Ρέικι και τσάκρας

[Δωρουλα]

Εγω παλι σκεφτόμουνα και το άλλο, οτι ίσως έχει να κάνει και με την αποδοχή την συμπόνοια και την αγάπη όσον αφορά τον εαυτό μου! :roll:

[Vasoula]

Δωρούλα απλά δράττομαι της εμπειρίας μου...πολύτιμη και καταλυτική!!!


Τώρα Ελισάβετ μου...
Αυτά που περιγράφεις, σε επίπεδο ψυχής είναι γνωστά. Δεν είναι κάτι που αντιμετωπίζει το βρέφος από το πουθενά…
Η ευθύνη για την ζωή που επιλέγεται είναι απόλυτη και γίνεται κατόπιν ωριμότητας.
Από μια ηλικία και μετά, ξεχνάμε και τις επιλογές και την διαδρομή μας.
Τα μαθήματα μας φαίνονται σκληρά, γιατί ξεχνάμε…

Μέσα από μια οικογένεια που δεν αποδέχεται το βρέφος, η ψυχή εξελίσσεται, όσο και αν σου κάνει εντύπωση.
Αλλιως τι? Ερήμην μας γίνεται η επιλογή της φυσικής μας ζωής?
Ποιος το δέχεται αυτό?

Το ίδιο είπα πριν λίγο καιρό και στην Δήμητρα…Η ψυχή ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε κώμα, ποιος είπε ότι δεν βιώνει εξέλιξη? Η άγνοιά μας μόνο κάνει σενάρια και δραματοποιεί τις καταστάσεις, λόγω της λήθης…

Οι δυνατότητες της ψυχής να επιλέξει εκ νέου γεννήτορες γίνεται μέχρι την γέννηση. Η ψυχή στην μήτρα δεν μένει σταθερά μέσα στο σώμα και έχει όλον τον χρόνο να επιλέξει ξανά την φυσική της γέννηση…

Πριν έρθω στον κόσμο, σ’ αυτήν την ζωή μου, είχα μια τέτοια αναφορά για αυτήν την επιλογή…Την μετέβαλα στον 7ο μήνα κύησης, για συγκεκριμένους λόγους! Και σήμερα χαίρομαι γι' αυτό!!!

[Ellaki]

η ψυχή εξελίσσεται, όσο και αν σου κάνει εντύπωση

Δεν μου κάνει εντύπωση.
Εαν ήταν διαφορετικά δεν θα ήμουν εδώ τώρα

Πριν έρθω στον κόσμο, σ’ αυτήν την ζωή μου, είχα μια τέτοια αναφορά για αυτήν την επιλογή…Την μετέβαλα στον 7ο μήνα κύησης,

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς :roll:

[Vasoula]

Εγω παλι σκεφτόμουνα και το άλλο, οτι ίσως έχει να κάνει και με την αποδοχή την συμπόνοια και την αγάπη όσον αφορά τον εαυτό μου

Mα ναι Δωρούλα μου...Αυτό σου είπα...

Η ανάγκη να ανακαλύψουμε και να επικοινωνήσουμε με το βαθύτερο είναι μας, ξεκινά από την αγάπη γι' αυτό που νιώθουμε ότι είμαστε...και φυσικά όχι για τον χαρακτήρα μας...

Για να φτάσουμε όμως στο βαθύτερο φως, χρειάζεται να βρούμε τα χαρίσματα και τον αληθινό μας χαρακτήρα, όχι αυτόν που κατασκευάσαμε, αλλά αυτόν που επιλέξαμε για την εξέλιξή μας, μέσα από τον οποίον βιώνουμε το πνεύμα μας!!!

΄Οταν φτάνεις στο σημείο να τον ψάχνεις, σίγουρα τον βρίσκεις...΄Οσοι δεν τον βρίσκουν, απλά δεν έχουν επιλέξει τό σημαντικό βήμα της αναζήτησης, που είναι η πνευματοποίηση της ύλης...

Μμμμ...μήπως σε μπέρδεψα?

