ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΔΕΙΧΝΕΙ...ΕΜΕΙΣ ΚΟΙΤΑΜΕ ΑΛΛΟΥ

[Vasoula]

Μέσα σε τούτον τον ταραγμένο κόσμο, που οι κρίσεις φαίνεται να μας χτυπάνε από όλες τις μεριές, που φαίνεται να μας αφαιρούν ολοένα και πιο γρήγορα ακόμα και τις ελάχιστες ανθρώπινες συνθήκες επιβίωσης, που φαίνεται να διαταράσσουν τις σχέσεις μας, τις αξίες μας, την πίστη μας, αναρωτιέμαι πόσο εύκολο είναι να ακούσουμε την λέξη «Αγάπη», την λέξη «Πνεύμα»…

Όταν αρχίζουν πια τα πάντα γύρω μας να είναι απειλή, νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο στον καθένα, να κατανοήσει ότι τούτην την απειλή την κουβάλησε για μακρύ χρονικό διάστημα μέσα του, μάλλον ακούγεται αστείο και ουτοπικό, ιδιαίτερα αν όλα στην ζωή του καθενός μας ήταν έννομα και ηθικά, κατά παράδοση και όχι κατά Συνείδηση…

Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής όμως «φύτεψε» αξίες και ηθικές, ανάθρεψε «θεούς» και «δαίμονες», έκρυψε την αληθινή απειλή πίσω από κάθε άλλον άνθρωπο, πίσω από έξωθεν «πειρασμούς», πίσω από «συστήματα» ή πίσω από επιλογές που ήταν απλά παραδοσιακές και όχι ελεύθερες…
Τόσο παραδοσιακές, που ξαφνικά βρεθήκαμε «παρέα» με τον πόλεμο μέσα μας και τον θεωρήσαμε μια φυσιολογική πορεία του ανθρώπινου είδους, που θα ξεπερνιόταν εύκολα με διεξόδους…
Και τώρα, που τούτες οι διέξοδοι, έφεραν στην επιφάνεια το αδιέξοδο, αρχίζουν τα πράγματα να φαίνονται πια εντελώς απειλητικά…

Στον καθένα μας «το Σύμπαν» μιλάει με διαφορετικό τρόπο, δείχνει με διαφορετικό τρόπο την χαμένη πορεία, την λανθασμένη κατεύθυνση…
Μα ο καθένας μας αυτόν τον τρόπο του Σύμπαντος, τον αξιολογεί κατά παράδοση, όχι κατά Συνείδηση...

Οι κοινωνίες που δημιουργούμε είναι κατά παράδοση και όχι κατά Συνείδηση, γιατί δεν μπορούμε εύκολα να ερευνήσουμε μόνοι μας τις ερμηνείες της Σοφίας, ανοίγουμε το λεξικό, ή κάποιο ευαγγέλιο, για να τις διαβάσουμε…
Έτσι εύκολα όπως ερμηνεύονται όμως οι λέξεις, το σίγουρο είναι ότι ανοίγουν έναν δρόμο επανάπαυσης, να βολευτούμε, στηριζόμενοι σε όσους τις ερμήνευσαν πριν από εμάς, ή να μπούμε σε έναν δρόμο αμφισβήτησης, χωρίς προσωπική προσπάθεια.

Ο πιστός και ο αμφισβητίας, είναι ακριβώς στον ίδιο δρόμο, γιατί δεν πιστεύεις χωρίς να ερευνάς, όπως δεν αμφισβητείς χωρίς να ερευνάς… Δεν μπορείς να βρεθείς στην Αλήθεια, πριν η έρευνα τούτη σε συμπεριλάβει oολόκληρο, σαν Εαυτό…

Μα το «Σύμπαν» μας έρχεται αρωγός σε κάθε προσωπική έρευνα, μόνο αν Σε συμπεριλαμβάνει...
Το «Σύμπαν» μας, μας μυεί στα μυστήρια, μόνο όταν τα μυστήρια Σε συμπεριλαμβάνουν.

