ΚΑΛΗΜΕΡΑ...ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ...ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!!!!!

[Vasoula]

ναι αετέ μου, κι εγώ χαίρομαι...γιατί βλέπω ότι έχει νόημα η "εργασία" μας.....

Συλλογικά, θα περάσουμε στην επόμενη δόνηση... και την νιώθω την αλλαγή, σε πείσμα ορισμένων που μένουν στην αποκρυστάλλωση...

[Επισκέπτης]

Καλημερούδια!!! ενα υπέροχο πρωινό... επιτέλους δεν χρειάστηκε να ξυπνήσω άγρια χαράματα. :lol:

σε πείσμα ορισμένων που μένουν στην αποκρυστάλλωση...

Τι ακριβως εννοείς με την αποκρυστάλλωση ?

[Vasoula]

Εννοώ ότι επιμένουν στις εμμονές τους, χωρίς να επιτρέπουν στον εαυτό τους, έστω και μια μικρή παρέκκληση, από αυτά που τους μεταφέρθηκαν σαν ηθική, θρησκεία, οικογένεια...

Αποκρυσταλλωμένοι είναι οι άνθρωποι, που ενώ είναι δυστυχείς, εμπιστεύονται έναν θεό που τους έμαθαν ότι υπάρχει απλά για να κρίνει...

Αποκρυσταλλωμένοι είναι οι άνθρωποι, που ενώ αρρωσταίνουν δεν ψάχνουν τις αιτίες, αλλά δέχονται τα πάντα μοιραία, σαν επιλογή άλλου...

Αποκρυσταλλωμένοι είναι οι άνθρωποι, που ενώ θέλουν σαν τρελλοί να ζήσουν, κάνουν τα πάντα για να πεθάνουν...

Θέλεις κι άλλα αετέ μου? Μπορώ να γράψω 200 σελίδες με αυτά, που αποκρυσταλλώνουν τον νου στα δεδομένα του...

[Vasoula]

Αααα, να μην ξεχνιόμαστε...!!!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!

[Επισκέπτης]

Ναι Βάσο , είναι και όλα αυτά. Ρώτησα επειδη εχω συναντήσει αυτή την φράση με πολλές έννοιες και ήθελα να διευκρινήσω.
Μερικές σκέψεις .....παρακάτω..

Η αποκρυστάλλωση σαν ιδέα είναι κατι που εμενα προσωπικά με άνησυχεί και μάλιστα σε βαθμό φόβου. Θεωρητικά αυτό που θέλουμε να πετύχουμε περιέχει μια μορφή επαναδόμησης αφου όμως εχουμε πρώτα, διαλύσει και επεξεργαστεί το ήδη υπάρχον, ετσι ωστε να δημιουργήσουμε το δικό μας οικοδόμημα επιλέγοντας ...

Λέω επιλέγοντας , επειδή δεν νομίζω οτι το ''χτίσιμο'' γίνεται με αυτοδημιούργητα υλικά αλλά με ΄διάφορα απο τα ήδη υπάρχοντα στο συλλογικό ασυνείδητο.

Με εχει προβληματίσει πολύ αυτό το γεγονός , αλλά ψάχνοντας δεν εχω βρεί κάτι πρωτότυπο αλλά απλώς κατι διαφορετικό, που ομως υπήρχε.

[Vasoula]

Αγαπημένη μου αετέ, αναρωτήσου... αυτό το ίδιο που έχεις βρει σε πόσο "βάθος" το βρηκες, και τι σημαίνει για σένα "φοβάμαι"...?


Το "βάθος" δεν έχει μόνο ένα επίπεδο...Και είναι η δική μας ανάγκη να το εξερευνήσουμε, που μας δίνει και ολοένα και δυνατότερη "σπρωξιά" να μπούμε βαθύτερα, σ' αυτό που η επιφάνειά μας φοβάται, για να μην "χάσει" τα κεκτημένα της...

[Επισκέπτης]

καλησπέρα στην όμορφη παρέα !

[Επισκέπτης]

Αγαπημένη μου αετέ, αναρωτήσου... αυτό το ίδιο που έχεις βρει σε πόσο "βάθος" το βρηκες, και τι σημαίνει για σένα "φοβάμαι"...?

