

Vaso έγραψε: Πόσο Πίστη και Εμπιστοσύνη χρειάζεται να μην έχεις καν πατέρα και μητέρα...
και πόση ωριμότητα βεβαιώς βεβαίως...
Πόσο Πίστη και Εμπιστοσύνη χρειάζεται να μην έχεις καν πατέρα και μητέρα...
και πόση ωριμότητα βεβαιώς βεβαίως...
Τι κάνει κάποιον να μην ομολογεί την Αλήθεια ή να μην την συνειδητοποιεί? Ο φόβος!το ότι δεν ομολογούν
Ο Δρόμος, ο λιγότερο ταξιδεμένος, είναι ο Δρόμος του καθενός, που αποφασίζει μόνος του να χαράξει την πορεία προς την Αιωνιότητά του…
Μέσα στην αφόρητη μοναξιά του, να βρει τον Εαυτό του και τον Θεό…
Άνθρωποι, που υιοθετήθηκαν από ανθρώπους και μέσα στον γνωστό δρόμο, έγιναν οι ίδιοι συνεχιστές της αθλιότητας του κόσμου τους, δίνοντας εξουσία στον συναισθηματικό ομφάλιο λώρο της ταυτότητάς τους…
εγώ θα ρωτήσω αλλιώς...
Πόσο Πίστη και Εμπιστοσύνη χρειάζεται να μην έχεις καν πατέρα και μητέρα...
και πόση ωριμότητα βεβαιώς βεβαίως...
η πνευματική δραστηριοποιήση είναι μόνο η ανάπτυξη προς την Λογική του Πνεύματος σου...όταν πας προς τα εκεί, δεν χρειάζεσαι καθοδήγηση για το σωστό και το λάθος, το ξέρεις ήδη μέσα σου...
Vaso έγραψε:εγώ θα ρωτήσω αλλιώς...
Πόσο Πίστη και Εμπιστοσύνη χρειάζεται να μην έχεις καν πατέρα και μητέρα...
και πόση ωριμότητα βεβαιώς βεβαίως...
Συνήθως η ωριμότητα χάνεται μέσα στα γνωστές αγκαλιές, περιμένοντας το χειροκρότημα, που δεν έρχεται γμτ!
Ιδού ο άνθρωπος!
Και όσο και να σοκάρει η αλήθεια, συνήθως την παρατηρούμε στους άλλους...
η πνευματική δραστηριοποιήση είναι μόνο η ανάπτυξη προς την Λογική του Πνεύματος σου...όταν πας προς τα εκεί, δεν χρειάζεσαι καθοδήγηση για το σωστό και το λάθος, το ξέρεις ήδη μέσα σου...
εγώ θα ρωτήσω αλλιώς...
Πόσο Πίστη και Εμπιστοσύνη χρειάζεται να μην έχεις καν πατέρα και μητέρα...
και πόση ωριμότητα βεβαιώς βεβαίως..
Πόσο βαθιά ριζωμένοι είναι αυτοί οι ρόλοι μέσα σε έναν άνθρωπο.. βλέπω μια γνωστή μου που είναι έγκυος και ανεβάζει στο φβ συνέχεια κάτι ποστ τύπου "baby girl - proud mom" και άλλα χαριτωμένα.. και αναρωτιέμαι γιατί τελικά να έχουν οι άνθρωποι μια τέτοια ακατανίκητη τάση να γίνουν "μητέρα" και "πατέρας" πόσο πιο απλά θα ήταν να μεγάλωναν απλοί Άνθρωποι, απλούς Ανθρώπους.. όμως τελικά τα κάνουμε έτσι ακριβώς όπως μας τα έμαθαν χωρίς ίχνος αμφισβήτησης, ακόμη και αν μεγαλώσαμε μέσα σε ένα ανθυγιεινό περιβάλλον, που αποτελούνταν από αυτούς τους ρόλους. Η κοινωνία όλη είναι δομημένη πάνω σε αυτούς τους ρόλους, ο καθένας κουβαλάει τους γονείς του μαζί του και όταν έρθει η στιγμή να αναπαραχθεί, τσακ βγαίνει αυτόματα ο ρόλος.. έγινα μητέρα λέει η άλλη, ξέρω πως θα μεγαλώσω το παιδί μου, είναι το ένστικτο.. δεν χρειάζεται να διαβάσω βιβλία.. ναι μωρή τα κατάφερες περίφημα, ακόμη ένας α-σθενής.. το έκανες κι εσύ το καθήκον σου, άντε άλλο ένα και μετά άλλο ένα.. έτσι για ποικιλία, μήπως και βγει κανένα σκάρτο..εγώ θα ρωτήσω αλλιώς...
Πόσο Πίστη και Εμπιστοσύνη χρειάζεται να μην έχεις καν πατέρα και μητέρα...
και πόση ωριμότητα βεβαιώς βεβαίως..