Η ζωή είναι πολύ βιαστική, ο χρόνος έρχεται σαν καταπέλτης να σε πείσει ότι δεν έχεις πολύ χρόνο να ασχολείσαι με τον Εαυτό σου…πόσο μάλλον να τον Αγαπήσεις και να Αγαπήσεις το «Σύμπαν» σου…
Όταν πειστείς ότι έχεις πολύ λίγο χρόνο για την ατομική σου ανάπτυξη, θα συμπεριφερθείς στον Εαυτό σου, παραδοσιακά…
Θα τον φορτώσεις με εχθρούς, με γνώσεις, με αξίες, με επιλογές, με θρησκείες, με κοινωνίες, που απειλούνται και σε απειλούν διαρκώς…
Ποιος έχει χρόνο σήμερα να Αγαπήσει τον Εαυτό του και το «Σύμπαν» που Τον συμπεριλαμβάνει?
Όλη τούτη η αθλιότητα που βιώνει σήμερα ο καθένας μας, η απογοήτευση, η έλλειψη, ο θυμός, ο φόβος, η ντροπή, που προέρχεται από τις κοινωνίες μας, δυστυχώς, μας συμπεριλαμβάνει χωρίς τον Εαυτό μας.

Η υγεία και η θεραπεία έγινε πολυτέλεια...Τα φάρμακα έγιναν απρόσιτα στους πολλούς…
Γιατί το «Σύμπαν» μιλάει στον καθένα μας, με διαφορετικό τρόπο μεν, αλλά μας οδηγεί στον ίδιο Δρόμο, καταδεικνύοντάς μας την ασθένειά μας και τα αδιέξοδά μας, έτσι ώστε οι λέξεις «Αγάπη» και «Πνεύμα» να μην γίνουν συναισθηματικές αξίες πια, αλλά ουσιαστικές αλήθειες μέσα στον Εαυτό μας…

Φαίνεται πως το Σύμπαν μας απόσυρε όλους τους σωτήρες…
Και είναι ο τρόπος που μιλάει στον καθέναν μας, μέσα από την Εσωτερική Καθοδήγηση, ώστε να ακούμε πια τον Εαυτό μας με άλλα «αφτιά» και να βλέπουμε με άλλα «μάτια», ότι αυτό που μας απειλεί συνεχώς είναι η μεταδοτική ασθένεια της παράδοσης και του ασυνείδητου τοίχου που χτίστηκε μεταξύ της Θειότητας και της Ανθρώπινης Φύσης μας, τόσο στέρεα ώστε ο χρόνος διαρκώς να μας απειλεί στο να νιώσουμε Αγάπη και Ενότητα, πρώτα μέσα στον Εαυτό μας και μετά μέσα σε όλη την Ανθρωπότητα…
Τούτος ο χρόνος που μας κάνει να πιστεύουμε ότι τα πράγματα λύνονται εύκολα με έναν πόλεμο μεταξύ μας…

Το «Σύμπαν» μας μιλάει, μόνο όταν Μας συμπεριλαμβάνει στην Σιωπή και όχι στις λέξεις…

Αγάπη…

[eirini]

[Ταρούλα]

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

[Βικούλα]

[Θοδωράκος]

κατά παράδοση και όχι κατά Συνείδηση

[nondas]

[eirini]

Τόσο παραδοσιακές, που ξαφνικά βρεθήκαμε «παρέα» με τον πόλεμο μέσα μας και τον θεωρήσαμε μια φυσιολογική πορεία του ανθρώπινου είδους, που θα ξεπερνιόταν εύκολα με διεξόδους…

πόσο μεγάλη αυταπάτη

Μα ο καθένας μας αυτόν τον τρόπο του Σύμπαντος, τον αξιολογεί κατά παράδοση, όχι κατά Συνείδηση...

αυτό είναι το συλλογικό ασυνείδητο Βασούλα?

