Η ΟΔΥΝΗ

[Vasoula]

Πολλές φορές ήρθα αντιμέτωπη με την οδύνη…

καίγεται η καρδιά μου και λυπάται όχι τόσο για την οδύνη του κόσμου, αλλά γιατί ο κόσμος θεωρεί την οδύνη φυσιολογική ζωή...και έτσι δεν μάχεται για την θεραπεία του...

Είναι σαν τον ασθενή που οι γιατροί τον έχουν ήδη καταδικάσει σε θάνατο, απλά γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει θεραπεύω...

δεν λυπάμαι για την οδύνη, αλλά γιατί οι άνθρωποι την θεωρούν δεδομένη...

παραμένουν στην κατάθλιψη, γιατί αυτό που βλέπουν στους άλλους τους εφησυχάζει ότι είναι σωστοί και ζωντανοί...Κάποιοι ζουν χειρότερα, κάποιοι καλύτερα, αλλά η θλίψη πάντα εκεί, που η Ζωή αγγίζεται με αλαζονικό τρόπο…


Κάτι έγινε μεταξύ Χαράς και οδύνης και έδωσε βαρύτητα στην δεύτερη κατάσταση…
Αυτό το «κάτι» δημιούργησε «οικογένειες», που απλά συντηρούν τον θάνατο του Ανθρώπου, για να του προσφέρουν τον παράδεισο αφού πια δεν θα έχει άλλους χυμούς, για να ζήσει...

Η οδύνη που κρύβεται μέσα στην παραπλανητική απόλαυση του καθρέφτη…
Όταν κοιτάς τον καθρέφτη εντυπωσιάζεσαι από το είδωλό σου, και δεν παίρνεις είδηση ότι αυτό δεν έχει συναισθήματα…Σε κοιτάει με παγωμένο βλέμμα και σου παίρνει την προσοχή από εκείνο το σημείο που έχει θαμπώσει από τον θαυμασμό του «καλού», του «όμορφου» και του «σωστού»…


Πολλές επιλογές δεν μπορούν να είναι ακέραιες, όταν εμείς είμαστε ακόμα στην αδύναμη θέση να παίρνουμε τις ευθύνες των άλλων για δικές μας, ενόσω δεν μπορούμε να πάρουμε την ευθύνη του Εαυτού μας. Δηλαδή, στην ουσία αναλαμβάνουμε τις ευθύνες άλλων και μετατοπίζουμε σε άλλους τις δικές μας...

Χρειάζεται να ανοίγουμε στην αυτο-επίγνωση, ώστε να εγκαταλείπουμε τους ρόλους της κοινής γνώμης και λογικής, όταν διαπιστώσουμε ότι με αυτά και με αυτά, δεν γίναμε ποτέ Άνθρωποι…

Χρειάζεται παρατήρηση για να αντιληφθούμε ότι θεωρούμε την οδύνη δεδομένη…
Και ειλικρίνεια για να παραδεχτούμε ότι αυτό που μας έμαθαν ότι πρέπει να γίνουμε, αφαίρεσε την Χαρά της Ζωής, κάτι που θεωρήσαμε πια απόλυτα φυσιολογικό…

Η Ζωή δεν είναι Χαρά, αλλά οδύνη…
Και αν ρωτήσεις γιατί, ποιος το είπε αυτό? Θα σε κοιτάξουν υποτιμητικά, σαν παιδί ή σαν τρελό…
Κάτι που μας έμαθαν ότι απαγορεύεται και έτσι χάθηκε η παιδικότητα και η δημιουργική Φαντασία, μέσα στην υπερβολική σοβαρότητα…

Όλα λάθος, μόνο λάθος…δεν μπορεί μια Δημιουργία να βασίζεται μόνο στο λάθος…Δεν μπορεί η Καρδιά του Θεού να δημιουργεί μόνο οδύνη…Δεν μπορεί η Σοφία Του να δημιουργεί μόνο οδύνη…

Και όμως…έτσι μάθαμε…δεδομένη κατάσταση η θλίψη, η απόγνωση, η αφαίρεση δικαιωμάτων, χαρισμάτων και Αρετών…
Πριν τα βάλουμε με το κράτος που τώρα θα μας βάλει να πληρώσουμε την δεδομένη οδύνη μας, ας σκεφτούμε σε ποιόν χαλαλίσαμε την Χαρά της Ζωής…
Σε ποιόν Θεό προσφέραμε τόσους αιώνες υποκλίσεις και παρακλήσεις?

