Μοιράσου...

[Stefanos]

Σοφάκι

[Λιζούλα]

Σοφάκι μου γλυκό

[Ταρούλα]

Σοφάκι μου

Βασούλα μου

[ALEXOULA]

Σοφάκι μου

Είναι τόσα πολλά τα βιωμένα, τα στερεότυπα, τα πρότυπα και οι εξαρτήσεις από τον φόβο, που στο τέλος ο άνθρωπος μένει να κοιτάζει απαθής την Ζωή του, χωρίς να γνωρίζει ότι δεν έχει τίποτα άλλο να πάθει πια, γιατί τα έχει πάθει όλα, εκτός από το να καταφέρει να μείνει στον Εαυτό του για να τον βρει η Αγάπη...

Τα έχει πάθει όλα , όμως δεν μπορεί να το δει και να το καταλάβει , γιατί κοιτάζει εξω του
για να βρει την Αγάπη ,
και δεν υποψιάζεται πως όλα είναι κάτω από την μύτη του , όλα είναι μέσα του .

[Fotinoula]

Ποιος ο λόγος να κλαις αθόρυβα και μόνος? Μίλα μου, μίλα σε εκείνον και σε εκείνη που θεωρείς σημαντικούς. Γιατί δεν είμαστε οι μόνοι που περνάμε κάτι, γιατί το μοίρασμα ανοίγει την καρδιά και ενώνει, γιατί εστιάζει στο κοινό σημείο, γιατί μας πάει πιο γρήγορα στον Θεό.

Σοφάκι...

[Δωρουλα]

Σοφακι μου γλυκο!!!

[Fotinoula]

όμως φοβήθηκα την Αγάπη τόσο πολύ, που μόνο στην ιδέα να με "ακουμπήσει", πονούσα...

Σοφάκι, αυτή η Αγάπη και για εμένα ήταν πολύ παρεξηγημένη έννοια,
και βήμα βήμα εργάζομαι για να επαναφέρω την Μνήμη της όπως της Αξίζει στην καρδιά μου
επειδή έμαθα να λειτουργώ σαν άμυνα πολύ με τον νου μου, όλα είχαν την μορφή του περίπλοκου και του στερεότυπου
περίπλοκη λοιπόν και η Αγάπη
η πρώτη φορά που με "χτύπησε" με την απλότητα της εκείνη η Μαγική στιγμή που σε πλημμυρίζει μέσα στο τίποτα κυριολεκτικά
ήταν όταν ένα πρωινό είχα ξεκινήσει για την δουλειά και στο φανάρι κοίταξα τον ουρανό
και ήταν απλά όλα μέσα μου Ομορφιά, σαν να τα έβλεπα για πρώτη φορά, ένοιωσα τόσο απλά και όμορφα την Χαρά για αυτό το απλό μα σημαντικό για την καρδιά μου, δάκρυσα και μου μίλησε μέσα μου
αυτό είναι Αγάπη... η απλότητα, την κάθε στιγμή να την Ζεις με το Όλο σου ο, τι και αν κάνεις όπου και αν βρίσκεσαι
και αν ακόμα πέφτω και παρασύρομαι, εκείνη την στιγμή που ήταν για εμένα μια στιγμή Μνήμης δεν την ξεχνάω

[Ταρούλα]

Φωτεινούλα

[Vasoula]

ίσως μια και μιλάμε για την Αγάπη, θα μπορούσα να βάλω τις δικές μου βιωμένες καταστάσεις με την διαφορετική όψη της ερμηνείας της Αγάπης, για να διευκολύνω τον διάλογο από την μια, από την άλλη το τόπικ ονομάζεται "μοιράσου"....Τι πιο όμορφο...

η κατάσταση Συνείδησης Αγάπη, είναι πολλές φορές που φέρνει σύγχυση...

Ρώτησε μια Φίλη...

Διάβαζα αυτό που έγραψε η Σοφία έξω και αναρωτιόμουν , γιατί φοβόμαστε τελικά την Αγάπη ?

