Δεν ξέρω αν το καταλάβεις, αλλά θα το πω...
Η περιπέτεια περιέχει και μια όμορφη αγωνία...Μια προσδοκία...
Είναι όπως, όταν το αεροπλάνο έχει κενά αέρα, που αυτά μεταφέρονται στο μέσα σου...Που νιώθεις την καρδιά σου να πέφτει και να σηκώνεται με ένα "κενό"...Το έχουμε νιώσει όλοι αυτό το "κενό"...
΄Οπως στο λούνα παρκ, όταν μπαίνεις σ' αυτά τα γρήγορα παιχνίδια που σου φέρνουν μια γλυκιά ζάλη ή έναν απροσδιόριστο φόβο...
Ανακάλυψα ότι δεν υπάρχουν αυτά τα κενά πια μέσα μου...
Το αεροπλάνο εχτές είχε πολλά κενά...Μας είπαν να δεθουμε...
Για μένα όμως ήταν τίποτα...Δεν ένιωθα τίποτα...
Κατάλαβα ότι η αγωνία, παραχώρησε την θέση της στην παρουσία μου! Δεν βρήκε χώρο να πάει πιο μέσα...
΄Ετσι η περιπέτεια τελείωσε...Τώρα είναι απλά ταξίδι!
Και είναι όμορφο, να μην περιμένεις τίποτα από αυτό!
