ΠΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΟ ΛΑΘΟΣ...

[Vasoula]

Αν γνωρίζεις τις αιτίες, θεραπεύεις τα αποτελέσματα, είναι Αρχή και Νόμος!

Να αποφύγεις την παγίδα του "έτσι είναι ο κόσμος" που εμφανίζει αποτελέσματα χωρίς νόημα και σκοπό...

Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους ανθρώπους όλους, μπορούμε όμως να αλλάξουμε τον άνθρωπο μέσα μας! Να τον υψώσουμε μέχρι το τέλος του σωστού, να τον χαμηλώσουμε μέχρι το τέλος του λάθους…

και αν κάποιος μας ρωτήσει "πως είσαι σίγουρος ότι αυτό δεν είναι λάθος?" να έχουμε έτοιμη την απάντηση στην Ψυχή μας...Εκεί είναι οι Νόμοι… Εκεί χρειάζονται και οι απαντήσεις…Εκεί που δεν χρειάζεται να πείσεις κανέναν, γιατί γνώρισες το τέλος…

Όταν ακολουθούμε το σωστό, τότε τα αποτελέσματα του είναι η ασθένεια…
αιώνες τώρα αυτό διηγείται η ίδια η ιστορία μας...η φθορά, ο πόλεμος…
Υπάρχει άραγε σωστός πόλεμος?
Όχι…
Ε, τότε γιατί πολεμούν οι άνθρωποι?
Σταμάτα να ρωτάς, πολέμα, αλλιώς θα σε φάνε…

Όλα περιστρέφονται γύρω από το σωστό…Συμφιλιώθηκε πια με την ιστορία μας…Την ιστορία που διαβάζουμε και γελάμε, σαν τίποτα να μην άλλαξε εδώ και χιλιάδες χρόνια…
Σωστό στο σωστό, πόλεμο στον πόλεμο, τα καταφέραμε να γράψουμε την ιστορία ολόιδια…

Σωστό…Ένας προσδιορισμός που ταιριάζει σε όλα, όσα δεν έχουν επιχειρήματα να σε πείσουν, εκτός από το «σταμάτα να ρωτάς, πολέμα, αλλιώς θα σε φάνε»…

Πως μπορώ λοιπόν να ορίσω σαν σωστό κάτι που με αρρωσταίνει?

Αν το δεχτώ μέσα μου σαν σωστό, έχω ακυρώσει μεμιάς τον Θεό που με ωθεί να τον ανακαλύψω σαν μέρος του σωστού και του λάθους...
Μόνος μου θα ανακαλύψω τις ισορροπίες του σκοταδιού...Γιατί το φως που ακολουθούσα σαν σωστό, ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ήθελα...
Άρα τι έχω να χάσω? ίσως μια ζωή που δεν την θέλω…
Αν αφήσω να με εκπλήξει το λάθος, ίσως τότε μπορέσω να δώσω το δικαίωμα στην Ζωή να με εκπλήξει…Να μου αποκαλυφτεί σαν την Ζωή που Θέλω…

Τραγικό δεν είναι να μην περιμένουμε πια τις εκπλήξεις? Όλα να είναι έτσι φτιαγμένα που να τα προβλέπεις…
Να ξέρεις ότι και αύριο θα έχεις την ίδια ανία…ή τον ίδιο πόλεμο…Χωρίς «γιατί»…

και αυτό όλοι να το θεωρούν, τάχα, σωστό...

ε τότε αποφάσισα να είμαι εγώ το λάθος!

