ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ

[Vasoula]

Δεν θα καταλάβετε τι ήταν για μένα αυτό το σκυλί. Ηταν το σκυλόπαιδό μου

Σε νιώθω τόσο πολύ Ντάννυ μου...
Με το που διάβασα αυτά που έγραψες, θυμήθηκα και την δική μου εμπειρία...Κλαίω συνέχεια!

Η σύνδεση με το ζωάκι μας, είναι περισσότερο ψυχική, παρά υλική και γι' αυτό πονάει τόσο πολύ!
Και ας λένε όλοι...πως κάνεις έτσι ένα σκυλί ήταν!!!

Από τότε, όσο και να θέλω και να τρελλαίνομαι, δεν μπορώ να πάρω στο σπίτι άλλο σκυλάκι...Σε καταλαβαίνω τόσο, μα τόσο πολύ...

Ακόμα τώρα, μετά από τόσα χρόνια, ακούω την Ρόζα να πίνει νερό, ειδικά το βράδυ που έχει ησυχία!

Τα ζωάκια ξέρεις, όταν πεθάνουν, συγκεντρώνονται σαν ψυχές πολλά μαζί, για συνεχίσουν την εξελικτική πορεία του ζωικού βασιλείου, που είναι μέρος του φυσικού κόσμου μόνο!

Κάθε ζωή μέσα στο Σύμπαν ανταποκρίνεται στους ειδικούς νόμους του για την εξέλιξη...

[Δωρουλα]

Ντάνυ μου σε νιώθω τόσο πολύ!!!Το δικό μου σκυλοπαιδάκι το έχασα όταν έπρεπε να το πάρει μαζί ο πρώην σύντροφός μου, όταν ήρθε η ώρα να χωρίσουμε!Είναι ακόμα μέρες και στιγμές που τον αναζητώ γιατί με βοήθησε και ήταν δίπλα μου σε μια απο τις κρισιμότρερες στιγμές της ζωής μου!!!Να ναι καλά τα σκυλοπαιδάκια μας εκεί που είναι το καθένα ξεχωριστά και να ευγνωμονούμε την στιγμή που μπήκαν στη ζωή μας και πρόσφεραν τόσα πολλά τόσο ανιδιοτελώς!

[Bagia]

θα ηθελα να καταθεσω και την δικια μου εμπειρια για το πως ενιωσα με το ρεικι!!!!!!!!!!!!!!

πηρα το σαβατοκυριακο το α βαθμο και ειναι απεριγραπτα αυτα που αισθανομαι

οι μυησεις ηταν κατι που δεν το εχω ξανανιωσει στη ζωη μου
αισθανθηκα να ανοιγει μεσα μου ολο το σωμα μου και να μπαινει αερας σαν να ξεβουλωνει
στην τελευταια μυηση αρχισα και γελαγα ηταν σαν να ξαναγεννιομουνα ημουν τοσο γεματη και με πλημμυρισε μια χαρα ενιωσα οτι ο εαυτος το ζητουσε αυτο ΛΥΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
σημερα το πρωι σηκωθηκα λιγο βαρια θα ελεγα αλλα πολυ ηρεμη
θελω να δουλεψω πολυ με τον εαυτο μου να νιωσω την ενεργια την δυναμη και να ριξω φως σε ολα τα υπογεια που εχω αφησει τοσο καιρο και με πνιγουν να με κατευθηνουν και εγω να ακολουθω σαν υπμωτισμενη

ΞΥΠΝΗΣΑ και μαζι με εμενα θα ξυπνησει το μυαλο μου η ψυχη μου το σωμα μου τα παντα μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[margaritarenia]

[Kalliopi]

Βαγιούλα, σκάβε μα μη σταματάς να γελάς!!!Τα υπόγεια είναι ασυνήθιστα στο γέλιο και μπορεί να σκιαχτούν οι σκιές τους και να φύγουν. Έτσι, απλά μια δοκιμή λέω εγώ τώρα....
:idea: :idea: :idea: :idea:

[Fotinoula]

πολύ ωραία

πολύ πολύ όμορφα

[Vasoula]

Βάγια...

[Επισκέπτης]

Θα πω και γω...

Μου άρεσ πάαααααααααααρα πολλύ το σεμινάριο!!!

Ένιωσα να ανοίγομαι και επιτέλους έφυγε αυτό το πνίξιμο από το λαιμό που με ταλαιπωρούσε χρόνια!!!!! (η Βάσω φταίει!)

Ένιωσα να αγαπάω πιο πολύ και πιο ουσιαστικά μάλλον.

Σήμερα ζαλίιιιζομαι πολύ αλλά γλυκιά ζαλάδα

Ελπίζω να τα καταφέρω και να δουλέψω με μένα και για μένα
(Έχω πποοπτική Master Βάσω?)


