Γειά σας!
Πόσο χαίρομαι που σας βλέπω εδώ!
Χοροπήδησα από την καρέκλα μου μιλάμε!
ΠΟλιτισμός!
’νθρωποι!
Επικοινωνία!
Λοιπόν Γιάννη, φέρνω το σπιτάκι των χάμστερ στο σαλόνι μου.
τους βάζω την αγαπημένη τους μουσική (αυτή που βγάζουν τις μουσούδες τους από το σπιτάκι τους και με κοιτάζουν).
Ανάβω κι ένα στικ σανδαλόξυλο (μόνο) τα άλλα τα κάνουν να φτερνίζονται.....(και χάνουμε την αυτοσυγκέντρωση).
Αποσπώ οπωσδήποτε από το κλουβί την τροφή και το νερό γιατί έχουν την τάση να με γράφουν και να πηγαίνουν για μάσα στα μέσα της θεραπείας.
Και αρχίζω να τους δίνω ρέικι μέχρι να νιώσω πως είναι καλύτερα.
Κάποιες φορές το παρακάνω (καταλάθος) και τρέχουν στην ρόδα τους και παίρνει φωτιά η ρόδα στο τρέξιμο.
Εκεί τα αποσπώ με τροφή και νερό γιατί όσο νάναι ο στόχος μου δεν είναι να τα κάψω....
Αυτά.
Το κέικ σοκολάτας μου είναι θεικό.
Κάποια στιγμή που θα μπορέσει και η Βασούλα να κανονίσει να βρεθούμε θα φέρω κέικ να τρελαθείς και φυσικά σπανακόρυζο στην Βάσω που της αρέσει....
Τι κατάσταση κι αυτη σήμερα
άλλες μέρες δεν με φτάνει ο χρόνος να κάνω αυτά που θέλω και σήμερα δεν πέρναγε με τίποτα....