[img]http://good_morning-fixb-w500-h500.s3.amazonaws.com/519251544_1202553716_1284.gif[/img]
Επικοινωνία με το "ορατό" αόρατο!
πάρε και από μένα ένα κοχύλι...
[img]http://good_morning-fixb-w500-h500.s3.amazonaws.com/519251544_1202553716_1284.gif[/img]
[img]http://good_morning-fixb-w500-h500.s3.amazonaws.com/519251544_1202553716_1284.gif[/img]
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
-
Επισκέπτης
Σ ευχαριστώ !!!
Η Λορελάη του βράχου του Ρήνου, σύμφωνα με το μύθο, ήταν μια κόρη πανέμορφη με πολύ μακριά χρυσά μαλλιά. Πολύ μακριά... ως τα γόνατα. Έβγαινε λοιπόν η κόρη κάθε πρωί και χτένιζε τα χρυσαφένια της μαλλιά στον ήλιο, τραγουδώντας. Και τα βραδάκια με φεγγάρι έπαιρνε τη λύρα της κι έπαιζε μουσική. Τραγουδούσε κι έπαιζε υπέροχα, ήταν και πανέμορφη, μάγευε τους ναυτικούς που περνούσαν με τα καράβια τους και την χάζευαν με τις ώρες, χάνοντας τον έλεγχο του καραβιού ή της βάρκας τους, με αποτέλεσμα να βυθίζονται τα καράβια και να πνίγονται όλοι κάτω από το βράχο της Λορελάη...
Η Λορελάη του βράχου του Ρήνου, σύμφωνα με το μύθο, ήταν μια κόρη πανέμορφη με πολύ μακριά χρυσά μαλλιά. Πολύ μακριά... ως τα γόνατα. Έβγαινε λοιπόν η κόρη κάθε πρωί και χτένιζε τα χρυσαφένια της μαλλιά στον ήλιο, τραγουδώντας. Και τα βραδάκια με φεγγάρι έπαιρνε τη λύρα της κι έπαιζε μουσική. Τραγουδούσε κι έπαιζε υπέροχα, ήταν και πανέμορφη, μάγευε τους ναυτικούς που περνούσαν με τα καράβια τους και την χάζευαν με τις ώρες, χάνοντας τον έλεγχο του καραβιού ή της βάρκας τους, με αποτέλεσμα να βυθίζονται τα καράβια και να πνίγονται όλοι κάτω από το βράχο της Λορελάη...
-
Επισκέπτης
Δεν υπήρξε χώρα που να μη μεταφράστηκε το ποίημα του Χάινε που είναι γραμμένο πάνω στις εικόνες του ποστ. Πολλοί ποιητές το μεταφράσανε στη γλώσσα τους. Όλες οι μεταφράσεις των που σας παραθέτω, είναι από το ποίημα του Χάινε. Μεταφράσεις του ίδιου ποιήματος υπάρχουν πάνω από δεκαπέντε στα ελληνικά!
ΛΟΡΕΛΑΗ
Δεν ξέρω ποιά να είναι η αιτία,
κι είναι το στήθος μου τόσο βαρύ.
Μια παλαιά αρχαία ιστορία
από το νου μου νά 'βγει δεν μπορεί.
Κρύα βράδια και σκοτεινοί οι κάμποι
και το ποτάμι ήσυχο περνά,
και του βουνού ψηλά η ράχη λάμπει
απ' τα φιλιά του ήλιου τα στερνά.
Στην κορυφή απάνω καθισμένη
λαμπει πεντάμορφη μια κοπελιά.
Αστράφτει όλη χρυσοστολισμένη,
χτενίζει τα χρυσά της τα μαλλιά.
Ολόχρυσο κρατεί στα χέρια χτένι
κι ένα τραγούδι αγάλια τραγουδεί...
τραγούδι που τ' ακούς και σε τρελαίνει
και λησμονάς και μάνα και παιδί.
Ο ναύτης με τη βάρκα του περνάει
τ' ακούει, μαγεύεται, χάνει το νου,
τους βράχους πού 'ναι εμπρός του δεν κοιτάει
και στην κορφή κοιτάει του βουνού.
Ψηλά κοιτάει... τον τραβά το κύμα
και τάφο του ανοίγει παρακεί,
και φταίει η πεντάμορφη -τί κρίμα!-
και η φωνή της η μαγευτική.
’γγελος Βλάχος
ΛΟΡΕΛΑΗ
Δεν ξέρω αυτή μου η λύπη τί σημαίνει
και μ' έχει κάνει τόσο θλιβερό!
Από το νου μου μέσα δεν εβγαίνει
μια ιστορία απ' τον παλιό καιρό.
Ψυχρό φυσά τ' αγέρι και βραδιάζει,
ο Ρήνος σιγανά κατρακυλά·
στις φωταυγιές του ήλιου που πλαγιάζει,
του όρους η κορφή σπιθοβολά.