η δική μου βιωματική εμπειρία και μέσα στον Εαυτό μου, αλλά και μέσα στον τομέα της Θεραπείας, έχει ήδη αναγνωρίσει την δυσκολία και τον φόβο να οδεύσεις προς την κατάσταση εκείνη που θα σημάνει και το τέλος του φόβου...
Άλλοι τρέμουν τις αλλαγές, άλλοι αλλάζουν απλά σύντροφο, σπίτι, ρούχα, εργασία...Όλα καλοδεχούμενα, μέσα στην πνευματική μας εξέλιξη, αρκεί να μην επαναλαμβάνονται οι συνήθειες και καμουφλάρονται σαν αλλαγές στο τυπικό τους μέρος...

Δεν φοβούνται οι άνθρωποι την Αγάπη, αλλά τις μετακινήσεις που χρειάζεται να κάνουν για εκείνη...
Δεν έιναι έτοιμοι να θυσιάσουν το βόλεμά τους με έρευνες που δεν τους διασφαλίζουν άμεσα τον παράδεισο...

Στην ζωή παίρνεις κάποιες υποτυπώδεις διασφαλίσεις ότι θα επιβιώνεις έστω και με χάπια...
Στον πνευματικό σου Δρόμο όμως, δεν υπάρχουν διασφαλίσεις...Ή το θέλεις ή δεν το θέλεις και τέλος!

στην ουσία η κατάσταση Αγάπης έχει τρανταχτά γκρεμίσματα, κι αυτό ο άνθρωπος δεν το αντέχει...Δεν αντέχει να αλλάξει το καθιερωμένο, φοβάται την αλλαγή, ότι θα τον κάνει να μείνει μόνος του...
Δεν αντέχει να μείνει μόνος του με τον Θεό...Προτιμά να μένει παρέα με τον ανθρωπάκο μέσα του...

Όχι θα τρέξει να κρυφτεί από την Αγάπη μόνο, αλλά θα την σταυρώσει, θα την βασανίσει, θα την ακυρώσει αιρετικά και προδιατεθειμένα...
Κανείς βλέπεις δεν έχει καλη προαίρεση για την Ζωή του και τις επιλογές του...

Η Αγάπη σαν κατάσταση Συνείδησης ναι, είναι αρνητικό φαινόμενο για έναν ανθρωπάκο...το θετικό είναι η ζωούλα του και η λανθασμένη του ασφάλεια...

και έρχεται τώρα η εποχή του Θεού και του καταρρίπτει όλες του τις ασφάλειες...Εδώ να δω...
Νομίζω ότι οι περισσότεροι θα αυτοκτονήσουν ή θα αποχωρήσουν μέσα από ατυχήματα ή ασθένειες...
Δεν αντέχεται η Αγάπη λέμε...
Γιατί σε καίει μέσα στο ίδιο σου το ψέμα...

Ποιός θα το δεχτεί αυτό το κάψιμο, χωρίς να τραπεί σε φυγή?

όμως έχουμε και το καθαρό συναίσθημα της αγάπης...
και αν φέρνει σύγχυση η αγάπη, δεν είναι στην ερμηνεία της λέξης "συναίσθημα", αλλά στην ερμηνεία της λέξης "καθαρό"

Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο στον Φυσικό Κόσμο από αυτήν την εμπειρία μας μέσω του καθαρού συναισθήματος.
Το πρόθεμα "αρνητικό" τοποθετείται από εμάς και τις ψυχολογικές μας καταστάσεις, το καθαρό συναίσθημα είναι μέρος του Εαυτού μας, άλλωστε είναι και μια ευκαιρία για το βίωμα μας και την εμπειρία μας, το συναισθηματικό πεδίο, μια και δεν υπάρχει στα άλλα Ύψη της Ύπαρξής μας, παρά μόνο στον Φυσικό Κόσμο (παράλληλο με τον Αστρικό).