Άντε να δούμε πόσους σταυρούς σηκώνει ακόμα ο Άνθρωπος που ήταν το λάθος για την εποχή του, για την εποχή μου, για τις χιλιάδες άλλες εποχές που θα έρθουν ακόμα, μέχρι να μπει μια τελεία στο σωστό!
Να μην μπορεί να ξαναπεί ποτέ «σταμάτα να ρωτάς, πολέμα, αλλιώς θα σε φάνε»…

Και ίσως τότε έχουμε την ευκαιρία σαν ανθρωπότητα να πάμε ένα βήμα πιο κοντά στον Θεό, ένα βήμα πιο κοντά στον Εαυτό μας…

Οι σωστοί μεσολαβητές, τελείωσαν…Τώρα αρχίζουν οι ερωτήσεις…

[Fotinoula]

[panos]

[Δωρουλα]

Αν το δεχτώ μέσα μου σαν σωστό, έχω ακυρώσει μεμιάς τον Θεό που με ωθεί να τον ανακαλύψω σαν μέρος του σωστού και του λάθους...
Μόνος μου θα ανακαλύψω τις ισορροπίες του σκοταδιού...Γιατί το φως που ακολουθούσα σαν σωστό, ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ήθελα...
Άρα τι έχω να χάσω? ίσως μια ζωή που δεν την θέλω…
Αν αφήσω να με εκπλήξει το λάθος, ίσως τότε μπορέσω να δώσω το δικαίωμα στην Ζωή να με εκπλήξει…Να μου αποκαλυφτεί σαν την Ζωή που Θέλω…

[Giotoula]

[elenaki]

Αν το δεχτώ μέσα μου σαν σωστό, έχω ακυρώσει μεμιάς τον Θεό που με ωθεί να τον ανακαλύψω σαν μέρος του σωστού και του λάθους...
Μόνος μου θα ανακαλύψω τις ισορροπίες του σκοταδιού...Γιατί το φως που ακολουθούσα σαν σωστό, ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ήθελα...
Άρα τι έχω να χάσω? ίσως μια ζωή που δεν την θέλω…
Αν αφήσω να με εκπλήξει το λάθος, ίσως τότε μπορέσω να δώσω το δικαίωμα στην Ζωή να με εκπλήξει…Να μου αποκαλυφτεί σαν την Ζωή που Θέλω…

[JOANNA]

[Θοδωράκος]

[Ταρούλα]

Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους ανθρώπους όλους, μπορούμε όμως να αλλάξουμε τον άνθρωπο μέσα μας! Να τον υψώσουμε μέχρι το τέλος του σωστού, να τον χαμηλώσουμε μέχρι το τέλος του λάθους…

και αν κάποιος μας ρωτήσει "πως είσαι σίγουρος ότι αυτό δεν είναι λάθος?" να έχουμε έτοιμη την απάντηση στην Ψυχή μας...Εκεί είναι οι Νόμοι… Εκεί χρειάζονται και οι απαντήσεις…Εκεί που δεν χρειάζεται να πείσεις κανέναν, γιατί γνώρισες το τέλος…

[eirini]

Αχ Βασούλα μου

[Λιζούλα]

[Danielli]

Πως μπορώ λοιπόν να ορίσω σαν σωστό κάτι που με αρρωσταίνει?

Αν το δεχτώ μέσα μου σαν σωστό, έχω ακυρώσει μεμιάς τον Θεό που με ωθεί να τον ανακαλύψω σαν μέρος του σωστού και του λάθους...
Μόνος μου θα ανακαλύψω τις ισορροπίες του σκοταδιού...Γιατί το φως που ακολουθούσα σαν σωστό, ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ήθελα...
Άρα τι έχω να χάσω? ίσως μια ζωή που δεν την θέλω…
Αν αφήσω να με εκπλήξει το λάθος, ίσως τότε μπορέσω να δώσω το δικαίωμα στην Ζωή να με εκπλήξει…Να μου αποκαλυφτεί σαν την Ζωή που Θέλω…

Τραγικό δεν είναι να μην περιμένουμε πια τις εκπλήξεις? Όλα να είναι έτσι φτιαγμένα που να τα προβλέπεις…
Να ξέρεις ότι και αύριο θα έχεις την ίδια ανία…ή τον ίδιο πόλεμο…Χωρίς «γιατί»…

και αυτό όλοι να το θεωρούν, τάχα, σωστό...

