Η ΜΑΓΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ

[marilena]

Ίσως η καθημερινότητα μας αποσπά και δεν δίνουμε στα σημαδια τη σημασία που τους πρέπει..
Και μετά ετεροχρονισμένα λέμε "κοίτα να δείς, που είχε γίνει
αυτό κι εκείνο..." κτλ.
Σε μένα τουλάχιστον έχει συμβεί πολλές φορές αυτό..
Πιστεύω ολοένα και περισσότερο ότι όλοι είμαστε
συνδεδεμένοι με όλους και με τα πάντα...

[Vasoula]

Ναι Ηλία μου, τις περισσότερες φορές από φόβο.
Προτιμάμε τα ήσυχα μονοπάτια, αυτά που είναι ήδη στρωμενα από άλλους ανθρώπους.
Φοβόμαστε να ακολουθήσουμε το άγνωστο, ακόμα και αν η ψυχή μας μάς σπρώχνει εκεί. Δεν παραδεχόμαστε την αλήθεια της και η λογική μας την εξουδετερώνει.
΄Ετσι χάνουμε πολλές φορές τις ευκαιρίες για ευτυχία και ολοκληρωμένη εμπειρία.

΄Ομως μπορώ να έχω άποψη γι' αυτό! Και όταν η ψυχή οδηγεί, μπορεί να περνάς δυσκολίες, αλλά είσαι πραγματικά ευτυχισμένος. Και ο δρόμος ολοένα και ανοίγεται στην πραγματική ζωή!

[Rainmaker]

Και όταν η ψυχή οδηγεί, μπορεί να περνάς δυσκολίες, αλλά είσαι πραγματικά ευτυχισμένος. Και ο δρόμος ολοένα και ανοίγεται στην πραγματική ζωή!

Αυτά είναι σοφά λόγια!!!

[Emmaki]

Φοβόμαστε να ακολουθήσουμε το άγνωστο, ακόμα και αν η ψυχή μας μάς σπρώχνει εκεί. Δεν παραδεχόμαστε την αλήθεια της και η λογική μας την εξουδετερώνει.
΄Ετσι χάνουμε πολλές φορές τις ευκαιρίες για ευτυχία και ολοκληρωμένη εμπειρία.

Βάσω αυτά σου τα λόγια αν τα έβλεπα πριν λίγο καιρό μπορεί να έβγαινα τελείως απο το δίλλημα και οι τύψεις να μην έπαιρναν θέση πουθενά στο μυαλό μου!!
Τώρα πια....κάθε μέρα που περνάει ευχαριστώ (παρά τις αναποδιές και τις δυσκολίες) για την επιλογή μου!
Το μόνο που έχει απομείνει είναι η πίκρα....

Αλλά το θέμα είναι οτι γίνονται πάντα έτσι με ένα μαγικό τρόπο που δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσεις........και αυτό λέγεται ροη!!

[Vasoula]

και οι τύψεις να μην έπαιρναν θέση πουθενά στο μυαλό μου!!

Eμμανουέλα, η διαδρομή της απενοχοποίησης είναι κι αυτή μέσα στον "λαβύρινθο". Χρειάζεται χρόνο και κόπο για να την περάσεις...Δεν λειτουργούν τα λόγια τόσο πολύ, όσο τα βιώματα. Γι' αυτό τώρα τα αναγνωρίζεις και επιβεβαιώνεις...

Αν τα διάβαζες νωρίτερα, μπορεί να μην σου έλεγαν τίποτα...

Αλλωστε δεν τα ακούς πρώτη φορά από εμένα...Καθένας μας όμως χρειάζεται τον χρόνο του για να βιώσει την αλήθεια του...

Η απενοχοποίηση έχει κι άλλα παρακλάδια. Σήμερα βιώσες ένα, αύριο το άλλο. Μέχρι να την ολοκληρώσεις και να φύγεις απο το "μοντέλο" ενοχής που σε εγκλωβίζει σε πρότυπα.
Το βίωμα θα έρθει με πολλές μορφές... "συντρόφου", "συγγενούς", "φίλου", κλπ. ΄Ολα έχουν την ίδια ρίζα...Κάθε φορά θα ξεκολλάς και ένα κομματάκι της και θα είσαι ολοένα και πιο αληθινή.

