Οι δικοί μου ξένοι οι πιο μακρινοί
είναι αυτοί που ζουν κοντά μου
τους κοιτάζω, τους αγγίζω, τους μιλώ
τους ανοίγω την καρδιά μου.
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
μες στην άγνωστη ψυχή του.
Ο καθένας στη δική του ξενιτιά
πολεμάει για τη ζωή του.
Οι δικοί μου ξένοι
είν'οι αγαπημένοι.
Οι δικοί μου ανθρώποι ζούνε μακριά
κι από μακριά αγαπάνε
έτσι μεγαλώνει ο κόσμος κι η καρδιά
και θυμόμαστε όπου πάμε.
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
κι αδελφή ψυχή γυρεύει
και στα κρύσταλλα κομμάτια της καρδιάς
την αλήθεια του λαξεύει.
Οι δικοί μου ανθρώποι
της καρδιάς μου οι τόποι.
Θα μου το θυμιζω καθε μερα..δεν χωρανε οι ‘ενοικοι‘ στη Ψυχη μου!
Βασουλα μου..μεσα στη σιωπη ‘ακουω‘ πολυ καλα!!
Σ’ευχαριστω πολυ Ψυχη μου!!
