Ζήλια - Εγωιστική Αγάπη

[galazia_sfaira]

Αν τον ρωτήσεις Μαρία μου ,ανεξέρτητα με το τι θα σου απαντήσει,μεσα του θα ξερει ότι "Το ήξερε" αλλά μαθαμε να μην δινουμε ποτε σημασία στην φωνή της ψυχής μας.Ολα είναι μεσα μας ,πάντα ήξερα κι όμως πηγαινα σαν στραβή στκάγκαθια.ΗΞΕΡΑ όμως σιγουρα.Το βλεπω τωρα μετα απο πολλα αγκαθια ,μαλλον το αποδεχομαι τωρα.

[Tasos]

Ζήλεια...Χιλιάδες σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό. Η καρδιά χτυπάει πιο γρήγορα. Τα συναισθήματα ψάχνουν τρόπο να βγουν από το σώμα. Ψάχνουν να βρουν ένα στόχο. Και όταν δεν βρίσκουν χτυπάνε το ίδιο το σώμα. Κατατρώνε ότι όμορφο υπάρχει στην καρδιά και στην ψυχή. Ο φόβος της απόρριψης κυριαρχεί παίρνει τον έλεγχο και το στόμα ξεστομίζει πράγματα που δεν εννοεί ίσως που πραγματικά δεν πιστεύει. Προσωρινά. Γιατί μετά από λίγο καιρό το στόμα συνηθίζει, και αυτά που λέει αρχίζει να τα πιστεύει, γίνονται εμμονές, γίνεται αρρώστια !!! και τότε η ζήλεια παύει να είναι κάτι γλυκό. Παύει να είναι το πιπεράκι όπως λέει και η Emmanouela
Και Η ζήλια είναι ο εχθρός της Αγάπης. Όπως σωστά ξεκινάει η Iexor
Και γίνεται ο θάνατος της αγάπης. Όλα μαυρίζουν, το φως χάνεται.
Και φυσικά ζούμε ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ....δηλαδή για γέλια και για κλάμματα!!!

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ! Όπως αναφέρει και η maria

Μην αφήνετε να χαθεί το φως. Δείξτε εμπιστοσύνη. Και άσχημο τέλος να υπάρχει... Τουλάχιστον η καρδιά σας δεν θα είναι μαύρη και θα μπορέσει να δεχτεί μια άλλη αγάπη πιο εύκολα.

Και προσοχή.....
Η γλυκιά και ελαφριά ζήλια είναι το πιπεράκι.....!!!!Αλλά μέχρι εκεί.... Emmanouela

[Vasoula]

Αχ Τάσο μου, άμα αρχίσεις, δυστυχώς δεν ξέρεις που θα τελειώσεις...

Η ελευθερία είναι το αγαθότερο προνόμιο...
Γιατί πρέπει να την καταλύσουμε, στο όνομα της αγάπης?

Και αυτό που ξέρω να πω είναι, ότι άμα ανεχτείς το λίγο, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα θα έρθει και το πολύ!!!

Ωραία, συμφωνώ, αγαπάς, αλλά αν ο άλλος θέλει να μην είναι μαζί σου, με την ζήλεια θα τον κάνεις να θέλει?

Και αν πάλι θέλει, τότε τι να ζηλέψεις?

΄Ενα είναι σίγουρο...θέλει, δεν θέλει, με την ζήλεια χάνεται η ομορφιά!!

[Emmaki]

Τουλάχιστον η καρδιά σας δεν θα είναι μαύρη και θα μπορέσει να δεχτεί μια άλλη αγάπη πιο εύκολα.

Συμφωνώ Τάσο μου....
Απλά δεν έχουν όλοι τα ίδια μαθήματα....
’λλος μπορεί να ζηλεύει υπερβολικά...άλλος να έχει ανασφάλειες, άλλος να μη μπορεί να ανοίξει την καρδιά του....άλλος...άλλος...άλλος....
Όλοι έχουμε κάτι να παλέψουμε που στην αρχή είναι υπερβολικό!
Μετά σιγά,σιγά...αρχίζει ο χαρακτήρας της ψυχής να βγαίνει στην επιφάνεια...και να κατακλυζει με αγάπη την υπερβολή....