Θαυμάσια αυτού στην κορφή την ίδια
κάθεται η πιο ωραία κοπελιά·
αστράφτουν τα χρυσά της τα στολίδια,
χτενίζει τα χρυσά της τα μαλλιά.
Μ' ολόχρυσο χτενάκι τα χτενίζει
και τραγουδάει ένα σκοπό η ξανθή.
Στους θαυμαστούς τους ήχους που σκορπίζει
δεν είναι νους που να μη μαγευθεί.
Το ναύτη στη βαρκούλα τον αρπάζει
λαχτάρα που σαλεύει τα μυαλά.
Τους βράχους που προβάλλουν δεν κοιτάζει,
απάνω μόνο βλέπει, στ' αψηλά.
Φοβούμαι πως το κύμα θε να φάει
και ναύτη και βαρκούλα τώρα δά:
Αχ, όλ' αυτά τα κάμνει η Λορελάη
με το γλυκό σκοπό που τραγουδά.
Γεώργιος Βιζυηνός
Η ΛΟΡΕΛΑΗ
Που είμαι θλιμμένος τόσο δεν ξέρω τί δηλοί,
στο νου μου παραμύθι παλιό έχει καρφωθεί.
Πνέει δροσερό τ' αέρι κι ο Ρήνος ρέει σιγά,
στο κορφοβούνι ο γήλιος, που δύει, σπιθοβολά.
Κι ω θάμα! η πλιο ώρια κόρη κάθεται πάνου κει,
χρυσά φορεί, χτενίζει την κόμη την χρυσή.
Με χτένι τη χτενίζει χρυσό κι ένα σκοπό
ωστόσο τραγουδάει τρανό και θαυμαστό.
Στο μικρό πλοίο του ο ναύτης πόνο άγριο και βαρύ
γρικά, δε βλέπει, ξέρεις, μόνο ψηλά θωρεί.
Το κύμα, λέω, στο τέλος ναύτη και πλοίο ρουφά,
της Λορελάης τα λόγια εκάμαν όλα αυτά.
Κωνσταντίνος Θεοτόκης
ΛΟΡΕΛΑΗ
Δεν ξέρω η τόση λύπη τί σημαίνει,
που νιώθω μεσ' στα στήθη μου βαθιά·
κάποιος παλιός θρύλος απ' τη θλιμμένη
δε θέλει να μου φύγει την καρδιά.
Ψυχρό φυσάει τ' αγέρι, η ημέρα σβήνει,
και ο Ρήνος τα νερά κυλά απαλά·
στις βραδινές αχτίδες λάμψη χύνει
η ράχη του βουνού, που 'ναι ψηλά.
Κάθεται εκεί η πεντάμορφη παρθένα
μέσ' στην απόκοσμη τη σιγαλιά·
χρυσά στολίδια αστράφτουν και λυμένα
τα ολόχρυσα χτενίζει τα μαλλιά.
Με το χρυσό της χτένι τα χτενίζει
και με τη μαγεμένη της φωνή
γλυκό τραγούδι γύρω της σκορπίζει,
βαθιά κάθε ψυχή τη συγκινεί.
Το ναύτη μέσ' στη βάρκα ξελογιάζει,
μεγάλη ανάβει μέσα του φωτιά·
τους βράχους, που 'ναι εμπρός του, δεν κοιτάζει,
μονάχα επάνω ρίχνει τη ματιά.
Θαρρώ το μαύρο κύμα πως θα φάει
μαζί στο τέλος βάρκα και παιδί·
κι αυτά τα κάνει η ωραία Λορελάη,
με τη γλυκιά φωνή που τραγουδεί.
Θεόφιλος Βορέας
Η ΛΟΡΕΛΑΗ
Δεν ξέρω, γιατί νά 'ν' θλιμμένη
η καρδιά μου αυτόν τον καιρό·
ένα αρχαίο πολύ παραμύθι,
να ξεχάσω, για δες, δεν μπορώ.
Τ' αγεράκι είν' ψυχρό, σκοτεινιάζει,
πέρα ο Ρήνος κυλάει σιγανά,
κι η κορφή του βουνού ροδολάμπει
στα φιλιά του ηλιού τα στερνά.
Εκεί απάνω σα θάμα προβάλλει
η πιο ωραία της γης κοπελιά
με στολίδια χρυσά, π' όλο αστράφτουν,
και τα ολόχρυσα φτιάνει μαλλιά.
Μ' ένα χτένι χρυσό τα χτενίζει
και μαζί λέει τραγούδι γλυκό,
που συμπαίρνει με κειο το σκοπό του,
αχ, τί πλάνο και τί μαγικό!
Να, περνάει από κείθε ένας ναύτης
κι η βαρκούλα του πάει σιγαλά,
μαγεμένος δε βλέπει τα βράχια,
μόν' απάνω κοιτάζει ψηλά!
Μα στο τέλος και βάρκα και ναύτη
θα ρουφήξουν τα κύματα εκεί!
Το τραγούδι σου, οϊμέ, Λορελάη,
σ' αυτό φταίει το τόσο γλυκύ!