Σας φιλώ όλους!

[Vasoula]

Ο στόχος είναι αυτός, κοριτσάκι!!!

πόσο νιώθω αυτό που λες!!!

να αγαπάω πιο ουσιαστικά!!!! Πόσο σημαντικό! Ακριβώς όσο και η ζωή μας!!!!!!

αχ!!!!


Ξέρεις όταν μπαίνουν άλλοι εδώ στο φόρουμ, που δεν μας ξέρουν, τους φαίνεται "κάπως" αυτή η αγάπη...

Μετά????....χαχαχαχαχα!!!!

[Επισκέπτης]

χμμμμ ναι και γω είπα όταν πρωτομπήκα "α ντοπαρισμένα είναι στυλ silva"
αλλά μετά ένιωσα δεν είδα απλά........

[Vasoula]

όσο πιο πολύ είμαστε στην αγάπη, τόσο λιγότερο φοβόμαστε!!!

΄Οτι κερδίζει το "φως", το "χάνει" το σκοτάδι, χωρίς να αποκλείει το ένα το άλλο ε!

"ντοπαρισμένα" χαχαχαχαχα!!!!! ΄Εχει μια ποοπτική αυτός ο τίτλος...χαχαχαχαχα!!!

[Επισκέπτης]

συμφωνώ μανδάμ

λολ κόλλησε τώρα! ποοπτική!

[galazia_sfaira]

χμμμμ ναι και γω είπα όταν πρωτομπήκα "α ντοπαρισμένα είναι στυλ silva"
αλλά μετά ένιωσα δεν είδα απλά........

χαχα απο ποσους το έχω ακουσει αυτό Θεε μου και ποση μορφια κρύβει!!

΄Οτι κερδίζει το "φως", το "χάνει" το σκοτάδι, χωρίς να αποκλείει το ένα το άλλο ε!

Κι αυτο κι αυτο μου λέει ενα κατι τις Βάσω μου αγαπημενη!

[Kalliopi]

Ουσιαστική αγάπη. Εδώ είχα ένα θέμα. Το διάβαζα, το ξαναδιάβαζα, μα δεν μπορούσα να το νιώσω. Αυτό το άνοιγμα της καρδιάς, επιτέλους, πώς θα το κατάφερνα; Κάνω δουλειά εδώ και περίπου ένα χρόνο και κάτι με τον εαυτό μου, μα όσο κι αν κατέβαινα εκεί κάτω, ή νόμιζα πως κατέβαινα, δεν ήμουν ικανοποιημένη. Ένα συγκεκριμένο θέμα μου, το έπιανα, το ξεσκόνιζα, το γύριζα γύρω γύρω και αφού το... ζάλιζα στις σβούρες, νόμισα πως τελείωσα μαζί του. Αμ δε :!: :!: :!: Το ήξερα πως δεν είχα τελειώσει, κάτι με εμπόδιζε. Αυτό που κατάλαβα στον πρώτο βαθμό, ήταν ότι το εμπόδιό μου ήταν τελικά το ταβάνι. Το έφερνα ίσαμε εκεί. Τότε, αποφάσισα να ασχοληθώ με το ταβάνι. Κι άρχισα να το γδέρνω...χάλια παιδιά το μανικιούρ...Μα άξιζε τον κόπο. Μπήκε φως, πολύ φως, τόσο που μου έκαψε τα μάτια και κλαίω ασταμάτητα. Δάκρυα λύτρωσης. Το πήρα μαζί μου και κατέβηκα στο υπόγειο. Ακόμα και τώρα κλαίω από ευγνωμοσύνη. Βρε παιδιά, το παλεύω τώρα ένα χρόνο, μα δεν ήξερα να το φωτίσω. Τώρα είμαι σε φάση που το ισορροπώ, να μη με παρασύρει, μιας και το θέμα έχει να κάνει με σχέση: τη σχέση μου με τη μάνα μου. Είναι πολύ εύκολο να μας φέρει στην εξάρτηση και να γίνω, στα καλά καθούμενα, μαμάκιας, να γελάσει το χείλι του κάθε πικραμένου :lol: :lol:
Μα, παράλληλα, ξύνοντας το ταβάνι, ήρθε και παρουσιάστηκε μπροστά μου μια ολόφωτη Κυρία που μου αυτοσυστήθηκε ως: ΑΓΑΠΗ. Και υποκλίθηκα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, στην ουσιαστική ΑΓΑΠΗ..Ευλογία Θεού στην ψυχή μου.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που είστε εδώ γιατί είχα ανάγκη να το μοιραστώ αυτό. Να είστε καλά.

[Evoula]

:roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: