Πραγματικα εκπληκτικο!!!!!!Το να μπορείς να οραματίζεσαι δεν αφορά μια διδασκαλία, αλλά αυτήν την αίσθηση της απεριόριστης Ελευθερίας, από τους «δασκάλους» της Ζωής σου…
Το να μπορείς να Είσαι ο Νικητής, δεν αφορά τις μάχες που έχασες ή κέρδισες, αλλά το πόσο ακέραια μπορείς να διδάσκεσαι από τον Εαυτό σου, με εκείνα τα επίπεδα Ειλικρίνειας που αφορούν μόνο την Θέληση σου να μπορείς να μην υποκρίνεσαι…
Το να μπορείς να οραματίζεσαι δεν αφορά μια διδασκαλία, αλλά αυτήν την αίσθηση της απεριόριστης Ελευθερίας, από τους «δασκάλους» της Ζωής σου…
Το να μπορείς να Είσαι ο Νικητής, δεν αφορά τις μάχες που έχασες ή κέρδισες, αλλά το πόσο ακέραια μπορείς να διδάσκεσαι από τον Εαυτό σου, με εκείνα τα επίπεδα Ειλικρίνειας που αφορούν μόνο την Θέληση σου να μπορείς να μην υποκρίνεσαι…
τότε η Αγάπη διδάσκει και όχι ένας άνθρωπος…
Vaso έγραψε:Ο Δάσκαλός μου μού είχε πει "να προσέχεις αυτόν που κάνει τον δάσκαλο, χωρίς να ξέρει ποιό κομμάτι σου Θέλει να διδαχτεί"...
πάντα στην ζωή μας υπάρχουν εκείνοι που η επίκριση είναι η δεύτερη φύση τους...Η πρώτη φύση σ' αυτούς τους ανθρώπους, είναι σίγουρα ο "δάσκαλος"...
Το να διδάσκεις κάποιον όμως, σημαίνει ότι δεν έχεις προσδοκίες από αυτό που θα γίνει μέσω της διδασκαλίας σου…Όταν εκλείπει από την σχέση η ιδιοτέλεια στην πιο κρυφή της μορφή, τότε η Αγάπη διδάσκει και όχι ένας άνθρωπος…
Και διδασκαλία δεν είναι να του δείξεις το σωστό και το λάθος, αλλά τα επίπεδα δυσλειτουργίας του, που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μέσα του, αυτοί οι «δάσκαλοι» της Ζωής του, όποιοι κι αν είναι…
Το να μπορείς να οραματίζεσαι δεν αφορά μια διδασκαλία, αλλά αυτήν την αίσθηση της απεριόριστης Ελευθερίας, από τους «δασκάλους» της Ζωής σου…
Το να μπορείς να Είσαι ο Νικητής, δεν αφορά τις μάχες που έχασες ή κέρδισες, αλλά το πόσο ακέραια μπορείς να διδάσκεσαι από τον Εαυτό σου, με εκείνα τα επίπεδα Ειλικρίνειας που αφορούν μόνο την Θέληση σου να μπορείς να μην υποκρίνεσαι…
Vaso έγραψε:
πάντα στην ζωή μας υπάρχουν εκείνοι που η επίκριση είναι η δεύτερη φύση τους...Η πρώτη φύση σ' αυτούς τους ανθρώπους, είναι σίγουρα ο "δάσκαλος"...
Το να διδάσκεις κάποιον όμως, σημαίνει ότι δεν έχεις προσδοκίες από αυτό που θα γίνει μέσω της διδασκαλίας σου…Όταν εκλείπει από την σχέση η ιδιοτέλεια στην πιο κρυφή της μορφή, τότε η Αγάπη διδάσκει και όχι ένας άνθρωπος…
Και διδασκαλία δεν είναι να του δείξεις το σωστό και το λάθος, αλλά τα επίπεδα δυσλειτουργίας του, που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μέσα του, αυτοί οι «δάσκαλοι» της Ζωής του, όποιοι κι αν είναι…
Το να μπορείς να οραματίζεσαι δεν αφορά μια διδασκαλία, αλλά αυτήν την αίσθηση της απεριόριστης Ελευθερίας, από τους «δασκάλους» της Ζωής σου…
Το να μπορείς να Είσαι ο Νικητής, δεν αφορά τις μάχες που έχασες ή κέρδισες, αλλά το πόσο ακέραια μπορείς να διδάσκεσαι από τον Εαυτό σου, με εκείνα τα επίπεδα Ειλικρίνειας που αφορούν μόνο την Θέληση σου να μπορείς να μην υποκρίνεσαι…
αχ τι είπες τώρα Isilwen έγραψε:Δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει καλύτερα η μέρα μουVaso έγραψε:Το να διδάσκεις κάποιον όμως, σημαίνει ότι δεν έχεις προσδοκίες από αυτό που θα γίνει μέσω της διδασκαλίας σου…Όταν εκλείπει από την σχέση η ιδιοτέλεια στην πιο κρυφή της μορφή, τότε η Αγάπη διδάσκει και όχι ένας άνθρωπος…
πάντα στην ζωή μας υπάρχουν εκείνοι που η επίκριση είναι η δεύτερη φύση τους...Η πρώτη φύση σ' αυτούς τους ανθρώπους, είναι σίγουρα ο "δάσκαλος"...