ΛΟΡΕΛΑΗ
Τί τάχα να μου γίνεται, δεν ξέρω
Για νά 'μαι λυπημένος τόσο, αχ τόσο,
Είναι ένα παραμύθι ξεχασμένο,
Παλιό, που δεν μπορώ στο νου να νιώσω.
Χλιαρός είναι ο αγέρας, σκοτεινιάζει,
Κι αθόρυβος ο ρήνος, ξεκυλάει,
Οι μύτες των βουνών αντιφεγγίζουν
Στο ηλιόγερμα που αχνά λαμποκοπάει.
Εκεί απάνω κάθεται η πανώρια
Κι ολόμαγη στην όψη της παρθένα,
Τα ολόχρυσα στολίδια της αστράφτουν,
Χτενίζει τα μαλλιά τα χρυσωμένα.
Χτενίζεται μ' ολόχρυσο ένα χτένι,
Κι αντάμα ένα τραγούδι τραγουδάει,
Τραγούδι που καθένανε μαγεύει
Και μελωδία απόκοσμη σκορπάει.
Το ναύτη που περνάει με τη βαρκούλα,
Τον πιάνει πόθος, ρίχνει βλέμμα πλάνο,
Τα βράχια που ' ναι εμπρός δε λογαριάζει,
Και μόνο ακούει και βλέπει εκείθε πάνω.
Θαρρώ πως θα ρουφήξει τ' άγριο κύμα
Στο τέλος και τη βάρκα και το ναύτη,
Και όλα αυτά τα φταίει η Λορελάη
Που τραγουδώντας, μια φωτιά του ανάφτει.
’γγελος Δόξας
Η ΛΟΡΕΛΑΗ
Απόψε νιώθω εντός μου την καρδιά βαριά,
μια λύπη αξήγητη φωλιάζει μου στα στήθη
κι όπως θλιμμένα τρυφερή πέφτει η βραδιά
αναθυμιέμαι το παλιό το παραμύθι.
Κυλάει ο Ρήνος με το κύμα σιγανό
που το φιλά με δροσερό τ' αγέρι χείλη·
αλάργα στέκει το περήφανο βουνό
κι αστράφτει χρυσοπόρφυρο μέσα στο δείλι.
Νεράιδα κάθεται σε βράχο χαμηλό
και με τον ήλιο το λαμπρό την όψη έχει ίδια·
γλιστρά το χτένι στα μαλλιά της απαλό,
σπίθες πετούνε τα χρυσά της τα στολίδια.
Χτενίζει τα ξανθά μαλλιά της τα μακριά
και τραγουδάει με γλυκιά μελαγχολία ·
κι έχει η φωνή της μια παράξενη γητειά
κι έχει μια χάρη σαγηνεύτρα η μελωδία.
Κι απλώνεται τριγύρω ο μαγικός σκοπός·
τα μάτια του βαρκάρη ο πόθος τα θαμπώνει
και μπρος του βράχο μεθυσμένος και τυφλός
δεν βλέπει, και κουπί αφήνει και τιμόνι.
Και βάρκα και βαρκάρη μέσα τους τραβούν
τα κύματα του ρήνου που όλο αργοκυλάει·
ετούτη λεν πως είν' η μοίρα όσων ακούν
το κάλεσμα το ερωτικό της Λορελάη.
Μαρία Υψηλάντη
ΛΟΡΕΛΑΗ
Δεν ξέρω ποιά να είναι η αιτία,
κι είναι το στήθος μου τόσο βαρύ.
Μια παλαιά αρχαία ιστορία
από το νου μου νά 'βγει δεν μπορεί.
Κρύα βράδια και σκοτεινοί οι κάμποι
και το ποτάμι ήσυχο περνά,
και του βουνού ψηλά η ράχη λάμπει
απ' τα φιλιά του ήλιου τα στερνά.
Στην κορυφή απάνω καθισμένη
λαμπει πεντάμορφη μια κοπελιά.
Αστράφτει όλη χρυσοστολισμένη,
χτενίζει τα χρυσά της τα μαλλιά.
Ολόχρυσο κρατεί στα χέρια χτένι
κι ένα τραγούδι αγάλια τραγουδεί...
τραγούδι που τ' ακούς και σε τρελαίνει
και λησμονάς και μάνα και παιδί.
Ο ναύτης με τη βάρκα του περνάει
τ' ακούει, μαγεύεται, χάνει το νου,
τους βράχους πού 'ναι εμπρός του δεν κοιτάει
και στην κορφή κοιτάει του βουνού.
Ψηλά κοιτάει... τον τραβά το κύμα
και τάφο του ανοίγει παρακεί,
και φταίει η πεντάμορφη -τί κρίμα!-
και η φωνή της η μαγευτική.
’γγελος Βλάχος
ΛΟΡΕΛΑΗ
Δεν ξέρω αυτή μου η λύπη τί σημαίνει
και μ' έχει κάνει τόσο θλιβερό!
Από το νου μου μέσα δεν εβγαίνει
μια ιστορία απ' τον παλιό καιρό.
