Ο ΣΩΤΗΡΑΣ...

[xristinaki]

Ποτέ αυτή η εσωτερική γλυκύτητα δεν σε κάνει να ντρέπεσαι, όπως σε κάνει ο «σωτήρας»…
Ποτέ ο θεός δεν πετάει «σωσίβια» για να επιπλέεις…
Σε μαθαίνει να «περπατάς» στην θάλασσα….

[ΙΩΑΝΝΑ]

[ALEXOULA]

Καθε λέξη Αληθεια και ομορφιά

[Ελενίτσα]

Η Ζωή δεν αρέσει στον "σωτήρα"...Θέλει να την ελέγξει μέσα από την σωτηρία των άλλων...Θα ήθελε η Ζωή να έχει λιγότερο πόλεμο, λιγότερη κακία, λιγότερη εχθρότητα λιγότερο πόνο, και επειδή για τον "σωτήρα" όλα αυτά τα δημιουργούν οι άλλοι, θέλει να τους βάλει στον δρόμο του σωστού, ώστε η ζωή να γίνει περισσότερο ειρηνική και περισσότερο φιλική, θέλει να έχει παρέα, για να ξεγελάσει τον δικό του εσωτερικό πόλεμο, την απέχθεια του για την ζωή, την ανάγκη του για συντροφιά...

[Μπεττουλα]

Είτε νιώθεις πιο έξυπνος από αυτούς, είτε νιώθεις πιο ικανός, είτε νιώθεις πιο αδύναμος, είτε νιώθεις πιο ανιδιοτελής, είτε νιώθεις πιο γνώστης των πραγμάτων, είτε νιώθεις πιο αληθινός, είτε νιώθεις ότι δεν σε καταλαβαίνουν, είτε νιώθεις ότι οι άλλοι είναι εχθρικοί απέναντί σου, είτε νιώθεις ότι λένε ψέματα, είτε νιώθεις το οτιδήποτε, πάντα αυτή η αντίληψη που έχεις για τον εαυτό σου, είναι μια ακόμα μάσκα, που ο άλλος την ισχυροποιεί...Ο διαχωρισμός του Πνεύματος με την Ύλη είναι πολύ έντονος, όταν κοιτάς μόνο τους άλλους.


Έτσι προσπαθεί να "πείσει" τους άλλους ότι ο πνευματικός δρόμος του είναι αυτό που θα όφειλαν να επιλέξουν και οι άλλοι, για να βρουν λύσεις στα προβλήματά τους...Για να περάσουν την ζωή τους λίγο πιο εύκολα, για να έχουν έναν καλύτερο τόπο να ονειρεύονται, για να έχουν ένα καλύτερο σημείο να ελπίζουν. Ο σκοπός του όμως δεν είναι να βοηθήσει τους άλλους, αλλά να τους κάνει σαν κι αυτόν, για να έχει παρέα στην πνευματική του απομόνωση, μέσα στην ζωή, που δεν του αρέσει...

όλο το κειμενο είναι.... αλλά αυτά ειδικά τα παρατηρησα χτες στον εαυτό μου...

[Δωρουλα]

Η ανάγκη του «σωτήρα» είναι να κάνει όλους ή μερικούς από τους άλλους ανθρώπους γύρω του, σαν και εκείνον, για να μπορεί να έχει (ή να ισχυρίζεται ότι έχει) φίλους...Φοβάται ότι η δική του αλλαγή θα του φέρει ακόμα μεγαλύτερη απομόνωση, γιατί στην ουσία δεν έχει ακόμα αντιληφθεί την Παρουσία εντός του...Δεν γνωρίζει ακόμα ότι η ανάγκη να συγκριθεί, προέρχεται από τον εαυτό που έμαθε ότι είναι...
Έτσι προσπαθεί να "πείσει" τους άλλους ότι ο πνευματικός δρόμος του είναι αυτό που θα όφειλαν να επιλέξουν και οι άλλοι, για να βρουν λύσεις στα προβλήματά τους...Για να περάσουν την ζωή τους λίγο πιο εύκολα, για να έχουν έναν καλύτερο τόπο να ονειρεύονται, για να έχουν ένα καλύτερο σημείο να ελπίζουν. Ο σκοπός του όμως δεν είναι να βοηθήσει τους άλλους, αλλά να τους κάνει σαν κι αυτόν, για να έχει παρέα στην πνευματική του απομόνωση, μέσα στην ζωή, που δεν του αρέσει...

