Μια μεγάλη αγκαλιά για τη Βάσω

[Georgios]

Αχ, Άνθρωπε μου Όμορφε… Μια μεγάλη και από εμένα!!!!

Καρδούλα γλυκιά…

[Stefanos]

Πριν πολλά χρόνια, σε μια επαρχεία κάπου στην Κίνα, ζούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα η οποία κουβαλούσε καθημερινά νερό από ένα μακρινό ρυάκι με δύο μεγάλα δοχεία περασμένα σε ένα μακρύ ξύλινο κοντάρι το οποίο στήριζε στους ώμους της.Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που μπορούσε να χωρέσει.Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής, από το ρυάκι στο σ...πίτι, έφθανε με τη στάθμη του νερού εώς τη μέση.Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γυναίκα κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της.Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε κι ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του. Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στην ηλικιωμένη γυναίκα.“Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!” “Μα γιατί;” ρώτησε η γριά. “Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;” “Ε, να ! Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ!”Η γυναίκα χαμογέλασε: “Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου; Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα.” “Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και τα τοποθετώ το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα είχα τόση ομορφιά να στολίζει το σπιτικό μου!”Βέβαια δεν ήταν η ατέλειά του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της ηλικιωμένης γυναίκας να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του.Ο καθένας μας έχει τις “ρωγμές” του και τις “αδυναμίες” του, που μπορούν να γίνουν χρήσιμες και να “στολίσουν” τη ζωή μας. Κάθε “ρωγμή” μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα, αρκεί κάποιος να μπορέσει να διακρίνει τον τρόπο με τον οποίο η ατέλεια μας αυτή μπορεί να ομορφύνει την ίδια μας την ύπαρξη.“Ραγισμένοι” φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας. Αν ο καθένας μας μετέτρεπε σαν την ηλικιωμένη γυναίκα τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι χρήσιμο και όμορφο, σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.


Έψαχνα στο διαδίκτυο να βρω μια εικόνα για να σου βάλω που να δείχνει τα συναισθήματα μου για εσένα.
Τίποτα όμως δεν βρήκα. Ο άνθρωπος συνδέει την αγκαλιά με τον έρωτα ή με την μητέρα, μα ποτέ με τον Άνθρωπο
Βρήκα αυτό το κείμενο του Μπουκάι και θα στο βάλω μιας και μου μαθαίνεις την Ομορφιά της ατέλειας μου.
Πολλά χρόνια ένιωθα ντροπή και για εμένα και με τίποτα δεν ήμουνα χαρούμενος.
Η κοσμοθεωρία μου ξεκίνησε να αλλάζει όταν σε γνώρισα καλή μου

[Maraki]

Ω Στεφανάκο

[nondas]

Στεφανάκο μου

[Έφη]

Στεφανάκο ...

[Ελενα Κ.]

Στεφανακο

[ΙΩΑΝΝΑ]

Στεφανάκο

[Ellaki]

Στεφανάκο μου

[Ταρούλα]

Στεφανάκο μου

[AMALIA]

Στεφανακο μου γλυκε..

Έψαχνα στο διαδίκτυο να βρω μια εικόνα για να σου βάλω που να δείχνει τα συναισθήματα μου για εσένα.
Τίποτα όμως δεν βρήκα. Ο άνθρωπος συνδέει την αγκαλιά με τον έρωτα ή με την μητέρα, μα ποτέ με τον Άνθρωπο

Ετσι ειναι...

[Δωρουλα]

Στεφανέ μου!!

[Fotinoula]

“Ραγισμένοι” φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας. Αν ο καθένας μας μετέτρεπε σαν την ηλικιωμένη γυναίκα τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι χρήσιμο και όμορφο, σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.

[Βικούλα]

Στεφανάκο..

[konstantinos s.]

Στεφανάκο μου τι όμορφο

Βασούλα

[Vasoula]