"Ανατρέξτε στη μελωδία του «Fever» ή του «Ροζ Πάνθηρα» και θα καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Το foxtrot -ή επί το ελληνικότερον «το βήμα της αλεπούς», λόγω των κωμικών καμαρωτών του βημάτων- είναι από τους λίγους χορούς που ξεκίνησαν από τα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας και στη συνέχεια διαδόθηκαν σταδιακά στις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Πρώτη φορά παρουσιάζεται πάνω στη σκηνή το 1915 από τον αμερικανό ηθοποιό και χορευτή Harry Fox, από τον οποίο πήρε και το όνομά του. Συνδέθηκε με την τζαζ μουσική και αποτέλεσε την εναλλακτική απάντηση στο κοινό που είχε πλέον βαρεθεί τη στυλιζαρισμένη πόλκα και το αυτοκρατορικό βαλς.
Χαρακτηριστικά. Είναι παιχνιδιάρικος χορός, περιλαμβάνει εύκολα βήματα, αλλά εξαιρετικά δύσκολη τεχνική, αν θέλει να αποδώσει κανείς σωστά το στυλ του. Το πάνω μέρος του σώματος αποκτά πολύ καλή δυναμική, ενώ τα πόδια και η λεκάνη είναι υπεύθυνα για την κίνηση. Προάγει κυρίως την ισορροπία, καθώς ο μαθητής διδάσκεται να περπατάει ελεγχόμενα, αλλά και να αναπνέει διαφραγματικά, απαραίτητο στοιχείο ώστε να μπορεί να απομονώνει το πάνω από το κάτω μέρος του σώματός του."
Μπορει το Waltz να κερδισε με το αριστοκρατικο του υφος τα σαλονια της υψηλης κοινωνιας, το Foxtrot ομως γοητευσε με την φινετσατη συνθεση του και την ιδιαιτερη μουσικη του...
Η τζαζ μουσικη ηταν πιο προσιτη στο ευρυτερο κοινο, χωρις να χανει την "γοητευτικη φυση" της και την αριστοκρατικη της διαθεση...Το Foxtrot παραδιδεται στον ρυθμο του παιχνιδιου και συνεχιζει την ιδιαιτεροτητα στα χαρακτηριστικα οπως και στο Waltz...τεντωμενοι αστραγαλοι, ιδια σταση σωματος, δυσκολη τεχνικη στην ισορροπια, ακομα και στην αναπνοη...
Μπορει να φαινεται ενα χορος "απομακρος" απο το κοινωνικο στατους, παρολαυτα, οταν ενα ζευγαρι χορευει στη μελωδια του, δεν αργει να παρασυρθει απο την ευρηματικοτητα του!!!
Μερικα Foxtrotραγουδακια
(θα μου πεις παντου ειναι αλλα ειδικα σε αυτο μου βγηκε πολυ! 
