Για να μην μένουν απορίες μέσα σας, για να μην ανησυχείτε για εμένα...
Δεν ξέρω πως έγιναν έτσι τα πράγματα, αλήθεια! Ξέρω μόνο πως έγιναν...
Είναι πολύ λιγο το αντίτιμο που θα κερδίσει κανείς, και αυτό ισχύει πάντα, αν έχει προηγηθεί μία προδοσία...
Να ανταλλάξεις τι με τι?
Είμαι αγνή στα αισθήματα, κάποιοι με λένε αφελή...
Πιστεύω στους ανθρώπους, τους αγαπώ με όλο μου το βάθος, δεν έχω υπόνοιες, ούτε δυσπιστίες...Ανοίγομαι, μοιράζομαι...
Εχω όμορφα αισθήματα, μα και δυσάρεστα...Η χαρά μου είναι χαρά, και η θλίψη μου είναι θλίψη...
Πενθώ κάθε φορά, που κάποιος αναγκάζεται να νιώσει ανταγωνιστικά μαζί μου...
Έχει αίγλη η θέση του "αρχηγού", βλέπετε...ρόλος που μου δίνει ο καθένας, ανάλογα με το τι θέλει από εμένα...
και εγώ να μην τον παίρνω, μου τον δίνει μέσα του...και τον ανταγωνίζεται εκεί μέσα του, ξεχνώντας πάντα ότι για εμένα ο πόλεμος έχει τελειώσει εδώ και χρόνια..έχουν τελειώσει οι ρόλοι και οι ταυτότητες...Δεν ξέρω ποιά είμαι και δεν μου χρειάζεται να μάθω τίποτα πια για εμένα, σε ότι αφορά την φυσική μου παρουσία...Είμαι απλά η Βάσω...Λίγη ή πολλή, δεν με νοιάζει...
Και αυτό που γνωρίζω, πέρα από κάθε αμφιβολία, είναι ότι όποιος προσπαθεί να πολεμήσει με εμένα, πολεμάει με τον Εαυτό του μόνο...
Δεν έχω όπλα, δεν έχω βλέψεις για νίκες ανούσιες, δεν έχω επιθυμίες, δεν θέλω οπαδούς...
Αν κάποιος έχει Αγάπη για εμένα, ας έρθει...
Αν κάποιος έχει Φόβο για εμένα, ας έρθει πάλι...εγώ δεν φοβάμαι να έρθει...
Ο Δρόμος μου (και ο Δρόμος σας) είναι ο Δρόμος του Ανθρώπου...
και ο Δρόμος του Ανθρώπου, το μόνο που έχει είναι Αλήθεια...
Αλήθεια μοναδική για τον καθένα...
Ο Δρόμος του Ανθρώπου δεν επιβάλλει Αλήθειες, γιατί είναι από μόνος του Αλήθεια…
Δεν επιβάλλει Αγάπες, γιατί είναι από μόνος του Αγάπη…
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο, από αυτό…
Σας το είχα πει από την πρώτη στιγμή…να είστε συνειδητοί στον Εαυτό σας και όλος ο κόσμος θα σας ανήκει…Δεν θα χρειάζεται να διεκδικήσετε τίποτα…
Σας είχα πει ότι ο Δρόμος είναι μοναχικός…και μέσα του περιέχει όλους τους ανθρώπους…Εχεις τον Εαυτό σου, έχεις όλους τους ανθρώπους μέσα σου…
Αν δεν έχεις τον Εαυτό σου, τι ζητάς εδώ?
Δεν θα έχεις κανέναν…
Το μόνο που θα καταφέρεις, εδώ μέσα, αν δεν έχεις τον Εαυτό σου μαζί, είναι μια φιλία χωρίς Στόχους και Ποιότητες…
Μια Φιλία, ένας Έρωτας, χωρίς Ψυχή είναι πάντα δεκανίκι στην Ζωή…
Τα έχεις για να στηρίζεσαι, όχι για να ανθίζουν οι ανθρώπινες Ποιότητες μέσα σου, και χωρίς αυτές, Άνθρωπος δεν θα γίνεις ποτέ…
Δεν είναι κακό το δεκανίκι, μα δεν ανήκει στον Δρόμο τούτο…
Δεν θα βοηθήσει η Αγάπη μου κανέναν, αν η Αγάπη δεν είναι ο Στόχος του…
Ούτε η Σοφία μου θα βοηθήσει κανέναν, αν η Σοφία δεν είναι ο Στόχος του…
Αν ο Στόχος του δεν είναι ο Θεός, θα κοιτά πάντα να τον υποκαταστήσει…
Εχω συνηθίσει την προδοσία, την γνωρίζω πολύ καλά…
Δεν με ξαφνιάζει πια…
Εξακολουθεί όμως και με πληγώνει…
Ο Άνθρωπος είναι Δυνατός, μα αυτό που τον κάνει Δυνατό είναι μόνο η ευαισθησία του…
Και κάποτε σας είχα πει, να προσπαθείτε πάντα για τον Εαυτό σας, όσο με έχετε, γιατί θα έρθει κάποια στιγμή, που δεν θα με έχετε…
Το ξέρω, ότι δεν χάθηκε ο κόσμος, αν δεν με έχετε…Δεν είναι δα και κάτι τρομερό…
Ο Δρόμος δεν μένει μισός, όταν αποφασίσεις να πατήσεις πάνω του με σταθερότητα, αυταπάρνηση και αφοσίωση…
Όποτε το αποφασίσεις, είναι εκεί και σε περιμένει, σαν μια πιστή ερωμένη…
Αλλά πραγματικά γίνεται επικίνδυνος ο Δρόμος τούτος, αν συνεχώς πληγώνεις τον Εαυτό σου και δεν προσπαθείς να δώσεις σ’ αυτήν την σχέση, όλο σου το Είναι, γυρνώντας γύρω γύρω να βρεις εραστές του ονείρου, να καλύψουν την ανεπάρκειά σου...
Το όνειρο δεν βρίσκεται σ’ αυτόν τον Δρόμο, γιατί δεν στηρίζει ποτέ μια ελπίδα…
Ούτε εγώ θέλω να την στηρίξω…
Έχω μάθει να μην Ζω με ελπίδες και είναι άδικο να το κάνω για εσάς!
για όσο Ζω σε τούτον τον Κόσμο, θα γκρεμίζω πάντα κάθε ελπίδα του ανθρώπου και θα στηρίζω πάντα κάθε όραμα του Ανθρώπου...
γιατί αυτός είναι ο δικός μου Δρόμος...
γιατί αυτή είναι η δική μου Ζωή...
και δεν ζήτησα σε κανέναν να την ακολουθήσει, πολύ περισσότερο δεν ζήτησα να Με ακολουθήσει...
Όσοι θέλουν να ακολουθήσουν κάτι, ας ακολουθήσουν τον Άνθρωπο που μπορούν να εκφράσουν μέσα τους, και ας προσπαθήσουν να μην τον σταυρώνουν πια...
