πέρα από την Τέχνη της γραφης και του λόγου, Στεφανάκο, έχω μάθει την Τέχνη της Ζωής...
οπότε...σας "διαβάζω" εκεί μέσα...στην Ζωή μου...την Ζωή μας!
ξέρω πριν από εσάς, αυτό που η Ζωή θα σας ζητήσει, πριν τολμήσετε να το ζητήσετε εσείς πρώτα από τον Θεό...
Αισθάνομαι κάποιες φορές ότι η ισορροποία είναι πολύ ευαίσθητη.Vaso έγραψε: ναι Θοδωράκο υπάρχει. Η επιμονή σου να πείσεις τον άλλον, για την δική σου αλήθεια...
και φυσικά αυτό...Vaso έγραψε: Όταν έχουμε εμείς οι ίδιοι αμφιβολία για τον Εαυτό μας, τότε θυμώνουμε αν μας αμφισβητούν…όπως θυμώνουμε αν δούμε ότι οι άλλοι εκφράζουν έναν διαφορετικό τρόπο από αυτόν που εμείς θεωρούμε σωστό και αποτελεσματικό…
Το Ανώτερο Καλό του καθενός είναι ανάλογο με τις Προθέσεις της Καρδιάς και μιας Νοημοσύνης που δεν έχει καμία σχέση με την λογική του καλού και του κακού…
Ο εσωτερικός Δρόμος έχει μια ισονομία στην σχέση εμπειρία-γνώση και είναι θέμα του πόσο επιτρέπεις το βίωμα να έρθει με πνευματική ωριμότητα και να ολοκληρώσει νόηση και συναίσθημα, ενόσω αναπτύσσεις την Συνείδησή σου...
Οι Στόχοι του Δρόμου δεν είναι εξουσιαστικοί, αλλά κατευθυντήριοι…
Το να έχεις την ίδια Κατεύθυνση από την Αρχή, σε κάνει να μην οραματίζεσαι το τέλος σαν λύτρωση ή σαν αξία, αλλά να βιώνεις την διαδρομή με ταπεινότητα τόση, όση περιέχει το «εν οίδα, ότι ουδέν οίδα»…
Το ότι είχες ένα χέρι να στηριχτείς όταν το είχες ανάγκη, είναι το ίδιο σε αισθήματα, όπως το να είσαι σε θέση και να δώσεις το χέρι σου για να στηρίξεις και όχι για να τραβήξεις…
Πριν, λοιπόν, ανακαλύψουμε τους λόγους που δίνουμε, ας ανακαλύψουμε πρώτα αν είμαστε διατεθειμένοι να λάβουμε…Η προσφορά που αξιολογείται σαν ιδιοτελής ή ανιδιοτελής, έχει άμεση σύνδεση με αυτό που μας δίνεται, κάθε φορά με Σοφία, και είμαστε ανοιχτοί να το λάβουμε, και όχι με αυτό που θέλουμε ντε και καλά να λάβουμε ή να δώσουμε…
Αυτό που βιώνεις εσύ, είναι μοναδικά δικό σου...Ούτε αλήθεια είναι, ούτε ψέμα...Είναι απλά δικό σου... Υποκειμενική αλήθεια δεν υπάρχει όμως...Γι' αυτήν την υποκειμενική αλήθεια, οι περισσότεροι άνθρωποι διαφωνούν και φτάνουν και σε ακραίες καταστάσεις διχογνωμίας.
Όταν αυτό το δικό σου, το δεις μέσα στο ασυνείδητο/συνειδητό και των περισσοτέρων των ανθρώπων, τότε θα έχεις και τα επιχειρήματα για την αλήθεια του και τότε δεν θα χρειάζεται να πείσεις κανένα, γιατί θα το ξέρεις εσύ πέρα από κάθε αμφιβολία...
Vaso έγραψε:πέρα από την Τέχνη της γραφης και του λόγου, Στεφανάκο, έχω μάθει την Τέχνη της Ζωής...
οπότε...σας "διαβάζω" εκεί μέσα...στην Ζωή μου...την Ζωή μας!
ξέρω πριν από εσάς, αυτό που η Ζωή θα σας ζητήσει, πριν τολμήσετε να το ζητήσετε εσείς πρώτα από τον Θεό...
Ιωαννάκι, ο Δάσκαλός μου μού είχε πει "να προσέχεις αυτόν που κάνει τον δάσκαλο, χωρίς να ξέρει ποιό κομμάτι σου Θέλει να διδαχτεί"...