Ψυχρό φυσά τ' αγέρι και βραδιάζει,
ο Ρήνος σιγανά κατρακυλά·
στις φωταυγιές του ήλιου που πλαγιάζει,
του όρους η κορφή σπιθοβολά.
Θαυμάσια αυτού στην κορφή την ίδια
κάθεται η πιο ωραία κοπελιά·
αστράφτουν τα χρυσά της τα στολίδια,
χτενίζει τα χρυσά της τα μαλλιά.
Μ' ολόχρυσο χτενάκι τα χτενίζει
και τραγουδάει ένα σκοπό η ξανθή.
Στους θαυμαστούς τους ήχους που σκορπίζει
δεν είναι νους που να μη μαγευθεί.
Το ναύτη στη βαρκούλα τον αρπάζει
λαχτάρα που σαλεύει τα μυαλά.
Τους βράχους που προβάλλουν δεν κοιτάζει,
απάνω μόνο βλέπει, στ' αψηλά.
Φοβούμαι πως το κύμα θε να φάει
και ναύτη και βαρκούλα τώρα δά:
Αχ, όλ' αυτά τα κάμνει η Λορελάη
με το γλυκό σκοπό που τραγουδά.
Γεώργιος Βιζυηνός
Η ΛΟΡΕΛΑΗ
Που είμαι θλιμμένος τόσο δεν ξέρω τί δηλοί,
στο νου μου παραμύθι παλιό έχει καρφωθεί.
Πνέει δροσερό τ' αέρι κι ο Ρήνος ρέει σιγά,
στο κορφοβούνι ο γήλιος, που δύει, σπιθοβολά.
Κι ω θάμα! η πλιο ώρια κόρη κάθεται πάνου κει,
χρυσά φορεί, χτενίζει την κόμη την χρυσή.
Με χτένι τη χτενίζει χρυσό κι ένα σκοπό
ωστόσο τραγουδάει τρανό και θαυμαστό.
Στο μικρό πλοίο του ο ναύτης πόνο άγριο και βαρύ
γρικά, δε βλέπει, ξέρεις, μόνο ψηλά θωρεί.
Το κύμα, λέω, στο τέλος ναύτη και πλοίο ρουφά,
της Λορελάης τα λόγια εκάμαν όλα αυτά.
Κωνσταντίνος Θεοτόκης
ΛΟΡΕΛΑΗ
Δεν ξέρω η τόση λύπη τί σημαίνει,
που νιώθω μεσ' στα στήθη μου βαθιά·
κάποιος παλιός θρύλος απ' τη θλιμμένη
δε θέλει να μου φύγει την καρδιά.
Ψυχρό φυσάει τ' αγέρι, η ημέρα σβήνει,
και ο Ρήνος τα νερά κυλά απαλά·
στις βραδινές αχτίδες λάμψη χύνει
η ράχη του βουνού, που 'ναι ψηλά.
Κάθεται εκεί η πεντάμορφη παρθένα
μέσ' στην απόκοσμη τη σιγαλιά·
χρυσά στολίδια αστράφτουν και λυμένα
τα ολόχρυσα χτενίζει τα μαλλιά.
Με το χρυσό της χτένι τα χτενίζει
και με τη μαγεμένη της φωνή
γλυκό τραγούδι γύρω της σκορπίζει,
βαθιά κάθε ψυχή τη συγκινεί.
Το ναύτη μέσ' στη βάρκα ξελογιάζει,
μεγάλη ανάβει μέσα του φωτιά·
τους βράχους, που 'ναι εμπρός του, δεν κοιτάζει,
μονάχα επάνω ρίχνει τη ματιά.
Θαρρώ το μαύρο κύμα πως θα φάει
μαζί στο τέλος βάρκα και παιδί·
κι αυτά τα κάνει η ωραία Λορελάη,
με τη γλυκιά φωνή που τραγουδεί.
Θεόφιλος Βορέας
Η ΛΟΡΕΛΑΗ
Δεν ξέρω, γιατί νά 'ν' θλιμμένη
η καρδιά μου αυτόν τον καιρό·
ένα αρχαίο πολύ παραμύθι,
να ξεχάσω, για δες, δεν μπορώ.
Τ' αγεράκι είν' ψυχρό, σκοτεινιάζει,
πέρα ο Ρήνος κυλάει σιγανά,
κι η κορφή του βουνού ροδολάμπει
στα φιλιά του ηλιού τα στερνά.
Εκεί απάνω σα θάμα προβάλλει
η πιο ωραία της γης κοπελιά
με στολίδια χρυσά, π' όλο αστράφτουν,
και τα ολόχρυσα φτιάνει μαλλιά.
Μ' ένα χτένι χρυσό τα χτενίζει
και μαζί λέει τραγούδι γλυκό,
που συμπαίρνει με κειο το σκοπό του,
αχ, τί πλάνο και τί μαγικό!