Αν όμως αυτό όσο περνάει ο καιρός....γίνεται χειρότερο...σημαίνει οτι ο κατώτερος εαυτός πρωταγωνιστεί σε αυτήν την επιφάνεια..και εκεί ξεκινάει το πρόβλημα!
Αυτό χρειάζεται δουλειά και υπομονή!!!!!Όλα τα κατώτερα συναισθήματα αυτό έχουν "ανάγκη"!!!
8)

[galazia_sfaira]

Oλοι εχουμε βιώσει ζήλεια ,ζήλει απο εμας προς το ταίρι μας,ή ως αποδέκτες της δικής του ζήλειας.
Ολοι ξερουμε τα αποτελεσματα.
Ας δουμε οσο μπορουμε και τι κρύβεται πισω απο αυτην .....
Τι εκφράζουμε μεσω της ζήλειας;
ΑΝάγκη για κτητικότητα.....
Ανάγκη για έλεγχο......
Τι όμως δημιουργέι τις ανάγκες αυτές;
Ελλειψη αυτοπεποιθησης..........
Ελλειψη της αξίας μας
Φόβο γιατο τι μπορουμε, τι δυναμεθα εμείς ώς άτομα.......
Φόβος ότι αυτο που τωρα αντιπροσωπευει τόν άνθρωπο μας θα χαθεί..........
Εϊναι η αρχεγονη μνήμη της προδοσίας ........

[Bagia]

θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας κατι που με προβληματιζει παρα πολυ
και ειναι η ζηλια

δυστυχως ειμαι πολυ ζηλιαρα στην σχεση μου
προσπαθω να το κρυβω να μην το δειχνω αλλα
υπαρχουν στιγμες που εχω καποια ξεσπασματα
που καταληγουν σε τσακωμους

το καλο ειναι οτι εχω διπλα μου εναν υπεροχο ανθρωπο
που προσπαθει να καταλαβει, αλλα οσο και να προσπαθει
ωρες ωρες μου λεει οτι εγκλοβιζετε και εχει δικιο

το ξερω οτι ειναι πολυ ασχημο πραγμα οτι πρωτα απο ολα
στεναχωρω και βαραινω την ψυχη μου και μετα
τον ανθρωπο που εχω διπλα μου αλλα μου βγαινει τοσο
αυθορμητα

καθομαι και αναρωτιεμαι γιατι?
μημπως ειμαι τρομερα ανασφαλεις?
μημπως εχω καποια αποθυμενα?
μημπως απο την αγαπη που αισθανομαι γαι αυτον μου βγαινουν ολα αυτα?
μημπως τελικα δεν τα εχω βρει καθολου με τον εαυτο μου?
δεν ξερω τι να πω
θελω πολυ να το αλαξω αλλα δεν εχω βρει το πως
θελω πολυ να διξω εμπιστοσυνη πρωτα στον εαυτο μου και μετα
στο ταιρι μου

ισως τελικα να σκεφτομαι και λαθος!!!!!!!!!!!

[Vasoula]

το καλο ειναι οτι εχω διπλα μου εναν υπεροχο ανθρωπο

Βάγια, τι σημαίνει για σένα "υπέροχος άνθρωπος"???

Πόσο υπέροχος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος σε βάζει διαρκώς στην διαδικασία να μην του έχεις εμπιστοσύνη?

Θα μου πεις...δεν με βάζει ο ίδιος, μόνη μου μπαίνω!!!

΄Ομως εγώ νιώθω ότι κάτι στην σχέση σας αγγίζει ένα κομμάτι σου που δεν νιώθει ασφάλεια και αυτό έρχεται στην επιφάνεια, μέσω της ζήλειας!

Το να έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση, είναι ο εύκολος δρόμος!

