στις μούσες μου να δώσω,
μιας και συνάντηση σε λίγους μήνες έχουμε,
γλέντι τρελό να κάνουμε.
Άννα, Τζοάννα, Θοδωρής νότες θα τραγουδούνε
και ο δημιουργός, ο μελωδός, τον οίστρο του θα βγάλει
παίζοντας την κιθάρα του, την συνοδεία να προβάλει!!!








Ίσως τότε να μην χάνουμε από τα μάτια μας τα αστέρια του Ουρανού, με το που χαράζει, γιατί τα έχουμε βρει όλα στην Καρδιά μας…
κοίτα, Θοδωράκο...η πρώτη ομάδα ΑΓΑΠΗ-ΣΟΦΙΑ έβγαλε ένα ταλέντο φωνητικής...την Αννούλα μας!
Για τις επόμενες ήδη διαφαίνεται ποιό ταλέντο θα αναδειχθεί...![]()
Κι όμως…
Το ότι εμείς δεν τα βλέπουμε, δεν σημαίνει ότι εκείνα δεν υπάρχουν…
Να σταματήσουμε να τρέχουμε και να ρίξουμε μια διαφορετική ματιά σ’ αυτό που δεν κυλάει αόρατα δίπλα μας, αλλά μέσα μας!
Έτσι ζωντανεύει και το αόρατο!
Ενόσω είμαστε στο μαζικό συναίσθημα και του επιτρέπουμε να δράσει μέσα μας, είμαστε και εμείς ίδιοι σαν τους άλλους, από τους οποίους θέλουμε να διαφοροποιηθούμε…
Που σε όλο αυτήν την καθιέρωση βρίσκεται ο Θεός?
Υπάρχει ένας Δρόμος για τον καθένα μας…
Ένας Δρόμος που μπορεί να γίνει Αλήθεια ή μπορεί να παραμείνει η Ζωή που κυλάει αόρατα δίπλα μας.
Είναι απλά θέμα προσήλωσης…Που εστιάζουμε το βλέμμα μας και αφοσιωνόμαστε…