Το να διδάσκεις κάποιον όμως, σημαίνει ότι δεν έχεις προσδοκίες από αυτό που θα γίνει μέσω της διδασκαλίας σου…Όταν εκλείπει από την σχέση η ιδιοτέλεια στην πιο κρυφή της μορφή, τότε η Αγάπη διδάσκει και όχι ένας άνθρωπος…
Και διδασκαλία δεν είναι να του δείξεις το σωστό και το λάθος, αλλά τα επίπεδα δυσλειτουργίας του, που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μέσα του, αυτοί οι «δάσκαλοι» της Ζωής του, όποιοι κι αν είναι…
Vaso έγραψε:Το να διδάσκεις κάποιον όμως, σημαίνει ότι δεν έχεις προσδοκίες από αυτό που θα γίνει μέσω της διδασκαλίας σου…Όταν εκλείπει από την σχέση η ιδιοτέλεια στην πιο κρυφή της μορφή, τότε η Αγάπη διδάσκει και όχι ένας άνθρωπος…
Και διδασκαλία δεν είναι να του δείξεις το σωστό και το λάθος, αλλά τα επίπεδα δυσλειτουργίας του, που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μέσα του, αυτοί οι «δάσκαλοι» της Ζωής του, όποιοι κι αν είναι…
Το να μπορείς να οραματίζεσαι δεν αφορά μια διδασκαλία, αλλά αυτήν την αίσθηση της απεριόριστης Ελευθερίας, από τους «δασκάλους» της Ζωής σου…
Το να μπορείς να Είσαι ο Νικητής, δεν αφορά τις μάχες που έχασες ή κέρδισες, αλλά το πόσο ακέραια μπορείς να διδάσκεσαι από τον Εαυτό σου, με εκείνα τα επίπεδα Ειλικρίνειας που αφορούν μόνο την Θέληση σου να μπορείς να μην υποκρίνεσαι…
Το να μπορείς να Είσαι ο Νικητής, δεν αφορά τις μάχες που έχασες ή κέρδισες, αλλά το πόσο ακέραια μπορείς να διδάσκεσαι από τον Εαυτό σου, με εκείνα τα επίπεδα Ειλικρίνειας που αφορούν μόνο την Θέληση σου να μπορείς να μην υποκρίνεσαι…
vaso έγραψε:Αν η εσωτερική κατάσταση της Συνείδησης είναι η Αγάπη, και το γνωρίζεις πέρα από κάθε αμφιβολία, τότε εκλείπει αυτόματα και η ανάγκη να την επιβεβαιώσεις μέσα από ρόλους…
Μπορεί να αμφισβητηθεί από όλους…Αν όμως εσύ είσαι απόλυτα σίγουρος και ασφαλής ότι έχεις αναπτυχθεί προς τους Νόμους του Θεού και του Ανθρώπου, οι κοινωνικοί ρόλοι παύουν να ισχύουν μέσα σου…
Δεν χρειάζεσαι κανέναν για να σου επιβεβαιώσει την Σοφία, δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου επιβεβαιώσει την Αγάπη…
Δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου επιβεβαιώσει τον Εαυτό σου…Την θειότητα, το Πνεύμα που εκφράζεται στην Ανθρώπινη Φύση σου…
Η αληθινή φύση των πραγμάτων δεν αγωνίζεται ποτέ! Ρέει…
Και σίγουρα δεν χρειάζονται αποδείξεις γι’ αυτό!
Ούτε και καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια…
΄Όταν δεν «γαντζώνεσαι» στην ζωή, τότε τα χέρια χαλαρώνουν και την αγγίζουν απαλά, με αγάπη, κατανόηση και συνειδητοποίηση…
Το να γνωρίζεις μέσα σου την αληθινή κατάσταση της Αγάπης, δεν έχει να κάνει με την ανάγκη να γίνει αποδεκτή αυτή η κατάσταση, από άλλους…
Ίσως αυτή είναι η διαφοροποίηση της κατάστασης της Αγάπης μέσα στην Συνείδηση…Ότι δεν χρειάζεσαι αποδοχή, για κάτι που έχεις, χωρίς καμία αμφιβολία…
Αν είσαι σίγουρος γι’ αυτήν, τότε δεν υπάρχει η ανάγκη επιβεβαίωσης από κανέναν…Ούτε χρειάζεται να πείσεις κανέναν…
Δεν χρειάζεσαι κανέναν για να σου επιβεβαιώσει την Σοφία, δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου επιβεβαιώσει την Αγάπη…
Δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου επιβεβαιώσει τον Εαυτό σου…Την θειότητα, το Πνεύμα που εκφράζεται στην Ανθρώπινη Φύση σου…
Το Ανώτερο Καλό του καθενός είναι ανάλογο με τις Προθέσεις της Καρδιάς και μιας Νοημοσύνης που δεν έχει καμία σχέση με την λογική του καλού και του κακού…
Η ακεραιότητα είναι ένας «ιδιαίτερος» Δρόμος της Αγάπης και της Σοφίας που εκφράζονται ανάλογα με το «Ύψος» που έχει κατακτήσει η Συνείδησή μας.
