Κάθε απάντησή μου, θέλω να γνωρίζετε, ότι αντικατοπτρίζει την δικιά μου αλήθεια και δεν έχει αξία, παρά μόνο σαν μοίρασμα μαζί σας.
Αν μέσα από αυτά που λέγω, μπορείτε να βρείτε έστω και ένα ίχνος ομορφιάς και αλήθειας που μπορεί να σας πάει λίγο παραπέρα, είμαι ευτυχισμένη.
Αν πάλι όχι, πάλι ευτυχισμένη είμαι γιατί είμαι σίγουρη ότι θα ψάξετε μόνοι σας να την βρείτε
Ο φόβος είναι η δέσμευσή μας στον φυσικό κόσμο. Αν και ζούμε φαινομενικά ευτυχισμένοι, μέσα μας φωλιάζει ο φόβος του θανάτου.
Η θρησκεία μας μέσα από όλα τα χρόνια που υπάρχει, δημιούργησε ένα τεράστιο πρότυπο στο συλλογικό ασυνείδητο, το οποίο περνάει μέσα από τα κύτταρα και απλώνεται σε όλη μας την συνείδηση, που δεν είναι μόνο αυτή που αντιδρά φανερά, αλλά έχει και ένα σκοτεινό μέρος που αντιδρά επίσης, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε.
΄Ετσι ακόμα και όσοι δεν πιστεύουν σε καμία θρησκεία, έχουν υποσυνείδητο φόβο για το «κακό», το μη «αποδεκτό», τον Σατανά, τα φαντάσματα και κάνουν οτιδήποτε για να ξορκίσουν αυτόν τον φόβο, που δεν ξέρουν από που προέρχεται.
Οι αρνητικές ενέργειες των άλλων λειτουργούν σε εμάς φοβιστικά, και πολλοί κάνουν ευχέλαια και αγιασμούς, για να ξορκίσουν το «κακό» των άλλων
΄Οσοι δε, δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα που έχει ορίσει η θρησκεία τους έχουν τύψεις και ενοχές για ότι κάνουν χωρίς την αποδοχή της, θεωρώντας ότι ο Ιησούς Χριστός θα «θυμώσει» που δεν υποκλίνονται στους νόμους του και απομονώνονται ακόμα περισσότερο από τον πνευματικό τους εαυτό, χτίζοντας πιο γερό τον τοίχο που χωρίζει τον πνεύμα από την ψυχή και το εγώ τους!
΄Αλλοι πάλι, γιατί δεν έχουν απαντήσεις στα ερωτήματά τους από την θρησκεία, αρνούνται τα πάντα γύρω από αυτήν και έτσι απομονώνονται θεληματικά, προσπαθώντας να βρουν άκρη μέσα από τις τεκμηριώσεις της επιστήμης.
΄Ολοι όμως φοβούνται εξίσου
Ο Ιησούς υπήρξε για μένα ψυχικός σύνδεσμος. Είναι ο «φίλος» μου, ο δάσκαλος, και τώρα η ίδια μου η ψυχή. Η ένωσή μου μαζί του είναι καταλυτική, και δεν υπάγεται στον Χριστιανισμό σαν πρότυπη θρησκεία, γιατί ο ίδιος δεν με οδήγησε σ αυτήν, αλλά στον Εαυτό μου!
΄Ετσι μέσα από αυτόν, πέρασα από τα θρησκευτικά πρότυπα και αντικατέστησα για πάντα μέσα μου την λέξη «θρησκεία», δίνοντας της πνευματική αξία και ηθική, χωρίς να χρειάζομαι την ευλογία κανενός, για να είμαι ενωμένη με την αιώνια ψυχή του!
Ο φόβος δεν υπάρχει πια για μένα, όπως και αν τον μεταφράζουν οι άνθρωποι!
Και αυτή η ελευθερία με έφερε ξανά στην θεϊκή ροή, χωρίς να χρειάζομαι τυπολατρικά πρότυπα για να πιστεύω στον θεό!!!!
Μέσα σε όλη αυτήν την αληθεια, τίποτα δεν θεωρώ καθήκον, ούτε φοβάμαι να απλώσω το φως από την ψυχή μου, γιατί αυτό ξεκινά από την αρχέγονη πηγή μου, που δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Η αναζήτηση του εαυτού μου ήταν η αρχή για να περάσω πάνω από τα πρότυπα που δημιούργησαν οι άνθρωποι μόνο με το ένα μέρος του εαυτού τους, το εγώ τους! Δεν λέω ότι δεν πόνεσα από την αλήθεια, δεν λέω ότι δεν φοβήθηκα. ΄Όμως για μένα ήταν δυναμη και θέληση, οπότε η μύηση του Χριστού ήρθε αυτόματα όταν το φως ξεχύθηκε μέσα μου και με ένωσε με τον συμπαντικό Χριστό, που στην γλώσσα των ανθρώπων μεταφράζεται σαν ψυχή της πνευματικής αδελφότητας.
Η μύηση του Χριστού, δεν είναι τίποτα άλλο από την απόφασή μας να ανακαλύψουμε αυτό το μέρος του εαυτού μας που είναι αιώνιο και άφθαρτο και να δώσουμε χώρο στην αλήθεια του να αγκαλιάσει την φυσική μας ζωή
Δεν είναι καθήκον, ούτε χρειάζεται να το κάνουμε επειδή φοβόμαστε την ζωή!
Είναι το άνοιγμά μας σε μια αλήθεια που δίνει χαρά και ευλογία μέσα από κάθε κύτταρο του σώματος μας! ΄Όταν έρθει η ώρα, γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο να επιλέξουμε ΄Όταν δεν φοβόμαστε την «προκατασκευασμένη» ζωή μας, όταν δεν φοβόμαστε να «χάσουμε» τα φθαρτά δημιουργήματά μας, τότε είμαστε ελεύθεροι να αγαπήσουμε τον θεό!
Και η ψυχή μας αναγνωρίζει τον Χριστό, σαν φως, σαν δύναμη, σαν τέλειο και άφθαρτο μέρος του θεού.
Ο Ιησούς είναι το τέλειο και άφθαρτο μέρος του θεού!
Ακριβώς όπως και ο Εαυτός μας Μόνο που εκείνος το βίωσε Και τώρα μας λέει ότι ήρθε ο καιρός να το βιώσουμε κι εμείς. Αυτή είναι και η μύησή του!
΄Οποτε ο καθένας είναι έτοιμος να την ζητήσει, μόνο από αγάπη, κι όχι γιατί απλά θέλει να ζήσει καλά! Και κυριως όχι γιατί δεν του αρέσει η ζωή στον φυσικό κόσμο και θέλει να τελειώνει μαζί της...
Αυτό είναι μία παγίδα για το συναίσθημά μας και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή...
Αυτό που ζητάμε, δεν μπορεί να είναι προϊόν φόβου, αλλά είναι εσωτερική επιθυμία και ανάγκη να «επιστρέψουμε» στον θεό!
΄Ετσι αποκτά και η φυσική μας ζωή την αυτοπραγμάτωση, και δεν περιέχει διεκδικήσεις και αξίες πέρα από αυτές που είναι μόνο τέλειες!