[Επισκέπτης]

Η ψυχή στην μήτρα δεν μένει σταθερά μέσα στο σώμα και έχει όλον τον χρόνο να επιλέξει ξανά την φυσική της γέννηση…

΄Σύμφωνα με το παραπάνω , το έμβρυο οσο κυοφορείται δεν εχει ψυχή ?

Πότε μπαίνει κατα την γνώμη σου η ψυχή στο σώμα ?

[Δωρουλα]

Μμμμ...μήπως σε μπέρδεψα?

Μια χαρά τα λες, όχι απλά δεν με μπερδεύεις αλλά με διαφωτίζεις όσο δεν πάει άλλο!Σε ευχαριστώ που βρίσκεσαι δίπλα μου!

[Δωρουλα]

Μέσα από μια οικογένεια που δεν αποδέχεται το βρέφος, η ψυχή εξελίσσεται, όσο και αν σου κάνει εντύπωση.
Αλλιως τι? Ερήμην μας γίνεται η επιλογή της φυσικής μας ζωής?
Ποιος το δέχεται αυτό?

Είναι τόσο μεγάλη αλήθεια αυτό!και είναι πολύ εποικοδομητικός ο δρόμος μιας τέτοιας ψυχής που επιλέγει τέτοιου είδους οικογένεια, γιατί έτσι ωθείται να μάθει να αγαπάει την ύπαρξή της και την ολότητά της χωρίς να περιμένει την αγάπη άλλων να την επιβεβαιώσουν για την αξία της!

[Δωρουλα]

΄Σύμφωνα με το παραπάνω , το έμβρυο οσο κυοφορείται δεν εχει ψυχή ?

Πότε μπαίνει κατα την γνώμη σου η ψυχή στο σώμα ?

Αετέ θα σου πω και τη δική μου γνώμη γιατί είναι κάτι που με έχει απασχολήσει πολύ καθώς έχει άπειρες προεκτάσεις!η ψυχή κατα τη διάρκεια της κύησης μπαινοβγαίνει και κάνει αναγνωριστικές πτήσεις, γιαυτό και πολλές φορές υπάρχει και το φαινόμενο της αποβολής, θεωρώ ότι είναι αλλάγή πλάνου ψυχής!η ψυχή μπαίνει τον τελευταίο μήνα και πολλόι άλλοι΄λενε ότι μπαίνει ολοκληρωτικά με το πρώτο κλάμα του παιδιού μόλις γεννηθει!απο εκεί και περα ας φανταστούμε τις παραμέτρους των τύψεων και των ενοχών που έχουν δημοιργηθεί απο την εκκλησία για τις εκτρώσεις!είναι δυνατόν μια ψυχή να γνωρίζει την πρόθεση της μάνας να κάνει έκτρωση και να βρίσκεται μέσα στο σώμα εκείνη την στιγμή???

[Vasoula]

Ti δεν καταλαβαίνεις Ελισάβετ μου?

Την έκανα, που λέμε απλά στην αργκό! :lol: :lol:

΄Οταν θυμηθείς την αιώνια ζωή...τα θυμάσαι όλα...ή σχεδόν όλα όσα αφορούν στην εξέλιξή σου...

[Vasoula]

Eίναι πολύ ευαίσθητο και τρυφερό το γεγονός της ψυχής που ενσαρκώνεται...

Η γνώση γι' αυτό γίνεται μέσα από μια βιωματική διαδικασία, που είναι θαυμάσια!!

Η λήθη και το πέρασμα στον φυσικό κόσμο της ψυχής, η επαφή της με το πνεύμα της, το φυσικό σώμα και οι δραστηριοποίησεις των γήινων δυνάμεων για την κατασκευή του, ο θεϊκός σπινθήρας που κινητοποιεί όλη την διαδικασία...είναι μια θαυμάσια πραγματικότητα, που θεωρώ ότι όταν περιγράφεται, μειώνεται η αξία της!!!

΄Ετσι κι αλλιώς η γνώση αυτή μόνο βιωματικά έχει αξία! Αλλιώς είναι μια δίηγηση και μια ακόμη γνώμη μέσα σε τόσες άλλες που υπάρχουν...