Η Ζωή δεν αρέσει στον "σωτήρα"...Θέλει να την ελέγξει μέσα από την σωτηρία των άλλων...Θα ήθελε η Ζωή να έχει λιγότερο πόλεμο, λιγότερη κακία, λιγότερη εχθρότητα λιγότερο πόνο, και επειδή για τον "σωτήρα" όλα αυτά τα δημιουργούν οι άλλοι, θέλει να τους βάλει στον δρόμο του σωστού, ώστε η ζωή να γίνει περισσότερο ειρηνική και περισσότερο φιλική, θέλει να έχει παρέα, για να ξεγελάσει τον δικό του εσωτερικό πόλεμο, την απέχθεια του για την ζωή, την ανάγκη του για συντροφιά...
Ο "σωτήρας" πάντα πιστεύει ότι για τον πόλεμο και το κακό του κόσμου τούτου, φταίνε πάντα οι άλλοι...Δεν μπορεί να αθωώσει κανέναν, ούτε καν τον εαυτό του...Πάντα τον υποχρεώνει να είναι "πιο" από όλους τους άλλους...Και έτσι μέσα στο "πιο" ξεχνάει και τις ανάγκες του...ίσως και την ζωή του...Μαθαίνει, από τα θρησκευτικά πρότυπα, ότι πάντα πρέπει να θυσιάζεται για τους άλλους και έτσι η θυσία γίνεται αυτοσκοπός, παρ' όλα αυτά δεν αναγνωρίζει την ασυνείδητη ανάγκη του να νιώσει σπουδαίος και χρήσιμος, κάτι που αφορά την υποκειμενική του αντίληψη για το από που μπορεί να αντλήσει αξία...

[Θοδωράκος]

Η Ζωή δεν αρέσει στον "σωτήρα"...Θέλει να την ελέγξει μέσα από την σωτηρία των άλλων...Θα ήθελε η Ζωή να έχει λιγότερο πόλεμο, λιγότερη κακία, λιγότερη εχθρότητα λιγότερο πόνο, και επειδή για τον "σωτήρα" όλα αυτά τα δημιουργούν οι άλλοι, θέλει να τους βάλει στον δρόμο του σωστού, ώστε η ζωή να γίνει περισσότερο ειρηνική και περισσότερο φιλική, θέλει να έχει παρέα, για να ξεγελάσει τον δικό του εσωτερικό πόλεμο, την απέχθεια του για την ζωή, την ανάγκη του για συντροφιά...
Ο "σωτήρας" πάντα πιστεύει ότι για τον πόλεμο και το κακό του κόσμου τούτου, φταίνε πάντα οι άλλοι...Δεν μπορεί να αθωώσει κανέναν, ούτε καν τον εαυτό του...Πάντα τον υποχρεώνει να είναι "πιο" από όλους τους άλλους...Και έτσι μέσα στο "πιο" ξεχνάει και τις ανάγκες του...ίσως και την ζωή του...Μαθαίνει, από τα θρησκευτικά πρότυπα, ότι πάντα πρέπει να θυσιάζεται για τους άλλους και έτσι η θυσία γίνεται αυτοσκοπός, παρ' όλα αυτά δεν αναγνωρίζει την ασυνείδητη ανάγκη του να νιώσει σπουδαίος και χρήσιμος, κάτι που αφορά την υποκειμενική του αντίληψη για το από που μπορεί να αντλήσει αξία...

