Με υποχρεωσες...
Aυτές οι απαντήσεις, που ζητάς Σκαπανέα, βρίσκονται ήδη γραμμένες, μέσα σου.
Για να τις βρεις, χρειάζεται (πάντα κατά την άποψή μου) να αναγνωρίσεις την ζωώδη φύση του ενστίκτου και να αγνοήσεις την επίκτητη αρετή και ποιότητα που ακολουθούν τα πρότυπα της θρησκείας και της οικογένειας.
Κάθε εργασία στην ζωή μας, περιέχει τα στάδια ωριμότητας, που δεν έχουν πάντα να κάνουν με την φυσική μας ηλικία.
Το παιδί που αφήσαμε μέσα μας, χωρίς να του δώσουμε την δυνατότητα να ωριμάσει, βιώνοντας τα στάδια της αναπτυξιακής ωριμότητας, το προσαρμόσαμε βίαια σ έναν κόσμο που απαιτεί αγάπη και ηθική, χωρίς να έχει αναγνωρίσει την ανάγκη της ανακάλυψης της πραγματικής του αρχέγονης δύναμης.
Αυτή η δύναμη κρύβεται στο υποσυνείδητο και όχι στον ουρανό!
Ο δρόμος της αρετής κατακτιέται, δεν ενσωματώνεται απλά, γιατί μας το είπαν.
Ο δρόμος της αγάπης αναδύεται μέσα από την εμπειρία και την γνώση της Φύσης, που δεν καταπιέζεται, αλλά ορμά με πάθος να αναγνωρίσει τον εαυτό της, και τις βαθύτερες αξίες της ζωής.
Οτιδήποτε άλλο, είναι μια ονειρική προσέγγιση της ζωής και ο οποιοσδήποτε θεός ανατρέπεται σαν μακρινός γεννήτορας και δημιουργός.
Η αναγνώριση του «ζώου», η αποδοχή της ανωριμότητας μας, αποκαλύπτει την αλήθεια της ανθρώπινης φύσης που προσπαθεί να επιβιώσει, χωρίς πρώτα να έχει αναγνωρίσει την δύναμη που την ωθεί να ζήσει. Αυτή είναι η αλήθεια, και το κλειδί για να την προσεγγίσεις βρίσκεται μέσα στην αποδοχή αυτών, που απελπισμένα η κοινωνία και η θρησκεία προσπαθεί βίαια να πνίξει, αναπτύσσοντας κανόνες ηθικής και αρετής, που δεν έχουν ρίζα στην εσωτερική γνώση και έτσι δεν μπορούν να ωριμάσουν στην ψυχή του ανθρώπου, αλλά ωριμάζουν στην λογική του και είναι εύκολα αναστρέψιμοι
.