Ο θεός της ζωής ζητά οδύνη…και αίμα…και οφειλές…

Ποιος θα το σταματήσει αυτό, αν το θεωρούμε δεδομένο της ζωής?

Μήπως τελικά δεν θέλω να το σταματήσω εγώ ο ίδιος, αλλά να το σταματήσουν οι άλλοι? Αυτοί πρέπει να αλλάξουν, για να σταματήσει η δική μου οδύνη…

Και όμως ο Ποιητής είπε
Όσοι θα γνωρίζετε τον Εαυτό σας, τότε θα γνωρίζεστε μέσα σας και θα γνωρίζετε ότι είστε παιδιά του Ζώντος Πατρός.
Αλλά αν δεν γνωρίζετε τον Εαυτό σας, βρίσκεστε μέσα στο μάταιο και είστε ματαιότης…

Σε εκείνο το Σημείο που Υπάρχει το πιο Ζωντανό και Αληθινό μέρος της Ύπαρξής μας, που χρειάζεται να το κοιτάξουμε μόνοι μας και όχι μέσω του καθρέφτη των άλλων...Εκεί που το Παιδί μέσα μου, χαιρετά το Παιδί μέσα σου...
Εκεί μας λέει ο Άνθρωπος να κοιτάξουμε...

[Ελενίτσα]

Σε εκείνο το Σημείο που Υπάρχει το πιο Ζωντανό και Αληθινό μέρος της Ύπαρξής μας, που χρειάζεται να το κοιτάξουμε μόνοι μας και όχι μέσω του καθρέφτη των άλλων...Εκεί που το Παιδί μέσα μου, χαιρετά το Παιδί μέσα σου...
Εκεί μας λέει ο Άνθρωπος να κοιτάξουμε...

[ARTYADIS]

Σε εκείνο το Σημείο που Υπάρχει το πιο Ζωντανό και Αληθινό μέρος της Ύπαρξής μας, που χρειάζεται να το κοιτάξουμε μόνοι μας και όχι μέσω του καθρέφτη των άλλων...Εκεί που το Παιδί μέσα μου, χαιρετά το Παιδί μέσα σου...
Εκεί μας λέει ο Άνθρωπος να κοιτάξουμε...

Βασουλίτσα!

[Danielli]

[Ταρούλα]

Όλα λάθος, μόνο λάθος…δεν μπορεί μια Δημιουργία να βασίζεται μόνο στο λάθος…Δεν μπορεί η Καρδιά του Θεού να δημιουργεί μόνο οδύνη…Δεν μπορεί η Σοφία Του να δημιουργεί μόνο οδύνη…

Σε εκείνο το Σημείο που Υπάρχει το πιο Ζωντανό και Αληθινό μέρος της Ύπαρξής μας, που χρειάζεται να το κοιτάξουμε μόνοι μας και όχι μέσω του καθρέφτη των άλλων...Εκεί που το Παιδί μέσα μου, χαιρετά το Παιδί μέσα σου...
Εκεί μας λέει ο Άνθρωπος να κοιτάξουμε...

[AMALIA]

Σε εκείνο το Σημείο που Υπάρχει το πιο Ζωντανό και Αληθινό μέρος της Ύπαρξής μας, που χρειάζεται να το κοιτάξουμε μόνοι μας και όχι μέσω του καθρέφτη των άλλων...Εκεί που το Παιδί μέσα μου, χαιρετά το Παιδί μέσα σου...
Εκεί μας λέει ο Άνθρωπος να κοιτάξουμε...

[VasilisM]

[Θοδωράκος]

το Παιδί μέσα μου, χαιρετά το Παιδί μέσα σου.

[elenaki]

το Παιδί μέσα μου, χαιρετά το Παιδί μέσα σου.

