Σώπα

[eirini]

[xanthia]

[Γ.Μετεν]

ήταν τόσοι πολλοί, μα τόσοι πολλοί, που η οχλαγωγία τους δεν άφηνε τον πόνο του να ακουστεί στον σταυρό...

μην γελιέσαι Γιώτα...

κανείς δεν τον Αγάπησε γι' αυτό που Είναι, αλλά τον άγάπησαν γι' αυτό που νόμιζαν ότι είναι...


ούτε τώρα τον Αγαπούν...Μην γελιέσαι...

Άνοιξε τα μάτια και δες...

Αυτοί που έπρεπε να τον Ακούσουν , τον άκουσαν κι αυτοί που τον Αγάπησαν θα τον Αγαπούν αιώνια ,
δεν γελιέμαι το βλέπω γύρω μου ... πως βλασφημούν .
Αλλά με την Αγάπη Του πιστεύω , πως μπορούμε να τους κάνουμε να γνωρίσουν , να δουν , να νιώσουν!!


Όσο για το Κείμενο που έγραψες συμφωνώ και χαίρομαι που συμφωνείς και εσύ μαζί μου !

[Θοδωράκος]

Γιώτα μου, έχω μερικά σημεία που διαφωνώ με τα όσα γράφεις, όμως πιο πολύ επιλέγω να σταθώ στο:

Οι άνθρωποι είναι εκείνοι που κάνουν την αμαρτία να υπάρχει, δρώντας εγκλωβισμένοι στις συνήθειες της φύσης τους, που είναι επιρρεπής στην μοιχεία, τότε είναι που γεννιέται η αμαρτία.

Αμαρταίνω σημαίνει χάνω τον στόχο μου. Οπότε η έννοια της αμαρτίας ορίζεται πάντα από το ποιον στόχο έχεις θέσει, και ορίζει μία συγκεκριμένη ηθική, με σωστό και λάθος. Άμα ακολουθείς την ηθική της κοινωνίας ή της θρησκείας, τότε παίρνεις την "λίστα" με το τι είναι σωστό και τι λάθος, και ό,τι ανήκει στο δεύτερο, είναι "αμαρτία". Όταν ακολουθείς όμως τον στόχο της επανένωσής σου με τον Εαυτό σου, εκεί αλλάζουν τα πράγματα. Εκεί δεν υπάρχει καμία λίστα, παρά μόνο το "ό,τι αισάνθεσαι να σε φέρνει πιο κοντά με τον Εαυτό σου" είναι το "καλό", και το "ό,τι αισθάνεσαι να σε απομακρύνει από τον Εαυτό σου", είναι το "κακό". Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, αλλάζουν πάρα πολλά πράγματα. Οπότε μπορεί ακόμα και η μοιχία να μην είναι αμαρτία. Το να βλασφημίσεις, το να γκρεμίζεις εκκλησίες, το να μην αγαπάς τους γονείς σου... και γενικά διάφορα πράγματα που θεωρούνται "αμαρτίες" με την μία ηθική, μπορεί με την άλλη να μην θεωρούνται ως τέτοιες, ή ακόμα να θεωρούνται ότι σε βοηθάνε κι όλας. Όμως, από στιγμής που ο στόχος είναι ο Εαυτός, αμέσως το θέμα γίνεται καθαρά προσωπικό, και για αυτό και είναι αδύνατον να μπει σε ένα καλούπι, και να βγει μία "λίστα" με τα "καλά" και τις "αμαρτίες". Αυτά όσον αφορά την έννοια της "αμαρτίας", που έχει αποκρυσταλλωθεί πολύ μέσα μας, και έχει φτάσει να σημαίνει την αμαρτία έτσι όπως την ορίζει η εκκλησία και η θρησκεία.

Όσον αφορά το "εγκλοβισμένοι μέσα στις συνήθειες της φύσης τους", ποιας φύσης; Γιατί η φύση του Ανθρώπου είναι το Φως και η Αγάπη, από αυτά είναι φτιαγμένος, και μέσα σε αυτή βρήσκεται η αληθινή του έκφραση. Όποτε, θα έλεγα ότι μάλλον "μακάρι" να ήταν μέσα στην φύση τους. Αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι την έχουν ξεχάσει, και έχουν πειστεί ότι δεν είναι παρά μικροσκοπικά ανθρωπάκια.

[Vasoula]

το να γκρεμίζεις εκκλησίες

οι παπάδες έχουν μπόνους?

[Θοδωράκος]

[lazaros]

Αφήστε και για μένα κανέναν...