Αν πας να πηδήξεις τάξεις, θα φτάσεις στην τελευταία και δεν θα γνωρίζεις τίποτα άλλο, παρά το πώς θα επιβεβαιώνεσαι συνεχώς από τους άλλους…
Το να έχεις την ίδια Κατεύθυνση από την Αρχή, σε κάνει να μην οραματίζεσαι το τέλος σαν λύτρωση ή σαν αξία, αλλά να βιώνεις την διαδρομή με ταπεινότητα τόση, όση περιέχει το «εν οίδα, ότι ουδέν οίδα»…
Το να φύγεις από τον εγωιστικό μηχανισμό που κινεί κάποιες διαδικασίες στον υλικό κόσμο, δεν σημαίνει ότι δεν θα τον συναντήσεις και σαν πνευματική αλαζονεία, ενόσω προχωράς σε έναν Δρόμο χωρίς να έχεις Κατεύθυνση, παρά μόνο τον υλικό κόσμο!
Ο Δρόμος περιέχει πολύ αυτοπαρατήρηση, και μετά απλά παρατηρείς τα ευρύματα και στους άλλους...
Η ζωή των ανθρώπων μπορεί να φαίνεται, ακόμα και να είναι διαφορετική, αλλά τελικά είναι ίδια...μέχρι κάποιου σημείου, από το οποίο και έπειτα δεν υπάρχει πια για εσένα καμία αμφιβολία...Και τότε δεν χρειάζεται να πείσεις κανέναν...
Αυτόν τον αντιμετωπίζεις με την δική σου ωριμότητα... όσο εσύ ωριμάζεις, τόσο ο ξερόλας εξαφανίζεται απο΄τον δρόμο σου...
πέρα από την Τέχνη της γραφης και του λόγου, Στεφανάκο, έχω μάθει την Τέχνη της Ζωής...
οπότε...σας "διαβάζω" εκεί μέσα...στην Ζωή μου...την Ζωή μας!
ξέρω πριν από εσάς, αυτό που η Ζωή θα σας ζητήσει, πριν τολμήσετε να το ζητήσετε εσείς πρώτα από τον Θεό...
ευχαριστω για τις απαντησειςΤο να διδάσκεις κάποιον όμως, σημαίνει ότι δεν έχεις προσδοκίες από αυτό που θα γίνει μέσω της διδασκαλίας σου…Όταν εκλείπει από την σχέση η ιδιοτέλεια στην πιο κρυφή της μορφή, τότε η Αγάπη διδάσκει και όχι ένας άνθρωπος…
Και διδασκαλία δεν είναι να του δείξεις το σωστό και το λάθος, αλλά τα επίπεδα δυσλειτουργίας του, που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μέσα του, αυτοί οι «δάσκαλοι» της Ζωής του, όποιοι κι αν είναι…
Το να μπορείς να οραματίζεσαι δεν αφορά μια διδασκαλία, αλλά αυτήν την αίσθηση της απεριόριστης Ελευθερίας, από τους «δασκάλους» της Ζωής σου…
Το να μπορείς να Είσαι ο Νικητής, δεν αφορά τις μάχες που έχασες ή κέρδισες, αλλά το πόσο ακέραια μπορείς να διδάσκεσαι από τον Εαυτό σου, με εκείνα τα επίπεδα Ειλικρίνειας που αφορούν μόνο την Θέληση σου να μπορείς να μην υποκρίνεσαι…
Βασούλα μουΒασούλα έγραψε:Αν η εσωτερική κατάσταση της Συνείδησης είναι η Αγάπη, και το γνωρίζεις πέρα από κάθε αμφιβολία, τότε εκλείπει αυτόματα και η ανάγκη να την επιβεβαιώσεις μέσα από ρόλους…
Μπορεί να αμφισβητηθεί από όλους…Αν όμως εσύ είσαι απόλυτα σίγουρος και ασφαλής ότι έχεις αναπτυχθεί προς τους Νόμους του Θεού και του Ανθρώπου, οι κοινωνικοί ρόλοι παύουν να ισχύουν μέσα σου…
Δεν χρειάζεσαι κανέναν για να σου επιβεβαιώσει την Σοφία, δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου επιβεβαιώσει την Αγάπη…
Δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου επιβεβαιώσει τον Εαυτό σου…Την θειότητα, το Πνεύμα που εκφράζεται στην Ανθρώπινη Φύση σου…