Ο δύσκολος είναι, να βρείτε μαζί, ποιά μέρη σας γίνονται ανταγωνιστικά στην σχέση και δημιουργούν στον έναν εγκλωβισμό, στον άλλον ζήλια.

Θεωρώ ότι η ειλικρίνεια σε δύο συντρόφους είναι η μεγαλύτερη αρετή και η δυναμική της εξελίσιμης πορείας της σχέσής.

Αν δεν έχεις πειστεί για την ειλικρίνεια του συντρόφου σου, τότε δεν αισθάνεσαι μεν ασφαλής μαζί του, αλλά από την άλλη κάποια συμπεριφορά του σε βάζει στην διαδικασία να μην τον εμπιστεύεσαι...΄Ετσι τυχαία δεν γίνεται!
Εκτός κι αν προέρχεται από ψυχική διαταραχή!!!

[ARTYADIS]

Αχ, Βασούλι, πάντα πιάνεις το "ζουμί" της υπόθεσης!

Όσο ήμουν παντρεμένη, ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου. Πιο ανασφαλής δεν θυμάμαι ποτέ να ένιωθα. Και γιατί?
Διότι όλη η συμπεριφορά του πρώην μου συζύγου με έκανε να νιώθω ανασφάλεια! Και φυσικά ζήλεια!
Κάθε μέρα συμβίωσης ήταν κι ένας αιώνας!

Όταν ευτυχώς χώρισα και γνώρισα τον άνθρωπο που είμαι μαζί έξι χρόνια τώρα, τα οποία σε διαβεβαιώ, νομίζω ότι ήταν σαν χτες, περάσανε και δεν έχω καταλάβει πώς! Σα νερό! Μέσα στη χαρά!

Τώρα γιατί δεν νιώθω ανασφαλής! Γιατί δεν νιώθω ζήλεια?

Διότι νιώθω τόση εμπιστοσύνη μέσα μου για κείνον, που ακόμα κι έναν μήνα να κάνω να τον δω ή και παραπάνω, τον έχω μέσα μου, νιώθω γεμάτη, δεν φοβάμαι!

Και όλα αυτά επειδή είμαστε ειλικρινείς και αληθινοί ο ένας με τον άλλον! Είναι τόσο απλό!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Αχ, Βασούλι, πάντα πιάνεις το "ζουμί" της υπόθεσης!

Όσο ήμουν παντρεμένη, ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου. Πιο ανασφαλής δεν θυμάμαι ποτέ να ένιωθα. Και γιατί?
Διότι όλη η συμπεριφορά του πρώην μου συζύγου με έκανε να νιώθω ανασφάλεια! Και φυσικά ζήλεια!
Κάθε μέρα συμβίωσης ήταν κι ένας αιώνας!

Όταν ευτυχώς χώρισα και γνώρισα τον άνθρωπο που είμαι μαζί έξι χρόνια τώρα, τα οποία σε διαβεβαιώ, νομίζω ότι ήταν σαν χτες, περάσανε και δεν έχω καταλάβει πώς! Σα νερό! Μέσα στη χαρά!

Τώρα γιατί δεν νιώθω ανασφαλής! Γιατί δεν νιώθω ζήλεια?

Διότι νιώθω τόση εμπιστοσύνη μέσα μου για κείνον, που ακόμα κι έναν μήνα να κάνω να τον δω ή και παραπάνω, τον έχω μέσα μου, νιώθω γεμάτη, δεν φοβάμαι!

Και όλα αυτά επειδή είμαστε ειλικρινείς και αληθινοί ο ένας με τον άλλον! Είναι τόσο απλό!