Να, περνάει από κείθε ένας ναύτης
κι η βαρκούλα του πάει σιγαλά,
μαγεμένος δε βλέπει τα βράχια,
μόν' απάνω κοιτάζει ψηλά!
Μα στο τέλος και βάρκα και ναύτη
θα ρουφήξουν τα κύματα εκεί!
Το τραγούδι σου, οϊμέ, Λορελάη,
σ' αυτό φταίει το τόσο γλυκύ!
ΛΟΡΕΛΑΗ
Τί τάχα να μου γίνεται, δεν ξέρω
Για νά 'μαι λυπημένος τόσο, αχ τόσο,
Είναι ένα παραμύθι ξεχασμένο,
Παλιό, που δεν μπορώ στο νου να νιώσω.
Χλιαρός είναι ο αγέρας, σκοτεινιάζει,
Κι αθόρυβος ο ρήνος, ξεκυλάει,
Οι μύτες των βουνών αντιφεγγίζουν
Στο ηλιόγερμα που αχνά λαμποκοπάει.
Εκεί απάνω κάθεται η πανώρια
Κι ολόμαγη στην όψη της παρθένα,
Τα ολόχρυσα στολίδια της αστράφτουν,
Χτενίζει τα μαλλιά τα χρυσωμένα.
Χτενίζεται μ' ολόχρυσο ένα χτένι,
Κι αντάμα ένα τραγούδι τραγουδάει,
Τραγούδι που καθένανε μαγεύει
Και μελωδία απόκοσμη σκορπάει.
Το ναύτη που περνάει με τη βαρκούλα,
Τον πιάνει πόθος, ρίχνει βλέμμα πλάνο,
Τα βράχια που ' ναι εμπρός δε λογαριάζει,
Και μόνο ακούει και βλέπει εκείθε πάνω.
Θαρρώ πως θα ρουφήξει τ' άγριο κύμα
Στο τέλος και τη βάρκα και το ναύτη,
Και όλα αυτά τα φταίει η Λορελάη
Που τραγουδώντας, μια φωτιά του ανάφτει.
’γγελος Δόξας
Η ΛΟΡΕΛΑΗ
Απόψε νιώθω εντός μου την καρδιά βαριά,
μια λύπη αξήγητη φωλιάζει μου στα στήθη
κι όπως θλιμμένα τρυφερή πέφτει η βραδιά
αναθυμιέμαι το παλιό το παραμύθι.
Κυλάει ο Ρήνος με το κύμα σιγανό
που το φιλά με δροσερό τ' αγέρι χείλη·
αλάργα στέκει το περήφανο βουνό
κι αστράφτει χρυσοπόρφυρο μέσα στο δείλι.
Νεράιδα κάθεται σε βράχο χαμηλό
και με τον ήλιο το λαμπρό την όψη έχει ίδια·
γλιστρά το χτένι στα μαλλιά της απαλό,
σπίθες πετούνε τα χρυσά της τα στολίδια.
Χτενίζει τα ξανθά μαλλιά της τα μακριά
και τραγουδάει με γλυκιά μελαγχολία ·
κι έχει η φωνή της μια παράξενη γητειά
κι έχει μια χάρη σαγηνεύτρα η μελωδία.
Κι απλώνεται τριγύρω ο μαγικός σκοπός·
τα μάτια του βαρκάρη ο πόθος τα θαμπώνει
και μπρος του βράχο μεθυσμένος και τυφλός
δεν βλέπει, και κουπί αφήνει και τιμόνι.
Και βάρκα και βαρκάρη μέσα τους τραβούν
τα κύματα του ρήνου που όλο αργοκυλάει·
ετούτη λεν πως είν' η μοίρα όσων ακούν
το κάλεσμα το ερωτικό της Λορελάη.
Μαρία Υψηλάντη
-
Επισκέπτης
......Ακούω φωνές.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ όμως αν είναι πραγματικότητα η δημιούργημα του μυαλού μου.
Αδυνατώ να προσαρμοστώ στο περιβάλλον.
Θέλω να φύγω κι όμως κάτι με κρατάει εκεί.
Μια κίνηση έπεσε στην αντίληψή μου με την άκρη του ματιού μου εκεί στο μεγάλο δέντρο.
Αγριεύτηκα λιγάκι...
Λίγο το σκοτάδι, λίγο οι ήχοι του δάσους.
Θεωρώντας ότι είναι η φαντασία μου έστρεψα το βλέμμα προς τα κει...
"Οι νεράιδες είναι παντού" μου λέει "απλά εσύ δεν τις βλέπεις".
Στεκόμουν παγωμένος να κοιτώ την όμορφη νεράιδα.Ο γλυκός ήχος της φωνής της κάλυψε την σύγχυση των σκέψεων μου.
"Όσο λιγοστεύει η αγάπη τόσο θα χάνονται οι νεράιδες και θα μείνουν πιο λίγες ακόμα".
Ήθελα τόσα πολλά να πω αλλά δίστασα.Μήπως και ο λόγος μου την απομακρύνει.
"Σήμερα έχουμε χορό" αποκρίθηκε.
