σωστά το λες Μαράκι!Και έχεις δίκιο για τους δρόμους, αναμφισβήτητα...
΄Ομως η Ντάννυ σου μίλησε από ένα σημείο του Δρόμου, που προηγείται κατά τι λίγο, του δικού σου (εκτός αν αυτό δεν το δέχεσαι).
Η εξωτερική γνώση, όχι ότι δεν είναι χρήσιμη βέβαια, αλλίμονο, αλλά η μελέτη δεν οδηγεί και σε αυτο-επίγνωση και έτσι ούτε καν σε συνειδητοποίηση, που είναι η πιο σημαντική διαδικασία της Ζωής μας!
Και αυτό το διαπίστωσε και η ίδια, με πολύ πίκρα για όσα είχε διαβάσει μέχρι τώρα, αλλά πρακτικά δεν ΄μπορούσε να εφαρμόσει, μέσα σε ένα σεμινάριο που προϋπόθετε ατομική υπευθυνότητα...
Η αλήθεια είναι, ότι κάποιον τον αφήνεις να το διαπιστώσει μόνος του όταν ωριμάσει γι' αυτό! Και εκεί ίσως η Ντάννυ βιάστηκε να σε βοηθήσει να το συνειδητοποιήσεις, πριν καν έχεις την επίγνωση της απόστασης μεταξύ του διαβάζω-μελετώ και ασκούμαι...
Εσύ θα κάνεις αυτό που νιώθεις σωστό για την σημερινή σου διαδρομή...Σαφώς!΄
Το διάβασμα δεν είναι πολυτέλεια, αλλά διανοητική ανάγκη, να μπορείς να δεις και άλλα θέματα που ίσως ούτε καν τα υποψιάζεσαι...
Η αξιολόγηση της γνώσης γίνεται πια όταν έρθεις προ της Ζωής που θέλεις να εμπειριώσεις με Αλήθεια...
Για να δεις ότι η Αλήθεια είναι βιωματική, χρειάζεται να κάνεις εσωτερικές αντιπαραθέσεις...τουλάχιστον στην αρχή!
Η ειλικρινής "ομολογία" του ποιοί είμαστε, σε σχέση με αυτό που θεωρούμε ότι είμαστε, έχει την απόσταση της Αλήθειας του ποιοί είμαστε πραγματικά! Και αυτό δεν το βρίσκεις στα βιβλία!! ;)
Αλλά καλό είναι να το δεις μόνη σου...
Γι' αυτό άλλωστε υπάρχει εδώ μέσα και η ενότητα με τα βιβλία, σαν σημαντικό όριο στον Δρόμο της μαθητείας μας!