θα συμφωνισω μαζι σου δημητρα.και εγω αυτο καταλαβα για τον εαυτο μου τωρα που εχω χωρισει και τα βλεπω ποι ψυχραιμα τα πραγματα.
ζηλευα γιατι ενιωθα παντα μαζι του ανασφαλεια και μετεωρη,ποτε δεν μου εδωσε αφορμεσ να νιωθω σιγουρη για την αγαπη του η γαι τα συνιασθηματα του.
δυστυχωσ πλεον οι ανθρωποι πετανε ενα σ"αγαπαω χωρισ να σκεφτουν τι αντικτυπο εχει αυτο στον αλλον.
δεν μπορω να καταλαβω τι εγεινε ξεχασε ο ανρωποσ να αγαπαει???αλλα πωσ μπορουμε να λεμε οτι αγαπαμε καποιον οταν πρωτα δεν δεν εχουμε αποδεχτει και αγαπησει τον εαυτο μασ?
μου πηρε χρονο να το καταλαβω αλλα καλιω αργα παρα ποτε.....

[VasilisM]

Ούτε η αδιαφορία ούτε η υπερβολική "αγάπη" είναι καλές συνθήκες σε μια σχέση.. στην πρώτη περίπτωση νιώθεις πως δεν γίνεσαι αποδεκτός, ενώ στη δεύτερη νιώθεις ότι πνίγεσαι.. Είναι νοσηρές καταστάσεις και οι δύο.

[ARTYADIS]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Ούτε η αδιαφορία ούτε η υπερβολική "αγάπη" είναι καλές συνθήκες σε μια σχέση.. στην πρώτη περίπτωση νιώθεις πως δεν γίνεσαι αποδεκτός, ενώ στη δεύτερη νιώθεις ότι πνίγεσαι.. Είναι νοσηρές καταστάσεις και οι δύο.

βασιλη μου εμενα η απορια μου ειναι η εξησ.
εχει αραγε ορια η αλιθηνη αγαπη?

[VasilisM]

Μμμμμ πως όμως αντιλαμβανόμαστε την αληθινή αγάπη; Αγαπάμε κάποιον γι αυτό που νομίζουμε και θα θέλαμε να είναι; Ή γι αυτό που πραγματικά είναι;

Αγαπάμε κάποιον και μόλις μας χαλάσει την εικόνα που πλάσαμε γι αυτόν, ξαφνικά σταματάμε να τον αγαπάμε, γιατί αυτό που μας προβάλει δεν το αποδεχόμαστε, σύμφωνα με την ηθική που έχουμε φτιάξει.. Αλλά η αληθινή αγάπη θαρρώ πως δεν έχει διάρκεια, όρια, απαιτήσεις, προϋποθέσεις και "πρέπει"..

Δεν είναι απλά ένα συναίσθημα..

[Vasoula]

άντε πάλι με την αληθινή αγάπη!

Γιατί βρε Ιωάννα μου, υπάρχει και η ψεύτικη αγάπη?

το να μην παίρνεις την αγάπη έτσι όπως θέλεις, δεν σημαίνει ότι ο άλλος δεν σ' αγαπάει! Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να δίνει και να παίρνει αγάπη. Αν είχαμε όλοι τα ίδια παιδικά βιώματα, θα ήταν διαφορετική και η έννοια της αλήθειας!! Μα βλέπεις διαφέρουν και ο τρόπος και η έκφραση των αναγκών από άνθρωπο σε άνθρωπο. Και μην συγχέεις την ερωτική αγάπη με την αλήθεια, γιατί τότέ οι μεγαλύτεροι ψεύτες θα ήταν οι ανά τον κόσμο ερωτευμένοι!

Ο έρωτας περνάει και παραμένει η ουσία των δύο συντρόφων που έχουν μάθει να σέβονται ο ένας τον άλλον. Και αυτό άραγε δεν είναι αγάπη?

Μιλάμε πάντα για την κοινωνική αγάπη!
Αυτή η αγάπη που δεν έχει όρια και όρους είναι κάτι άλλο...

[Ellaki]

Ο έρωτας περνάει και παραμένει η ουσία των δύο συντρόφων που έχουν μάθει να σέβονται ο ένας τον άλλον. Και αυτό άραγε δεν είναι αγάπη?

η υγιής βάση της σχέσης