ΑΥΤΟ ΤΟ "ΚΑΤΙ"...

[nondas]

[elenaki]

[eirini]

Στην αρχή, φέρνει μια θλίψη, μια σύγχυση…
Όλη σου η ζωή να είναι ένα μεγάλο λάθος...
Να έχεις σκύψει το κεφάλι εκεί που κανονικά έπρεπε να το είχες υψώσει...
Να έχεις συρρικνώσει κάθε ζωή μέσα σου, για να ζήσουν οι άλλοι...
Να έχεις διάθεση να αγαπήσεις και αυτοί οι άλλοι να σε έμαθαν μόνο την απειλή...

Βλέπεις τι κάνεις, τι σου έκαναν...βλέπεις λίγο πιο καθαρά την ζωή που σε κάλεσαν να ζήσεις και πληγώνεσαι...
Στην αρχή πληγώνεσαι με τους άλλους...Μετά πληγώνεσαι με τον εαυτό σου...
Μέχρι να καταλάβεις ότι αυτός ο εαυτός που πληγώνεται, δεν είναι παρά μια μικρή υποψία του Εαυτού σου, αυτήν την υποψία που σου επέτρεψαν να αντιληφθείς...Αυτήν την υποψία που εκπαίδευσαν να είναι άνθρωπος και εσύ το έκανες ταυτότητα, ρόλο και καθήκον…

Όλη η ζωή των ανθρώπων είναι ένας μεγάλος χειρισμός του ενός με τον άλλον...

[Δωρουλα]

[konstantinos s.]

Ο "γκρεμός" δεν είναι παρά αντανάκλαση του απεριόριστου...Πάντα υπάρχει ένας Δρόμος, εκεί που δεν πρόλαβες ακόμα να χαράξεις πορεία...

[Ellaki]

[Stefanos]

[VasilisM]

Είναι πραγματικά αστείο να βλέπεις τα «εγώ» να ορμάνε να είναι «κάτι» και να επιμένουν να είσαι και εσύ ένα «κάτι»…
Σε ρωτάνε τι είσαι και εσύ να μην έχεις απαντήσεις…Θέλει κουράγιο να μην έχεις απαντήσεις που να στηρίζουν αυτό το «κάτι»

Βιωμένο πρόσφατα...

Πως να τους κάνεις να καταλάβουν με απαντήσεις; Δεν γίνεται, γίνεται μόνο διαμέσου Αυτού που Είσαι..

Οι απαντήσεις δεν τελειώνουν, όπως δεν τελειώνουν και οι ερωτήσεις.. μα τελικά δεν είναι νοητικό το θέμα! Δεν μπορείς να αποδείξεις τη Ψυχή στο μικροσκόπιο.

Και αυτή είναι η πρόκληση.. αλλιώς η Πίστη δεν θα είχε Νόημα..

σκέψεις..

[Θοδωράκος]

Βασίλη

[Ταρούλα]

Βασίλη

[AMALIA]

Βασιλη!!!

[Stefanos]

Βασίλη

[xanthia]

Απόφαση να μην επιτρέψω σε κανέναν να με εκπλήξει...
Ο μόνος που έχει αυτό το δικαίωμα, είναι ο Εαυτός μου και ο Θεός μέσα μου...

Κανένας άλλος στον κόσμο!

[CHRYSSOULA]

Ένα μικρό μέρος του Εαυτού μου θέλει να επιβιώσει...
Το ευγνωμονώ που θέλει να επιβιώσει...Εκεί που διαρκώς τσακωνόμουν μαζί του, ήταν στον τρόπο που ήθελε να Ζήσω...Στον τρόπο που ήθελε να μου επιβάλλει να Υπάρχω, να Αγαπώ και να Δημιουργώ

Θυμάμαι πως εγώ, και ίσως πολλοί άλλοι ακόμα, στο όνομα της επιβίωσης δεν τσακώθηκα με τον μικρό εαυτό, γιατί τον θεώρησα λογικό. Έτσι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα "ζούσα" με την δική του λογική για ύπαρξη, αγάπη, δημιουργία.....
Η λογική έγινε μέρος της ίδιας μου της ανάσας, γιατί ήταν παγιδευμένη στο πείραμα. Αφού τα δεδομένα είναι χ και οι συντελεστές ψ άρα το αποτέλεσμα = ω Σε αυτή την επαγωγική λογική οι υποθέσεις στηρίζουν το συμπέρασμα αλλά δεν το κατοχυρώνουν,,
π.χ το κοράκι είναι μαύρο άρα όλα τα κοράκια είναι μαύρα...υπάρχουν όμως και κυανοκάστανα...και μόνο η δυνατότητα κάτι άλλου δημιουργεί ρήγμα στην λογική....
'Ερχεται λοιπόν ο αληθινός εαυτός και μου έκανε μια πολύ απλή ερώτηση....Ζεις λοιπόν με αυτή την λογική. Σε ρωτάω αληθινά είσαι ευτυχισμένη, χαρούμενη, ήρεμη.....
Η απάντηση φυσικά ήταν "όχι"
Τότε για άκουσε μια άλλη Λογική που έχει να σου πει κάποιες άλλες αλήθειες....
Κατάλαβα τότε ότι ο μικρός εαυτός θα βρει τρόπους να επιβιώσει. Αυτή εξάλλου είναι η δουλειά του ή εκπαίδευση του.. Όμως δεν μπορεί να σε μάθει να ζεις, γιατί μέσα του τρέχουν άλλες παράμετροι που δεν συμβαδίζουν με τις αλήθειες που η ύπαρξη σου αναζητά να βιώσει όχι κάπου μακριά αλλά στο ίδιο χώρο της εδώ και τώρα παραγματικότητας.

[Ταρούλα]

Χρυσουλίτσα