ε τότε αποφάσισα να είμαι εγώ το λάθος!

Άντε να δούμε πόσους σταυρούς σηκώνει ακόμα ο Άνθρωπος που ήταν το λάθος για την εποχή του, για την εποχή μου, για τις χιλιάδες άλλες εποχές που θα έρθουν ακόμα, μέχρι να μπει μια τελεία στο σωστό!
Να μην μπορεί να ξαναπεί ποτέ «σταμάτα να ρωτάς, πολέμα, αλλιώς θα σε φάνε»…

Και ίσως τότε έχουμε την ευκαιρία σαν ανθρωπότητα να πάμε ένα βήμα πιο κοντά στον Θεό, ένα βήμα πιο κοντά στον Εαυτό μας…

Οι σωστοί μεσολαβητές, τελείωσαν…Τώρα αρχίζουν οι ερωτήσεις…

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

[konstantinos s.]

ε τότε αποφάσισα να είμαι εγώ το λάθος!


Οι σωστοί μεσολαβητές, τελείωσαν…Τώρα αρχίζουν οι ερωτήσεις…

[AMALIA]

Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους ανθρώπους όλους, μπορούμε όμως να αλλάξουμε τον άνθρωπο μέσα μας! Να τον υψώσουμε μέχρι το τέλος του σωστού, να τον χαμηλώσουμε μέχρι το τέλος του λάθους…

και αν κάποιος μας ρωτήσει "πως είσαι σίγουρος ότι αυτό δεν είναι λάθος?" να έχουμε έτοιμη την απάντηση στην Ψυχή μας...Εκεί είναι οι Νόμοι… Εκεί χρειάζονται και οι απαντήσεις…Εκεί που δεν χρειάζεται να πείσεις κανέναν, γιατί γνώρισες το τέλος…

Πως μπορώ λοιπόν να ορίσω σαν σωστό κάτι που με αρρωσταίνει?

Αν το δεχτώ μέσα μου σαν σωστό, έχω ακυρώσει μεμιάς τον Θεό που με ωθεί να τον ανακαλύψω σαν μέρος του σωστού και του λάθους...
Μόνος μου θα ανακαλύψω τις ισορροπίες του σκοταδιού...Γιατί το φως που ακολουθούσα σαν σωστό, ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ήθελα...
Άρα τι έχω να χάσω? ίσως μια ζωή που δεν την θέλω…
Αν αφήσω να με εκπλήξει το λάθος, ίσως τότε μπορέσω να δώσω το δικαίωμα στην Ζωή να με εκπλήξει…Να μου αποκαλυφτεί σαν την Ζωή που Θέλω…

Τραγικό δεν είναι να μην περιμένουμε πια τις εκπλήξεις? Όλα να είναι έτσι φτιαγμένα που να τα προβλέπεις…
Να ξέρεις ότι και αύριο θα έχεις την ίδια ανία…ή τον ίδιο πόλεμο…Χωρίς «γιατί»…

και αυτό όλοι να το θεωρούν, τάχα, σωστό...

ε τότε αποφάσισα να είμαι εγώ το λάθος!

Άντε να δούμε πόσους σταυρούς σηκώνει ακόμα ο Άνθρωπος που ήταν το λάθος για την εποχή του, για την εποχή μου, για τις χιλιάδες άλλες εποχές που θα έρθουν ακόμα, μέχρι να μπει μια τελεία στο σωστό!
Να μην μπορεί να ξαναπεί ποτέ «σταμάτα να ρωτάς, πολέμα, αλλιώς θα σε φάνε»…

Και ίσως τότε έχουμε την ευκαιρία σαν ανθρωπότητα να πάμε ένα βήμα πιο κοντά στον Θεό, ένα βήμα πιο κοντά στον Εαυτό μας…

Οι σωστοί μεσολαβητές, τελείωσαν…Τώρα αρχίζουν οι ερωτήσεις…