ΓΕΛΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ...

[AMALIA]

[Βικούλα]

Το τραγικό όμως Άκη μου με το βιντεάκι από το πλάκα κάνεις είναι ότι δεν συνειδητοποιούμε ότι όλοι είμαστε ίδιοι με το "μπούλη". Τρώμε το αβγό μας από τη μανούλα μας, η οποία μας κάνει ότι θέλει, και μας τη λέει μετά και από πάνω...
Το κατάλαβα πρόσφατα αυτό και για μένα και δε σου κρύβω ότι με έχει βάλει σε πολλές σκέψεις...

[nondas]

Το τραγικό όμως Άκη μου με το βιντεάκι από το πλάκα κάνεις είναι ότι δεν συνειδητοποιούμε ότι όλοι είμαστε ίδιοι με το "μπούλη". Τρώμε το αβγό μας από τη μανούλα μας, η οποία μας κάνει ότι θέλει, και μας τη λέει μετά και από πάνω...
Το κατάλαβα πρόσφατα αυτό και για μένα και δε σου κρύβω ότι με έχει βάλει σε πολλές σκέψεις...

Κωνσταντίνε

[ARTYADIS]

Η διαφθορά κάπου έχει ρίζα και αν δεν την χτυπήσουμε εκεί που στερεώνεται το δέντρο της, θα κόβουμε απλά τα κλαδιά του δέντρου και το μόνο που θα κάνουμε είναι να το δυναμώνουμε...

[Ελενίτσα]

Το τραγικό όμως Άκη μου με το βιντεάκι από το πλάκα κάνεις είναι ότι δεν συνειδητοποιούμε ότι όλοι είμαστε ίδιοι με το "μπούλη". Τρώμε το αβγό μας από τη μανούλα μας, η οποία μας κάνει ότι θέλει, και μας τη λέει μετά και από πάνω...

[Δωρουλα]

τραγικο!!

[Ιωαννάκι]

Τραγικό βίντεο,η μάνα για πολλά μπουνίδια

[Vasoula]

είναι η μητέρα μας, Ιωαννάκι...

Το μοντέλο δεν ξεφεύγει εύκολα από τα πρότυπα...

[Bar]

Τελικα ισχυει οτι ολα ξεκινανε απο το σπιτι, ε?

[Θοδωράκος]

Τελικα ισχυει οτι ολα ξεκινανε απο το σπιτι, ε?

Ε, και λογικό δεν είναι;
Όταν έρχεται μία ψυχή στον κόσμο, τα πρώτα εραιθήσματα είναι από την οικογένεια.
Και μέχρι να αναπτύξει την νόηση να μπορεί να επεξεργάζεται αυτά τα εραιθίσματα, ό,τι βιώνει "αποτυπώνεται" μέσα του...

[Ιωαννάκι]

Το κερατακι μου μέσα με όλη τη φόλα που έχουμε φάει από τις "μανούλες"

[Maraki]

Καλά δεν το πιστεύω...... τραγικό ό,τι παρακολούθησα από πάρα πολλές απόψεις......
που διάβασα οτι εκφράσατε...........

[Sofoula]

Τελικα ισχυει οτι ολα ξεκινανε απο το σπιτι, ε?

Μια μέρα θα γράψω ένα τραγούδι για να δείξω πόσο το υποστηρίζω αυτό

Αλλά ναι, όταν ο άνθρωπος είναι παιδί, δεν έχει νοητικό ανεπτυγμένο, κριτική σκέψη, λογική... Τα δέχεται όλα μέσα, τα κρατάει στο συναίσθημα και ασυνείδητα αυτά γίνονται ένας εαυτός που κουβαλάει σε όλη του την ζωή

[Bar]

Copycat στην ουσία.
Αλλα απο την αλλη αμα το σκεφτεις ειναι και λογικο, μεσω της μιμησης δεν μαθαμε να περπαταμε ή να μιλάμε?

Το παιδι ειναι οπως το μαθεις,σιγουρα, αλλα μεχρι ποια ηλικια παραμενει "παιδι" ομως? Ποτε αρχιζει να αμφισβητει πραγματα? Δε χρειαζεται να εχει εξωτερικες επιροες που να ειναι ισχυροτερες απο αυτες των γονιων του?