[galazia_sfaira]

Το βίωμα θα έρθει με πολλές μορφές... "συντρόφου", "συγγενούς", "φίλου", κλπ. ΄Ολα έχουν την ίδια ρίζα...Κάθε φορά θα ξεκολλάς και ένα κομματάκι της και θα είσαι ολοένα και πιο αληθινή.
_________________

Με πολλές μορφές - αντανακλάσεις του εαυτού μας.Ολοι απέναντί μας καθρεφτίζουν τα δικά μας κομματια.Είναι οι καθρέφτες μας και οι αντανακλάσεις τους.Μολις κοιτάξουμε μεσα μας και αρχίζουμ ενα αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας,τότε συνηδειτοποιούμε ότι απλά προβαλουμε στον έξω κόσμο τις εσωτερικές μας διαμάχες.Ετσι μπορούμε να τις αναγνωρίσουμε και να τις αντιμετωπίσουμε.
Και...........ο καθρέφτης καθαρίζει!

[Επισκέπτης]

Αφήνουμε ελεύθερη την ψυχή μας να συμμετέχει εδώ!
Και νιώθουμε την αλήθεια...
Γιατί γνωρίζουμε ότι δεν "κινδυνεύουμε". Και να εκτεθούμε, μόνο αγάπη θα εισπράξουμε από όλους εδώ!


Στον κόσμο όμως, όταν χρειάζεται να νιώσουμε την αλήθεια, δεν επιτρέπουμε συμμετοχή της ψυχής, γιατί φοβόμαστε ότι θα "ξεφύγουμε" από τα όρια, που το εγώ μας θέτει για τις επιλογές μας. Στην κοινωνία αισθανόμαστε κίνδυνο και θέλουμε να "παίξουμε" με τους όρους της!

Το "παιχνίδι" της ψυχής είναι μεγαλειώδες. Πιστέψτε με!
Δεν την νοιάζει ποιός θα κερδίσει, αρκεί να "παίξει"!!
Και εμείς της το απαγορεύουμε.
Γιατί χρειαζόμαστε κάποιον νικητή καί κάποιον νικημένο!!!

Δεν παραδιδόμαστε στην ψυχή, γιατί "πρέπει" να επιβιώσουμε!

Είμαστε όμως ευτυχισμένοι?

Και αν δεν είμαστε, γιατί εξακολουθούμε να "παίζουμε" με όρους της κοινωνίας?

Ιδού η Ροδος...!!!
_________________

Ανασύρω το εν λόγω θέμα , επειδή το θεωρώ πολυ σημαντικό απο κάθε άποψη...

Ερχεται μια στιγμή στη ζωή μας , που τα πάντα σκοτεινιάζουν και παγώνουν μεσα μας και γύρω μας.
Είναι εκείνη η εποχή που η ψυχή μας η ίδια αφου εχει πλέον εξουθενωθεί απο την διαμορφωμένη προσωπικότητα μας επαναστατεί και μας φέρνει μπροστά απο αυτό που αποκαλείται << η μαυρη νύχτα της ψυχής >>.

Τα πάντα ανατρέπονται , ο έλεγχος της ζωής μας ξεφεύγει εντελώς απο αυτό που είχαμε δεχθεί ως πρόγραμμα , και όλες μας οι φοβίες και οι αγωνίες ξεπετάγονται σαν ενας τεράστιος εφιάλτης.
Εκτός απο την ψυχή επηρεάζεται και το σώμα μας αφου κατάχεται απο μια υπερδιέγερση που ομως το ακινητοποιεί, απο ανορεξία η βουλημία και κυρίως απο διάφορες αρρώστιες που προέρχονται απο την ίδια μας την ψυχή ..που προσπαθεί να φέρει την προσωπικότητα σε ενα αδιέξοδο ετσι ωστε να αποφασίσει να συνεργαστει μαζί της.

Είναι απίστευτη η δυνατότητα της σκέψης μας να σοφίζεται δικαιολογίες και ορθότατες εκλογικεύσεις για να αποδείξει το σωστό των αποφάσεων της , αγνοώντας τα μηνύματα που λαμβάνει απο το ίδιο της το σώμα.

Ενα σώμα που αποφασίσαμε να απαξίωσουμε η να θέσουμε σε δεύτερη μοίρα μη τιμώντας το και εξωθώντας το, σε οτι βλαβερό η ανούσιο..τότε που ψάχνουμε την ένταση της αδρεναλίνης για να καλύψουμε το εσωτερικό μας κενό.