[Γ.Μετεν]

Γιώτα μου, έχω μερικά σημεία που διαφωνώ με τα όσα γράφεις, όμως πιο πολύ επιλέγω να σταθώ στο:

Οι άνθρωποι είναι εκείνοι που κάνουν την αμαρτία να υπάρχει, δρώντας εγκλωβισμένοι στις συνήθειες της φύσης τους, που είναι επιρρεπής στην μοιχεία, τότε είναι που γεννιέται η αμαρτία.

Αμαρταίνω σημαίνει χάνω τον στόχο μου. Οπότε η έννοια της αμαρτίας ορίζεται πάντα από το ποιον στόχο έχεις θέσει, και ορίζει μία συγκεκριμένη ηθική, με σωστό και λάθος. Άμα ακολουθείς την ηθική της κοινωνίας ή της θρησκείας, τότε παίρνεις την "λίστα" με το τι είναι σωστό και τι λάθος, και ό,τι ανήκει στο δεύτερο, είναι "αμαρτία". Όταν ακολουθείς όμως τον στόχο της επανένωσής σου με τον Εαυτό σου, εκεί αλλάζουν τα πράγματα. Εκεί δεν υπάρχει καμία λίστα, παρά μόνο το "ό,τι αισάνθεσαι να σε φέρνει πιο κοντά με τον Εαυτό σου" είναι το "καλό", και το "ό,τι αισθάνεσαι να σε απομακρύνει από τον Εαυτό σου", είναι το "κακό". Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, αλλάζουν πάρα πολλά πράγματα. Οπότε μπορεί ακόμα και η μοιχία να μην είναι αμαρτία. Το να βλασφημίσεις, το να γκρεμίζεις εκκλησίες, το να μην αγαπάς τους γονείς σου... και γενικά διάφορα πράγματα που θεωρούνται "αμαρτίες" με την μία ηθική, μπορεί με την άλλη να μην θεωρούνται ως τέτοιες, ή ακόμα να θεωρούνται ότι σε βοηθάνε κι όλας. Όμως, από στιγμής που ο στόχος είναι ο Εαυτός, αμέσως το θέμα γίνεται καθαρά προσωπικό, και για αυτό και είναι αδύνατον να μπει σε ένα καλούπι, και να βγει μία "λίστα" με τα "καλά" και τις "αμαρτίες". Αυτά όσον αφορά την έννοια της "αμαρτίας", που έχει αποκρυσταλλωθεί πολύ μέσα μας, και έχει φτάσει να σημαίνει την αμαρτία έτσι όπως την ορίζει η εκκλησία και η θρησκεία.

Όσον αφορά το "εγκλοβισμένοι μέσα στις συνήθειες της φύσης τους", ποιας φύσης; Γιατί η φύση του Ανθρώπου είναι το Φως και η Αγάπη, από αυτά είναι φτιαγμένος, και μέσα σε αυτή βρήσκεται η αληθινή του έκφραση. Όποτε, θα έλεγα ότι μάλλον "μακάρι" να ήταν μέσα στην φύση τους. Αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι την έχουν ξεχάσει, και έχουν πειστεί ότι δεν είναι παρά μικροσκοπικά ανθρωπάκια.

Ο Πέτρος του είπε :
" Αφου λές ότι μπορείς να ερμηνεύσεις όλα τα στοιχεία της φύσης και του κόσμου,
πές μας λοιπόν, ποιά ειναι η αμαρτία του κόσμου τούτου;"
Ο Κύριος αποκρίθηκε και απάντησε :
" Αμαρτία δεν υπάρχει από μόνη της.
Οι άνθρωποι είναι εκείνοι που κάνουν την αμαρτία να υπάρχει, δρώντας εγκλωβισμένοι στις συνήθειες της φύσης τους,
που είναι επιρρεπής στην μοιχεία, τότε είναι που γεννιέται η αμαρτία.
Γι αυτό λοιπόν το ΦΩΣ ήρθε ανάμεσά σας, για να γίνει κομμάτι του εαυτού σας
προκειμένου να τον επανενώσει με την ΠΡΩΤΗ ΟΥΣΙΑ, ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ!"
Συνέχισε ο Διδάσκαλος και είπε :
" Να γιατί αρρωσταίνετε και πεθαίνετε, γιατί αυτή είναι η συνέπεια των πράξεων σας.
Γιατί κάνετε ό,τι σας απομακρύνει απο την ΖΩΗ...
Ο νοών, νοείτω".


Δεν μιλάω για τις Αμαρτίες που φύτεψαν οι Παπάδες της Εκκλησίας...

ανάφερα απλά τα λόγια Του..


Και λίγο Καβάφη !!!