Το όραμα της ψυχής μας, όταν το πνεύμα είναι σε κάθοδο, είναι πέρα από κάθε φαντασία...Μια αληθινή πραγματική εμπειρία, που συγκλονίζει τον αναζητητή...

[Δωρουλα]

΄Όμως πριν από την γέννηση, μερικές ψυχές, όταν νιώσουν ότι ήρθε η στιγμή να κατέβουν, υπόκεινται σε έναν απροσδιόριστο στιγμιαίο φόβο, που έχει να κάνει με την ενθύμηση του εγκλωβισμού στην μήτρα.

Συνήθως αυτές οι ψυχές έχουν ένα «βάρος» στην φυσική τους ζωή και σπανίως νιώθουν ασφάλεια. Η επιστροφή στην «ακινησία», στο σημείο 0, όπου ο θεϊκός σπινθήρας δημιουργεί αρχετυπικά το σώμα τους, έχει μεγάλη σημασία για την πνευματική τους εξέλιξη.

Βάσω είναι πολύς ο καιρός που νιώθω όλο αυτό που περιγράφεις σαν μια οροφή πάνω απο το κεφάλι μου που με εμποδίζει να ανέβω παραπάνω.....αλλά δεν είναι το παραπάνω τελικά...είναι η βουτιά στο μεσα και στο κάτω!ειδικά όμως στον διαλογισμό, φτάνοντας σε ένα σημείο απόλυτης έλλειψης της προσωπικότητας λίγο πριν γυρίζω πίσω γιατί με καταβάλει ένας υπρβατικός φόβος που δεν μπορούσα να καταλάβω τι είναι, μέχρι που διάβασα τα παραπάνω!θα έρθει η ώρα άραγε να αναβιώσω εκείνη τη στιγμή μπας και υπερβώ όλο αυτό??? :roll:

[Vasoula]

Nαι, μα είναι η επιλογή σου, δεν το νιώθεις?

Αλλιώς δεν θα έφτανες μέχρις εδώ...

Γαλήνη, κοριτσάκι...και όλα θα γίνουν!
Είμαι σίγουρη!!!

[Vasoula]

Δωρούλα σου λέγω μόνο αυτό...και τέλος με την ψυχή και το ταξίδι της...

Η μετάβαση της ψυχής στο φυσικό σώμα περιέχει το συναίσθημα του «φόβου» και είναι το ίδιο συναίσθημα, όπως όταν αποφασίζει να το εγκαταλείψει…
Η ακινησία, το σημείο μηδέν της ύπαρξης, περιέχει αυτήν την στιγμή!
Η λήθη είναι αμφίδρομη…Και την ώρα που έρχεται και την ώρα που φεύγει!!! (παρ' όλο που μπορεί να συμβεί σε μερικές ψυχές να θυμούνται...)
Το ταξίδι της μέσα από τις ενσαρκώσεις της, το αναγνωρίζει αργότερα μέσα από τις δυνατότητες που της δίνονται από τους οδηγούς της.

Γι’ αυτό σας λέγω ότι δεν υπάρχουν «συγγενείς» πεθαμένοι που έρχονται στα όνειρά μας και μας δίνουν μηνύματα…Αυτά είναι δικά μας δημιουργήματα, βασιζόμενα στο πρότυπο της ψυχής στον παράδεισο…που έχει περάσει δυστυχώς στα κύτταρα μέσα από το συλλογικό ασυνείδητο. ΄Όπως αντίστοιχη κατάσταση είναι η νιρβάνα στους ανατολικούς.
Καμία σχέση δεν έχουν με την ζωή όμως! Νιρβάνα δεν υπάρχει…Σε όλα τα πεδία εγώ αναγνώρισα μόνο δράση. Απλά ας φύγουμε από την δράση όπως την ορίζουμε στον φυσικό κόσμο, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι σημαίνει δράση σε άλλα πεδία, που δεν ανήκουν σ' αυτόν!

