μου ρθαν πολλά συναισθήματα ...σαν να θέλαν να βγουν ...
έξω και να ξεσπάσουν...
για όσους δεν το γνωρίζουν θα το ποστάρω που πιστεύω είναι ελάχιστοι..
Το μαθαίναμε και παλιά στο σχολείο ..
Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.
Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!....
Σκέφτομαι λοιπόν!!! Πως μπορείς να σαι ένας σωστός Άνθρωπος ..ένας ολοκληρωμένος ,
ευτυχισμένος Άνθρωπος.
Όταν αγαπάς αληθινά , αγαπάς με τα πάντα , πνεύμα , νου και σώμα!
Αγαπάς και προσφέρεις , δίχως ανταλλάγματα ..ναι , ναι γίνομαι γραφική .
Το ξέρω και συχωρέστε με .
Ο Ιησούς μας είχε πει , πως πρέπει να προσέχουμε την προσκόλληση
στα υλικά πράγματα , τον εγωισμό , την φιλαργυρία και πολλά άλλα.
Δεν μας απαγόρεψε ποτέ σε καμία διδασκαλία Του.
Στο να χαιρόμαστε την Ζωή , την ευχαρίστηση στο φυσικό κόσμο,
όπως ο γάμος η σεξουαλικότητα κτλ.
Πως μπορείς όμως να νιώσεις την απόλυτη ευτυχία αν δεν περάσεις μέσα απ τον Πόνο.
Αν δεν κλαψεις δεν φωνάξεις δεν νιαστείς για τον Συνάνθρωπό σου.
Η αρετή δεν βρίσκεται στην άρνηση του Κόσμου.
Μπορείς να επιθυμείς τα πάντα αλλά όχι να κολλάς εκεί.
Μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις , σαν εργαλεία ..
χτίζοντας την εμπειρία της ζωής σου.
Βαδίζοντας στον δρόμο προς την Αγάπη.
Με όλα αυτά θέλω να πω ...που ίσως μερικοί να μη κατάλαβαν ή να τους μπέρδεψα με τον τίτλο
ή το αρχικό μου ποίημα ..
Θέλω απλά να πω μη σωπαίνετε ...μη κλείνετε τα μάτια ..μην αρνήστε την πραγματικότητα που ζούμε.
Βοηθήστε , αγαπήστε κλάψτε... πληγωθείτε .. δώστε!
Για να μας έφερε , στον κόσμο αυτό , σαν ανθρώπους με τα στραβά μας και τα καλά μας
το έκανε ακριβώς για αυτό τον λόγο ...για να ζήσουμε σαν Άνθρωποι.
Οι ψυχές μας δώσανε τόση μάχη για να αποκτήσουν
ένα σώμα ...εκεί στον άλλο κόσμο ..
Κάθε ψυχή πάνω στην Γη , ήταν μια δυνατή ψυχή , που μπόρεσε να ξεπεράσει
εκατομμύρια ...δις άλλες για να πάρει πρώτη θέση!
Σε κάθε αίσθηση νιώθω τον Θεό!
Πονάω ..Τον νιώθω να με ακουμπά τους ώμους σαν να με παρηγορεί .
Όταν γελάω , γελάει μαζί μου.
Όταν κλαίω μου σκουπίζει τα δάκρυα.
Όταν παίζω , με προσέχει σαν Γονιός.
Όταν εχω παράπονα , με ακούει σαν φίλος κολλητός.
Θα θελα να μάθω και την δική σας εικόνα.