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

[Θοδωράκος]

ανάφερα απλά τα λόγια Του

Πάντα κρατάω τις επιφυλάξεις μου, όσον αφορά το τι είπε και το τι δεν είπε. Γιατί το τι λέει κάποιος, το τι καταλαβαίνει κάποιος άλλος, και το τι γράφει στο τέλος κάποιος παράλλος, συνήθως διαφέρει. Έτσι όπως γράφει το κείμενο, αφήνει να εννοειθεί ότι η φύση του ανθρώπου είναι αμαρτολή, και εκεί εγώ διαφωνώ κάθετα, τόσο ότι στο εάν ισχύει, όσο και στο εάν είπε ο Ιησούς κάτι τέτοιο.

[Γ.Μετεν]

Όχι δεν είναι η φύση του ανθρώπου έτσι , αλλά το μυαλό !!!

εκεί μπορείς να κάνεις πολλά ..

Όσο για την Πηγή . Είναι απ το Ευαγγέλιο της Μαγδαλινής ... και αφού το διάβασα ένιωσα Αλήθεια μέσα μου..

Αλλά έχεις και εσύ δίκιο , είναι πως θα το δεχτεί ο καθένας μας!!

[Fotinoula]

" Αμαρτία δεν υπάρχει από μόνη της.
Οι άνθρωποι είναι εκείνοι που κάνουν την αμαρτία να υπάρχει, δρώντας εγκλωβισμένοι στις συνήθειες της φύσης τους,
που είναι επιρρεπής στην μοιχεία, τότε είναι που γεννιέται η αμαρτία.

ναι η αμαρτία δεν υπάρχει απο μόνη της, δεν είναι στην Ουσία κανενός όντος μέσα στην Δημιουργία,
είναι τέχνασμα του ανθρωπάκου,
μόνο ο ανθρωπάκος συνεχίζει καλλιεργεί την αμαρτία μέσα του,
και άλλωστε "μοιχεία" είναι και η απάτη που κάνουμε προς τον Εαυτό μας καθημερινά,
γυρίζοντας του την πλάτη και εμμένοντας στην διαστρέβλωση μας
και μάλιστα αυτό και αν είναι μοιχεία, η προδοσία του αγαπημένου μας

[Γ.Μετεν]

" Αμαρτία δεν υπάρχει από μόνη της.
Οι άνθρωποι είναι εκείνοι που κάνουν την αμαρτία να υπάρχει, δρώντας εγκλωβισμένοι στις συνήθειες της φύσης τους,
που είναι επιρρεπής στην μοιχεία, τότε είναι που γεννιέται η αμαρτία.

ναι η αμαρτία δεν υπάρχει απο μόνη της, δεν είναι στην Ουσία κανενός όντος μέσα στην Δημιουργία,
είναι τέχνασμα του ανθρωπάκου,
μόνο ο ανθρωπάκος συνεχίζει καλλιεργεί την αμαρτία μέσα του,
και άλλωστε "μοιχεία" είναι και η απάτη που κάνουμε προς τον Εαυτό μας καθημερινά,
γυρίζοντας του την πλάτη και εμμένοντας στην διαστρέβλωση μας
και μάλιστα αυτό και αν είναι μοιχεία, η προδοσία του αγαπημένου μας

Ακριβώς !!

[Θοδωράκος]

Όχι δεν είναι η φύση του ανθρώπου έτσι , αλλά το μυαλό !!!

Μπα, δεν πιστεύω ότι είναι ούτε το μυαλό. Αυτό είναι απλά ένα εργαλείο. Από αλλού ξεκινά το πρόβλημα. Από τις πεπιθύσεις και τους προγραμματισμούς που μας φορτώσαν από γεννησιμιού μας...

[Γ.Μετεν]

Ένα πολύ πολύ ισχυρό εργαλείο Είναι το Μυαλό μας.

Αυτό εννοώ ..πως μας φύτεψαν σάπιους σπόρους
στο μυαλό....Όλα ξεκινάνε απο εκεί.

[Vasoula]

το νοητικό (κατώτερο) που έχει ένας φυσικός άνθρωπος, Γιώτα, είναι μέσα στο αστρικό του πεδίο (συναισθηματικό) και ορίζεται από τα ασυνείδητα συναισθήματα...Δεν φύτεψαν σπόρους στο μυαλό των ανθρώπων, απλά τους έμαθαν να ζουν υποκριτικά, καταπιέζοντας ανάγκες και συναισθήματα...Έκλεισε η καρδιά και ο χώρος έγινε άγονος...

Αν θέλεις να βρεις τους σπόρους να κοιτάξεις στα συναισθήματά σου και όχι στο μυαλό σου...

Το ασυνείδητο ορίζει τις σκέψεις, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις...

όταν παρατηρήσεις όμως ότι άλλα σκέφτεσαι, άλλα νιώθεις και άλλα κάνεις, ίσως το καταλάβεις καλύτερα...