Nα, κατι σαν τον Πετροχειλο ενα πραγμα :p




Aλλα σοβαρα τωρα, αυτο που ειχα διαβασει καποτε ειναι πως ακομα και αμα το παιδι αποριψει τον γονιο του -ειτε ευγενικα ειτε με σκληρο τροπο- , οι σχεσεις που θα κανει εχουν την πιθανοτητα να ειναι μικρα ομοιοματα του γονιου του παλι. Και οχι μονο σε εξωτερικα χαρακτηριστικα, αλλα και σε εσωτερικα. Εχω πολλα παραδειγματα στο μυαλο μου τωρα χμμ..

Οποτε ο γονιος ,ειτε καλος ειτε κακος θα τον κυνηγαει μια ζωη, θελει δε θελει, ειτε εν ζωη ειτε οχι.

[Sofoula]

Το παιδι ειναι οπως το μαθεις,σιγουρα, αλλα μεχρι ποια ηλικια παραμενει "παιδι" ομως? Ποτε αρχιζει να αμφισβητει πραγματα? Δε χρειαζεται να εχει εξωτερικες επιροες που να ειναι ισχυροτερες απο αυτες των γονιων του?

Αχ, αχ, το αγαπημένο μου θέμα

Λοιπόν, ναι, η γνώμη μου είναι πως το παιδί θα κουβαλάει ότι μάζεψε από την οικογένεια (και γενικά ότι έπαιξε τον ρόλο της οικογένειας), μέχρι να αρχίσει να αμφισβητεί πράγματα. Που μπορεί να αρχίσει πολύ νωρίς, μπορεί και ποτέ. Ανάλογα...

Γενικά, όταν υπολείπεται κάτι, όταν κουβαλάει κανείς κάποιο θεματάκι, θα έρθει και το αντίστοιχο ερέθισμα να δείξει πως τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά... Το πως θα αξιολογήσει κανείς τα πράγματα, αφορά το στάδιο ωρίμανσης που περνάει.

Πχ κάποιος που καλλιέργησε από μικρός τον εγωισμό και έφτασε να τον έχει στο ταβάνι.. Θα έρθει κάποια στιγμή που δεν θα νιώθει καλά στις σχέσεις του, δεν θα νιώθει καλά με τον εαυτό του, άτομα θα φεύγουν από κοντά του.
Μπορεί είτε να πει "εγώ μια χαρά είμαι, όλοι οι άλλοι έχουν το πρόβλημα", είτε να πει "λες να μην κάνω κάτι καλά? λες να μπορώ να κάνω αλλιώς?".

Γενικότερα έχει να κάνει με το πόσο πολύ αποφασίζει κάποιος πως η ζωή του είναι δική του ευθύνη και όχι των άλλων (σημείωση: όπου άλλοι βάλε γονείς, γενικά οικογένεια, κοινωνία, θρησκεία, πρώην/νυν/μετά, φίλους και τα σχετικά)

Aλλα σοβαρα τωρα, αυτο που ειχα διαβασει καποτε ειναι πως ακομα και αμα το παιδι αποριψει τον γονιο του -ειτε ευγενικα ειτε με σκληρο τροπο- , οι σχεσεις που θα κανει εχουν την πιθανοτητα να ειναι μικρα ομοιοματα του γονιου του παλι. Και οχι μονο σε εξωτερικα χαρακτηριστικα, αλλα και σε εσωτερικα. Εχω πολλα παραδειγματα στο μυαλο μου τωρα χμμ..

Οποτε ο γονιος ,ειτε καλος ειτε κακος θα τον κυνηγαει μια ζωη, θελει δε θελει, ειτε εν ζωη ειτε οχι.

Εεε, ο γονιός θα κυνηγάει κάποιον, όσο αυτός έχει την ανάγκη να είναι παιδί (και κυρίως, παιδί των γονειών του).

Το να απορρίψεις τον γονειό (νοητικά και άντε και με αντιδραστικό συναίσθημα), δηλαδή να αξιολογήσεις τι έκανε λάθος και να το βάλεις στην άκρη, άντε και να του την πεις, είναι ένα πολύ καλό στάδιο για να τον ξεκουβαλήσεις λίγο...

Από ένα σημείο και μετά, που δεν θα έχεις τι άλλο να βγάλεις από πάνω σου, θα αρχίσουν να φαίνονται οι ομοιότητες... Που κάποιος "γίνεται" ο γονειός του (και κατεπέκτασην, πως το προβάλλει αυτό στο περιβάλλον του, ψάχνοντας κάποιον έξω από τον Εαυτό του για την ασφάλεια, την αποδοχή, την αξία, την αγάπη κτλ κτλ).