Στο αρνητικό συναίσθημα παίζει ρόλο μεγάλο η ανάγκη να γίνεις αγαπημένος και αποδεκτός και ίσως εκεί γίνεται και η μεταβολή του καθαρού συναισθήματος με την ανάμειξη της αρνητικής κατάστασης που διατηρείς μέσα σου.
Η Καρδιά έχει μεγάλο ρόλο στο "ανεπιφύλακτο"...Αν έχει άμυνες θα υποψιάζεσαι διαρκώς, οπότε πάει περίπατο η λέξη "καθαρό"

η κατάσταση Αγάπης σε φέρνει κοντά στο επίπεδο του Θεού...
Μέχρι τότε όμως υπάρχει και η αγάπη, σαν απλό συναίσθημα και είναι υπέροχη...
Τα συναισθήματα είναι για να τα βιώνουμε καθαρά, εκείνο που τα κάνει αρνητικά και ανυπόφορα είναι γιατί τα αναμιγνύουμε με τις ελλείψεις, τις προσδοκίες και την ιδιοτέλεια...

όταν όλα είναι διαστρεβλωμένα, γιατί το συναίσθημα της αγάπης να είναι ισορροπημένο?
Ορμάς να αλλάξεις τον άλλον, να τον κάνεις όπως θέλεις και όπως βολεύει την ιδιοτέλειά σου, αλλά αυτό δεν περιέχει ούτε καν το ελάχιστο του καθαρού συναισθήματος της αγάπης...

εγώ έλεγα πάντα (και προτού καν βρεθώ στην κατάσταση Αγάπης μέσα μου) ότι όταν επιλέγω έναν άνθρωπο, τον επιλέγω γι' αυτό που είναι και γι' αυτό που μπορώ να είμαι εγώ κοντά του...Αν η σχέση δεν μου δίνει χαρά, αν υπάρχουν πράγματα που με στενοχωρούν και τα θεωρώ ασέβεια προς την προσωπικότητά μου, τότε γιατί να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο?
Τότε ίσως δεν ήξερα πως να φέρω τούτην την δυσαρέσκεια που μου προέκυπτε από τον άλλον, μέσα μου και να την ερευνήσω, αλλά στεκόμουν με πολύ σεβασμό και υπομονή στο αποτέλεσμα...Γι' αυτό και οι σχέσεις μου ήταν μακροχρόνιες, γιατί πιστεύω ότι ήταν καθαρό το συναίσθημα της αγάπης που είχα για τον άλλον και έτσι καθαρά το εισέπραττα και από τον άλλον.

Συνήθως αυτό που "χαλάει" την καθαρότητα του συναισθήματος, δεν είναι ο άλλος, αλλά αυτό που έχεις εσύ μέσα σου σαν ιδέα για τον άλλον...Αν δεν υπάρχει υποψία μέσα σου, τότε δεν θα τον υποψιάζεσαι διαρκώς...
Εγώ απλά βίωνα το καθαρό συναίσθημα, μέχρι τέλους και έτσι καθαρά όπως το βίωνα εγώ, το ένιωθα και από τον άλλον...

Φυσικά έκανα διάλογο (ή προσπαθούσα να κάνω) για το τι με στενοχωρεί, αλλά αν ο άλλος δεν μπορούσε να το αντιληφθεί, τι θα ήταν εκείνο που θα με έκανε να μείνω μαζί του? Η ελπίδα μόνο ότι κάποτε θα αλλάξει...
Όμως γεννήθηκα έτσι, ώστε να μην ελπίζω τίποτα, αλλά να ξεκαθαρίζω άμεσα τα αποτελέσματα επί του καθαρού συναισθήματος της αγάπης...Αν δεν την ένιωθα πια σε εμένα και στον άλλον, έφευγα...τόσο απλά!

Η ανάμειξη του καθαρού συναισθήματος της αγάπης, με τα δικά μας ψυχολογικά περιεχόμενα το κάνει αρνητικό...ένα συναίσθημα ποτέ δεν είναι αρνητικό από μόνο του...