Όταν εκλείπει από την σχέση η ιδιοτέλεια στην πιο κρυφή της μορφή, τότε η Αγάπη διδάσκει και όχι ένας άνθρωπος…
Και διδασκαλία δεν είναι να του δείξεις το σωστό και το λάθος, αλλά τα επίπεδα δυσλειτουργίας του, που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μέσα του, αυτοί οι «δάσκαλοι» της Ζωής του, όποιοι κι αν είναι…
Το να μπορείς να οραματίζεσαι δεν αφορά μια διδασκαλία, αλλά αυτήν την αίσθηση της απεριόριστης Ελευθερίας, από τους «δασκάλους» της Ζωής σου…
Το να μπορείς να Είσαι ο Νικητής, δεν αφορά τις μάχες που έχασες ή κέρδισες, αλλά το πόσο ακέραια μπορείς να διδάσκεσαι από τον Εαυτό σου, με εκείνα τα επίπεδα Ειλικρίνειας που αφορούν μόνο την Θέληση σου να μπορείς να μην υποκρίνεσαι…
Το να μπορείς να οραματίζεσαι δεν αφορά μια διδασκαλία, αλλά αυτήν την αίσθηση της απεριόριστης Ελευθερίας, από τους «δασκάλους» της Ζωής σου…
Το να μπορείς να Είσαι ο Νικητής, δεν αφορά τις μάχες που έχασες ή κέρδισες, αλλά το πόσο ακέραια μπορείς να διδάσκεσαι από τον Εαυτό σου, με εκείνα τα επίπεδα Ειλικρίνειας που αφορούν μόνο την Θέληση σου να μπορείς να μην υποκρίνεσαι…
Ιωαννάκι μου Βασουλα μου...Το να διδάσκεις κάποιον όμως, σημαίνει ότι δεν έχεις προσδοκίες από αυτό που θα γίνει μέσω της διδασκαλίας σου…Όταν εκλείπει από την σχέση η ιδιοτέλεια στην πιο κρυφή της μορφή, τότε η Αγάπη διδάσκει και όχι ένας άνθρωπος…
Και διδασκαλία δεν είναι να του δείξεις το σωστό και το λάθος, αλλά τα επίπεδα δυσλειτουργίας του, που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μέσα του, αυτοί οι «δάσκαλοι» της Ζωής του, όποιοι κι αν είναι…
Το να μπορείς να οραματίζεσαι δεν αφορά μια διδασκαλία, αλλά αυτήν την αίσθηση της απεριόριστης Ελευθερίας, από τους «δασκάλους» της Ζωής σου…
Το να μπορείς να Είσαι ο Νικητής, δεν αφορά τις μάχες που έχασες ή κέρδισες, αλλά το πόσο ακέραια μπορείς να διδάσκεσαι από τον Εαυτό σου, με εκείνα τα επίπεδα Ειλικρίνειας που αφορούν μόνο την Θέληση σου να μπορείς να μην υποκρίνεσαι…
Ο Δάσκαλός μου μού είχε πει "να προσέχεις αυτόν που κάνει τον δάσκαλο, χωρίς να ξέρει ποιό κομμάτι σου Θέλει να διδαχτεί"...
πάντα στην ζωή μας υπάρχουν εκείνοι που η επίκριση είναι η δεύτερη φύση τους...Η πρώτη φύση σ' αυτούς τους ανθρώπους, είναι σίγουρα ο "δάσκαλος"...
Το να διδάσκεις κάποιον όμως, σημαίνει ότι δεν έχεις προσδοκίες από αυτό που θα γίνει μέσω της διδασκαλίας σου…Όταν εκλείπει από την σχέση η ιδιοτέλεια στην πιο κρυφή της μορφή, τότε η Αγάπη διδάσκει και όχι ένας άνθρωπος…
Και διδασκαλία δεν είναι να του δείξεις το σωστό και το λάθος, αλλά τα επίπεδα δυσλειτουργίας του, που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μέσα του, αυτοί οι «δάσκαλοι» της Ζωής του, όποιοι κι αν είναι…
Το να μπορείς να οραματίζεσαι δεν αφορά μια διδασκαλία, αλλά αυτήν την αίσθηση της απεριόριστης Ελευθερίας, από τους «δασκάλους» της Ζωής σου…
Το να μπορείς να Είσαι ο Νικητής, δεν αφορά τις μάχες που έχασες ή κέρδισες, αλλά το πόσο ακέραια μπορείς να διδάσκεσαι από τον Εαυτό σου, με εκείνα τα επίπεδα Ειλικρίνειας που αφορούν μόνο την Θέληση σου να μπορείς να μην υποκρίνεσαι…
Δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει καλύτερα η μέρα μουVaso έγραψε:Το να διδάσκεις κάποιον όμως, σημαίνει ότι δεν έχεις προσδοκίες από αυτό που θα γίνει μέσω της διδασκαλίας σου…Όταν εκλείπει από την σχέση η ιδιοτέλεια στην πιο κρυφή της μορφή, τότε η Αγάπη διδάσκει και όχι ένας άνθρωπος…
Βασούλα μου, ευχαριστώ 