Δυστυχώς τα κοινωνικά πρότυπα μας ΄''διδάσκουν '' να μεταφιεζόμαστε και να προβάλλουμε αυτό που νομίζουμε οτι θα μας
καταξιώσει και θα μας ανεβάσει στα μάτια τα δικά μας και των αλλων επίσης τυφλών.

Η αλήθεια και η ειλικρίνεια γελοιοποιούνται και χλευάζονται ως κάτι παιδαριώδες και υποτιμητικό.
Η ανάγκη και η ανθρωπιά , θεωρούνται αδυναμίες και επιβραβεύεται το δήθεν επιστημονικό η μεγαλεπίβολο , οι τίτλοι και τα αξιώματα..

Μάταια μπροστά την ζωή και τον θάνατο. Εκεί όλοι είμαστε ίδιοι, ισοι και πανομοιότυποι..
Αν αυτό το τελευταίο γίνει κατανοητό, τότε τα φράγματα σπάζουν και ενα αεράκι απαλό και δροσερό ξεχύνεται , ενα αεράκι που αγκαλιάζει αυτούς που δεν διαστάζουν, δεν ντρέπονται και αναζητούν το φως, την ζωή και την αγάπη.

Αυτά τα κεκτημένα δικαιώματα που εμείς οι ίδιοι ξεχάσαμε οταν απομακρυνθήκαμε απο την φύση μας χάνοντας την ενέργεια μας περιπλανόμενοι μεσα στην θλίψη του παρελθόντος και την αγωνία του αύριο..

Οπως μου είχε πεί ενας σοφός φίλος κάποτε
<< δεν μπορείς να μπείς στο ίδιο ποτάμι δύο φορές >>


και πόσο δίκιο είχε, μια εποχή που για μενα το παρελθόν έπρεπε πάση θυσία να επαναληφθεί και μάλιστα καρμπόν..

Ε δεν γίνεται με τίποτα.
Οτι εγινε , εγινε και πέρασε όσο ωραίο η άσχημο και να ήταν. Αλλωστε και αυτοί οι χαρακτηρισμοί παροδικοί είναι.

Η στιγμή, είναι αυτή που θα μας ωδηγήσει , απαντήσεις που ερχονται απο εκεί που δεν το περιμένουμε, απο άνθρώπους που νομίζουμε οτι είναι διαφορετικοί , απο τα μικρά παιδιά....

Ζούμε εχουμε ευθύνη απέναντι στή Θεότητα και στον εαυτό μας να σταθούμε ικανοί να τα γνωρίσουμε.

Καληνύχτα σε όλους

[Vasoula]

δεν μπορείς να μπείς στο ίδιο ποτάμι δύο φορές

Στο ίδιο ποτάμι δεν μπορείς να μπεις δυο φορές, όμως...

αν δεν μάθεις το "ποτάμι", θα έρθει η ζωή να σε βάλει σε ένα αλλο όμοιο!!!

Επαναλαμβάνονται, αετέ μου, τα "ποτάμια", και δυστυχώς όλα, μπορεί να μην είναι ίδια, αλλά έχουν ίδια παγωμένα και ορμητικά νερά, όταν εμείς χρειάζεται να μάθουμε πως θα "κολυμπάμε"...

[Skapaneas]

Οπως μου είχε πεί ενας σοφός φίλος κάποτε
<< δεν μπορείς να μπείς στο ίδιο ποτάμι δύο φορές >>

Κι ομως μπαινουμε καθημερινα μεσα στο ποταμι της καθημερινοτητας...

Και θα συνεχισουμε να περπαταμε σ΄συτο μεχρι να κανουμε ολα τα βηματα που εχουμε προγραμματισει...

Το ερωτημα ειναι : μπορουμε να "κοψουμε" δρομο ;

Και η απαντηση ειναι : ... μαλλον οχι !

Διοτι το προγραμμα της "Ψυχης" δεν ξεπερνιεται με τιποτα.

[Vasoula]

Διοτι το προγραμμα της "Ψυχης" δεν ξεπερνιεται με τιποτα.

Δεν ξεπερνιέται με ποιά έννοια το λες?

Ξεχνιέται...όμως!!! :(

[Επισκέπτης]

Επαναλαμβάνονται, αετέ μου, τα "ποτάμια", και δυστυχώς όλα, μπορεί να μην είναι ίδια, αλλά έχουν ίδια παγωμένα και ορμητικά νερά, όταν εμείς χρειάζεται να μάθουμε πως θα "κολυμπάμε"...