Μια γυναίκα πχ. ζηλεύει τον σύντροφό της...Μα δεν είναι η ζήλια τούτη ένα καθαρό συναίσθημα, που σε αυτήν την περίπτωση θα μπορούσε να είναι εποικοδομητικό, να δηλώνει τρυφερότητα, αγάπη και ενδιαφέρον, αλλά έχει πρόσμιξη από δικά της ψυχολογικά περιεχόμενα, που της δίνουν την εντύπωση ότι δεν είναι άξια να αγαπηθεί και ότι κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να προδοθεί...
Όμως δεν μπορεί εύκολα να μείνει κανείς στο αποτέλεσμα ενός καθαρού συναισθήματος αγάπης, ενόσω ελοχεύει μέσα του η ελπίδα να αλλάξει ο άλλος, για να τον κάνει να πιστέψει ότι τον αγαπάει...

Αν δεν νιώθεις ότι ο άλλος σε αγαπάει, τότε τι κάνεις μαζί του?
Υπάρχει η εγωιστική οπτική του θέματος που λέει "εγώ σε αγαπάω, εσύ δεν με αγαπάς"...
Μα αν το καλοσκεφτείτε, τούτο δεν γίνεται...Δεν μπορείς να αγαπάς, ενόσω μέσα σου υπάρχει έστω και η υποψία, ότι ο άλλος δεν σε αγαπάει, αρκετά, πολύ, λίγο και χρειάζεται να προσέχεις μην σου την φέρει...

Αυτό το ανεπιφύλακτο είναι μέρος του καθαρού συναισθήματος της αγάπης (προσέξτε δεν μιλάω τώρα για την καθαρή κατάσταση Αγάπης)...
Και ανεπιφύλακτο είναι το δικό μας καθαρό συναίσθημα, ώστε να νιώθουμε καθαρή και την αγάπη του άλλου...Με υποψίες δεν γίνεται να αγαπάμε, σε καμία περίπτωση, ούτε να νιώθουμε αγάπη από κανέναν άλλον...
Για όσο κρατήσει βέβαια αυτό το ανεπιφύλακτο...
Στην πορεία μπορείς να νιώσεις την μεταβολή σε τούτην την καθαρότητα του δικού σου συναισθήματος, και τότε δεν έχεις πια λόγο να μείνεις με έναν άνθρωπο...
Κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει την μονιμότητα σε τίποτα, πόσο μάλλον στο συναίσθημα της αγάπης...
Δεν είσαι με έναν άλλον άνθρωπο για να τον κρατήσεις κοντά σου για πάντα και εκεί γίνονται τα λάθη στην σχέση και ο πόλεμος μεταξύ των συντρόφων...Γιατί κανείς δεν προλαβαίνει να νιώσει την μεταβολή ενός καθαρού συναισθήματος αγάπης, αν έτσι ξεκίνησε η σχέση...Συνήθως μια σχέση ξεκινά με καθαρό το συναίσθημα της αγάπης και στην πορεία το αναμιγνύουμε με τις προσδοκίες και τις ελλείψεις μας...και τότε γίνεται πόλεμος!

[Βικούλα]

Φωτεινούλα

Βασούλα

Και ανεπιφύλακτο είναι το δικό μας καθαρό συναίσθημα, ώστε να νιώθουμε καθαρή και την αγάπη του άλλου...

[Θοδωράκος]

Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι μόνος του περιθάλπει τον δολοφόνο...

Έτσι απομονώνεται ακόμα περισσότερο, περιμένοντας οι άλλοι να γίνουν ανθρώπινοι...

και δεν υποψιάζεται πως όλα είναι κάτω από την μύτη του , όλα είναι μέσα του

και αν ακόμα πέφτω και παρασύρομαι, εκείνη την στιγμή που ήταν για εμένα μια στιγμή Μνήμης δεν την ξεχνάω

Φωτεινούλα

[eirini]

Βάσω

[konstantinos s.]

Σοφάκι, Βασούλα

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

[Stefanos]