[elenaki]

Η Ζωή δεν αρέσει στον "σωτήρα"...Θέλει να την ελέγξει μέσα από την σωτηρία των άλλων...Θα ήθελε η Ζωή να έχει λιγότερο πόλεμο, λιγότερη κακία, λιγότερη εχθρότητα λιγότερο πόνο, και επειδή για τον "σωτήρα" όλα αυτά τα δημιουργούν οι άλλοι, θέλει να τους βάλει στον δρόμο του σωστού, ώστε η ζωή να γίνει περισσότερο ειρηνική και περισσότερο φιλική, θέλει να έχει παρέα, για να ξεγελάσει τον δικό του εσωτερικό πόλεμο, την απέχθεια του για την ζωή, την ανάγκη του για συντροφιά...
Ο "σωτήρας" πάντα πιστεύει ότι για τον πόλεμο και το κακό του κόσμου τούτου, φταίνε πάντα οι άλλοι...Δεν μπορεί να αθωώσει κανέναν, ούτε καν τον εαυτό του...Πάντα τον υποχρεώνει να είναι "πιο" από όλους τους άλλους...Και έτσι μέσα στο "πιο" ξεχνάει και τις ανάγκες του...ίσως και την ζωή του...Μαθαίνει, από τα θρησκευτικά πρότυπα, ότι πάντα πρέπει να θυσιάζεται για τους άλλους και έτσι η θυσία γίνεται αυτοσκοπός, παρ' όλα αυτά δεν αναγνωρίζει την ασυνείδητη ανάγκη του να νιώσει σπουδαίος και χρήσιμος, κάτι που αφορά την υποκειμενική του αντίληψη για το από που μπορεί να αντλήσει αξία...

Παντα τη καταλληλη Στιγμη..

[Βικούλα]

Η Ζωή δεν αρέσει στον "σωτήρα"...Θέλει να την ελέγξει μέσα από την σωτηρία των άλλων...Θα ήθελε η Ζωή να έχει λιγότερο πόλεμο, λιγότερη κακία, λιγότερη εχθρότητα λιγότερο πόνο, και επειδή για τον "σωτήρα" όλα αυτά τα δημιουργούν οι άλλοι, θέλει να τους βάλει στον δρόμο του σωστού, ώστε η ζωή να γίνει περισσότερο ειρηνική και περισσότερο φιλική, θέλει να έχει παρέα, για να ξεγελάσει τον δικό του εσωτερικό πόλεμο, την απέχθεια του για την ζωή, την ανάγκη του για συντροφιά...
Ο "σωτήρας" πάντα πιστεύει ότι για τον πόλεμο και το κακό του κόσμου τούτου, φταίνε πάντα οι άλλοι...Δεν μπορεί να αθωώσει κανέναν, ούτε καν τον εαυτό του...Πάντα τον υποχρεώνει να είναι "πιο" από όλους τους άλλους...Και έτσι μέσα στο "πιο" ξεχνάει και τις ανάγκες του...ίσως και την ζωή του...Μαθαίνει, από τα θρησκευτικά πρότυπα, ότι πάντα πρέπει να θυσιάζεται για τους άλλους και έτσι η θυσία γίνεται αυτοσκοπός, παρ' όλα αυτά δεν αναγνωρίζει την ασυνείδητη ανάγκη του να νιώσει σπουδαίος και χρήσιμος, κάτι που αφορά την υποκειμενική του αντίληψη για το από που μπορεί να αντλήσει αξία...

ωραια υπενθύμιση...!

[ARTYADIS]

Μαθαίνει, από τα θρησκευτικά πρότυπα, ότι πάντα πρέπει να θυσιάζεται για τους άλλους και έτσι η θυσία γίνεται αυτοσκοπός, παρ' όλα αυτά δεν αναγνωρίζει την ασυνείδητη ανάγκη του να νιώσει σπουδαίος και χρήσιμος, κάτι που αφορά την υποκειμενική του αντίληψη για το από που μπορεί να αντλήσει αξία...

Όσες φορές και να τα ακούσεις, πάντα θα χαμογελάς..