Φοβάμαι στην προκειμένη περίπτωση, σημαίνει οτι αναγνωρίζω ενα κίνδυνο που συνήθως περνάει απαρατήρητος στις εσωτερικές ομάδες και που θελω να αποφύγω. Πιθανώς να μην είναι όλοι επηρρεπείς σε αυτόν η να μην τους απασχολεί.
Είναι ο κίνδυνος της ταύτισης. Κάθε σύστημα όπως και ναναι, ενσωματώνει τα μέλη του σε ενα ομαδικό πνεύμα και υστερα απο λίγο παρατηρώ τις ίδιες κινήσεις , σκέψεις και εκφράσεις από όλους.
Αυτό γίνεται παντού , ακόμη και στην δουλειά μας, στις παρεες μας κλπ...
Ενω λέμε και ξαναλέμε, οτι ο δρόμος είναι μοναχικός ..οτι κάθε οντότητα διατηρεί την διαφορετικότητα της ανάμεσα στην ομάδα ..και ενω όλοι το δεχόμαστε , μετα απο λίγο καιρό ολα μοιάζουν..
Φοβάμαι, επειδή ξέρω οτι δεν είναι εύκολο να ''ξεφύγει'' κανείς απο αυτό και συγχρόνως να συνεχίσει την εργασία του συλλογικά χωρις εντάσεις.
Πιθανώς όλο αυτό να θεωρηθεί φυσιολογικό, αφου ολοι οι άνθρωποι μεταδίδουμε γνώσεις ο ένας στον άλλο ...αλλά εδω δεν είναι μια απλή επιφάνεια..όπως ενας χορός , μια εμφάνιση , μια συνήθης μίμηση αλλά κάτι βαθύτερο που προσπαθώ να προσδιορίσω..
Η αποκρυστάλλωση, κάποτε θα γίνει επειδή δεν μπορεί να μην εχουμε κάποιες ιδεες και αρχές σταθερές, με τις οποίες να πορευόμαστε. Και αυτές είναι που θα μας ανεβάσουν αν τις θέσουμε ως σκοπό. Ομως τις πιο πολλες φορές αυτή, δεν γίνεται αφου εχουμε βρεί το δικό μας ιδεολογικό πλαίσιο, αυτό που θα μπορεί να συμπλέει με την ζωή μας εν γένει, αλλά γίνεται επάνω στο πλάνο του συστήματος η των σχολών που ακολουθούμε ...αδιαμφισβήτητα ...ιδίως αν μερικά απο αυτα που παρέχει ''δουλεύουν''.

Σχετικά με το βάθος , δεν ξέρω μέχρι που φτάνει για να μπορέσω να το ''μετρήσω''.....μάλλον ο πάτος δεν υπαρχει ποτέ ....

Πάω για δουλειά ... :alien:

[Vasoula]

Η αποκρυστάλλωση, κάποτε θα γίνει επειδή δεν μπορεί να μην εχουμε κάποιες ιδεες και αρχές σταθερές, με τις οποίες να πορευόμαστε.

Δεν υπάρχει αποκρυστάλλωση, γιατί η αλήθεια σε εξελίσσει συνεχώς. Η ποιότητες μπορεί να διευρυνθούν ακόμα περισσότερο, ανάλογα με το επίπεδο συνειδητότητας που "καταλαμβάνεις"...

Η σταθερότητα στην πνευματική εξέλιξη, σημαίνει και "θάνατο"...
Από ό,τι έχω αντιληφθεί, τίποτα δεν παραμένει σταθερό, σ' ένα σύμπαν που διαρκώς εξελίσσεται...

Για την "ταύτιση" που λες, συμφωνώ...Μα δεν το βρίσκω αρνητικο στην πορεία μας...Αρκεί αυτή η ταύτιση να σε "ελευθερώνει", να σε εξελίσσει και να σε οδηγεί με αγνότητα στην ατομική σου πορεία...

Η πνευματική ολοκλήρωση δεν συμβαίνει με πολλούς, αλλά η ταυτόχρονη εργασία προς τον ίδιο σκοπό, μπορεί να περιλαμβάνει μια ευτύτερη ομάδα.

’υτό που θέλω να σου πω είναι, ότι η "ταύτιση" με την πορεία κάποιου ανθρώπου είναι δέσμευση, η ταύτιση όμως με την ελευθερία, την αγάπη και τις αξίες που απορέουν από κάποιον ή κάποιους, είναι και για εμάς κίνητρα εξέλιξης.