[Annoula]

Φαίνεται πως το Σύμπαν μας απόσυρε όλους τους σωτήρες…

Σκεφτόμουν, ότι όταν μου τράβηξε όλα τα χαλάκια είχα πανικοβληθεί και δεν ήξερα από που να πιαστώ. Μόνο μετά από καιρό κατάλαβα και ακόμα ξετυλίγεται η ευλογία της απόσυρσης από κάθε μπαστουνάκι.

Το «Σύμπαν» μας μιλάει, μόνο όταν Μας συμπεριλαμβάνει στην Σιωπή και όχι στις λέξεις…

κάθε στιγμή

[AMALIA]

Βασουλα...

Φαίνεται πως το Σύμπαν μας απόσυρε όλους τους σωτήρες…

Μόνο μετά από καιρό κατάλαβα και ακόμα ξετυλίγεται η ευλογία της απόσυρσης από κάθε μπαστουνάκι.

Ετσι οπως το λεει η Αννουλα... μια απο τα ιδια και εγω το χαλι του συντροφου με ολα τα πατακια χαλακια που συμπεριλαμανε οταν τραβηχτηκε τα εχασα η αληθεια ειναι και για καιρο εχασα και την Αμαλια... αλλα δεν ειναι ετσι ... ολο αυτο ηταν για να βρω τον ευατο μου γιατι τον ειχα χασει μεσα στις υποχωρησεις και στις πλανες....
Και οπως το λεει η Αννουλα ξετυλιγεται η ευλογια καθε μερα καθε στιγμη που ειμαστε στο κεντρο μας και ανοιχτοι να λαβουμε... ουτε λεπτο δεν μας αφηνει αν δεν αφεθουμε εμεις..

[Λιζούλα]

Το «Σύμπαν» μας μιλάει, μόνο όταν Μας συμπεριλαμβάνει στην Σιωπή και όχι στις λέξεις…

Αγάπη…

Όταν αρχίζουν πια τα πάντα γύρω μας να είναι απειλή, νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο στον καθένα, να κατανοήσει ότι τούτην την απειλή την κουβάλησε για μακρύ χρονικό διάστημα μέσα του, μάλλον ακούγεται αστείο και ουτοπικό, ιδιαίτερα αν όλα στην ζωή του καθενός μας ήταν έννομα και ηθικά, κατά παράδοση και όχι κατά Συνείδηση…

Έτσι είναι. "Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια"...τα τρία κακά της μοίρας του ανθρώπου. Κάνουν τα πάντα, τα πάντα όμως για να τον παραπλανήσουν, να τον αποπλανήσουν θα ΄λεγα καλύτερα, να τον κάνουν να εγκλωβιστεί στα εξωτερικά ερεθίσματα του κόσμου με συνέπεια να αγνοεί αυτά του εσωτερικού του. Τον φυλακίζουν στο "φαίνεσαι, έχεις" και του ακυρώνουν το ίδιο του το "είναι", το απαξιώνουν για να το χειραγωγήσουν. Ο άνθρωπος κοιτάζει έξω του, γύρω γύρω και γαντζωμένος από τον "ρόλο" που έντεχνα του έχουν φορέσει νομίζει ότι ζει. Μα ποια ζωή?... τη ζωή της μαριονέτας!
Όμως ο δρόμος προς την ελευθερία ανοίγει όταν ο καθε ένας μόνος του θελήσει να σταθεί απέναντι σε αυτό που του πλάσσαραν για δεδομένο, απέναντι σε κάθε τι που του έμαθαν να καταπίνει αμάσητο, όταν ξυπνήσει έστω και μια στιγμή κι αναρωτηθεί "Εγώ που είμαι μέσα σ΄όλα αυτά,?"

[Stefanos]

Ας ποιήσουμε με Συνείδηση

[Δωρουλα]

ετσι οπως τα λετε......γιατι οταν το Συμπαν δειχνει...η ριμαδα η συνηθεια μας κανει να κοιταμε αλλου!!!

[Elen75]

[Βικούλα]

παιδάκια