Η αφύπνιστική διαδικασία της ψυχής, και η ένωση της με το πνεύμα, δεν είναι απλά και μόνο για να «γλυτώσει» από την μετενσάρκωση, αλλά για να σταματήσει να εισπράττει αυτόν τον φόβο που την εγκλωβίζει στα αστρικά, κατανοώντας την ζωή. Αν περάσει τα αστρικά πεδία, μπορεί να μετενσαρκωθεί από την 5η διάσταση, αλλά με άλλες ιδιότητες πια, και όχι απαραίτητα μέσα στην γνωριμη εξελικτική διαδικασία του φυσικού κόσμου, αφού αυτή περνάει σε άλλο επίπεδο.

[Vasoula]

είναι η βουτιά στο μεσα και στο κάτω!ειδικά όμως στον διαλογισμό, φτάνοντας σε ένα σημείο απόλυτης έλλειψης της προσωπικότητας λίγο πριν γυρίζω πίσω γιατί με καταβάλει ένας υπρβατικός φόβος που δεν μπορούσα να καταλάβω τι είναι, μέχρι που διάβασα τα παραπάνω

Δωρούλα ο υπερβατικός φόβος την ώρα του διαλογισμού, μπορεί να συμβεί, ειδικά αν δεν έχει γειωθεί η πνευματική ενέργεια.

Νιώθεις ότι κάτι σε απορροφά και θα χαθείς μέσα σ' αυτό! Γνώριμο συναίσθημα...Είναι το κράτημα στην ζωή πολύ δυνατό και είναι φυσικό επακόλουθο της επιβίωσης.

Αυτή την στιγμή νιώθω περισσότερο ότι χρειάζεσαι γείωση, παρά αναδρομή στο σημείο 0...

Δεν θα το καταφέρεις εύκολα, χωρίς να "κατεβάσεις" τα πεδία στην γη. Εκείνη την ώρα η απορρόφηση της συνείδησης είναι ολική! Αν δεν έχεις ενσωματώσει την ζωή και τα συναισθήματα, θα σφίγγεσαι και θα γυρνάς...
Νιώθω ότι ο νους "ελέγχει" ακόμα...Δώστου χρόνο...όχι πολύ βέβαια...αλλά χρειάζεται να ξαναδείς...1ο και 2ο κέντρο!

Ο σκοπός δεν περιέχει τίποτα ανώτερο...Γιατί πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα κατώτερο! Ενώσε τα στο 1ο κέντρο και άσε την την δυναμική της ενέργειας να ισορροπήσει ανώτερο και κατώτερο σε χαρά, αφοσίωση και αγάπη!

Δίνεις τόσο πολύ αγάπη γύρω σου...Στέψε την τώρα προς τα μέσα!
Αν δεν το κάνεις, πάντα κάτι θα "σε χαλάει"!!!!

[Επισκέπτης]

Το θέμα εγείρει πολλές ερωτήσεις που αν και εχω ξανακάνει ποτέ δεν απαντήθηκαν.

Τι είναι αυτό που ζωοποιεί το σώμα αν δεν υπάρχει μόνιμη ψυχή μέχρι την γέννηση? Κατα την διάρκεια της κυήσεως απο ενα σημείο και μετα το έμβρυο είναι βιώσιμο, κινείται και ακούει. Τότε εχει η δεν εχει ψυχή? Έπίσης το αιθερικό σώμα υπάρχει ανεξάρτητα της ψυχής?

Προσωπικά δεν μπορώ να καταλήξω σε μια άποψη , εστω και θεωρητικά αλλά το γεγονός ενός σώματος άψυχου μέχρι την ώρα της γέννησης με ξενίζει..

Νιώθεις ότι κάτι σε απορροφά και θα χαθείς μέσα σ' αυτό! Γνώριμο συναίσθημα...Είναι το κράτημα στην ζωή πολύ δυνατό και είναι φυσικό επακόλουθο της επιβίωσης.

Δεν απευθύνεσαι σε εμένα αλλα η απαντηση μου δημιούργησε απορίες..
Με την εννοια απορρόφηση εννοείς μια εικόνα σαν να βρισκόμαστε σε μια δίνη που μας τραβάει μέσα της και εξαφανιζόμαστε ?

Οταν λέμε οτι ο νους ελέγχει τι σημαίνει?

Ευχομαι να μην γελάτε με τις ερωτήσεις μου..