Αν η "ταύτιση" δεν γίνει αυτοσκοπός, αλλά παραμείνει μέσα στα ιδεατά πλαίσια της ατομικης μας εξέλιξης, δεν είναι μια κατάσταση που προκαλεί φόβο, αλλά αγάπη και χαρά.

΄Οταν εργάζεσαι εσωτερικά, νιώθεις τις αδυναμίες σου και η αυτογνωσία σε βοηθά να τις εξελίσεις σε δύναμη και αυτο-αποδοχή.

Αν δεν είσαι σε εσωτερική εργασία όμως, η ταύτιση θα σε βάλει "ονειρικά" στην ζωή κάποιου άλλου, και έτσι δεν θα ζεις ούτε με χαρά, ούτε με ελευθερία...

Και αυτή είναι για μένα παράμετρος!!

[Επισκέπτης]

Η εννοια της αποκρυστάλλωσης , κατα την γνώμη μου, ανάγεται στην προσωπικότητα και οχι στην ψυχή. Συμφωνώ οτι οι ποιότητες εχουν διακυμάνσεις και οτι δεν μπορεί να υπάρχει πνευματικό τέλος...
Ομως κάποτε, είναι αναγκαίο να υπάρξουν ορισμένες αρχές και θέσεις που να χαρακτηρίζουν τον σκοπό, τις αναζητήσεις μας και την διαδρομή που θα ακολουθήσουμε.
Βάσεις απο τις οποίες ξεκινάμε και που εχουμε εμείς ορίσει, μεσα απο την εργασία μας. Ορισμένες προϋποθέσεις εσωτερικές δικές μας.
πχ. Θεωρώ οτι μια αρχή είναι η φιλαλήθεια και η αμεροληψία απέναντι στον εαυτό μας [ στο μέτρο που κατανοούμε πάντα] και στους άλλους , ιδίως αν ''είμαστε'' μια ομάδα. Αν αυτά δεν υπάρχουν, έχουμε διαταραχή στο σύνολο και διαφοροποιήση του αποτελέσματος .
Αυτη είναι μια θέση που προσωπικά θέτω σαν όριο μια και το βρίσκω σημαντικό.

η ταύτιση όμως με την ελευθερία, την αγάπη και τις αξίες που απορέουν από κάποιον ή κάποιους, είναι και για εμάς κίνητρα εξέλιξης.

Ναι αυτές οι αξίες , είναι κίνητρα , αν τις ενστερνιστούμε και οχι απλως να τις μιμηθούμε. Αν μας βάλουν σε σκέψεις και προβληματισμούς ως προς την εξέλιξη μας. Ομως εχω δεί και μια άλλη μορφή ταύτισης που είναι σαν αναπαραγωγή προσωπικοτήτων.
Σαν τα γυμνασιόπαιδα που ντύνονται κατα τον ίδιο τρόπο, μιλούν με τις ίδιες εκφράσεις κλπ ...Και βλέπει κανείς ξαφνικά εναν και είναι σαν να τους είδε όλους. Εδω δεν εχουμε εξέλιξη , αφου δεν υπάρχει συνειδητότητα αλλά μηχανικότητα.
Συνηθως η ταύτιση , αναζητά επιβεβαίωση και αποδοχή απο το αντικείμενο του ''θαυμασμού '' μας κι αν μπούμε σε αυτό το παιχνίδι , αντί να προχωράμε, οπισθοδρομούμε αφου στην προσπάθεια να είμαστε αρεστοί, στερούμεθα την ελευθερία μας.
Ισως εσυ να μην το εχεις δεί αυτό που περιγράφω, αλλά δυστυχώς γίνεται κατα κόρον....
Γι αυτό είπα οτι ''φοβάμαι''....επειδή όλο αυτό γίνεται πολύ απαλά χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε...όπως τότε που σαν παιδιά θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους γονείς μας και μας εμεινε.....

Καληνύχτα σε όλους μας

[Vasoula]

Καλημέρα παιδάκια!!

[Annoula]

καλημερούδια καυτά από το κέντρο της Αθήνας

[Επισκέπτης]

καλημερα!!!

κανει ζεστη εκει? εδω περιμενουμε να το στρωσει

[Επισκέπτης]

Καλημερούδια σας και καλή εβδομάδα :lol:

[Skapaneas]

Καλημερα και απο μενα σε ολους μας... :lol:

Αν και μπηκα και παλι το πρωϊ... αλλά δεν "μιλησα" :roll:

Ή μαλλον μιλησα... δια της σιωπης μου... 8)