Με μια κίνηση χάθηκε στα δέντρα.
’ρχισε να ψιχαλίζει.
Κοιτώντας τον ουρανό είδα τα αστέρια.
Τότε κατάλαβα ότι είναι τα δάκρυα των νεράιδων του δάσους που χόρευαν.
Δεν ήταν γιορτή.
Ήταν η λύπη που άπλωσε τα φτερά της παντού.
Αντίκρισα την ομορφιά των αισθήσεων πίσω από τις γραμμές του ονείρου.
Έμεινα εκεί να κοιτώ τον ουρανό θαυμάζοντας τον μαγικό χορό των νεράιδων.......
Δεν μπορώ να αντιληφθώ όμως αν είναι πραγματικότητα η δημιούργημα του μυαλού μου.
Αδυνατώ να προσαρμοστώ στο περιβάλλον.
Θέλω να φύγω κι όμως κάτι με κρατάει εκεί.
Μια κίνηση έπεσε στην αντίληψή μου με την άκρη του ματιού μου εκεί στο μεγάλο δέντρο.
Αγριεύτηκα λιγάκι...
Λίγο το σκοτάδι, λίγο οι ήχοι του δάσους.
Θεωρώντας ότι είναι η φαντασία μου έστρεψα το βλέμμα προς τα κει...
"Οι νεράιδες είναι παντού" μου λέει "απλά εσύ δεν τις βλέπεις".
Στεκόμουν παγωμένος να κοιτώ την όμορφη νεράιδα.Ο γλυκός ήχος της φωνής της κάλυψε την σύγχυση των σκέψεων μου.
"Όσο λιγοστεύει η αγάπη τόσο θα χάνονται οι νεράιδες και θα μείνουν πιο λίγες ακόμα".
Ήθελα τόσα πολλά να πω αλλά δίστασα.Μήπως και ο λόγος μου την απομακρύνει.
"Σήμερα έχουμε χορό" αποκρίθηκε.
Με μια κίνηση χάθηκε στα δέντρα.
’ρχισε να ψιχαλίζει.
Κοιτώντας τον ουρανό είδα τα αστέρια.
Τότε κατάλαβα ότι είναι τα δάκρυα των νεράιδων του δάσους που χόρευαν.
Δεν ήταν γιορτή.
Ήταν η λύπη που άπλωσε τα φτερά της παντού.
Αντίκρισα την ομορφιά των αισθήσεων πίσω από τις γραμμές του ονείρου.
Έμεινα εκεί να κοιτώ τον ουρανό θαυμάζοντας τον μαγικό χορό των νεράιδων.......
Καλησπέρα κι απο μένα ύστερα απο κάποιο διάστημα που έλειπα λόγω του ότι ήθελα να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα με τον εαυτό μου...Θέλω καταρχήν να πώ δυό λόγια στον Γιάννη ...
Γιάννη έχεις πολύ όμορφη ψυχή κι αυτό το διακρίνω απο το πόση ομορφιά έβγαλες στην ενότητα με τις νεράιδες.
Λές και μπήκα στον ΄δικό μου κόσμο΄ αισθάνθηκα...
Είναι πολύ όμορφος και σε συγχαίρω γι αυτό.
Συνεχίζω τώρα και απευθύνομαι στην γλυκειά μου Βασούλα.
’κου Βάσω τι μου έτυχε σήμερα.
Μπήκα στο φόρουμ μου και μιά κοπέλα μου έλεγε χρόνια πολλά καθότι εχτές είχα τα γενέθλειά μου.
Και παίρνω μήνυμα προσωπικό απο ένα μέλος του φόρουμ που μου έλεγε τα εξής λόγια.....
Χρόνια καλά γεμάτα αστρική αυτογνωσία και με μία δόση μεταφυσικής χροιάς καθότι οι νεράιδες, ή ορθότερα νηριήδες έχουν το ανεξήγητο μέσα τους... 8)
Του στέλνω μήνυμα και του λέω.Πές μου σε παρακαλώ αυτό για τις νεράιδες πώς σου ήρθε και το είπες;
Και μου απαντάει....
Δεν γνωρίζω κάτι συγκεκριμένο. Απλά τον τελευταίο καιρό γίνομαι δέκτης διαφόρων πληροφοριών, αγνώστου σκοπού και προελεύσεως, υπό τη μορφή ενορατικών ιδεών. Ε, όταν σου έστειλα, μου "ήρθε" μία τέτοια πληροφορία.
........
’λλο ένα άτομο απο τα τόσα,που μου επιβεβαιώνει αυτό που πρώτη εσύ μου είπες και μου έκανες αυτή την τιμή να κάνεις αυτήν την ενότητα για μένα...
Σε ευχαριστώ γιατί απο τότε που μου είπες εκείνα τα λόγια,πολλά άτομα,σαν θεικό σημάδι έρχονται για να μου επιβαιβεώσουν και να με κάνουν να θυμηθώ..!!
