξαρτήσεις στους πιστούς? Ο Ιησούς δεν το δίδαξε μέσα από τον Μυστικό Δείπνο?

Δεν ξέρω αν ακούγομαι γραφική ή όχι...Διαφώτισέ με...

[galazia_sfaira]

Το μόνο που μπορώ να πω για την θρησκεία,τους παπαδες,κι ολα τα θέτρα που παιζονται στο ονομα του Χριστου,είναι ότι προκειται για το μεγαλυτερο μαντρί με τους χειρότερους τσομπάνηδες,γιατι φοραν και ρουχα προβατου ενω ειναι λυκοι.Διαβάστε τον λογο τους μεσα σε site της εκκλησιας,θα παθετε σοκ απο το λεξιλόγιο.Σε γεμιζουν ενοχές φοβο εκδικηση αντεκδικηση ανελευθερία.πωπω μόνο που το σκέφτομαι η ψυχη μου σφίγκεται.
Ναι ο Θεος είναι μέσα μας,είναι παντου !

[Emmaki]

Εκτος απο ελάχιστες εξαιρέσεις, οι παπάδες εκμεταλλεύονται το κόσμο που βλέπει τα μυστήρια της εκκλησίας σαν χαρά(εκτός απο τις κηδείες!)...
Παίρνουν υπέρογκα ποσά για τους γάμους και τα βαφτίσια....εκμεταλλεύονται τη χαρά των ανθρώπων...για αυτό καλύτερα να φυλάς αυτά τα λεφτά για ένα ωραίο, διαφορετικό ταξίδι με τον/την σύντροφό σου,παρά να σπαταλάς τα λεφτά σου στις Mercedes και στα string των ανθρώπων του θεού...

Και πάλι λέω προς αποφυγή παρεξηγήσεων...οτι υπάρχουν εξαιρέσεις σε όλους τους κανόνες!!!

(Σχώρα με Θέε μου....Πρόοοοοσχομαιιιιι!!!)

[Vasoula]

(Σχώρα με Θέε μου....Πρόοοοοσχομαιιιιι!!!)

Εμμανουέλα...στους αμείλικτους εχθρούς ε????

από εδώ και στο εξής όποιος με κάνει και κλαίω... δ


Μαρία μου για να σοβαρευτούμε...

Το μυστήριο της βάφτισης είναι (ή ήταν μέχρι κάποιο διάστημα, δεν ξέρω τώρα τι γίνεται) ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ....

ενώ ο γάμος όχι!!!

Γι' αυτό μην αναρωτιέσαι γιατί εμείς οι άνθρωποι θεωρούμε τα βαφτίσια υποχρεωτικό μυστήριο.
Μας το επέβαλαν Μαρία μου!!! ΄Οπως τόσα άλλα.

Η εξομολόγηση πχ. δεν ανήκει στα υποχρεωτικά πριν την κοινωνία.
Δεν θυμάμαι την βαθιά θρησκευόμενη μητέρα μου να πήγαινε για εξομολόγηση ποτέ!!!

΄Αντε βγάλε συμπέρασμα...

Θα ανοίξω ειδικό τόπικ γι' αυτό το θέμα, αν σας ενδιαφέρει...
Υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για το βαθύτερο επίπεδο των μυστηρίων.