[CHRYSSOULA]

Εντολές:

• Μη γελάς γιατί τα γέλια θα σου βγουν ξινά….Ο θεός θα σε τιμωρήσει
• Δεν πειράζει αν πονάς, γιατί έτσι ο θεός θα σε αγαπά περισσότερο και θα είσαι μαζί του στον Παράδεισο
• Την αρρώστια την στέλνει ο θεός για να σε δοκιμάσει.
• Μόνο τους φτωχούς αγαπάει ο θεός

Έτσι η οδύνη έγινε το μέσον αποδοχής από τον επικριτικό θεό που όλο απαιτεί θυσίες…
Πότε επιτέλους θα κατανοήσουμε, ότι ο Θεός δεν θέλει τίποτα από τα παραπάνω και ότι όλα είναι νοητικός προγραμματισμός…….
Πότε θα αντιληφθούμε, ότι Εκείνος δεν στέλνει την αρρώστια, ούτε σου ζητά να είσαι θλιμμένος ή φτωχός, ή πονεμένος…..
Το μοναδικό που χρειάζεται για να έχουμε χαρά, γέλιο, δημιουργία ,αφθονία στην ζωή μας είναι αυτό που είναι γραμμένο στο Ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς: «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ»
Γνώρισε τον Εαυτό σου και τότε η οδύνη θα δώσει την θέση της στην ευδαιμονία (Samandi) που είναι ο Θειικός Παλμός κάθε κυττάρου μας….

[Vasoula]

Μόνο τους φτωχούς αγαπάει ο θεός

ε ναι αυτό μας το δείχνουν και πρακτικά οι πνευματικές μας αυθεντίες...

φτωχούληδες του θεού όλοι τους...

[Λιζούλα]

Σε εκείνο το Σημείο που Υπάρχει το πιο Ζωντανό και Αληθινό μέρος της Ύπαρξής μας, που χρειάζεται να το κοιτάξουμε μόνοι μας και όχι μέσω του καθρέφτη των άλλων...Εκεί που το Παιδί μέσα μου, χαιρετά το Παιδί μέσα σου...
Εκεί μας λέει ο Άνθρωπος να κοιτάξουμε...

[Ταρούλα]

Γνώρισε τον Εαυτό σου και τότε η οδύνη θα δώσει την θέση της στην ευδαιμονία (Samandi) που είναι ο Θειικός Παλμός κάθε κυττάρου μας….

Χρυσούλα

[ALEXOULA]

Και όμως ο Ποιητής είπε
Όσοι θα γνωρίζετε τον Εαυτό σας, τότε θα γνωρίζεστε μέσα σας και θα γνωρίζετε ότι είστε παιδιά του Ζώντος Πατρός.
Αλλά αν δεν γνωρίζετε τον Εαυτό σας, βρίσκεστε μέσα στο μάταιο και είστε ματαιότης…

Σε εκείνο το Σημείο που Υπάρχει το πιο Ζωντανό και Αληθινό μέρος της Ύπαρξής μας, που χρειάζεται να το κοιτάξουμε μόνοι μας και όχι μέσω του καθρέφτη των άλλων...Εκεί που το Παιδί μέσα μου, χαιρετά το Παιδί μέσα σου...
Εκεί μας λέει ο Άνθρωπος να κοιτάξουμε...

[Stefanos]

Μνήμη μου η οδύνη,
και η χαρά αμάρτημα...
Χρόνιος προγραμματισμός
που που θα πάει
θα λουστεί με φως.

και η μνήμη μου θα επανέλθει
τις αξίες μου θα βρω
και τα λόγια Του θα ακολουθώ

Όσοι θα γνωρίζετε τον Εαυτό σας, τότε θα γνωρίζεστε μέσα σας και θα γνωρίζετε ότι είστε παιδιά του Ζώντος Πατρός.
Αλλά αν δεν γνωρίζετε τον Εαυτό σας, βρίσκεστε μέσα στο μάταιο και είστε ματαιότης…

Σε εκείνο το Σημείο που Υπάρχει το πιο Ζωντανό και Αληθινό μέρος της Ύπαρξής μας, που χρειάζεται να το κοιτάξουμε μόνοι μας και όχι μέσω του καθρέφτη των άλλων...Εκεί που το Παιδί μέσα μου, χαιρετά το Παιδί μέσα σου...
Εκεί μας λέει ο Άνθρωπος να κοιτάξουμε...