Γιάννη έχεις πολύ όμορφη ψυχή κι αυτό το διακρίνω απο το πόση ομορφιά έβγαλες στην ενότητα με τις νεράιδες.
Λές και μπήκα στον ΄δικό μου κόσμο΄ αισθάνθηκα...
Είναι πολύ όμορφος και σε συγχαίρω γι αυτό.
Συνεχίζω τώρα και απευθύνομαι στην γλυκειά μου Βασούλα.
’κου Βάσω τι μου έτυχε σήμερα.
Μπήκα στο φόρουμ μου και μιά κοπέλα μου έλεγε χρόνια πολλά καθότι εχτές είχα τα γενέθλειά μου.
Και παίρνω μήνυμα προσωπικό απο ένα μέλος του φόρουμ που μου έλεγε τα εξής λόγια.....
Χρόνια καλά γεμάτα αστρική αυτογνωσία και με μία δόση μεταφυσικής χροιάς καθότι οι νεράιδες, ή ορθότερα νηριήδες έχουν το ανεξήγητο μέσα τους... 8)
Του στέλνω μήνυμα και του λέω.Πές μου σε παρακαλώ αυτό για τις νεράιδες πώς σου ήρθε και το είπες;
Και μου απαντάει....
Δεν γνωρίζω κάτι συγκεκριμένο. Απλά τον τελευταίο καιρό γίνομαι δέκτης διαφόρων πληροφοριών, αγνώστου σκοπού και προελεύσεως, υπό τη μορφή ενορατικών ιδεών. Ε, όταν σου έστειλα, μου "ήρθε" μία τέτοια πληροφορία.
........
’λλο ένα άτομο απο τα τόσα,που μου επιβεβαιώνει αυτό που πρώτη εσύ μου είπες και μου έκανες αυτή την τιμή να κάνεις αυτήν την ενότητα για μένα...
Σε ευχαριστώ γιατί απο τότε που μου είπες εκείνα τα λόγια,πολλά άτομα,σαν θεικό σημάδι έρχονται για να μου επιβαιβεώσουν και να με κάνουν να θυμηθώ..!!
Φιλικά Ανδρομέδα~!
Μέσα στο σκοτάδι μου βρήκα το φώς
Μέσα στο σκοτάδι μου βρήκα το φώς
Με συγκινείς κοριτσάκι μου...
Το ξέρω, θέλει το χρόνο του για να ανέβει στην "επιφάνεια" η αλήθεια...Και οι επιβεβαιώσεις έρχονται μετά, η μία μετά την άλλη...
Τιμή για σένα?
Για μένα είναι μεγάλη και γλυκιά προσμονή η αλληλοσυμπλήρωση των κόσμων...
Χρόνια πολλά γλυκό καρκινάκι!
:shock: :shock: Καρκινάκι?
Ε, είπα κι εγώ...Τέτοιο αίσθημα...
Το ξέρω, θέλει το χρόνο του για να ανέβει στην "επιφάνεια" η αλήθεια...Και οι επιβεβαιώσεις έρχονται μετά, η μία μετά την άλλη...
Τιμή για σένα?
Για μένα είναι μεγάλη και γλυκιά προσμονή η αλληλοσυμπλήρωση των κόσμων...
Χρόνια πολλά γλυκό καρκινάκι!
:shock: :shock: Καρκινάκι?
Ε, είπα κι εγώ...Τέτοιο αίσθημα...
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
-
Επισκέπτης
Ανδρομέδα σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και ανταποδίδω!
θα σου αφιερώσω το παρακάτω ποιηματάκι μου μαζί με τις όμορφες εικόνες
"Θέλω και σε αγαπώ Νεραιδένιο όνειρο... "
Μετράω αστέρια τη νύχτα όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ
Και φωνάζω τ όνομά σου ακόμα μια φορά..
Τα μεσάνυκτα σαν φάντασμα,
Μελωδία γλυκιά σε μια θορυβώδη πόλη
Στην πραγματικότητα εδώ
Δεν θα μπορούσα να πω ένα μικρό σημαντικό ψέμα
Ονειρέψου μια νύχτα αγαπημένη μου,
Το όνειρο δεν έχει την δύναμη να σταματήσει το χρόνο ξανά.
Δεν θέλω να ξεχάσω το τώρα,
Σε αγαπώ Νεραιδένιο όνειρο...
Δείξε μου αυτό το τελευταίο όνειρο,
Ακόμα κι αν είναι μόνο ένα φάντασμα
μόνο καν' το τώρα.
Σε αγαπώ τόσο πολύ
Ένα μικρό σημαντικό ψέμα,
Που φύλαγα από κείνη την ημέρα
Μπορώ να πω αντίο αν είναι και τώρα.
Σε αγαπώ Νεραιδένιο όνειρο..
θα σου αφιερώσω το παρακάτω ποιηματάκι μου μαζί με τις όμορφες εικόνες
"Θέλω και σε αγαπώ Νεραιδένιο όνειρο... "
Μετράω αστέρια τη νύχτα όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ
Και φωνάζω τ όνομά σου ακόμα μια φορά..