Συμφωνώ και αν δεν μάθουμε, τότε θα πνιγούμε η θα είμαστε μονίμως σαν βρεμμένες γάτες.

[Vasoula]

Συμφωνώ και αν δεν μάθουμε, τότε θα πνιγούμε η θα είμαστε μονίμως σαν βρεμμένες γάτες

΄Οταν ήμουν μικρή αναζητούσα κάποιον να περάσω μαζί του τον ποταμό!!!
Κάποιον που να είχε την δική μου αγνή θέληση και δύναμη...

Η ζωή μου έφερε αρκετούς, που νόμιζα ότι την είχαν!

΄Ομως στα μισά τους άφηνα, γιατί διαπίστωνα ότι φοβόντουσαν πιο πολυ από μένα, παρ' όλο που φαίνονταν γνώστες του ποταμού...

Ξαναγύρναγα, στην αρχή του ποταμού, που κάθε φορά μου φαινόταν και διαφορετικός!!!
Μα μπα...ο ίδιος τελικά ήταν!
Το μόνο που άλλαζε ήταν η δική μου ανάγκη να είναι διαφορετικός!

Μέχρι που διαπίστωσα ότι ούτε εγώ ήμουν ίδια!
Και τον πέρασα μόνη μου...

Τα συμπεράσματα της "αλλης μεριάς" του ποταμού, μου ξεκαθάρισαν το "πνίξιμο" και τον "φόβο"...
Όπως επίσης μου ξεκαθάρισαν, το «βρεγμένη γάτα» που τόσο σοφά αναφέρεις!
΄Εχεις δει πόσο αγριεμένη είναι η βρεγμένη γάτα στην πραγματικότητα?
Και το κρύβει πίσω από τον φόβο!!!
΄Όπως οι άνθρωποι κρύβουν το ένστικτο πίσω από την ευγένεια και το θάρρος, που θα ήθελαν να είχαν, γιατί έτσι διάβασαν κάπου πως πρέπει να είναι ο άνθρωπος!!!

Και κανείς δεν τους είπε, ότι τον ποταμό τον περνάς με την ψυχή σου παρέα!

Ε…ας το ψιθυρίσουμε αετέ μου…που ξέρεις μπορεί και να μας ακούσουν!

Δυστυχώς τα κοινωνικά πρότυπα μας ΄''διδάσκουν '' να μεταφιεζόμαστε και να προβάλλουμε αυτό που νομίζουμε οτι θα μας
καταξιώσει και θα μας ανεβάσει στα μάτια τα δικά μας και των αλλων επίσης τυφλών.

[Επισκέπτης]

συμφωνώ συμφωνώ συμφωνώ αχ πως συμφωνώ

[Επισκέπτης]

Ε…ας το ψιθυρίσουμε αετέ μου…που ξέρεις μπορεί και να μας ακούσουν!

Σκέφτομαι να το φωνάζω , πρώτα για να το ακούω εγω η ίδια και μετά κάτι φιλαράκια αγαπημένα που πλατσουρίζουν και αυτά .....και οχι τίποτα άλλο αλλά όλοι νομίζαμε οτι διασχίσαμε τον νιαγάρα το λιγώτερο...

[Ichor]

Υπάρχουν όμως στιγμές, που στη διαδικασία να εξηγήσεις τα "σημάδια" της συγχρονικότητας, κάνεις λάθος διαπίστωση.
τι γίνεται τότε....?
Τι γίνεται όταν, λαμβάνοντας το μήνυμα, το αποκωδικοποιείς λάθος?
τι γίνεται όταν τα βλέπεις όλα σα σημάδια, μπαίνεις στη βάρκα, τραβάς κουπί, και σε βγάζει σε ξέρα....?

Επειδή μου εχουν συμβεί και τα δύο, αυτό που μπορώ τώρα πια να πω είναι.......:
Τώρα ζω
Μόνο για σήμερα
Μόνο για τώρα
Ότι έρθει είναι σιγουρα για καλό........!

Ένα παιχνίδι είναι......η ψυχή ξέρει να παίζει.........γιατί να αποκωδικοποιώ...?
Μόνο για σήμερα νοιώθω
Μόνο για σήμερα, Μόνο για τώρα
απολαμβάνω αυτό που ΕΙΜΑΙ, νοιώθω, μυρίζω, βλέπω τη ΖΩΗ στον αέναο χορό της.......!