Τα μεσάνυκτα σαν φάντασμα,
Μελωδία γλυκιά σε μια θορυβώδη πόλη
Στην πραγματικότητα εδώ
Δεν θα μπορούσα να πω ένα μικρό σημαντικό ψέμα
Ονειρέψου μια νύχτα αγαπημένη μου,
Το όνειρο δεν έχει την δύναμη να σταματήσει το χρόνο ξανά.
Δεν θέλω να ξεχάσω το τώρα,
Σε αγαπώ Νεραιδένιο όνειρο...
Δείξε μου αυτό το τελευταίο όνειρο,
Ακόμα κι αν είναι μόνο ένα φάντασμα
μόνο καν' το τώρα.
Σε αγαπώ τόσο πολύ
Ένα μικρό σημαντικό ψέμα,
Που φύλαγα από κείνη την ημέρα
Μπορώ να πω αντίο αν είναι και τώρα.
Σε αγαπώ Νεραιδένιο όνειρο..
-
Επισκέπτης
Ήτανε μια φορά κι έναν καιρό, κάποιος που έγραφε παραμύθια...
Για μια κοπέλα μιλούσε σε μια χώρα μακρινή..
Πέρα από τη φαντασία.
Την έπλασε όπως ήθελε....
Ψηλή μελαχρινή, με μακριά μαύρα μαλλιά...
Την έλεγε νεράιδα γιατί ήταν τόσο εκτυφλωτικά ωραία που το φεγγάρι θάμπωνε όταν την έβλεπε και κοκκίνιζε από τη ζήλια!
Τα έφερε η ζωή, το φεγγάρι και η νεράιδα να σμίξουν και ο παραμυθάς έμεινε να προσέχει στις κινήσεις της σελήνης, τα χορευτικά της όμορφης.
Κάθε σκιά στο φεγγάρι ήταν ένα της χαμόγελο.
Κάθε του όνειρο, ήταν με ένα ταξίδι της.
Του έστελνε τραγούδια με ένα τρόπο μοναδικά ήσυχο και νυχτερινό, σαν σερενάτα.
Μόνο με τη σιωπή της.
Ανάμεσα από τα φύλλα των δέντρων, τη μυρωδιά του γιασεμιού και τις κραυγές από τα νυχτοπούλια.
Αυτά τα τραγούδια που μόνο εκείνη μπορούσε να δώσει στην ψυχή του.
Όπως και όλα τα φεγγάρια όμως, η νεράιδα, δεν έμεινε για πολύ στον ουρανό.
Όσο μίκραινε το φεγγάρι, τόσο απομακρυνόταν εκείνη.
Έφευγε για άλλα φεγγάρια.
Πιο γεμάτα, πιο γαλάζια και φωτεινά.
Και ο παραμυθάς έμεινε να κοιτάζει έναν άδειο ουρανό γεμάτο αστέρια, περιμένοντας το επόμενο φεγγάρι, για να χορέψει με εκείνη στην αγκαλιά του...
Silver είναι πανέμορφα όλα αυτα!σε ευχαριστώ!μηπως είσαι νεραϊδούλης???αληθεια οι νεράιδες είναι μονο γένους θυληκού??? :roll:
:roll:Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
-
Επισκέπτης
ANGELS ON EARTH έγραψε:Silver είναι πανέμορφα όλα αυτα!σε ευχαριστώ!μηπως είσαι νεραϊδούλης???αληθεια οι νεράιδες είναι μονο γένους θυληκού???
Ναι ειναι μονο γενους θηλυκου!!!
Εγω ειμαι απλα ενας κοινος θνητος που εχει τυχει να συναντησω μια νεραιδα και να με ξεναγησει στον κοσμο σας...
Φυσικα μαγευτηκα κι απο τοτε δεν εχω σταματησει να προσπαθω να εξυμνω αυτον τον υπεροχο κοσμο με καθε τροπο...
Είσαι πολύ τυχερός που είχες αυτη την εμπειρία!!!
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
-
Επισκέπτης
Σε καταλαβαίνω Silver γιατί και εγώ εχω νιώσει την απογοήτευση του κοσμου τουτου μετα απο τα ταξίδια μου στους τόπους των Αγγέλων, όμως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα διαπιστωσα αργότερα!η ζωή εδώ είναι γλυκιά και αυτός είναι ο λόγος που η ψυχή μας επέλεξε να ερθει σε αυτον τον κόσμο!όταν καταφέρουμε να το νιώσουμε όλο αυτό(και όπως βλέπεις βάζω και μενα μεσα) τότε θα κατανοήσουμε την γλυκιά ενέργεια της μητέρας Γης και της εργασίας μας στο εδώ και τωρα!γιατί αυτο τελικά ε'ιναι το ζητούμενο!!!Τυχερος για την εμπειρια, ατυχος γιατι οταν επιστρεφεις απο αυτο το ταξιδι στην πραγματικοτητα αισθανεσαι ασχημα
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι